Γιάσου Σοφιανέ και χρόνια πολλά... δεν την πουλάω, μάλιστα μου λείπουν και 2-3 σέλες ακόμα.
.
.
.
.
Kougioym77 ……Ως προς το τρίψιμο δεν υπάρχει standard νούμερο γυαλόχαρτου, ανάλογα την περίπτωση μπορεί να χρειαστείς από απλό σφουγγαράκι κουζίνας μέχρι σφουγγάρι σαν αυτό που χρησιμοποιούμε όταν τρίβουμε κάγκελα… αυτό που παίζει στάνταρ είναι πάντα το πετρέλαιο ή και το WD40
Εδώ παρέα με την μικρή ‘’Μουτζούρα’’ το νέο ανερχόμενο αστέρι της αυλής μου…
Είπα μιας και είναι η τελευταία μέρα του χρόνου να ξεφύγουμε λίγο από το… πρόγραμμα.
Αυτός είναι ο μικρός, ‘’Μαυροπατούσης’’ προσπαθούσα να των βγάλω και αυτόν μια φωτογραφία δίπλα στην lepper…. αυτός όμως φέρμαρε μόνιμος τα δάχτυλα μου, εδώ εν ώρα δράσεις.
Χρόνια πολλά σε όλους…. Και να θυμάστε.. οι μικρές όμορφες στιγμές είναι αυτές που μας κάνουν ευτυχισμένους…. ένα χαμόγελο, ένα χάδι, μια καλή κουβέντα….. να είστε καλά και καλά χιλιόμετρα, θα τα πούμε του χρόνου.
Θυμάστε αυτό το ποδήλατο; ….. είναι το king, ένα ποδήλατο το οποίο μου χάρισαν σε φρικτή κατάσταση, παρατημένο για δεκαετίες στον ήλιο και στην βροχή επάνω σε κάτι ξύλα μέσα σε ένα χωράφι με πορτοκαλιές ….. έχω γράψει την ιστορία του, άμα πάτε ποιο πίσω θα την βρείτε…. Όσο για την κατάσταση που βρέθηκε οι φωτογραφίες νομίζω πως είναι αποκαλυπτικές ……
Και το ποδήλατο σήμερα, έκανε την πρώτη του βόλτα μετά από δεκαετίες ...
…….. περήφανο και καθαρό, για να συνεχίσει την υπόλοιπη ζωή του σαν συλλεκτικό αντικείμενο, πλήρως λειτουργικό και καλοτάξιδο σαν κάθε ποδήλατο της κλάσης του. Το ποδήλατο φτιάχτηκε όπως ακριβός αγοράστηκε εκτός από τα στεφάνια που είναι τα γερμανικά schurman , αντί για Dunlop που φόραγε, καθώς τα δικά του είχαν λιώσει εντελώς. Μπορεί σε κάποιους να αρέσει ή σε κάποιους άλλους όχι, μπορεί ο συνδυασμός χρωμάτων να μας φαίνετε … κάπως, για τα σημερινά γούστα,…. όταν όμως θέλουμε να κάνουμε μια σωστή αναπαλαίωση οφείλουμε να σεβαστούμε το αντικείμενο, και την εποχή του, και από την στιγμή που μας ‘’δείχνει ‘’ από μόνο του πως ήταν δεν πρέπει να υπάρχουν παρεκτροπές και παρεμβάσεις. Με γνώμονα λοιπόν αυτές τις αρχές αναπαλαιώθηκε αυτό το ποδήλατο….ώστε να ξαναγίνει όπως ακριβώς ήταν πριν 60-65 χρόνια που αγοράστηκε…. Α!! και μια λεπτομέρεια που έμαθα για το ποδήλατο, το ποδήλατο αγοράστηκε στις γιορτές των Χριστουγέννων, με τα λεφτά από τα πορτοκάλια που είχε πάρει ο πρώην ιδιοκτήτης του….. οπότε κάπου αυτές τις μέρες είχε και γενέθλια.
Καλό βράδυ.
γειά σας παιδιά. τελευταία έχω καταπιαστεί με αυτό το ποδήλατο. Οι ζάντες και το τιμόνι ήταν εντελώς σκουριασμένα, το ίδιο και τα φτερά. Φτερά βρήκα καινούργια ''παλαιού τύπου'' το τιμόνι θα το επιχρωμιώσω σίγουρα. Δεν ξέρω τι να κάνω με τις ζάντες. Σκεφτόμουν να πάρω καινούργιες για ευκολία/οικονομία. Ποιος πουλάει τέτοια πράγματα; κανά ονλάϊν κατάστημα; (εκτός και αν περισεύουν σε κανέναν. Άλλη λύση είναι να τις βάψω, έχει ήδη γίνει αμμοβολή, εκτός από το μέρος που πατά το φρένο (σε παλιά ιταλικά ποδήλατα ήταν έτσι).
άλλες φώτο εδώ.
άλλο ποδήλατο που έχω φτιάξει.
γιάννης
υ.σ: άν καποιος έχει ιδέα για την μάρκα ας σφυρίξει
γειά σας παιδιά. τελευταία έχω καταπιαστεί με αυτό το ποδήλατο. Οι ζάντες και το τιμόνι ήταν εντελώς σκουριασμένα, το ίδιο και τα φτερά. Φτερά βρήκα καινούργια ''παλαιού τύπου'' το τιμόνι θα το επιχρωμιώσω σίγουρα. Δεν ξέρω τι να κάνω με τις ζάντες. Σκεφτόμουν να πάρω καινούργιες για ευκολία/οικονομία. Ποιος πουλάει τέτοια πράγματα; κανά ονλάϊν κατάστημα; (εκτός και αν περισεύουν σε κανέναν. Άλλη λύση είναι να τις βάψω, έχει ήδη γίνει αμμοβολή, εκτός από το μέρος που πατά το φρένο (σε παλιά ιταλικά ποδήλατα ήταν έτσι).
άλλες φώτο εδώ.
άλλο ποδήλατο που έχω φτιάξει.
γιάννης
υ.σ: άν καποιος έχει ιδέα για την μάρκα ας σφυρίξει
Γραψε αλλο ποστ να σχολιασουμε,ιδιως το μαυρο μαλλον bianci
[/quote]Γραψε αλλο ποστ να σχολιασουμε,ιδιως το μαυρο μαλλον bianci[/quote]
Οκ! έφτιαξα όποιος έχει καμμιά ιδέα για το περτικαλί παραπάνω ας την μοιραστεί! (ή να κάνω και για αυτό ποστ;)
THE RALEIGH….. ή αν θέλετε το καλύτερο διπλοσκέλετο που φτιάχτηκε ποτέ… και ειδικά το μοντέλο DTT με το’’ κοφτό’’ κόψιμο στα φτερά -σαν αυτό της φωτογραφίας- είναι ο αδιαμφισβήτητος βασιλιάς της κατηγορίας… Έχοντας μαζέψει αρκετά διπλοσκέλετα ομολογώ πως έχω γίνει λιγάκι εκλεκτικός, δεν κρατάω ποδήλατα διπλά αν δεν έχουν κάτι το εξαιρετικό π.χ εργοστασιακά χρώματα, ή καλά περιφερικά, καθώς το κόστος αναπαλαίωσης πλέον έχει ανέβει κατακόρυφα για κάποιον που ψάχνει το γνήσιο, χώρια ότι δύσκολα βρίσκονται πια παλιά στοκ. Παρόλα αυτά… ένα Raleigh ή κάποιο από τα παράγωγα του, (rudge, humber, bsa κτλ) δεν μπορώ να το προσπεράσω αδιάφορα. Έτσι λοιπόν βρέθηκα μπροστά σε αυτό το ποδήλατο πριν μερικές μέρες….
