τζιτζικια

Πεύκα ,πικροδάφνες και κουτσουπιές
σωπαίνουν όλα τυλιγμένα
στή λιγοστή δροσιά τους.Μόνο τζιτζίκια
σαν φουρκισμένα,σαν μεθυσμένα
στον ήλιο του μεσημεριού-τζι-τζι-τζι
σκούζουνε τη γκρίνια τους ζεματιστή

Ο νους τεντώνεται χαμηλά στους
πρόποδες του λόφου.
Το αγκομαχητό στο μονοπάτι φτάνει
μες απ τα πεύκα ψιθυριστά
ρουφιέτε, απ τα τζιτζίκια λαχανιασμένα

Συχνά ένα φεγγοβόλημα πηδά
από ένα μάτι ένα λουλούδι,
έρχεται σαν ουράνια φωτιά
και εξαγιάζει χρόνο και μορφές
φλογίζοντας μ αγάπη τις στιγμές

Ο άνθρωπος δεν ζει μονάχα με ψωμί
ποτέ δεν λείπει εκείνο.... μα εσύ
στη θύμηση ξανοίγεται ο νους
ποτέ δεν ξέρεις ποτέ θ αστράψει στην αγάπη που ζη για παντα