Ανοίγω το συγκεκριμένο θέμα ύστερα απο πολύ καιρό που παρατηρώ την υποτιθέμενη αύξηση των ποδηλάτων στο φόρουμ,την συνεχή μεταπώληση ποδηλάτων,και τις επίσης ραγδαίες αυξήσεις που παρουσιάστηκαν στα
ποδηλατάδικα στο προτελευταίο τεύχος του Ποδηλάτη,της τάξεως του 20%.
Και έρχομαι και ρωτάω.Που ναι ρε παιδιά οι ποδηλάτες στο δρόμο?Που'ναι το bike to work?Δεν εργάζονται οι ποδηλάτες?
Εδώ και δύο χρόνια κάνω καθημερινά την απόσταση Μαρούσι-Σύνταγμα,μία μέτρια απόσταση (12km) που θα περίμενε κανείς με τόσες βόλτες πολύ μεγαλύτερες σε χιλιόμετρα να βλέπω τουλάχιστον άλλους δέκα ποδηλάτες στο δρόμο.
Αμ δε,είναι τόσο συγκεκριμένοι που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριου.Και όσους δεν γνωρίζω (vang,maftaki,tomac,ilias,lydia),σχεδόν τους έχω μάθει.Όταν αργώ 5 λεπτά να φύγω συναντώ τον τάδε,όταν φύγω νωρίτερα,καμιά φορά συναντώ τον δείνα που στρίβει αριστερά στην κατεχάκη.
Και απο τις δύο εναλλακτικές διαδρομές[μέσα απο Χαλάνδρι και Κηφισσίας],ένα σύνολο 2 ατόμων άντε 3 κάθε μέρα,ανάλογα με τον συνδυαμό χρόνου-δρόμου.
Τελευταία δε,παρατηρώ ποδηλάτες ανέμελα στα πεζοδρόμια με ταχύτητα μικρότερη ενός πεζού,τον όγκο όμως του ποδηλάτου ανάμεσα σε ανθρώπους που περπατάνε και αναρωτιέμαι πόσο τους κόβει.Πήραν ποδήλατο και φοβούνται το δρόμο?
Στις δε περιοχές που ήδη φτιάχτηκαν οι ποδηλατόδρομοι τσέπης[Ερυθραία,Ψυχικό],ψυχή...
Μείναν αυτοί που φωνάζουν για την κακοτεχνία και επιμένουν ότι είμαστε ποδηλάτες αναψυχής και χασομέρηδες.
Δεδομένης λοιπόν της αύξησης κινητικότητας γύρω απο το ποδήλατο,δεδομένων των άδειων ποδηλατόδρομων αλλά και των δρόμων,που είναι οι ποδηλάτες οεο?
Μήπως τελικά καλά μας λένε περιστασιακούς ποδηλάτες?
Είναι ζήτημα αν κυκλοφορούν 100 στην Αθήνα κάθε μέρα...Θέλετε 200?
200!
Οι άλλοι 4900 τι περιμένουν για να βγούν?
Την πορεία ή τη βόλτα?Η μήπως τους ποδηλατόδρομους που Θα φτιάξουν?
Η μπάς και παρκάρουν τα αμάξια έξω απο τον δακτύλιο και μπαίνουν μέσα
με τα σπαστά?
Δεν ξέρω τι λέει ο Γιωργάκης,προσωπικά,όσους έβλεπα,βλέπω.Και για την ευκολία της διαδρομής,ο αριθμός που βλέπω δεν βοηθάει καθόλου στο να ελπίζω ότι ίσως κάποια στιγμή θα γίνει κάποιο βήμα...
Ποιό βήμα?Αφού δεν υπάρχουμε...
Είμαστε πάντα το 'πρόσεχε,ΕΝΑ ποδήλατο!' ανάμεσα σε μία θάλασσα αμαξιών.
Χώρια το ότι όσον αφορά τις μετακινήσεις,πλέον θεωρώ υποκριτικό το να αυτοχαρακτηρίζεσαι ποδηλάτης περνώντας την μέρα σου σε ένα αμάξι επειδή πηρες ένα ζευγάρι πετάλια,τη στιγμή που τις υπόλοιπες μέρες απλά συμβάλλεις στο χάος.
Αυτή είναι η μαγική λέξη, είτε μας αρέσει είτε όχι. Υποδομές που θα εξασφαλίσουν ένα βασικό πλαίσο ασφάλειας στον εκάστοτε ποδηλάτη. Ο φόβος για το δρόμο υπάρχει και είναι απόλυτα φυσιολογικός αν θέλεις τη γνώμη μου. Δεν είναι ολοι radicals. Πιστεύω πως σε μια μαζική βόλτα ο ποδηλάτης που φοβάται το δρόμο νιώθει μια σχετική ασφάλεια. Μετά έρχονται και θέματα κουλτούρας (οι λόγοι που κάποιος παίρνει ένα ποδήλατο στην Ελλάδα δε νομίζω πως είναι για να μετακινείται, οι περισσότεροι το βλέπουν ως αναψυχή). Αν πας ένα απόγευμα στο πεζόδρομο του Θησείου θα δεις πολλαπλάσιους ποδηλάτες από οσους έβλεπες 2 χρόνια πριν. Γιατί παρέχεται κι εκεί μια σχετική ασφάλεια.
Τέσπα, είναι πολύ μεγάλο το θέμα. Απλά θεωρώ πως οι υποδομές και ο αυστηρός έλεγχος αυτών θα φέρουν τα ποδήλατα στους δρόμους. Γιατί οι δρόμοι είναι επικίνδυνοι...και δεν είμαι από αυτούς που ποδηλατούν στο πεζοδρόμιο.
Αν και συμφωνώ με τον προβληματισμό σου θα πρέπει να σκεφτείς
Οι δρόμοι ενέχουν ακόμη πολλούς κινδύνους για τους ποδηλάτες, ακόμη και για αυτούς που δεν φοβούνται (ο φόβος κατά την γνώμη μου μας κάνει χειρότερους στον δρόμο).
Δεν νομίζω ότι ο ποδηλατοδρόμος είναι πανάκια – η έλλειψη παιδείας μας είναι το πρόβλημα. Με το που θα γίνει ποδηλατοδρόμος θα γεμίσει από μηχανάκια κλπ. Θα μου πεις βέβαια ότι αν δεν βγούμε να τους διεκδικήσουμε και να τους χρησιμοποιήσουμε δεν θα γίνουν ποτέ, και θα έχεις και δίκιο.
Στην δουλειά καθημερινά είναι δύσκολο για πολλούς να φτάνουν ιδρωμένοι μιας και δεν έχουν όλοι την πολυτέλεια να «αλλάξουν» ρούχα κλπ. Φαντάζομαι ότι καταλαβαίνεις.
Αλλά … Βλέπω στην γειτονιά μου κάθε σαββατοκύριακο όλο και περισσότερους ποδηλάτες. Μου κάνει ιδιαίτερη χαρά να βλέπω οικογένειες να κάνουν όλοι μαζί και ακόμα και αν πρέπει να είναι στο πεζοδρόμιο με τα παιδιά τους. Η αύξηση των πωλήσεων ποδηλάτων δεν είναι ανάγκη να φανεί στις διαδρομές «σπίτι – δουλειά» , ας φανεί τα σαββατοκύριακα και ας φανεί και μόνο όταν έχει λιακάδα .. Ο σκοπός είναι να εισπράξουμε την παιδεία και την κουλτούρα του ποδήλατου – το οποίο εν τέλει θα φέρει και ποδηλατοδρόμους και ποιο προσεκτικούς οδηγούς.