……- αν και ταλαιπωρημένο - έχει τα πάντα γνήσια …τιμόνι, ζάντες, κέντρα κ.τ.λ, επίσης φαίνονται οι χαλκομανίες και το εργοστασιακό χρώμα του, οπότε έχουμε μια σωστή βάσει χωρείς σημαντικές ελλείψεις για να φτιαχτεί όπως ήταν στα νιάτα του….. Για την ώρα θα περαστεί όλο με πετρέλαιο και θα αποθηκευτή ώστε να φτιαχτεί αργότερα όταν ανοίξει ο καιρός.
Το ποδήλατο αγοραστικέ λίγο πριν το 1970, αφού δούλεψε σε ξυλουργείο μεταφέροντας φύλα μελαμίνης για κάποια χρόνια... εγκαταλείφθηκε, καθώς ο ιδιοκτήτης του αγόρασε αυτοκίνητο και το παράτησε. Μαζί με την αγορά του αυτοκινήτου, χτίστηκε και ένα διώροφο στη θέση του χαμόσπιτου, και έτσι εφόσον πια δεν υπήρχε κήπος ή αυλή , το ποδήλατο βρέθηκε στην ταράτσα του σπιτιού για πολλά χρόνια εκτεθειμένο στον ήλιο και στη βροχή, παρέα με τα περιστέρια. Η ιστορία του συγκεκριμένου ποδηλάτου είναι ουσιαστικά και η ιστορία παρακμής αυτών των ποδηλάτων, καθώς λόγο της οικονομικής άνθισης και της αύξησης του βιοτικού επιπέδου των ανθρώπων κατά την δεκαετία του 70΄ το ποδήλατο πέρασε στο παρασκήνιο…. ο στόχος πλέον του κάθε οικογενειάρχη ήταν η αγορά Ι.Χ αυτοκινήτου, και τα απλά σπίτια με τις αυλές τους, δόθηκαν αντιπαροχή ώστε να χτιστούν διαμερίσματα.. κλουβιά στις περισσότερες περιπτώσεις, για να στεγάσουν την ματαιοδοξία μας. Οι μεγάλες εταιρίες - οι περισσότερες- έκλεισαν ή αναγκάστηκαν για λόγους κόστους να μετακομίσουν σε τρίτες χώρες , Ινδίες, Κίνα κ.τ.λ ρίχνοντας δραματικά την ποιότητά τους ….έτσι με αυτό τον άδοξο τρόπο διαμάντια της ποδηλασίας .. B.S.A , HERCULES , HUMBER .. κ.α , έγιναν ποδήλατα….. σιδεριάδες , βαριά και δυσκίνητα που δεν θυμίζανε σε τίποτα το ένδοξο, γεμάτο περγαμηνές παρελθόν τους…..
Και ξαφνικά , εν μέσω οικονομικής κρίσης, το ποδήλατο δείχνει ξανά μια μεγάλη δυναμική….. μοντέρνα ποδηλατάδικα, πλήθος αξεσουάρ και περιφερειακών, οι εταιρίες προσπαθούν να ανακαλύψουν καινούριες κατηγορίες και ανάγκες …μεγάλος ντόρος και φαμφάρες , εκπομπές στην τηλεόραση και διάφορες ενέργειες σωστές ή όχι από κοινωνικούς φορείς ..δήμους κ.τ.λ…. Έτσι ξαφνικά λοιπόν ξέσπασε και η μόδα με αναπαλαιώσεις κλασικών ποδηλάτων, πολλοί θυμήθηκαν τα ποδήλατα των παππούδων που ήταν παρατημένα στις αποθήκες, …ποδήλατα που μέχρι πριν λίγο καιρό τα πετούσαν στα παλιοσίδερα και στα σκουπίδια, έχουν αρχίσει και γίνονται περιζήτητα και ποθητά.. ανακαλύψαμε και ψαχνόμαστε για εταιρείες που μεσουρανούσαν σε περασμένες δεκαετίες και γενικά υπάρχει μια μεγάλη κινητικότητα στο χώρο του κλασικού…. Όταν πριν μερικά χρόνια άρχισα να κυκλοφορώ στο δρόμο τα πρώτα μου κλασικά ποδήλατα, όσο και αν σήμερα σας φαίνεται απίστευτο… οι περισσότερη που με έβλεπαν, νόμιζαν ότι δεν έχω λεφτά να πάρω καινούριο ποδήλατο ! Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει, προκαλούν το ενδιαφέρων ακόμα και άσχετων με το ποδήλατο ανθρώπων …..
Όλη αυτή η κατάσταση έχει ανεβάσει στα ύψη τις τιμές και στα γνήσια ανταλλακτικά…. έτσι, εάν και εφόσον τα βρεις .. θα τα πληρώσεις –τις περισσότερες φορές- φαρμάκι! Επίσης έχουν μαζευτεί και αρκετοί απατεώνες που αν δεν γνωρίζεις καλά, εύκολα την πατάς, και τις περισσότερες φορές άσχημα, αφού σου έχουν πουλήσει φύκια για μεταξωτές κορδέλες… Μέσα σε αυτή την βαβούρα λοιπόν… εκεί κάπου, υπάρχουν και αυτοί που πραγματικά αγαπούν αυτά τα ποδήλατα, που είτε τα βρήκαν από τους πατεράδες – παππούδες τους ή τα ψάχνουν στα παλιατζίδικα, και όταν μιλούν για αυτά..τα μάτια τους αστράφτουν και ένα χαμόγελο διαγράφη το πρόσωπο τους … Εύχομαι όταν πέσει ο κουρνιαχτός,… ίσως και όταν φύγει και η κρίση, να παραμείνουν αυτοί οι άνθρωποι, και να έχουν την ίδια αγάπη για αυτά τα ποδήλατα.
Καλό βράδυ….
1. Μπράβο! αυτό πράγματι είναι μια καλή βάση
2. Κ ο δικός μου κλώνος έχει την ίδια σχάρα να υποθέσω ότι είναι κάποια Ελληνική πατέντα; Να υπενθυμίσω ότι η σχάρα ήταν optional τότε.
3. Κάποιο μαγαζί που να πουλάει ανταλακτικά για τέτοια ποδήλατα; Τα περισσότερα ονλάϊν δεν έχουν... (έψαχνα να δω πόσο θα μου πήγαιναν 2 ζάντες ...)
1. Μπράβο! αυτό πράγματι είναι μια καλή βάση
2. Κ ο δικός μου κλώνος έχει την ίδια σχάρα να υποθέσω ότι είναι κάποια Ελληνική πατέντα; Να υπενθυμίσω ότι η σχάρα ήταν optional τότε.
3. Κάποιο μαγαζί που να πουλάει ανταλακτικά για τέτοια ποδήλατα; Τα περισσότερα ονλάϊν δεν έχουν... (έψαχνα να δω πόσο θα μου πήγαιναν 2 ζάντες ...)
Οι σχάρες αυτές δεν ήταν οι εργοστασιακές, αυτές ήταν σχάρες που τις έφτιαχναν εδώ στην Ελλάδα τα μεγάλα ποδηλατάδικα της τότε εποχής, και μάλιστα θα δεις να τις φοράνε διάφορες μάρκες διπλοσκέλετα. Της γνήσιες σχάρες τις αφαιρούσαν, ή δεν τις έβαζαν και καθόλου γιατί δεν άντεχαν,-σαν και αυτές- το υπερβολικό φόρτωμα.... αυτές λέγονται ''γύφτικες'' ή και ''καρπουζάδικες'' σχάρες. Όσο αφορά την αναζήτηση γνήσιον ανταλλακτικών.... αυτό είναι μια δύσκολη υπόθεση. Τώρα.... αν μιλάμε για γνήσιες ρόδες, δηλαδή dunlop στεφάνι πλεγμένα με phillips κέντρα, και ειδικά σε N.O.S κατάσταση αν και εφόσον τα βρεις....μιλάμε για τιμή που μάλλον θα ανέρχεται σε κάποιες εκατοντάδες ευρώ το ζευγάρι, αν μιλάμε για ινδικά ή κινέζικα τότε είναι φθηνά.
gpiter: H μάρκα του πρώτου ποδηλάτου είναι ROYAL κινέζικο με τα σήματα της κομουνιστικής διεθνούς όπου όφειλε να έχει κάθε προ’ι’όν που έβγαζε αυτή η χώρα μέχρι και πριν μερικά χρόνια…. Ορίστε το σήμα και ολόκληρο από ένα ίδιο που έχω…. http://imageshack.us/photo/my-images/171/dsc01613m.jpg/
Οπότε κράτα την σέλλα, γιατί είναι άσχετη με το ποδήλατο και ίσως είναι το μόνο που αξίζει μιας και είναι μια όμορφη LEPPER PRIMUS κοίτα μήπως έχει και τίποτα άλλο αξιόλογο ανταλλακτικό και μην ρίχνεις χρήματα… δεν αξίζει.Όσο για το baronia τα πράγματα είναι όπως τα λέει ο athws δηλαδή ένα καλό γερμανικό ποδήλατο που αξίζει μια σωστή αναπαλαίωση….. ορίστε, έχεις και την primus έτοιμη από το κινέζικο.
