Λογοτεχνία

[Από τα Ημερολόγια της BookLuv]

Έχω τυλιχτεί στο παλτό μου,
αγαπημένη εικόνα,
επανέρχεται στις φτωχές απεικονίσεις
του μέσα μου.
Έχω ένα χαμόγελο,
κρυμμένο μέσα στο παλτό μου.
Έχω ένα κόκκινο, ροδί παλτό,
μου το χάρισαν μεταχειρισμένο.
M έχει τυλίξει σε όλους
τους μοναχικούς περιπάτους στην πόλη,
ξέρει τα ζόρια και τα παράπονά μου,
θα το φορέσω να το δεις.
Κάπου εδώ γύρω θα είσαι,
από τη χώρα των πάγων
σε περιμένω να γυρίσεις.

Ξέχασα να σου πω,
το ''παλτό'' πήγε για μια μικρή μεταποίηση
στα ''χρυσά ψαλίδια'',
που κρατουν κάποιες χρυσοχέρες γυναίκες
από την Ανατολική Ευρώπη,
σαν αυτή που μας σέρβιρε χθες.
Ξέρεις γιατί τις αγαπώ, μεταξύ άλλων;
Είναι αυτές που κάνουν όλα τα ''ταπεινά'' επαγγέλματα
που ανακουφίζουν τον ανθρώπινο πόνο.

Ετσι `οπως ή φρέσκια βροχή
χαρακώνη τούς λόφους,
ξαφνιάζωντας τήν ησυχία
ετσι σάν φρέσκια βροχή
έπεσα πάνω σου και ξύπνησες,
από τήν απολιθωμένη σου μοναξιά

Το καθε σου φιλί ,σάν τά βότσαλα
του γιαλού διαφορετικά δοσμένο,
διαφορετικά δροσερό,
ολα σου τά φιλιά ,μιά καθαρόαιμη φωτιά,
φωτιά χωρίς αντίδοτο

Την φωτισμένη σου πλευρά γυρεύω,
αμφιπρόστιλε ναέ,
κι είναι η ίδια πλευρά παντού.

Μια σπιθα στα στηθια
δεν ειναι παντα η αληθεια.
Δεν δειχνουν παντα οι δεσμευσεις
και τα δενδρα οριζοντιες διασυνδεσεις

Κι ακομα, δεν υπαρχουν παντα πραγματα
που πρεπει να ειπωθουν,φτανοντας
στο τελευταιο σκαλοπατι

Βαθια στ'αδυτα του υποσυνειδητου
παραμεριζοντας καθε κομπλεξ κι απατη
εκει στον φραχτη,στο τελος του κηπου
μαλλον απροσδοκητα στο εσχατο παρτερι
βρηκε να φυτρωνει ο ΘΕΟΣ

Το περιμενα γιατι το θελησα.
Το αλεξιπτωτο ανοιξε, ευτυχως,
κι ο καθετος ανεμος με προσγειωσε
πολυ ομαλα ,στον βυθο των μενεξεδων

Καθως μαζευα, για ενθυμιο,μερικα,
τα χειλια της εμοιαζαν φλογισμενη κοιλαδα
και τα βλεφαρα της εσταζαν φλουρια,
Αλοισμονητη βραδια, της κυριακης το βραδυ

για την υποσχεση που σου εδωσα