(κατα τη γνώμη μου) θα προκαλούμε 'πρόβλημα' στους υπόλοιπους χρήστες του δρόμου,όταν πχ.τα ποδήλατα θα περνάνε συνέχεια ανάμεσα σε αμάξια,προκαλώντας φόβο στα Ι.Χ.,μποτιλιάρισμα πίσω τους και ανάλογα συμπτώματα δυσφορίας.Ίσως τότε και οι χρήστες Ι.Χ.ταχθούν υπέρ του να γίνουν ποδηλατόδρομοι..για να γλιτώσουν απο εμάς :)
όσον αφορά το φόβο όμως,απο τη στιγμή που οδηγείς μικρό όχημα και μάλιστα αργά,καλύτερα να τον αποβάλλεις.Τα μικρά οχήματα χρειάζονται πολύ επιθετική συμπεριφορά για να 'επιβάλλουν' την παρουσία τους στο δρόμο.Όταν ένας ποδηλάτης πάει αργάααα αργάααα και πίσω του έχει μία ουρά απο πηγμένα λεωφορεία ή αμάξια,όχι μόνο δεν επιβάλλεται,αλλά δημιουργεί αρνητική εικόνα και ρισκάρει την ασφάλεια του.
Ακριβώς το ίδιο που ισχύει και για τα μηχανάκια.Η οδική συμπεριφορά που πρέπει να έχει ένας ποδηλάτης στην Αθήνα είναι ίδια με της μηχανής.
By the way,στην Ολλανδία,τα μηχανάκια μέχρι 50cc επιτρέπονται στους ποδηλατόδρομους.
Όσο για τα γενικά προβλήματα στους δρόμους,αυτά παραμένουν προβλήματα και για τα μηχανάκια,όμως τα μηχανάκια έχουν γίνει εκατομμύρια στο δρόμο σε αντίθεση με τα ποδήλατα που τα ψάχνεις με το φακό.
Το θέμα της δουλειάς και του ιδρώτα το καταλαβαίνω αρκετά αν και πιστεύω ότι υπάρχουν αρκετές λύσεις,μπορεί βέβαια να μην κάνουν για όλους.Έχω δεί ποδηλάτες με γραβατα και καλό παντελόνι και ομολογώ ότι με χαροποίησε πολύ σαν θέαμα,σημαίνει ότι μάλλον όντως υπάρχουν λύσεις για ένα μερίδιο περιπτώσεων.
Η κουλτούρα όμως του ποδηλάτου υπάρχει στην Ελλάδα.Ποδήλατα παντού υπήρχαν μέχρι το 1960 και μάλιστα με κόντρα και χωρίς φρένα.Πνίγηκε στα μεγάλα αστικά κέντρα απο την χρήση αμαξιού τις τελευταίες δεκαετίες λόγω της ρουτίνας και του κοινωνικού status qvo.
Προδιάθεση έχουμε.Και σεβασμό στον ποδηλάτη,αρκετό [όχι πολύ,αλλά αρκετό.].
Την βαρεμάρα και την αποχαύνωση δεν αποβάλλουμε,αυτή που μας έπνιξε στο αμάξι.
Και αυτό δεν ξέρω κατα πόσο ξεπερνιέται...
Το τελευταιο χρονο διαπιστωνω αντιθετα με αυτα που λες αυξηση (σημαντικη) στη κυκλοφορια ποδηλατων στο κεντρο. Π.χ δεν υπαρχει περιπτωση παγκρατι να καθησεις 30 λεπτα και να μη δεις ποδηλατη. Αυτο που με εκανε να νιωσω ενα δεος ηταν η παραλιακη το σ/κ Τετοια δραστηριοτητα και ειδη ποδηλατων ουτε εξωτερικο δεν εχω δει.
Αυτο που ακομα πασχουμε ειναι το θεμα δουλειας: Το μεγαλυτερο προβλημα πιστευω ειναι το ντους ή και χωροι φυλαξης. Για ποδηλατοδρομους μαλλον τα...εγγονια μου
λίγο άσχετο, αλλά θα το ρωτήσω: μήπως είναι ευκαριά να οργανωθούν κάποια group από ποδηλάτές που κάνουν ή θα ήθελαν να κάνουν περίπου την ίδια διαδρομή, την ίδια ώρα; π΄χ στην Κηφισίας, στη Βουλιαγμένης κτλ;
οι καθημερινοι ποδηλατες που θα πανε παντου με το ποδηλατο ηταν ειναι και θα ειναι παρα πολυ λιγοι... Τωρα το αν εχουν αυξηθει??? Ναι μπορει να εχουν αυξηθει,
αλλα εχουν αυξηθει αυτοι που το εχουν μονο για την βολτα τους την Κυριακη,
και για καμμια τσαρκα στο Θησειο η στην Πλακα... Συμφωνω απολυτα στο οτι αν δεν
τους γινουμε "ενοχλητικοι" στην καθημερινοι κυκλοφορια δεν προκειτε να γινει τιποτα... Μπορει να φτιαξουν κανενα "ποδηλατοδρομο στην Σταματα η στον Μαραθωνα...
Πριν συνεχισουμε τα παραπονα και τις γκρινιες, ας αναλογιστουμε κι εμεις οι ιδιοι
στο κατα ποσο βοηθαμε την κατασταση η αδιαφορουμε... Καλο ειναι να λεμε και να φωναζουμε για υποδομες και ποδηλατοδρομους αλλα οσο θα βλεπουμε εναν ποδηλατη στα Πατησια και τον αλλον στο Παγκρατι μην περιμενετε τιποτα... ευλογισον
Ναι,βλέπω και εγώ.Όπως και στα κέντρα κάθε δήμου και γύρω απο αυτόν.Δεν βλέπω όμως στους δρόμους αιχμής,εκεί που πραγματικά θα χρειάζονταν οι ποδηλατόδρομοι για να 'προστατευθεί' ο ποδηλάτης απο μία δεξιά στροφή κάποιου ή απο μία πόρτα που θα ανοίξει.
Safe from harm,κυκλοφορούν πολλά ποδήλατα.
Δεν κυκλοφορούν όμως σε 'κριτικά' σημεία.Σε οδικές αρτηρίες που είναι αναγκαίοι οι ποδηλατόδρομοι.
Τουλάχιστον όχι με τη συχνότητα που θα πρεπε.
Για το Παγκράτι χαίρομαι,γιατί το έζησα και το λατρέυω :) [τα φιλιά μου στο poquito cafe:)]
όσο για τις συντονισμένες διαδρομές,υπάρχει το www.criticalways.gr καθώς και το thread 'ραντεβου' εδώ,τα οποία μάλλον και τα δύο...προσέλκυσαν λίγο κόσμο..
Δεν διαφωνώ καθόλου με αυτά που λες αν και εντοπίζω το πρόβλημα όχι στην έλλειψη υποδομών αλλά κυρίως στην έλλειψη σωστής παιδείας και νοοτροπίας πάνω στο θέμα της αυτο - κίνησης ( δεν χρησιμοποιώ τον όρο εδώ μιλώντας για τα αυτοκίνητα αλλά για την προσωπική μέθοδο μετακίνησης).
Και εγώ έχω αναρωτηθεί επανειλημμένα για το που είναι όλοι αυτοί που συμμετείχαν στην πανελλαδική ποδηλατοπορεία. Που είναι σε καθημερινή βάση δηλαδή αυτή η στρατιά ποδηλατών που ήταν στην ποδηλατοπορεία;
Απλά δεν χρησιμοποιούν καθημερινά το ποδήλατο τους, διότι μπορεί το μεν πνεύμα να είναι πρόθυμο, αλλά από την άλλη όχι και τόοοσο πρόθυμο, δεδομένης και της πλύσης εγκεφάλου, υπέρ των αυτοκινητικών μετακινήσεων που γίνεται καθημερινά αλλά και τον συνθηκών που επικρατούν στους δρόμους.
Αλλά επίσης, γιατί δεν έχει γίνει μία παρόμοια " πλύση εγκεφάλου" υπέρ του ποδηλάτου;
Όχι φυσικά από τους επίσημους φορείς, ( αν περιμένουμε από αυτούς καήκαμε), αλλά από τους ίδιους τους άμεσα ενδιαφερόμενους, δηλαδή τους ίδιους τους ποδηλάτες, ( τουλάχιστον εκείνους που δεν φοβούνται να βγουν στον δρόμο και δεν έχουν πρόβλημα να κινούνται αποκλειστικά και μόνο με τα ποδήλατα τους).