Φίλε gpiter είναι πολυ θλιβερό το οτι απαξιώνεις ενα τοσο παλιό κομμάτι γιατί δεν είναι κάποιο ακριβό ποδήλατο της εποχής του!! Ενας σκεπτόμενος ποδηλάτης και τονίζω σκεπτόμενος ποδηλάτης αναπαλαιώνει ενα ποδήλατο οχι για την αξία μεταπώλησης του ή με κριτήριο την χώρα προέλευσης του. Αναπαλαιώνουμε ποδήλατα για να τα δώσουμε ζωή να γίνουν χρηστικά και να κυκλοφορούν στους δρόμους σε καθημερινή βάση και όχι να στιβάζονται κατά δεκάδες γυαλισμένα σε μια αποθήκη. Το να τα επιδεικνύουμε ως τρόπαια σε εκθέσεις δεν μου λέει κατι!! Η λέξη ποδήλατο είναι ελληνική και σημαίνει πους (πόδι) και ελαύνω (ωθώ σε κίνηση, κινώ) τα ποδήλατα πρέπει λοιπόν να αναπαλαιώνται για να κινούνται ασχέτως χώρα προέλευσης τους. Αξίζει το οποιοδήποτε ποδήλατο να αναπαλαιωθεί με υπομονή και μεράκι
alabaithess.....
Λυπάμαι εάν μέσα από όλα όσα διάβασες στο thread έβγαλες αυτό το πόρισμα για εμένα….. προφανώς έχεις ένα ιδιαίτερο τρόπο να διαβάζεις τα κείμενα. Την κριτική για το εάν σου αρέσουν ή όχι τα ποδήλατα θα την δεχόμουν γιατί όπως έχω τονίσει δεν είμαι επαγγελματίας μάστορας αλλά χομπίστας. Τώρα…. το να κάνεις κριτική, και να με κρίνεις ως μη σκεπτόμενο, ότι αναπαλαιώνω μόνο ακριβά, με υψηλή μεταπολιτική αξία ποδήλατα… ότι τα επιδεικνύω ως τρόπαια, ότι τα στοιβάζω γυαλισμένα σε αποθήκες χωρείς να τα κινώ (?) … ότι θα έπρεπε να αναπαλαιώνω ότι παλιό ποδήλατο υπάρχει κ.τ.λ … Μάλλον δεν μιλάς με γνώμονα αυτά που έχω γράψει τόσο καιρό και έχουν διαβάσει τόσοι άνθρωποι,… όσο για το εάν λυπάσαι και θεωρείς ότι είναι ‘’κρίμα’’ και γενικά σου βγάζω άσχημα συναισθήματα … θα σου πω πολύ απλά μην με διαβάζεις .
Den ksero posoi anthropoi se diavazoun. ego apla sxoliasa tin apopsi sou gia to sigkekrimeno podilato. fisika kai den sou einai xrisima kai litourgika tosa podilata, ego exo 3 kai to ena to lupamai giati den mporo na to pigeno polles voltes kai skeftome na to xariso se ena filo. den sou eipa na anapaleoneis opio podilato vriskeis alla na min apotharineis me teties fraseis (Οπότε κράτα την σέλλα, γιατί είναι άσχετη με το ποδήλατο και ίσως είναι το μόνο που αξίζει) kapion na anapaleosei ena podilato pou den einai eponimo. stin poli mou exo dei polla anapaleomena podilata pou den aksizoun opos les na metamorfononte se panemorfa stolidia. einai sigouro oti exeis grapsei polla xrisima pragmata sto post sou kai ta podilata sou einai poli omorfa alla epitrepse mou na leo tin apopsi mou, min ksexnas oti eisai se ena post kai o kathenas exei to dikeoma na postarei
filika
Που; κάποιο online store? κάποια διεύθυνση; Το συγκεκριμένο ποδήλατο δεν είναι κάποιας ιδιαίτερης μάρκας οπότε δεν θέλω να χαλάσω πολλά...
Δεν γνωρίζω on line κατάστημα που να πουλάει τέτοιους τροχούς, πιστεύω όμως πως θα βρεις σε κανονικά ποδηλατάδικα της περιοχής σου, θα σου πρότεινα λοιπόν να κάνεις μια βόλτα και να ζητήσεις bereta στεφάνια και eastman ή hero κέντρα τα οποία είναι κάπως ποιο ποιοτικά από τα υπόλοιπα... Αν δεν τα περνάς από λακκούβες και τα φιλάς από την υγρασία θα σε καλύψουν για αρκετά χρόνια. Κάποιος φίλος ...αν θυμάμαι καλά, τα είχε πληρώσει κάνα 60αρι το ζευγάρι.
πριν ένα μήνα,αναγκάστηκα να καταφύγω και γω σε αυτή τη λύση λόγω ...ισχνού πορτοφολίου. € 46,00 το ζευγάρι στο easy wheels, στο άγαλμα της Μητέρας,στο Νέο Ηράκλειο.
Είδη ποδηλάτων υπάρχουν και έχουν φτιαχτεί πάρα πολλά, όμως τα διπλοσκέλετα ήταν τα ποδήλατα που πραγματικά αγάπησε ο φτωχός νότος, και ειδικά στην Ελλάδα όπου η εξάπλωσή τους άρχισε την εποχή του μεσοπόλεμου, κάπου την δεκαετία του 20΄από τα στοιχεία που έχω καταφέρει να βρω .. μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 70΄όπου λόγω της ανάπτυξης, και της αύξησης του βιοτικού επιπέδου, τα ποδήλατα αυτά άρχισαν να χάνονται, καθώς πλέον το όνειρο του έλληνα για αυτοκίνητο άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά… Ο λόγος που αυτά τα ποδήλατα κατέκτησαν στην κυριολεξία την Ελλάδα, ήταν η αντοχή , και φυσικά η απλότητα της κατασκευής τους καθώς μπορούσες εύκολα να τα επισκευάσεις με ένα κατσαβίδι, μία πένσα, ή ακόμα και με ένα σφυρί στην αυλή του σπιτιού σου. Αυτά τα ποδήλατα δεν αγοράζονταν και δεν φτιάχνονταν για να αρέσουν.. δεν είχαν την πληθωρική ομορφιά ενός αμερικάνικου cruiser της τότε εποχής, ούτε και της αριστοκρατικές γραμμές ενός εγγλέζικου superb, αλλά άντεχαν όσο κανένα άλλο τα βάρη της οικογένειας, πήγαιναν τον εργάτη στη δουλειά του, και έφερναν το μεροκάματο στο σπίτι … Με λίγα λόγια αυτά τα ποδήλατα σε πολλές περιπτώσεις, έχουν πραγματικά μεγαλώσει φαμίλιες, και έχουν σπουδάσει παιδιά.. Έχω έναν γείτονα, -στην παλιά μου γειτονιά- τον κυρΜίμη … αυτόν τον άνθρωπο των θυμάμαι χρόνια επάνω στο goebel του, να γυρνά κάθε μεσημέρι κατάκοπος από την δουλειά του … ο κυρΜίμης δούλευε στης οικοδομές , … ζωσμένος με το ζωνάρι όπου είχε τα καρφιά, και στο πλάι το σκερπάνι του, κάτασπρος από την σκόνη και τα τσιμέντα, καβάλα επάνω στο ποδήλατο, να κάνει αργά κουρασμένος πετάλ, με ανοιχτά τα πόδια και ανάμεσα στα γόνατα το στενό τιμόνι του goebel… καλοκαίρια και χειμώνες με ήλιο και βροχή. Το απόγευμα πλυμένος και καθαρός… έβαζε το δεξί πόδι πρώτα στο πετάλ, έσπρωχνε με το άλλο και εν κινήσει καβάλαγε το ποδήλατό του, για να πάει στο καφενείο… Ο άνθρωπος αυτός έχει χτίσει το μισό Ναύπλιο με τα χέρια του, και έχει σπουδάσει και παντρέψει τέσσερα παιδιά… Γνωρίζοντας αρκετές τέτοιες ιστορίες δεν μπορείς παρά να στέκεσαι μπροστά σε αυτά τα ποδήλατα με σεβασμό …. Γιατί μπορεί να μην έτρεξαν σε κανέναν αγώνα, να μην πήραν μετάλλια, να μην υπήρξαν ούτε καν, καθαρά και γυαλιστερά παρά μόνο την ημέρα που αγοράστηκαν … κράτησαν όμως πιστά τον λόγω για τον οποίο αγοράστηκαν…. να υπηρετούν πολλές φορές ακόμα και μέχρι θανάτου τον ιδιοκτήτη τους.
