Πόλη

Πριν μέρες είχα ένα περίεργο ατύχημα. Ενώ οδηγούσα με το ποδήλατό μου, ένας οδηγός αυτοκινήτου με χτύπησε. Το περίεργο ήταν στις συνθήκες του γεγονότος. Μία μεγάλη άδεια διασταύρωση στη γειτονιά μου, με τέλεια ορατότητα προς όλες τις κατευθύνσεις, ένα ήσυχο πρωινό και χωρίς κανένα άλλο όχημα -απολύτως κανένα!-, το αυτοκίνητο κόβει ταχύτητα φτάνοντας στη διασταύρωση -σχεδόν σταματά- οπότε καταλαβαίνω ότι με είδε προφανώς, και ενώ περνώ τη διασταύρωση ... ξεκινά και με προλαβαίνει και με χτυπά!

Μετά από χρόνια αποφάσισα να πουλήσω τον ταξιδιάρη φίλο μου. Ήταν το τρίτο ποδήλατο που πήρα στα ταξίδια και ήταν μάλλον και το πιο άνετο. Κάθε βόλτα μαζί του και μια αξέχαστη εμπειρία. Θυμάμαι κάτι Κυριακάτικα πρωινά που με περιμένε ένα κομμάτι, ακόμα ζεστής, μιλόπιτας στο σκαμπό δίπλα στο κρεβάτι μου. Μία τέτοια αίσθηση μου βγάζει και αυτό το ποδήλατο. Γλυκό και ζεστό. Αλλά περνάει ο καιρός, μετακόμισα Αθήνα, μίκρυνε ο χώρος, μίκρυνε ο χρόνος και μεγάλωσαν οι αποστάσεις. Τώρα ζητάω κάτι πιο επιθετικό, πάλι ταξιδιάρικο βέβαια.

Ένα αναμνηστικό βιντεάκι από την χθεσινή ποδηλατοπορεία στην Αθήνα. Έχω και την διαδρομή εδώ: ridewithgps.com/trips/23089747

Μετά τη δουλειά κατευθείαν, πρέπει να διανύσω χλμ για να φτάσου στους Αμπελοκήπους για πρόπονηση, οπότε έχω 6 περίπου χλμ για να φτάσω και μετά αλλα 12 χλμ για να γυρίσω πίσω. Και τα 18 συνολικά γίνονται στην Μεσογείων. Το να πας είναι εύκολο, αλλά το γύρνα με ψιλοανηφόρα, με την βουή και καυσαέριο ενώ έχεις στραμπουλύξει το μυαλό σου και το κορμί σου όλη μέρα είναι λιγουλάκι δύσκολο, δεν μπορώ να πω! Αλλά θα συνηθίσουμε, κούτσα κούτσα!