Προσωπικά πιστεύω ότι σαν ποδηλάτες, ( σαν οπαδοί της ποδηλασίας ), δεν έχουμε διεκδικήσει σωστά τα δικαιώματα μας στον δρόμο.
Δεν χρειαζόμαστε τις υποδομές ντε και καλά, δηλαδή να γίνει πρώτα ένα πλήρες δίκτυο ποδηλατοδρόμων στην πόλη για κινηθούμε με τα ποδήλατα μας, ( μέχρι να γίνει αυτό πάρε το αυγό και κούρευτο).
Και οι δρόμοι της Αθήνας καλοί θα ήταν, αν δεν ήταν τόσο υπερφορτωμένοι με αυτοκίνητα, και δη αυτοκίνητα που τα οδηγούν άνθρωποι που δεν έχουν καμία συναίσθηση και παιδεία για το τι ΕΙΝΑΙ ένας δρόμος. ( στα σίγουρα όχι η ιδιοκτησία ενός οδηγού αυτοκινήτου).
Πιστεύω ότι οι ποδηλάτες γενικότερα, ( όλες οι ομάδες και σύλλογοι κτλ), θα έπρεπε να διεκδικήσουν να γίνουν καλύτερες κυκλοφοριακές ρυθμίσεις στην πόλη, π.χ να κλείσει το κέντρο, ή να περιοριστούν οι μετακινήσεις των αυτοκινήτων σε ώρες αιχμής, να δοθεί έμφαση στα ΜΜΜ αλλά και στην πρόσβαση που έχουν τα ποδήλατα σε αυτά... λέω τώρα κάποια που μου έρχονται στο μυαλό.
Αν υπήρχαν κάποιες τέτοιες ρυθμίσεις, μαζί με μία καμπάνια υπέρ του ποδηλάτου, τότε πιστεύω ότι όλο και πιο πολύς κόσμος θα είχε το "θάρρος" να πάρει το ποδήλατο και να βγει στον δρόμο.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που κατέχουν ένα ποδήλατο, δεν είναι λίγοι που τα τελευταία χρόνια έχουν αγοράσει ένα ποδήλατο, ( τα στατιστικά τα λένε όλα στην τελική), απλά είναι ανοργάνωτοι και με τόσο βαθιά εμπεδωμένη νοοτροπία ότι "ότι _είναι_ να_ γίνει_ θα_ γίνει_ από_ πάνω", ώστε να μην διεκδικούν ούτε τα κεκτημένα. Δηλαδή ούτε το δικαίωμα ότι μπορούν να επιλέξουν τον τρόπο που επιθυμούν να μετακινηθούν.
>αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα στο παραπάνω.Δεν μπορεί μία κοινωνική ομάδα να απαγορεύσει σε κάποια άλλη να κυκλοφορεί,μπορεί όμως να διεκδικήσει αντίκρυσμα για την φορολογία που πληρώνει [πχ.ποδηλατόδρομοι].
Μόνο οι 'εξουσιάζοντες' μπορούν με την 'νομική' τους επιβολή να απαγορεύσουν τα Ι.Χ.(*ή η οικονομική κρίση:P)
Αλλά εδώ δεν μπορούν να ελέγξουν έναν ρημαδοδακτύλιο,να κάνουν τι?
Αν πχ.περνούσε μέτρο το οποίο θα επέβαλλε σε όλα τα Ι.Χ.να φέρουν ειδικό ηλεκτρονικό τσιπάκι εντοπισμού για τον δακτύλιο,θα το δέχονταν νομίζεις έστω οι μισοί?
Φοβάμαι ότι οι μόνοι που μπορούμε να τους κάνουμε στην άκρη αναίμακτα,είμαστε οι ίδιοι εμείς με τον όγκο μας...
Για τα ΜΜΜ.είναι πιό απλό σαν διαδικασία,αν και πάλι νομίζω ότι μοχλός πίεσης είναι ο ίδιος ο όγκος της 'κριτικής μάζας' και όχι τα αιτήματα...
αυτό ελπίζω να μην γίνει γιατι, αν κρίνω από το πως οδηγούν οι περισσότεροι οδηγοι μοτοσυκλετων, σκουτερ και λοιπων δίκυκλων, θα θρηνήσουμε πολλούς ακόμα ποδηλάτες στην άσφαλτο.
σιγουρα πάντως χρειάζεται ένας πιο "απαιτητικος" (δε θα ελεγα "επιθετικός") τρόπος οδήγησης ωστε να κερδίσει ο ποδηλάτης αυτό που του αναλογεί στην άσφαλτο. αλλά ας μην ξεχνάμε ότι το ποδήλατο από πλευράς ενεργητικής αλλά και παθητικής ασφάλειας είναι ουσιαστικά ανύπαρκτο.
για πολλούς από μας ίσως η κατασκευή ποδηλατόδρομων να είναι ανούσια η και περιοριστική ακομα, για πολλούς όμως θα αποτελέσει ένα ασφαλές μέρος (όσο ασφαλής μπορείς να είσαι κινούμενος στους δρόμους της αθήνας, περιστοιχισμένος από κάφρους οδηγούς) που θα το χρησιμοποιούν ακόμα και για τις καθημερινές τους μετακινήσεις και όχι μόνο για αναψυχη.
Σήμερα ανεβαίνοντας την Κηφισίας με προσπέρασε ένα Specialized, ένας παππούς, μία κοπέλα,ένας τύπος με ένα ηλεκτρικό και δυο τρεις άλλοι. Σε μια διαδρομή συνάντησα 5-6 ποδήλατα. Πριν πολλά χρόνια τόσοι ήταν ΟΛΟΙ οι ποδηλάτες στην Αθήνα. Τους ήξερα ΟΛΟΥΣ τον καθένα με το όνομά τους.
Με κανέναν τρόπο λοιπόν δεν νοιώθω απογοήτευση. Αντίθετα απολαμβάνω το θέαμα και εννοείται περιμένω περισσότερα.
Είμαι κι εγώ της άποψης οτι η κότα γεννάει το αυγό και όχι το αυγό την κότα. Η βούληση και ο μεγάλος αριθμός (ποδηλατών) δημιουργεί την ανάγκη υποδομών, αν και η διαδικασία είναι αναμφίβολα αμφίδρομη.
Το σημαντικό είναι να καταφέρουμε να βρούμε τον τρόπο να μπορέσουμε να συνταξιδεύουμε στις διαδρομές μας στην πόλη. Να δίνουμε ραντεβού για να ποδηλατούμε ευκολότερα, ασφαλέστερα και πιο ευχάριστα. Τα έχουμε πει κι αλλού έτσι;
σε σχεση με ποσους θα πρεπε να βλεπεις κανεις την παρατηρηση η οσους βλεπεις
κανω την διαδρομη που περναει απο δεκελειας πατησιων αλεξανδρας πανορμου
πριν ενα χρονο οι μονοι ποδηλατες που συναντουσα ηταν αραια και που κατι παιδια απο το πακισταν που το χρησιμοποιουσαν ως μεσο μετακινησης απουσιας αλλου
τωρα συνανταω τουλαχιστον 5-6 ποδηλατες στην διαδρομη
στο κεντρο αν κατεβεις ενα μεσημερι και κατσεις 15 λεπτα στο μοναστηρακι θα δεις πολλους
"Η οδική συμπεριφορά που πρέπει να έχει ένας ποδηλάτης στην Αθήνα είναι ίδια με της μηχανής."
Ναι, αλλά μήπως τότε αρχίσουμε να έχουμε και τις απώλειες που έχουν οι μηχανάκηδες; Άσε που "το γκάζι" μας είναι πολύ λιγότερο αποδοτικό - ειδικά αν δεν είμαστε jedi .
Ας μην τρελαινόμαστε, τα εμπόδια είναι αμέτρητα, από την έλλειψη υποδομών και τους δρόμους καρμανιόλα, μέχρι την έλλειψη παιδείάς στους χώρους εργασίας.