Όταν έφτιαχναν αυτά τα ποδήλατα οι ποδηλατοβιομηχανίες …. το τελευταίο που πρέπει, μάλλον να τους απασχολούσε ήταν το βάρος, καθώς ο γνώμονας ήταν η αντοχή και η αξιοπιστία… πολλές φορές όταν τρίβω ή όταν δένω τέτοια ποδήλατα, έχω δει κάποια στοιχεία που με τα σημερινά δεδομένα θα μας άφηναν άναυδούς, π.χ τα φτερά από ένα RALEIGH DTT.. πραγματικά, όποιος έχει πιάσει στα χέρια του ένα τέτοιο φτερό μπορεί να καταλάβει τη εννοώ …. μάλλον -με τα σημερινά δεδομένα- δεν θα χρειαζόμασταν σχάρα, θα μπορούσαν άνετα να φορτωθούν κατευθείαν στα φτερά! Δεν είναι τυχαίο που το Βismarck με την lepper την 6αρα φορεμένη φτάνει τα 22-23 κιλά ….
Και όμως….. αν τα οδηγήσεις ξεχνάς το βάρος τους, στην αρχή είναι κάπως, μέχρι να τους ‘’πάρεις’’ τις πρώτες πεταλιές.. μετά πάνε μόνα τους, στιβαρά και αγέρωχα.. η στάση του σώματος … ‘’αυτοκρατορική’’ όπως λέει και ο φίλος μας ο Ηλίας… Στο οπτικό σου πεδίο έχεις την μεγάλη ρόδα με το μπροστά φτερό, και το έμβλημα επάνω…. την κουδουνάρασου και το μεγάλο φως με τον διακόπτη, και ο μοναδικός ήχος …το αργο τακ,τακ στο 20αρι γρανάζι…
.
.
.
alabaithess …. Δεν θα δώσω συνεχεία σε αυτό το διάλογο, απλά θα σου πω… πως κάνεις μεγάλο λάθος για εμένα.
Καλό βράδυ.
...μετά τη χθεσινή συνάντηση των Φ.Κ.Π.περάσαμε στο σημερινό τσαγγαροδευτεριάτικο ξενέρωτο μοτίβο και ξαφνικά μ'ένα σου κείμενο μάμαστε
πάλι στη...σούζα!(και με 23κιλο raleigh παρακαλώ!).
Τη λαογραφια του ποδηλατου, πρεπει καποια στιγμη να την παρουμε πιο σοβαρα.
Πρεπει να καταγραφει, και να περασει στο χαρτι.
Οσο προλαβαινουμε ακομα. Πριν να ειναι πολυ αργα.
Καλησπέρα….
Απόψε δεν θα αναπαλαιώσουμε ολόκληρο ποδήλατο, αλλά ένα από τα ποιο βασικά συστατικά ενός κλασικού ποδηλάτου, που δεν είναι άλλο παρά τα κέντρα τον τροχών του… ένα συστατικό που είναι υπεύθυνο για την ποιότητα κύλισης του ποδηλάτου, και αυτό που κάνει την μεγάλη διαφορά.
Τα ποιο γνωστά και συνηθισμένα κέντρα για διπλοσκέλετα είναι τα PHILLIPS, υπήρχαν δύο τύποι, ο τελευταίος με την δαχτυλίδι ασφάλεια όπου κάλυπτε την τρύπα για το γράσο, και ο πολύ παλιός με τον εξωτερικό γρασαδόρο. Τον πρώτο τύπο αν και σπάνια μπορεί να τον βρείτε ξεχασμένο σε κάνα ποδηλατάδικο καινούριο, τον δεύτερο όμως-σαν αυτό που θα αναπαλαιώσουμε- δεν νομίζω ότι θα τον βρείτε ποτέ, καθώς τον φόραγαν τα ποδήλατα μέχρι και το 1965-67… Αυτό που θα ήθελα να ξαναπώ –πριν προχωρήσω στην αναπαλαίωση- για την Phillips είναι το εξής…. Μην σας φαίνεται παράξενο που σχεδόν όλα τα διπλοσκέλετα της τότε εποχής αγγλικά, γερμανικά, τσέχικα φόραγαν περιφερειακά αυτής της εταιρίας, ο λόγος ήταν απλός … τα ποδήλατα έρχονταν σκέτα σκελετά και τα έντυναν εδώ στα μεγάλα ποδηλατάδικα όπου γινόταν η εισαγωγή τους, και για το λόγο ότι η PHILLIPS τότε ήταν κάτι σαν την shimano του σήμερα, τα έντυναν όλα με αυτή την μάρκα… ας αφήσουμε όμως τα λόγια και ας πιάσουμε τα εργαλεία…..
Αυτά είναι τα κέντρα μας, είναι όπως σας είπα τα πολύ παλιά με τον εξωτερικό μπρούτζινο γρασαδόρο, και τα κούρεψα από τα λιωμένα στεφάνια του king.
Σημαντικό !! το γρανάζι να το αφαιρέσετε πριν κουρέψετε το κέντρο από το στεφάνι, μην σας ξεγελάει η φωτογραφία εγω το έχω λύσει και απλά το έχω ακουμπήσει επάνω, γιατί θα μπορείτε να κάνετε μοχλό την ρόδα και θα λυθεί πιο εύκολα.
Αφού γυαλίσαμε τα καβούκια, αφαιρούμε τους παλιούς άξονες παξιμάδια κώνους κ.τ.λ,….. βγάζουμε και της τάπες,
Και φτάνουμε στα ποτήρια, όπου τα γυαλίζουμε με βενζίνη και σύρμα σφουγγαράκι για κατσαρόλες, ώστε να φύγουν τα παλιά γράσα.
Στην ανάγκη τα αφαιρούμε αν χρειαστεί για να τα γυαλίσουμε ακόμα καλύτερα..
Τα επανατοποθετούμε…….
Και τα γεμίζουμε με μπόλικο καλής ποιότητας γράσο…. Εγώ χρησιμοποιώ γράσο για εξωλέμβιες μηχανές, όπου σίγουρα αντέχει ακραίες καταστάσεις υγρασίας.
