Λογοτεχνία

Τρεις μέρες, που να πάρει ο διάολος τρεις μέρες πήρε, τρεις μερες πίσω τον πήγε, αλλά τελικά την πήρε την κωλοδουλειά και γαμώ τον Παπαλαζάρου και τα ψίχουλα που θάβγαζε από την ασφαλτόστρωση, αλλά ο καριόλης δεν θα την έπαιρνε αυτήν την δουλειά! Να πάει να γαμηθει, καμμία δουλειά,κι ας ψοφήσουν και τα παιδιά του και τα σκυλιά του και η ψαροκασέλα η γυναίκα του!
Ο καριόλης, τέσσερεις διαδοχικές αντιπροσφορές για μια δουλειά της συμφοράς...

Αντάριασε ο ουρανός
παρεξηγήθηκε με τους θεούς
που πίσωθέ του κρύβονται
και τους έβαλε πόστο

να μην δακρύσει ποτέ ξανά
να στερφώσει τη γης
και να σκοτώσει τους θεούς
με των ανθρώπων τη μάνητα

οι θεοί γράψαν τον ουρανό
και τα τελεσίγραφά του στ’ αρχίδια τους
μάζεψαν την τσόχα και κίνησαν
να παίξουν ζάρια πίσω από άλλους ουρανούς…

Το ωρολόγιον έδειχνε οκτώ παρά τέτραδο επί μονίμου βάσεως. Ήχος ουδείς και ποσώς ακούγετο εξ αυτού. Δεν εκορδίζετο, δίκην αποτίσεως τιμής εις έρωταν μεγάλον πλην όμως ατυχήν, μετά του οποίου την επάτησεν ως κατσαρίδα επί του πατώματος της κουζίνης συνθλιβείσα υπό χειροκινήτου πασουμίου. Έρως όστις οδήγησεν την πάλαι ποτέ κόρην εις την αιωνίαν παρθενίαν, τον δε αγορίσκον εις τας χείρας καλοβαλμένης, τόσον λεφτικώς όσο και εμφανισιακώς, επαναπατρισθείσας χήρας εκ της αλλοδαπής.

Ήτο η ώρα καθ’ ην ο Ζαχαρίας, ο αγορίσκος ούτως ειπείν, είχεν επιβιβασθεί επί του Αθηναι-Λιανοκλάδι-Ορεστειάδα προ είκοσι και πλέον ετών. Έκτοτε η Λουκίτσα είχεν απομείνει μόνη ως κληματαριά κρεμαμένη επί κρεββατίνας εγκαταλελλειμένης οικίας, ήγουν, αφρόντιστη, απότιστη, ακλάδευτη και ακορφολόγητη.

Στον αργαλειό της κάθε μέρας
υφαίνω την κουρελού της ζωής μου.

Με ζήλο πασχίζω να ενώσω
κομμάτια παράταιρα
σ ένα μοναδικό πανί.

Καθώς υφαίνω,
περνάνε από τα μάτια μου εικόνες,
καβαλάρηδες βιαστικοί που φεύγουν.

Βρεφικές αγκαλιές,
μάτια γελαστά παιδιών,
και ωραίοι μαρμάρινοι ανδριάντες,
του έρωτα το μαυσωλείο.