Αλλά εκτός από αυτά, σκέψου πως οι περισσότεροι άνθρωποι στη δουλειά τους εξοντώνονται και γενικά δεν προλαβαίνουν να ανασάνουν. Η όλη διαδικασία από την άλλη πλευρά, είναι αρκετά επίπονη, ιδιαίτερα στην αρχή .
Οπότε χρειάζεται, χρόνος, υπομονή, επιμονή και το παράδειγμα !
Και ας μη ξεχνάμε.
Δεν κάνουμε πετάλι για τους άλλους, αλλά για εμάς.
Δεν το βλέπω έτσι το πράγμα. Γιατί τότε θα μπορούσε να σου ζητήσει το υπουργείο Συγκοινωνιών, φόρο για την χρήση του ποδηλατόδρομου που σου έχει φτιάξει. ( όπως ζητάει από τους οδηγούς τέλη κυκλοφορίας).
Είναι όμως οι ποδηλάτες "μία κοινωνική ομάδα";
Και οι ποδηλάτες που έχουν αυτοκίνητο άραγε; Ανήκουν σε δύο κοινωνικές ομάδες ή αποτελούν από μόνοι τους μία ξεχωριστή.
Τι θέλω να πω; Ότι δεν είναι θέμα κοινωνική ομάδας, και τάξης γενικότερα.
Είναι θέμα επιλογής στις μετακινήσεις με το χ ή το ψ μέσο μετακίνησης.
Στην Ελλάδα έχουμε προσανατολιστεί σε μία εντελώς αυτοκινητική κουλτούρα, που πέραν του γεγονότος ότι δεν ταιριάζει καθόλου και στον τόπο αλλά και στον τρόπο ζωής μας, μας έχει δημιουργήσει ένα σωρό από προβλήματα, ( κοινωνικά οικονομικά κοκ).
Η κουλτούρες όμως δεν αλλάζουν με νόμους, αλλάζουν με παιδεία και με αλλαγή νοοτροπίας.
Οι εξουσιάζοντες μας, κάνουν αυτά που εμείς περιμένουμε, στην ουσία είναι η δική μας φωνή και η έκφραση της δικής μας νοοτροπίας. Πράττουν αυτά που περιμένουμε εμείς να πράξουν και μας λένε αυτά που θέλουμε να ακούσουμε.
Η οικονομική κρίση είναι αποτέλεσμα των δικών μας επιλογών, που εκφράζονται μέσα από τους πολιτικούς μας.
To ίδιο πράγμα λέμε. Άρα είναι θέμα κουλτούρας και φυσικά κάποια καμπάνιας ώστε να αλλάξει η υπάρχουσα νοοτροπία. Και αν αυτό δεν μπορεί να γίνει "από πάνω" τότε καλό είναι να το ξεκινήσουμε εμείς "από κάτω".
Να "διαφημίσουμε" το ποδήλατο, να δείξουμε τι μπορεί να κάνει, να αλλάξουμε την νοοτροπία του κόσμου.
H κρίσιμη μάζα δεν αλλάζει από μόνη της. Αλλάζει όταν αλλάζουν και οι νοοτροπίες. Και οι νοοτροπίες αλλάζουν εύκολα να ξέρεις αρκεί να υπάρχει διάθεση και θέληση να γίνει αυτό, και δεν τα περιμένουμε όλα από τους άλλους.
Είναι πολλοί-ες περισσότεροι-ες. Αυτούς τους λίγους βλέπουμε στις συγκεκριμένες διαδρομές που κάνουμε, στις συγκεκριμένες ώρες που τις κάνουμε. Κάνω την διαδρομή Ηράκλειο- Μπραχάμι ανελειπώς, κάθε μέρα- κάμποσα χρόνια- και μόνο τον Ηλία είδα μία φορά που είχα αργήσει στη δουλειά.
Νωρίς το πρωί "υπάρχει άλλο ρεπερτόριο" στη συγκεκριμένη διαδρομή. Πιστεύω ότι το ίδιο συμβαίνει παντού.
Το διαφορετικό με μας είναι, ότι δεν "φαινόμαστε" όταν κυκλοφορούμε στην πόλη. Αυτό είναι το καλό μας αλλά και αυτό που μας "χαντακώνει" ως προς την παρέμβασή μας στην κυκλοφορία, είμαστε σαν να μην υπάρχουμε. Δεν κάνουμε θόρυβο όπως τα μηχανάκια, δεν καλύπτουμε χώρο όπως τα αυτοκίνητα, δεν μολύνουμε...
Ενδιαφέρον έχει η πρόταση να δίνουμε ραντεβού και να πηγαίνουμε πολλοί μαζί αλλά και πάλι μου μοιάζει με εκδρομή' και όταν πρόκειται για κάθε μέρα είναι σαν το χαρακίρι με το κουταλάκι του γλυκού.
Ας κατανοήσουμε ότι δεν πρόκειται να μας χαριστεί ούτε ποδηλατόδρομος κανένας, ούτε και κανένα μέτρο υπέρ μας και κατά των αυτοκινήτων.Στους δρόμους πρέπει νάμαστε καθημερινά και όχι μόνο για την βόλτα μας.
Οσο περισσότεροι γίνουμε, τόσο περισσότερο πείθουμε, τόσο περισσότερο επιβάλουμε και την δική μας άποψη για την πόλη, την χρήση της και την επιβίωσή μας σ' αυτήν.
Το θετικό είναι που την τελευταία δεκαετία, οι οδηγοί, η τροχαία και γενικά η "κίνηση" της πόλης δεν είναι εχθρικοί-ή μαζί μας, απλά μας έχουν "χεσμένους", ίσως επειδή δεν αναπνέουν και πολύ καλά λόγω καυσαερίου και άγχους. Ισως και επειδή στις διαφημίσεις πολλοί ωραίοι κώλοι είναι πάνω σε ποδήλατα, λέω ίσως...
Πάντως μπορούμε να γίνουμε το κυρίαρχο μέσο μετακίνησης στην πόλη αν... αν....αν ανέβουμε στο ποδήλατο έστω και για ψύλλου πήδημα.
συμφωνω με την ψιψινελ
να μια προταση που δεν περιμενα ποτέ να γραψω :P
Bασικα η αλλαγη γινεται
αλλα οπως καθε αλλαγη, συμβαινει σταδιακά και σε αργούς ρυθμους.
Τις προαλλες ήμουν στην πατησίων προς το κέντρο
και αισθανθηκα πολυ περίεργα και ευχάριστα
οταν βρεθηκαμε να περιμενουμε μπροστα στο φαναρι
τρεις ποδηλάτες (εγω, ενας κυριος και ενας παιδι γυρω στα 16)
Θα μου πεις, οτι ήταν σαββατο, αλλα και πάλι...
απο καπου πρεπει να ξεκινησει κανεις.
Μεταξυ μας το σαββατο προς κεντρο ειναι πιο δυσκολο να οδηγας
τα αυτοκινητα τρεχουν για να προλαβουν ολα τα μαγαζια που δεν προλαβανε τις καθημερινες
οι ταξιτζηδες σταματάνε να μαζευουν πελατες μονο οταν φτασουν τα 12 ατομα
οι γιαγιαδες πεταγονται με τα καροτσακια της λαικής σαν μπεκάτσες
ολοι διασχιζουν τον δρομο φορτωμένοι με σακουλες και δεν προσεχουν
(ισως να ελπίζουν να τους πατησει καποιος μπας και τους γλιτωσει απο το φορτίο τους)
Στην δουλεια οταν με βλεπουν με το ποδηλατο-κρανος-λαστιχακια στα ποδια
με περνανε για γραφικη, για εξωγήινο (σε αυτο εχουν δικιο)
Αλλοι παλι ψιλοζηλευουν αλλα βαριουνται
Αλλοι ψιλοζηλευουν αλλα φοβουνται.