Αφού πρώτα έχουμε καθαρίσει με βενζίνη της μπίλιες ….. (Εδώ να πω πως δεν είναι οι δικιές του, καθώς είχαν καταστραφεί πλήρως. Πριν αρκετό καιρό είχα βρει από ΝΟS σε παλιό ποδηλατάδικο , κέντρα union με 28 τρύπες, και αφού δεν μπορούσαν να μπούνε πουθενά τα πήρα φτηνά για της μπίλιες τους, άξονες, κόνους κ.τ.λ) …… τις φυτεύουμε μέσα στο γράσο….
Φοράμε τις τάπες αφού τις καθαρίσαμε και τις γυαλίσαμε και αυτές...
Περνάμε καινούριους άξονες (union) ρυθμίζουμε τους κώνους και έτοιμα για πλέξιμο…..
Όταν πλέξουμε τις ρόδες θα ξαναρυθμίσουμε τα κέντρα, τα οποία πάνε ως εξής….. ο τρόπος που θα σας πω μπορεί να μην είναι επιστημονικός αλλά είναι ο τρόπος που τα ρύθμιζαν οι παλαιοί ποδηλατάδες. Αφου έχουμε τελειώσει με την ακτινολόγιση κοιτάμε να μην έχουμε τζόγο αριστερά- δεξιά, αν έχουμε σφίγγουμε τους κώνους,….. δίνουμε μία για να γυρίσει…… και όταν σταματήσει ο τροχός, πρέπει να κάνει μία κίνηση προς τα πίσω την στιγμή ακριβός που θα σταματήσει. Αυτό σημαίνει πως ο τροχός γυρίζει ελεύθερα χωρίς πίεση από τους κώνους, και θα έχουμε όμορφο ρολάρισμα της ρόδας.
Είναι πολύ σημαντικό όταν ασχολούμαστε με κλασικά να καταλάβουμε πως η αναπαλαίωση ακόμα και ενός ανταλλακτικού, είναι άκρος σημαντική και επιβάλετε να την κάνουμε. Κάποια πράγματα δυστυχώς δεν ξανακατασκευάζονται, και για αυτό είναι τόσο σημαντικό να ασχολούμαστε και με της επιμέρους αναπαλαιώσεις των περιφερειακών αυτόν των ποδηλάτων… Επίσης να είστε σίγουροι ότι κάποια πράγματα μετράνε με ειδικό βάρος σε ένα κλασικό, και ένα από αυτά είναι σίγουρα τα κέντρα.
Ελπίζω να σας βοήθησα …. Καλό σας βράδυ.
Υ.Σ ... Στο εμπόριο κυκλοφορούν ρουλεμάν για κέντρα σαν και αυτά...
εγώ δεν τα προτιμώ ποτέ, καθώς οι μπίλιες πρέπει να γυρίζουν ελεύθερα μέσα στα ποτήρια τους... δεν είναι τυχαίο που δεν τα ήθελαν και οι Άγγλοι, αφού σε κανένα ποτήρι δεν τα χρησιμοποιούσαν ( τιμόνι , μεσαία, κέντρα )
Υ.Σ συγνώμη για τα μουτζουρωμένα χέρια στις φωτογραφίες αλλά ..... όταν μας αρέσει το ... live υπάρχει και η μουτζούρα. :)
Mπράβο Γιώργη, πολύ κατατοπιστικό άρθρο και τελικά μια εικόνα 1000 λέξεις...! Θυμάμαι που είπαν και οι zorzilia για εικόνες από τα διάφορα στάδια των εργασιών και μετράει πολύ! Είναι ένας μπούσουλας που χρειάζεται σε πολλούς σαν εμένα που δε γνωρίζουν πολλά και μερικές φορές αποθαρρύνονται και μόνο στη σκέψη "ωραία και πώς αρχιζω τώρα, τι κάνω μετά κτλ κτλ."
απλα τελειο γιωργο.Μου φαινεται οτι αυτες οι εργασιες πρεπει να γινουν τα post επισημασμενα πχ για τη σελα που κανες,τα κεντρα τωρα κτλ,ετσι ωστε οτν κανουμε αναπαλαιωση να υπαρχουν σαν manual technical.
Με τι το τριψιμο; Τι γυαλοχαρτο;
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΓΙΩΡΓΟ ΤΗΝ ΠΟΥΛΑΣ ΤΗΝ PRIMUS?
Γιάσου Σοφιανέ και χρόνια πολλά... δεν την πουλάω, μάλιστα μου λείπουν και 2-3 σέλες ακόμα.
.
.
.
.
Kougioym77 ……Ως προς το τρίψιμο δεν υπάρχει standard νούμερο γυαλόχαρτου, ανάλογα την περίπτωση μπορεί να χρειαστείς από απλό σφουγγαράκι κουζίνας μέχρι σφουγγάρι σαν αυτό που χρησιμοποιούμε όταν τρίβουμε κάγκελα… αυτό που παίζει στάνταρ είναι πάντα το πετρέλαιο ή και το WD40
Μετά το τρίψιμο περνάς και ένα βερνίκι για να αποτρέψεις τη σκουριά ή απλά λαδώνεις?
thanx!
ξέχασα να το αναφέρω.... ναι! περνάω βερνικι πάντα για να μην ξανασκουριάσει.
Ακόμα μερικές, ποιο φωτεινές φωτογραφίες….
Εδώ παρέα με την μικρή ‘’Μουτζούρα’’ το νέο ανερχόμενο αστέρι της αυλής μου…
Είπα μιας και είναι η τελευταία μέρα του χρόνου να ξεφύγουμε λίγο από το… πρόγραμμα.
Αυτός είναι ο μικρός, ‘’Μαυροπατούσης’’ προσπαθούσα να των βγάλω και αυτόν μια φωτογραφία δίπλα στην lepper…. αυτός όμως φέρμαρε μόνιμος τα δάχτυλα μου, εδώ εν ώρα δράσεις.
Χρόνια πολλά σε όλους…. Και να θυμάστε.. οι μικρές όμορφες στιγμές είναι αυτές που μας κάνουν ευτυχισμένους…. ένα χαμόγελο, ένα χάδι, μια καλή κουβέντα….. να είστε καλά και καλά χιλιόμετρα, θα τα πούμε του χρόνου.
Καλησπέρα ….
Θυμάστε αυτό το ποδήλατο; ….. είναι το king, ένα ποδήλατο το οποίο μου χάρισαν σε φρικτή κατάσταση, παρατημένο για δεκαετίες στον ήλιο και στην βροχή επάνω σε κάτι ξύλα μέσα σε ένα χωράφι με πορτοκαλιές ….. έχω γράψει την ιστορία του, άμα πάτε ποιο πίσω θα την βρείτε…. Όσο για την κατάσταση που βρέθηκε οι φωτογραφίες νομίζω πως είναι αποκαλυπτικές ……
Και το ποδήλατο σήμερα, έκανε την πρώτη του βόλτα μετά από δεκαετίες ...
…….. περήφανο και καθαρό, για να συνεχίσει την υπόλοιπη ζωή του σαν συλλεκτικό αντικείμενο, πλήρως λειτουργικό και καλοτάξιδο σαν κάθε ποδήλατο της κλάσης του. Το ποδήλατο φτιάχτηκε όπως ακριβός αγοράστηκε εκτός από τα στεφάνια που είναι τα γερμανικά schurman , αντί για Dunlop που φόραγε, καθώς τα δικά του είχαν λιώσει εντελώς. Μπορεί σε κάποιους να αρέσει ή σε κάποιους άλλους όχι, μπορεί ο συνδυασμός χρωμάτων να μας φαίνετε … κάπως, για τα σημερινά γούστα,…. όταν όμως θέλουμε να κάνουμε μια σωστή αναπαλαίωση οφείλουμε να σεβαστούμε το αντικείμενο, και την εποχή του, και από την στιγμή που μας ‘’δείχνει ‘’ από μόνο του πως ήταν δεν πρέπει να υπάρχουν παρεκτροπές και παρεμβάσεις. Με γνώμονα λοιπόν αυτές τις αρχές αναπαλαιώθηκε αυτό το ποδήλατο….ώστε να ξαναγίνει όπως ακριβώς ήταν πριν 60-65 χρόνια που αγοράστηκε…. Α!! και μια λεπτομέρεια που έμαθα για το ποδήλατο, το ποδήλατο αγοράστηκε στις γιορτές των Χριστουγέννων, με τα λεφτά από τα πορτοκάλια που είχε πάρει ο πρώην ιδιοκτήτης του….. οπότε κάπου αυτές τις μέρες είχε και γενέθλια.