Ειμαστε καμια 250ρια εδω και στο παρκινγκ εχει 3 ποδηλατα. Εγω ημουν η 2η. Το 3ο προεκυψε οταν ενα παιδι με ειδε με το ποδηλατο και με ρωτησε πως και τι και τελικα αρχισε να ερχεται με το ποδήλατο του κι αυτος.
Ειχαμε και 4ο ποδήλατο αλλα φοβηθηκε την κηφισιας η κοπέλα και σταματησε. Μαλακια της γιατι μενει 2χλμ πιο πανω.
Γενικά, πρεπει να εισαι λιγο καμικαζι και λιγο τρελος για να κανεις συχνα αστικη ποδηλασια.
Σας παραθέτω ένα άρθρο από το τεύχος 47 (Οκτώβριος 2006) του MBike, με τίτλο "Ποδήλατο στην πόλη και μύθοι". Συγγραφέας: Στέλιος Πανταζής, ιατρός.
ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΜΥΘΟΙ!
Επιλέγω το ποδήλατο για τις περισσότερες μετακινήσεις μου μέσα στην πόλη και συχνά παρακινώ τους άλλους να κάνουν το ίδιο. Για απαντήσεις λαμβάνω μια σειρά από φτηνές δικαιολογίες. Να πως τις αποκρούω.
Οι ελληνικές πόλεις έχουν λίγες ανηφόρες, όσες τουλάχιστον έχουν και οι άλλες πόλεις του κόσμου. Υπάρχουν κάποιες πόλεις εντελώς επίπεδες (Λάρισα, Ναύπλιο, κτλ), αλλά κι εκεί το ποδήλατο ως μορφή μετακίνησης δεν είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένο. Οι βασικότεροι οδικοί άξονες της Αθήνας και των περισσότερων ελληνικών πόλεων δεν έχουν ιδιαίτερες ανηφόρες (πχ. Πατησίων, Λιοσίων, Πειραιώς, κτλ.). Λίγη ανηφόρα με ποδηλατικούς όρους έχει η Κηφισίας και η Μεσογείων. Και επιτέλους η Κατεχάκη παρακάμπτεται εύκολα! Για μια μικρή απότομη ανηφόρα μπορεί κανείς να πάρει το ποδήλατο στα χέρια. Δεν είναι υποχρεωμένος να μείνει στη σέλα!
Τι; Ακριβώς το αντίθετο! Ποιος είναι καλός καιρός για ποδήλατο; Στις χώρες του βορρά, το χειμώνα, το θερμόμετρο πέφτει στους πολλούς βαθμούς μείον, και εκεί είναι δύσκολος καιρός για ποδηλάτες! Στην Ελλάδα, ο καιρός είναι ιδανικός για ποδήλατο. Βρέχει σπάνια και ειδικά μέσα στις πόλεις ούτε που φυσάει. Από Σεπτέμβριο ως Μάϊο είναι η καλύτερη περίοδος. Μόνο τρεις μήνες το χρόνο έχει ζέστη, από τους οποίους τον ένα έχουμε άδεια! Άρα μόνο δύο από τους 12. Επίσης, κάποιος που χρησιμοποιεί το ποδήλατό του για να πάει στη δουλειά το πρωί (κι όχι στις 12:00-15:00 όπου ο ήλιος είναι ντάλα) και γυρνάει το απόγευμα δε θα αντιμετωπίσει ιδιαίτερο πρόβλημα ζέστης, γιατί η θερμοκρασία το πρωί, ακόμα και μέσα στο καλοκαίρι είναι ανεκτή, ενώ το αεράκι θα τον δροσίζει ευχάριστα. Πριν ευλογίσετε τους βορείους για τον ευχάριστο καιρό που έχουν για ποδήλατο δοκιμάστε να ποδηλατήσετε με μείον δέκα... (ή με συν πέντε και μπουρίνι, όπως μου είχε συμβεί μια φορά στο Αμβούργο!).
Στην Ελλάδα, όπου ο Βασιλιάς (και μάλιστα τύραννος) της μετακίνησης είναι το αυτοκίνητο, είναι αστείο να συγκρίνουμε τιμές με το ποδήλατο. Σίγουρα μερικά ποδήλατα είναι ιδιαίτερα ακριβά, αλλά για μετακίνηση στην πόλη θα επιλέξουμε κάτι οικονομικό. Ας κάνουμε μια σύγκριση: τα περιοδικά αυτοκινήτου εκτιμούν ότι κάθε χιλιόμετρο σε ένα μικρομεσαίο αυτοκίνητο κοστίζει 40 λεπτά (στην τσέπη μας μόνο και όχι στο περιβάλλον, στους συνανθρώπους μας, στην ποιότητα ζωής μας). Αλλά επειδή αυτοκίνητο θα έχεις, ας το μειώσουμε στο μισό μόνο για τη βενζίνη και τα έξτρα σέρβις (χωρίς μικροτρακαρίσματα, γρατσουνιές, βανδαλισμούς). Άρα, αν έχεις αυτοκίνητο, σου κοστίζει 20 λεπτά το χιλιόμετρο για μετακίνηση στην πόλη. Αν προτιμάς να πήζεις 40 λεπτά στο αυτοκίνητο γιο μια απόσταση 5 χιλιομέτρων (15 λεπτά με ποδήλατο), ξοδεύεις 2 ευρώ την ημέρα, 40 το μήνα και 440 το χρόνο (για 11 μήνες). Σε αυτά δεν συνυπολογίζω στάθμευση, κλήσεις, κτλ. Σε λίγους μήνες όχι μόνο κάνεις απόσβεση του ποδηλάτου πόλης, αλλά αρχίζεις να κάνεις απόσβεση και του άλλου (δρόμου, βουνού) που έχεις!
Εκτός αν είσαι ιατρικός επισκέπτης ή χρηματιστής (οπότε μάλλον δεν σε έχει απασχολήσει η μετακίνηση με ποδήλατο στην πόλη) μάλλον ντύνεσαι όπως όλοι μας. Τα ποδήλατα πόλης μπορεί να μην έχουν carbon πηρούνια και bladed ακτίνες, αλλά έχουν άλλα αξεσουάρ για να προστατεύουν το ρουχισμό μας, όπως πλαστικό επικάλυμμα για το δίσκο και την αλυσίδα, φτερά, κτλ. Η εμπειρία δείχνει, ότι αν μπορείς να ποδηλατίσεις σε γρήγορο ρυθμό με όλα τα παντελόνια και τα πουκάμισα, δεν είναι ανάγκη να φοράς κολάν και κίτρινο jersey.
Προφανώς μένετε στο κέντρο και δουλεύετε στα Μεσόγεια ή στην Τερψιθέα ή κάτι τέτοιο. Ένα μίνι γκάλοπ που έχω κάνει, δείχνει, ότι για το 80% των εργαζομένων η δουλειά απέχει από το σπίτι τους λιγότερο από 8 χιλιόμετρα. Ας δούμε μερικές χιλιομετρικές αποστάσεις: κέντρο-Άνω Πατήσια: 6 χιλιόμετρα, κέντρο-Ίλιον: 8 χιλιόμετρα, κέντρο-Χαλάνδρι: 7 χιλιόμετρα, κτλ. Τα 8 χιλιόμετρα για μένα είναι κομβικός αριθμός. Θέλουν περίπου 20 λεπτά για να καλυφθούν με ποδήλατο. Για κάθε απόσταση μέχρι 8 χιλιόμετρα σε νορμάλ καταστάσεις πόλης μειώνουμε το χρόνο να πάμε στη δουλειά μας τουλάχιστον στο μισό, επιλέγοντας ποδήλατο. Μπορεί και ακόμα λιγότερο. Υπολογίστε το χρόνο που ψάχνετε για παρκάρισμα. Με το ποδήλατο, ο χρόνος "από πόρτα σε πόρτα" είναι ο ελάχιστος δυνατός για όλες σχεδόν τις αποστάσεις. Τέλος, για όσους η απόσταση είναι πάνω από 8 χιλιόμετρα και τους φαίνεται πολύ μεγάλη, μπορούν να συνδυάσουν τη διαδρομή με ολίγη από ηλεκτρικό ή τρένο, που μετά από αγώνες είναι και πάλι φιλικά προς το ποδήλατο.
Αυτοί που δεν πλένονται και ο ιδρώτας τους είναι ενοχλητικός (κυρίως για τους άλλους), δεν είναι ανάγκη να ανησυχούν γιατί με το ποδήλατο δεν ιδρώνεις! Σίγουρα, αν αποφασίσεις να πάρεις μέρος στην ανάβαση της Πάρνηθας πρέπει να ιδρώσεις, αλλά για μια ταχύτητα 20-25 χλμ/ώρα με το πρωινό αεράκι να σε δροσίζει δεν θα ιδρώσεις αρκετά. Εκτός αν έχεις αργήσει πολύ για τη δουλειά σου και ξεκινάς να κάνεις ορθοπεταλιές. Ή αν πιεις ένα γερό καφέ το πρωί και ξαφνικά η Κηφισίας σου φανεί via Feratta και το αυτοκίνητο από πίσω σου ότι έχει κάμερα! Πέρα από τα αστεία, αν δεν έχεις καμία σημαντική ανηφόρα στο τέλος της διαδρομής (πχ. να δουλεύεις στην κορυφή της Κατεχάκη) μάλλον δε θα ιδρώσεις ιδιαίτερα. Μπορείς επίσης προς το τέλος της διαδρομής να χαλαρώσεις σημαντικά το ρυθμό σου και να αφήσεις το αεράκι να σε δροσίσει αρκετά και να φτάσεις στη δουλειά σου τελείως στεγνός.
Και αυτό είναι μύθος. Το λέω και το ξαναλέω: την ώρα που πάω στη δουλειά μου τα αυτοκίνητα γύρω μου είναι σταματημένα! Είναι μπλοκαρισμένα στο φανάρι με τις ώρες και για να με χτυπήσουν πρέπει να έρθει ο Hulk ή ο king Kong να πάρει ένα στο χέρι και να μου το πετάξει! Είναι όπως ο γνωστός ήρωας του Αρκά, ο ισοβίτης, που όταν αποφασίζει να αυτοκτονήσει στο κελί του παίρνοντας φόρα και χτυπώντας το κεφάλι του στον τοίχο ανακαλύπτει, ότι δεν έχει αρκετό χώρο για να πάρει φόρα! Κίνδυνος υπάρχει σε πολύ συγκεκριμένα σημεία, όπως περνώντας κοντά από παρκαρισμένα ή σταματημένα αυτοκίνητα, όπου θέλει προσοχή μην και ανοίξει καμιά πόρτα και "καρφωθείς" πάνω της ή μην σε κλείσει κάποιος απρόσεκτος οδηγός ή γενικά οδήγηση με σκοτάδι σε δρόμους ταχείας κυκλοφορίας, κτλ. Πάντως είναι πολύ απίθανο να συμβεί σημαντικός τραυματισμός ή θάνατος. Φυσικά, σίγουρα θέλει προσοχή.
Δυστυχώς, το ίδιο νέφος αναπνέεις είτε είσαι μέσα σε αυτοκίνητο είτε σε τρένο ή πάνω σε ποδήλατο. Δηλαδή, είναι ωραίο να σταματάς στο φανάρι δίπλα στη νταλίκα και η εξάτμιση της να είναι δίπλα στο παράθυρο του συνοδηγού; Και εκεί δεν πας ούτε μπρος ούτε πίσω. Θα το χαρείς όλο το καυσαέριο όση ώρα κρατάει αυτό το φανάρι! Τουλάχιστον με ποδήλατο είσαι πάντα μπροστά στο φανάρι. Πάντως, γενικά με ενοχλεί το νέφος που αναπνέω και αν θες να κάνεις κάτι γι αυτό αντί να μου προτείνεις να πάρω κι εγώ αυτοκίνητο, πάρε καλύτερα εσύ ποδήλατο! Έτσι, θα μειωθεί το νέφος που αναπνέω.
Δεν θα συνεχίσω άλλο, γιατί οι υπόλοιπες δικαιολογίες που ακούω γενικά είναι εντελώς ανόητες (θα μου σκιστεί το καλσόν, θα με περάσουν για μετανάστη, κτλ.) και δεν αξίζουν αναφοράς. Οι άνθρωποι που αθλούνται και ειδικά με ποδήλατο, πρέπει πρώτοι να ξανανοίξουν το κεφάλαιο "ποδήλατο στην πόλη". Λέω να ξανανοίξουν, γιατί οι γονείς μας κυκλοφορούσαν με ποδήλατο στην ηλικία μας. Οι ποδηλάτες πρέπει πρώτοι να πάρουν τα ποδήλατα και να γίνουν Αστικοί Αναβάτες (ΑΑ). Θα τα πούμε στους δρόμους.
Στέλιος Πανταζής
Δυστυχώς, ως προς το καυσαέριο που λέει το κείμενο, έχει δίκιο.
Το αμάξι έχει φίλτρο και ανανεώνει τον αέρα ακόμη και χωρίς να έχουμε αναμμένο το κλιματιστικό. Όσες φορές έχω κατεβεί στο κέντρο με το ποδήλατο οι μύξες μου ήταν μαύρες από το καυσαέριο και η αναπνοή μου ήταν κάπως.. δύσκολη.
Οπότε μασκούλα, η αλλιώς κίνηση σε δρόμους με αραιή κυκλοφορία.
Από που τον παίρνει τον αέρα και στον ανανεώνει, δηλαδή; Έχεις μέσα στο αυτοκίνητο φιάλη με οξυγόνο; Γιατί δεν βλέπω τη διαφορά σύνθεσης του αέρα μέσα και έξω απ΄το αυτοκίνητο...
Επίσης, από έρευνες και μετρήσεις σε ευρωπαϊκές πόλεις, βρέθηκε ότι ο ποδηλάτης εισπνέει λιγότερο καυσαέριο από τον εγκλωβισμένο στο αυτοκίνητο...
Ο καλύτερος τρόπος για προώθηση της ποδηλασίας είναι η ίδια η ποδηλασία.
Είτε για διασκέδαση είτε για μετακίνηση.
Τα θετικά του ποδηλάτου που εισπράτουμε νομίζω πως φαίνονται, κάποιοι/ες μπορούν να νοιώσουν αυτή την ενέργεια και έτσι θα σκεφτούν το ποδήλατο.
Δεν νομίζω οτι χρειάζεται να τους πείσουμε να κυκλοφορούν με ποδήλατα αφού η ψυχολογία της μάζας περιέχει και την αντίδραση, θα βρούν εκατοντάδες λόγους για να δικαιολογήσουν τις δόσεις του αυτοκινήτου και αυτά που τους προσφέρει και άλλους τόσους λόγους να θάψουν το ποδήλατο αν νοιώσουν πως πιέζονται.
Μας προσφέρει το ποδήλατο διασκέδαση, ελευθερία, οικονομία, γυμναστική, ισορροπία, θετική διάθεση, ευεξία, δύναμη και άλλα πολλά?
Τότε απλώς τα δείχνουμε και μαγνητίζουμε τη μάζα με αυτά τα στοιχεία, κάποιοι θα ενδιαφερθούν και θα αρχίσουν να ρωτάνε.
Διαβάστε και αυτό το κείμενο γραμμένο σαν editorial σε ένα περιοδικό το 1997 το οποίο αναφέρεται στα θέματα υποδομών, ( που εκεί στην Αμερική τα συζητούσαν από τότε).