Καλό βράδυ.
Να τα χιλιάσει Γιώργο!
και καλή χρονιά!
Να τα χιλιασει γιωργο,να τα χιλιασει
γειά σας παιδιά. τελευταία έχω καταπιαστεί με αυτό το ποδήλατο. Οι ζάντες και το τιμόνι ήταν εντελώς σκουριασμένα, το ίδιο και τα φτερά. Φτερά βρήκα καινούργια ''παλαιού τύπου'' το τιμόνι θα το επιχρωμιώσω σίγουρα. Δεν ξέρω τι να κάνω με τις ζάντες. Σκεφτόμουν να πάρω καινούργιες για ευκολία/οικονομία. Ποιος πουλάει τέτοια πράγματα; κανά ονλάϊν κατάστημα; (εκτός και αν περισεύουν σε κανέναν. Άλλη λύση είναι να τις βάψω, έχει ήδη γίνει αμμοβολή, εκτός από το μέρος που πατά το φρένο (σε παλιά ιταλικά ποδήλατα ήταν έτσι).
άλλες φώτο εδώ.
άλλο ποδήλατο που έχω φτιάξει.
γιάννης
υ.σ: άν καποιος έχει ιδέα για την μάρκα ας σφυρίξει
[/quote]Γραψε αλλο ποστ να σχολιασουμε,ιδιως το μαυρο μαλλον bianci[/quote]
Οκ! έφτιαξα όποιος έχει καμμιά ιδέα για το περτικαλί παραπάνω ας την μοιραστεί! (ή να κάνω και για αυτό ποστ;)
Κάνε και για αυτο άλλο post.Βγάλε και μια φωτογραφία στην μπροστινή μούφα του τιμονιού.
THE RALEIGH….. ή αν θέλετε το καλύτερο διπλοσκέλετο που φτιάχτηκε ποτέ… και ειδικά το μοντέλο DTT με το’’ κοφτό’’ κόψιμο στα φτερά -σαν αυτό της φωτογραφίας- είναι ο αδιαμφισβήτητος βασιλιάς της κατηγορίας… Έχοντας μαζέψει αρκετά διπλοσκέλετα ομολογώ πως έχω γίνει λιγάκι εκλεκτικός, δεν κρατάω ποδήλατα διπλά αν δεν έχουν κάτι το εξαιρετικό π.χ εργοστασιακά χρώματα, ή καλά περιφερικά, καθώς το κόστος αναπαλαίωσης πλέον έχει ανέβει κατακόρυφα για κάποιον που ψάχνει το γνήσιο, χώρια ότι δύσκολα βρίσκονται πια παλιά στοκ. Παρόλα αυτά… ένα Raleigh ή κάποιο από τα παράγωγα του, (rudge, humber, bsa κτλ) δεν μπορώ να το προσπεράσω αδιάφορα. Έτσι λοιπόν βρέθηκα μπροστά σε αυτό το ποδήλατο πριν μερικές μέρες….
……- αν και ταλαιπωρημένο - έχει τα πάντα γνήσια …τιμόνι, ζάντες, κέντρα κ.τ.λ, επίσης φαίνονται οι χαλκομανίες και το εργοστασιακό χρώμα του, οπότε έχουμε μια σωστή βάσει χωρείς σημαντικές ελλείψεις για να φτιαχτεί όπως ήταν στα νιάτα του….. Για την ώρα θα περαστεί όλο με πετρέλαιο και θα αποθηκευτή ώστε να φτιαχτεί αργότερα όταν ανοίξει ο καιρός.
Το ποδήλατο αγοραστικέ λίγο πριν το 1970, αφού δούλεψε σε ξυλουργείο μεταφέροντας φύλα μελαμίνης για κάποια χρόνια... εγκαταλείφθηκε, καθώς ο ιδιοκτήτης του αγόρασε αυτοκίνητο και το παράτησε. Μαζί με την αγορά του αυτοκινήτου, χτίστηκε και ένα διώροφο στη θέση του χαμόσπιτου, και έτσι εφόσον πια δεν υπήρχε κήπος ή αυλή , το ποδήλατο βρέθηκε στην ταράτσα του σπιτιού για πολλά χρόνια εκτεθειμένο στον ήλιο και στη βροχή, παρέα με τα περιστέρια. Η ιστορία του συγκεκριμένου ποδηλάτου είναι ουσιαστικά και η ιστορία παρακμής αυτών των ποδηλάτων, καθώς λόγο της οικονομικής άνθισης και της αύξησης του βιοτικού επιπέδου των ανθρώπων κατά την δεκαετία του 70΄ το ποδήλατο πέρασε στο παρασκήνιο…. ο στόχος πλέον του κάθε οικογενειάρχη ήταν η αγορά Ι.Χ αυτοκινήτου, και τα απλά σπίτια με τις αυλές τους, δόθηκαν αντιπαροχή ώστε να χτιστούν διαμερίσματα.. κλουβιά στις περισσότερες περιπτώσεις, για να στεγάσουν την ματαιοδοξία μας. Οι μεγάλες εταιρίες - οι περισσότερες- έκλεισαν ή αναγκάστηκαν για λόγους κόστους να μετακομίσουν σε τρίτες χώρες , Ινδίες, Κίνα κ.τ.λ ρίχνοντας δραματικά την ποιότητά τους ….έτσι με αυτό τον άδοξο τρόπο διαμάντια της ποδηλασίας .. B.S.A , HERCULES , HUMBER .. κ.α , έγιναν ποδήλατα….. σιδεριάδες , βαριά και δυσκίνητα που δεν θυμίζανε σε τίποτα το ένδοξο, γεμάτο περγαμηνές παρελθόν τους…..
Και ξαφνικά , εν μέσω οικονομικής κρίσης, το ποδήλατο δείχνει ξανά μια μεγάλη δυναμική….. μοντέρνα ποδηλατάδικα, πλήθος αξεσουάρ και περιφερειακών, οι εταιρίες προσπαθούν να ανακαλύψουν καινούριες κατηγορίες και ανάγκες …μεγάλος ντόρος και φαμφάρες , εκπομπές στην τηλεόραση και διάφορες ενέργειες σωστές ή όχι από κοινωνικούς φορείς ..δήμους κ.τ.λ…. Έτσι ξαφνικά λοιπόν ξέσπασε και η μόδα με αναπαλαιώσεις κλασικών ποδηλάτων, πολλοί θυμήθηκαν τα ποδήλατα των παππούδων που ήταν παρατημένα στις αποθήκες, …ποδήλατα που μέχρι πριν λίγο καιρό τα πετούσαν στα παλιοσίδερα και στα σκουπίδια, έχουν αρχίσει και γίνονται περιζήτητα και ποθητά.. ανακαλύψαμε και ψαχνόμαστε για εταιρείες που μεσουρανούσαν σε περασμένες δεκαετίες και γενικά υπάρχει μια μεγάλη κινητικότητα στο χώρο του κλασικού…. Όταν πριν μερικά χρόνια άρχισα να κυκλοφορώ στο δρόμο τα πρώτα μου κλασικά ποδήλατα, όσο και αν σήμερα σας φαίνεται απίστευτο… οι περισσότερη που με έβλεπαν, νόμιζαν ότι δεν έχω λεφτά να πάρω καινούριο ποδήλατο ! Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει, προκαλούν το ενδιαφέρων ακόμα και άσχετων με το ποδήλατο ανθρώπων …..