Για όσους δεν το πάνε το γράμμα με την Αγγλική, ο συγκεκριμένος αρθρογράφος αναρωτιέται για το αν χρειάζονται τελικά πραγματικά να γίνουν υποδομές ( ποδηλατόδρομοι κτλ ) ή όχι, στα αστικά κέντρα ή απλά αλλαγές στον ΚΟΚ που θα κατοχυρώνουν τα δικαιώματα των ποδηλατών με μεγαλύτερη σαφήνεια. Αναφέρει χαρακτηριστικά για το ενδεχόμενο οι ποδηλατόδρομοι να είναι τελικά πόλος έλξης για τους μηχανόβιους. Αναφέρεται επίσης σε εγκαταστάσεις που θα εξυπηρετούσαν τους ποδηλάτες, πέραν δηλαδή των ποδηλατοδρόμων, όπως σκεπαστές για να μπορούν να σταματάνε εκεί και να αφήνουν εξοπλισμό και ποδήλατα ( καλά βέβαια εκεί το έχουν πάει μακριά το θέμα), και τέλος αναφέρεται στις αλλαγές που θα μπορούσαν να γίνουν στον ΚΟΚ.
Χαρακτηριστικότατα αναφέρει ότι αφού οι ποδηλάτες χρησιμοποιούν τις λεοφωρειολωρίδες σε τακτική βάση θα πρέπει να αλλάξει ο ΚΟΚ και από την στιγμή που ένας ποδηλάτης βρίσκεται εκεί, να θεωρείται ότι κινείται σαν πάνω σε ποδηλατόδρομο. Δηλαδή να τον καλύπτει ο νόμος από πιθανές ενοχλήσεις από αυτοκίνητα και μηχανές, και να υποχρεώνει ο νόμος τους οδηγούς να σέβονται τον χώρο που του αναλογεί στον δρόμο.. ( εξαιρετική ιδέα παρεμπιπτόντως! )
Γενικότερα το άρθρο έχει πολλές και ενδιαφέρουσες ιδέες, ( δεν ξέρω ποιες υλοποιήθηκαν τελικά), και δείχνει το πως θα μπορούσαμε και εμείς, εδώ στο Ελλαδιστάν να προτείνουμε κάποια πράγματα που θα βελτίωναν την ζωή των ποδηλατών, ή και να εντοπίσουμε που θα υπήρξε πρόβλημα από την εφαρμογή κάποιων μέτρων.
Το άρθρο προέρχεται από αυτό το blog που είναι και ένα από τα αγαπημένα μου.
http://www.blogcatalog.com/blog/bicycle-fixation
How to Spend the Public's Money
Richard Risemberg (December 1997)
In the ongoing debate over bike stripes vs. bike paths vs. wide curb lanes, let us throw our two cents' worth in and vote for none of the above. If we're going to spend public money on bicycle facilities--and we do think it permissible--let's put it into structures that will actually be useful without being redundant. The roads are already there, but oftentimes the part we bicyclists use--the rightmost lanes of every street and roadway not a limited-access highway--are seriously degraded from the pounding that bus and truck traffic gives them. Using money allocated for bicycle projects to repair and repave the rightmost lanes of roads typically used by commuting bicyclists in a city will not only facilitate bicycling, but will make bicycle use of those roads extremely attractive to motorists and their lackeys in government, since the bicycle improvements will also augment driver comfort. Bicyclists on the road will then be seen as magnets for roadway improvements, and at least tolerated if not cherished by motorists. We'll make life easier for ourselves both physically and politically by doing this. The most difficult part of the task will be identifying roads most often used by bicyclists, but that could be done by a combination of counting bicyclists on roads and interviewing active bicycle commuters.
Another bit of bicycle infrastructure that would attract more people to utility bicycling would be secure, sheltered lockups at destination facilities such as shopping areas or office centers. Sheltered from the rain and snow, because you like to take off your foul weather gear before you present yourself indoors, and because even in wimpy Los Angeles, we saw numerous bicyclists out yesterday, pedaling through the frigid aerial wateralls of an Alaskan storm (ourself among them, dry in our British poncho!). In fact, a roofed wave-type bike rack with some small lockers for helmets and so forth would be ideal in the lower-crime areas of our cities. Also, bicycle money could be used to subsidize bike parking inside office and shopping complexes--perhaps. It would be easy to get ripped off in trying this!
Lastly, we recommend trying to get the Universal Vehicle Code, or at least local codes, changed to include a statement such as this one: that the rightmost traffic lane of any road on which bicycles are permitted be considered a bicycle lane when it is occupied by a bicyclist, and treated accordingly by drivers. Crowding, harassment, brushbacks, and so forth would be treated as infractions. This will instantly build a network of bike routes throughout whatever region enacts it at very little cost. Perhaps it could be packaged with the roadway improvement proposal of the first paragraph as a one-for-me-one-for-you sort of deal.
The Bike People
"Εκεί που ήσουν ήμουνα"
Αναφέρεσαι στη δική μου στάση?
Αναφέρομαι στους Αμερικανούς και λοιπούς φιλοποδηλατικούς λαούς ( μάλλον όλοι οι υπόλοιποι είναι), που είναι χρόνια μπροστά από εμάς. Μάλιστα το γράφω και με λίγη αισιοδοξία αυτό.. Μπας και καταφέρουμε και εμείς, κάπου, κάπως κάποτε να δούμε και εμείς τέτοια έργα..
Εκεί που είσαι ήμουνα λοιπόν για τίτλος αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να το κάνω πια edit.
Είμαι σε αυτούς που πιστεύω ότι είμαστε σε καλό δρόμο, τουλάχιστον στην Αθήνα. Είναι γεγονός ότι όταν κινούμαι με το ποδήλατο δεν βλέπω και πολλούς ποδηλάτες (ειδικά όταν πηγαίνω στη δουλειά μου δεν βλέπω κανένα). Και όμως. Πριν 2 χρόνια στο πάρκινγκ της εταιρείας που δουλεύω δεν έβλεπες ποδήλατο ούτε για δείγμα. Τώρα βλέπεις καθημερινά από 2 έως 6-7 παρκαρισμένα, ενίοτε και το δικό μου. Από την άλλη, όταν είμαι με το αυτοκίνητο, δεν ξέρω πού οφείλεται, αλλά είμαι σίγουρος ότι βλέπω κάθε μέρα και περισσότερους. Πιθανότατα εξηγείται με τον τρόπο που δουλεύει το μάτι/εγκέφαλος αναλόγως με το τι οδηγείς.
Επίσης είμαι σε αυτούς που θεωρώ ότι καλό θα ήταν να υπάρχουν ποδηλατόδρομοι, αλλά δε χρειάζεται να τους περιμένουμε για να βγούμε στο δρόμο. Είτε μας αρέσει είτε όχι, είμαστε αυτοί που βγάζουν το φίδι από την τρύπα, που τρώμε το σκατό. Ευτυχώς αυτήν την περίοδο έχουμε το γενικότερο κλίμα με το μέρος μας. Συνεχή άρθρα, ρεπορτάζ, διαφημίσεις, πολιτικοί κτλ. Πρέπει να ενσωματωθούμε στην κυκλοφορία και όχι να γκετοποιηθούμε. Όσοι ζουν επαρχία, θα καταλαβαίνουν ακριβώς τι εννοώ. Σε μικρές πόλεις, το ποδήλατο είναι ενταγμένο στην κυκλοφορία. Δεν σε αντιμετωπίζουν σαν ούφο ή σαν κινητό εμπόδιο, αλλά σαν ένα ακόμη όχημα. Αυτό πρέπει να γίνει και με την Αθήνα. Και όπως συγκυριακά γέμισε η Αθήνα αυτοκίνητα, έτσι και τώρα είναι η κατάλληλη εποχή να βρει το ποδήλατο το ρόλο του μέσα στα μεγάλα αστικά κέντρα. Τώρα που είναι τις μόδας....
με έκαναν πρωί πρωί να χαμογελάσω...