Όλη αυτή η κατάσταση έχει ανεβάσει στα ύψη τις τιμές και στα γνήσια ανταλλακτικά…. έτσι, εάν και εφόσον τα βρεις .. θα τα πληρώσεις –τις περισσότερες φορές- φαρμάκι! Επίσης έχουν μαζευτεί και αρκετοί απατεώνες που αν δεν γνωρίζεις καλά, εύκολα την πατάς, και τις περισσότερες φορές άσχημα, αφού σου έχουν πουλήσει φύκια για μεταξωτές κορδέλες… Μέσα σε αυτή την βαβούρα λοιπόν… εκεί κάπου, υπάρχουν και αυτοί που πραγματικά αγαπούν αυτά τα ποδήλατα, που είτε τα βρήκαν από τους πατεράδες – παππούδες τους ή τα ψάχνουν στα παλιατζίδικα, και όταν μιλούν για αυτά..τα μάτια τους αστράφτουν και ένα χαμόγελο διαγράφη το πρόσωπο τους … Εύχομαι όταν πέσει ο κουρνιαχτός,… ίσως και όταν φύγει και η κρίση, να παραμείνουν αυτοί οι άνθρωποι, και να έχουν την ίδια αγάπη για αυτά τα ποδήλατα.
Καλό βράδυ….
1. Μπράβο! αυτό πράγματι είναι μια καλή βάση
2. Κ ο δικός μου κλώνος έχει την ίδια σχάρα να υποθέσω ότι είναι κάποια Ελληνική πατέντα; Να υπενθυμίσω ότι η σχάρα ήταν optional τότε.
3. Κάποιο μαγαζί που να πουλάει ανταλακτικά για τέτοια ποδήλατα; Τα περισσότερα ονλάϊν δεν έχουν... (έψαχνα να δω πόσο θα μου πήγαιναν 2 ζάντες ...)
Οι σχάρες αυτές δεν ήταν οι εργοστασιακές, αυτές ήταν σχάρες που τις έφτιαχναν εδώ στην Ελλάδα τα μεγάλα ποδηλατάδικα της τότε εποχής, και μάλιστα θα δεις να τις φοράνε διάφορες μάρκες διπλοσκέλετα. Της γνήσιες σχάρες τις αφαιρούσαν, ή δεν τις έβαζαν και καθόλου γιατί δεν άντεχαν,-σαν και αυτές- το υπερβολικό φόρτωμα.... αυτές λέγονται ''γύφτικες'' ή και ''καρπουζάδικες'' σχάρες. Όσο αφορά την αναζήτηση γνήσιον ανταλλακτικών.... αυτό είναι μια δύσκολη υπόθεση. Τώρα.... αν μιλάμε για γνήσιες ρόδες, δηλαδή dunlop στεφάνι πλεγμένα με phillips κέντρα, και ειδικά σε N.O.S κατάσταση αν και εφόσον τα βρεις....μιλάμε για τιμή που μάλλον θα ανέρχεται σε κάποιες εκατοντάδες ευρώ το ζευγάρι, αν μιλάμε για ινδικά ή κινέζικα τότε είναι φθηνά.
gpiter: H μάρκα του πρώτου ποδηλάτου είναι ROYAL κινέζικο με τα σήματα της κομουνιστικής διεθνούς όπου όφειλε να έχει κάθε προ’ι’όν που έβγαζε αυτή η χώρα μέχρι και πριν μερικά χρόνια…. Ορίστε το σήμα και ολόκληρο από ένα ίδιο που έχω….
http://imageshack.us/photo/my-images/171/dsc01613m.jpg/
Οπότε κράτα την σέλλα, γιατί είναι άσχετη με το ποδήλατο και ίσως είναι το μόνο που αξίζει μιας και είναι μια όμορφη LEPPER PRIMUS κοίτα μήπως έχει και τίποτα άλλο αξιόλογο ανταλλακτικό και μην ρίχνεις χρήματα… δεν αξίζει.Όσο για το baronia τα πράγματα είναι όπως τα λέει ο athws δηλαδή ένα καλό γερμανικό ποδήλατο που αξίζει μια σωστή αναπαλαίωση….. ορίστε, έχεις και την primus έτοιμη από το κινέζικο.
Φίλε gpiter είναι πολυ θλιβερό το οτι απαξιώνεις ενα τοσο παλιό κομμάτι γιατί δεν είναι κάποιο ακριβό ποδήλατο της εποχής του!! Ενας σκεπτόμενος ποδηλάτης και τονίζω σκεπτόμενος ποδηλάτης αναπαλαιώνει ενα ποδήλατο οχι για την αξία μεταπώλησης του ή με κριτήριο την χώρα προέλευσης του. Αναπαλαιώνουμε ποδήλατα για να τα δώσουμε ζωή να γίνουν χρηστικά και να κυκλοφορούν στους δρόμους σε καθημερινή βάση και όχι να στιβάζονται κατά δεκάδες γυαλισμένα σε μια αποθήκη. Το να τα επιδεικνύουμε ως τρόπαια σε εκθέσεις δεν μου λέει κατι!! Η λέξη ποδήλατο είναι ελληνική και σημαίνει πους (πόδι) και ελαύνω (ωθώ σε κίνηση, κινώ) τα ποδήλατα πρέπει λοιπόν να αναπαλαιώνται για να κινούνται ασχέτως χώρα προέλευσης τους. Αξίζει το οποιοδήποτε ποδήλατο να αναπαλαιωθεί με υπομονή και μεράκι
alabaithess.....
Λυπάμαι εάν μέσα από όλα όσα διάβασες στο thread έβγαλες αυτό το πόρισμα για εμένα….. προφανώς έχεις ένα ιδιαίτερο τρόπο να διαβάζεις τα κείμενα. Την κριτική για το εάν σου αρέσουν ή όχι τα ποδήλατα θα την δεχόμουν γιατί όπως έχω τονίσει δεν είμαι επαγγελματίας μάστορας αλλά χομπίστας. Τώρα…. το να κάνεις κριτική, και να με κρίνεις ως μη σκεπτόμενο, ότι αναπαλαιώνω μόνο ακριβά, με υψηλή μεταπολιτική αξία ποδήλατα… ότι τα επιδεικνύω ως τρόπαια, ότι τα στοιβάζω γυαλισμένα σε αποθήκες χωρείς να τα κινώ (?) … ότι θα έπρεπε να αναπαλαιώνω ότι παλιό ποδήλατο υπάρχει κ.τ.λ … Μάλλον δεν μιλάς με γνώμονα αυτά που έχω γράψει τόσο καιρό και έχουν διαβάσει τόσοι άνθρωποι,… όσο για το εάν λυπάσαι και θεωρείς ότι είναι ‘’κρίμα’’ και γενικά σου βγάζω άσχημα συναισθήματα … θα σου πω πολύ απλά μην με διαβάζεις .
Den ksero posoi anthropoi se diavazoun. ego apla sxoliasa tin apopsi sou gia to sigkekrimeno podilato. fisika kai den sou einai xrisima kai litourgika tosa podilata, ego exo 3 kai to ena to lupamai giati den mporo na to pigeno polles voltes kai skeftome na to xariso se ena filo. den sou eipa na anapaleoneis opio podilato vriskeis alla na min apotharineis me teties fraseis (Οπότε κράτα την σέλλα, γιατί είναι άσχετη με το ποδήλατο και ίσως είναι το μόνο που αξίζει) kapion na anapaleosei ena podilato pou den einai eponimo. stin poli mou exo dei polla anapaleomena podilata pou den aksizoun opos les na metamorfononte se panemorfa stolidia. einai sigouro oti exeis grapsei polla xrisima pragmata sto post sou kai ta podilata sou einai poli omorfa alla epitrepse mou na leo tin apopsi mou, min ksexnas oti eisai se ena post kai o kathenas exei to dikeoma na postarei
filika
Που; κάποιο online store? κάποια διεύθυνση; Το συγκεκριμένο ποδήλατο δεν είναι κάποιας ιδιαίτερης μάρκας οπότε δεν θέλω να χαλάσω πολλά...