Η αλήθεια είναι ότι σήμερα,λές και με μαλώσανε,είδα άλλους 5-6 στο δρόμο,σήκωνα το χέρι 5 μέτρα πάνω για να χαιρετάω ποδηλάτες [δεν έχω κουδουνάκι]:):)
Διαβάζοντας με προσοχή όλες τις απαντήσεις,θέλω να συμπληρώσω στα εξής
Στην Αγγλία ,μία πόλη που επίσης δεν φημιζόταν μέχρι πέρσυ για την ποδηλατική της κουλτούρα,έγινε αυτή η παρέμβαση που αναφέρθηκε στις λεωφορειολωρίδες,η οποία ναι μεν έδωσε ανάσα στους ποδηλάτες,παρόλαυτα οι οδηγοί λεωφορείων απο ότι μου λένε φίλοι μου,δεν έχουν την υπομονή να περιμένουν τα ποδήλατα και συχνά τους κάνουν τη ζωή δύσκολη με ανόητες προσπεράσεις[μέχρι να φτάσει το λεωφορείο στη στάση,ο ποδηλάτης ξαναβρίσκεται μπροστά παρόλο που προσπεράστηκε.].
Επίσης,στα φανάρια-τουλαχιστον σε κάποιες κεντρικές αρτηρίες,υπάρχει μία μικρή λωρίδα ανάγκης για τα ποδήλατα,όπου όταν είναι πηγμένος ο δρόμος,μπορούν να χωθούν και να βρεθούν μπροστά απο τα αμάξια για λόγους ασφαλείας όταν ανάψει το φανάρι.
Για την ιστορία,επιτράπηκε και η χρήση αντίροπης κίνησης σε μονόδρομους,κάτι το οποίο εδώ συχνά 'κατηγορείται' ως κακή οδική συμπεριφορά,αγνοώντας το ότι
1.στο εμεις και ο κόσμος του δημοτικού,η οδική συμπεριφορά των υπογράφοντων επιτάσσει αντίθετη στα αμάξια κίνηση και
2.ότι ο ποδηλάτης δεν έχει λογική αμαξιού διότι κάθε παράκαμψη,στα πετάλια του είναι επιπλέον χιλιόμετρα και προσπάθεια.Άρα ας μην είμαστε τόσο αυστηροί με τις 'απαιτήσεις'...
Στα Τρίκαλα,μία πόλη με ποδηλατική κουλτούρα και ιδανικό ανάγλυφο,όπου ο παππούς παιρνει το ποδήλατο,το παιδί παίρνει το ποδήλατο,γενικά βλέπεις ποδήλατα να ξεπετάγονται παντού,ανεξάρτητα απο τα όσα λέμε μεταξύ μας,ΔΕΝ υπάρχουν ποδηλατόδρομοι.Ίσως οι στοιχειώδεις.
Ούτε στο Μεσολόγγι,ούτε στην Κω,ούτε στη Λάρισα,τουλάχιστον όχι τόσοι όσοι θα πρεπε για να αποφευχθούν αρκετά τροχαία που παρουσιάζουν αυτές οι πόλεις με θύματα ποδηλάτες.
Όλα αυτά τα αναφέρω για να καταλήξω στο ότι οι φέροντες την εξουσία-φερέφωνα της ψήφου των πολιτών ΚΑΙ ΚΑΛΑ-,δεν κάνουν αυτά που είναι αναγκαία,ακόμα και στις πόλεις με πιο πολύ ποδήλατο.
Άρα όπως και νά χει,αν δεν το πάρουμε απόφαση να καβαλήσουμε όλοι-συμφωνώ απίστευτα με το post του Elderly biker περί μύθων-για τις αστείες αποστάσεις της Αθήνας [και δη της Θεσσαλονίκης],δεν θα ξεπεράσουμε ποτέ τα ταμπού της ποδηλασίας...
Ένα καλό μπανάκι πχ.το πρωί πρίν ξεκινήσεις,γλιτώνει τον ιδρώτα που συσσωρεύεται το βράδυ,ο πρωινός δεν είναι ενοχλητικός.
Το ίδιο και η αποτρίχωση σε χέρια και μασχαλίστες:P
[παρακαλώ μην γελάσετε:D]
Όσο για τους Ι΄.Χ.δες,τρεις και μία τους πάει όταν βλέπουν ποδηλατο δίπλα τους-όχι πάντα αλλά πολύ συχνά-.Τελευταία δείχνουν να αρχίζουν να μυρίζονται το ότι κυκλοφορούμε παντού και στρίβουν και κινούνται λίγο πιο προσεχτικά...
@vec όταν είμαι και εγώ σε αμάξι,όντως βλέπω πιο πολλούς και θέλω να πηδήξω έξω,μάλλον επειδή εγώ είμαι καρφωμένη στο ίδιο σημείο,και αυτοί περνάνε ανέμελα :D
Χθες το βράδυ, κατά τις 2.30, είδα 4 ποδηλάτες μέσα σε 5 λεπτά.
Όλοι είχαν τα λαμπιόνια τους.
Παίρνει τον αέρα απ'έξω, τον περνάει από το φίλτρο και τον βάζει στη καμπίνα καθαρό.
Μην αρχίσουμε τα "σιγά μη δουλεύει" κλπ, τόσα χρόνια οδηγάω αμάξι και δεν είχα πρόβλημα με τα καυσαέρια, με το ποδήλατο 1 ώρα στο κέντρο και το απέκτησα.
Δεν ξέρω, στην έρευνα που λες, που κινείτο ο ποδηλάτης, αλλά εγώ είχα πρόβλημα και δεν είμαι μυγιάγγιχτο.
Το πρόβλημα πρέπει να δημιουργείται κατά τη διάρκεια των διηθήσεων, πχ στο φανάρι, αφού τα οχήματα είναι ακινητοποιημένα και αναγκαστικά περνάς δίπλα από τις εξατμίσεις τους.
festo μονο τα καινουργιας τεχνολογιας περιπου μετα το 2004, και οχι ολα βεβαια, εχουν το φιλτρο που λες τα υπολοιπο εχουν μονο για μικροσωματιδια. Π.χ βενζολιο χλωμο. Επιπλεον απο αυτα που το εχουν λιγοι πανε αντιπροσωπια για να το αντικαταστησουν οταν πρεπει
Τρως το καυσαέριο της.. αρκούδας. Το φίλτρο βρομίζει ακαριαία, και η αίσθηση ότι ο αέρας είναι καθαρός, αυτός που βγαίνει από τις σχάρες, είναι απλά ψευδαίσθηση. Απλά δεν βρωμάει σαν καυσαέριο για αυτό και μας ξεγελάει.
Σκεφτείτε μόνο ότι οι σχάρες εισόδου του αέρα είναι κάτω χαμηλά μπροστά στην μάσκα του αυτοκινήτου. Δηλαδή τσιμπάνε "από την παραγωγή στην κατανάλωση" το καυσαέριο του αυτοκινήτου που προηγείται.
Επίσης δεν αλλάζουν όλοι τα φίλτρα κάθε δύο με τρεις μήνες, ( μάλλον κανένας) που θα ήταν ένα λογικό διάστημα για να πούμε ότι αυτά τα φίλτρα είναι καθαρά. Το σκέτο καθάρισμα τους δεν μετράει. Μιλάμε για μικροσωματίδια τα οποία είναι και ότι χειρότερο για να αναπνεύσεις.
Συνυπολογίστε ότι το αυτοκίνητο είναι ακινητοποιημένο, συν το γεγονός ότι ο κινητήρας ζεσταίνεται άρα το βεντιλατέρ δουλεύει συνέχεια και τραβάει ακόμα πιο πολύ αέρα και το έχετε κλείσει το καρέ.
Τουλάχιστον οι ποδηλάτες, όσο καυσαέριο και να φάνε, ξεμπλέκουν συντομότερα από την κίνηση και πάνε παρακάτω.
Φυσικά και όλοι αναπνέουμε το νέφος, αλλά δεν παύει να έχει σημασία σε τι ποσότητες το αναπνέεις και φυσικά ποια είναι η σύσταση του. Και μέσα από τον κλιματισμό/εξαερισμό του αυτοκινήτου μοιάζει να είναι ότι χειρότερο..
εδω μονο παιδεια βλεπω με ποδηλατα (οταν λεω παιδεια ενοω της ηλικιας μου 15 15)
αλλους δεν βλεπω
αμα βγω ποιο εξω αντε να δω 2 3 ατομα ....