Δεν γνωρίζω on line κατάστημα που να πουλάει τέτοιους τροχούς, πιστεύω όμως πως θα βρεις σε κανονικά ποδηλατάδικα της περιοχής σου, θα σου πρότεινα λοιπόν να κάνεις μια βόλτα και να ζητήσεις bereta στεφάνια και eastman ή hero κέντρα τα οποία είναι κάπως ποιο ποιοτικά από τα υπόλοιπα... Αν δεν τα περνάς από λακκούβες και τα φιλάς από την υγρασία θα σε καλύψουν για αρκετά χρόνια. Κάποιος φίλος ...αν θυμάμαι καλά, τα είχε πληρώσει κάνα 60αρι το ζευγάρι.
καλησπέρα,
πριν ένα μήνα,αναγκάστηκα να καταφύγω και γω σε αυτή τη λύση λόγω ...ισχνού πορτοφολίου. € 46,00 το ζευγάρι στο easy wheels, στο άγαλμα της Μητέρας,στο Νέο Ηράκλειο.
Είδη ποδηλάτων υπάρχουν και έχουν φτιαχτεί πάρα πολλά, όμως τα διπλοσκέλετα ήταν τα ποδήλατα που πραγματικά αγάπησε ο φτωχός νότος, και ειδικά στην Ελλάδα όπου η εξάπλωσή τους άρχισε την εποχή του μεσοπόλεμου, κάπου την δεκαετία του 20΄από τα στοιχεία που έχω καταφέρει να βρω .. μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 70΄όπου λόγω της ανάπτυξης, και της αύξησης του βιοτικού επιπέδου, τα ποδήλατα αυτά άρχισαν να χάνονται, καθώς πλέον το όνειρο του έλληνα για αυτοκίνητο άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά… Ο λόγος που αυτά τα ποδήλατα κατέκτησαν στην κυριολεξία την Ελλάδα, ήταν η αντοχή , και φυσικά η απλότητα της κατασκευής τους καθώς μπορούσες εύκολα να τα επισκευάσεις με ένα κατσαβίδι, μία πένσα, ή ακόμα και με ένα σφυρί στην αυλή του σπιτιού σου. Αυτά τα ποδήλατα δεν αγοράζονταν και δεν φτιάχνονταν για να αρέσουν.. δεν είχαν την πληθωρική ομορφιά ενός αμερικάνικου cruiser της τότε εποχής, ούτε και της αριστοκρατικές γραμμές ενός εγγλέζικου superb, αλλά άντεχαν όσο κανένα άλλο τα βάρη της οικογένειας, πήγαιναν τον εργάτη στη δουλειά του, και έφερναν το μεροκάματο στο σπίτι … Με λίγα λόγια αυτά τα ποδήλατα σε πολλές περιπτώσεις, έχουν πραγματικά μεγαλώσει φαμίλιες, και έχουν σπουδάσει παιδιά.. Έχω έναν γείτονα, -στην παλιά μου γειτονιά- τον κυρΜίμη … αυτόν τον άνθρωπο των θυμάμαι χρόνια επάνω στο goebel του, να γυρνά κάθε μεσημέρι κατάκοπος από την δουλειά του … ο κυρΜίμης δούλευε στης οικοδομές , … ζωσμένος με το ζωνάρι όπου είχε τα καρφιά, και στο πλάι το σκερπάνι του, κάτασπρος από την σκόνη και τα τσιμέντα, καβάλα επάνω στο ποδήλατο, να κάνει αργά κουρασμένος πετάλ, με ανοιχτά τα πόδια και ανάμεσα στα γόνατα το στενό τιμόνι του goebel… καλοκαίρια και χειμώνες με ήλιο και βροχή. Το απόγευμα πλυμένος και καθαρός… έβαζε το δεξί πόδι πρώτα στο πετάλ, έσπρωχνε με το άλλο και εν κινήσει καβάλαγε το ποδήλατό του, για να πάει στο καφενείο… Ο άνθρωπος αυτός έχει χτίσει το μισό Ναύπλιο με τα χέρια του, και έχει σπουδάσει και παντρέψει τέσσερα παιδιά… Γνωρίζοντας αρκετές τέτοιες ιστορίες δεν μπορείς παρά να στέκεσαι μπροστά σε αυτά τα ποδήλατα με σεβασμό …. Γιατί μπορεί να μην έτρεξαν σε κανέναν αγώνα, να μην πήραν μετάλλια, να μην υπήρξαν ούτε καν, καθαρά και γυαλιστερά παρά μόνο την ημέρα που αγοράστηκαν … κράτησαν όμως πιστά τον λόγω για τον οποίο αγοράστηκαν…. να υπηρετούν πολλές φορές ακόμα και μέχρι θανάτου τον ιδιοκτήτη τους.
Όταν έφτιαχναν αυτά τα ποδήλατα οι ποδηλατοβιομηχανίες …. το τελευταίο που πρέπει, μάλλον να τους απασχολούσε ήταν το βάρος, καθώς ο γνώμονας ήταν η αντοχή και η αξιοπιστία… πολλές φορές όταν τρίβω ή όταν δένω τέτοια ποδήλατα, έχω δει κάποια στοιχεία που με τα σημερινά δεδομένα θα μας άφηναν άναυδούς, π.χ τα φτερά από ένα RALEIGH DTT.. πραγματικά, όποιος έχει πιάσει στα χέρια του ένα τέτοιο φτερό μπορεί να καταλάβει τη εννοώ …. μάλλον -με τα σημερινά δεδομένα- δεν θα χρειαζόμασταν σχάρα, θα μπορούσαν άνετα να φορτωθούν κατευθείαν στα φτερά! Δεν είναι τυχαίο που το Βismarck με την lepper την 6αρα φορεμένη φτάνει τα 22-23 κιλά ….
Και όμως….. αν τα οδηγήσεις ξεχνάς το βάρος τους, στην αρχή είναι κάπως, μέχρι να τους ‘’πάρεις’’ τις πρώτες πεταλιές.. μετά πάνε μόνα τους, στιβαρά και αγέρωχα.. η στάση του σώματος … ‘’αυτοκρατορική’’ όπως λέει και ο φίλος μας ο Ηλίας… Στο οπτικό σου πεδίο έχεις την μεγάλη ρόδα με το μπροστά φτερό, και το έμβλημα επάνω…. την κουδουνάρασου και το μεγάλο φως με τον διακόπτη, και ο μοναδικός ήχος …το αργο τακ,τακ στο 20αρι γρανάζι…
.
.
.
alabaithess …. Δεν θα δώσω συνεχεία σε αυτό το διάλογο, απλά θα σου πω… πως κάνεις μεγάλο λάθος για εμένα.
Καλό βράδυ.
...μετά τη χθεσινή συνάντηση των Φ.Κ.Π.περάσαμε στο σημερινό τσαγγαροδευτεριάτικο ξενέρωτο μοτίβο και ξαφνικά μ'ένα σου κείμενο μάμαστε
πάλι στη...σούζα!(και με 23κιλο raleigh παρακαλώ!).
καλοκουρδισμένους μας θέλεις μάλλον!
καλό σου βράδυ Γιώργο
@soto62 πολύ καλά το εξέφρασες... κάτι ήθελα να γράψω και εγώ μετά την ανάγνωση του προηγούμενου ποστ, αλλά δεν έβρισκα λόγια...βούρκωσα...
Και γιατι.
Τη λαογραφια του ποδηλατου, πρεπει καποια στιγμη να την παρουμε πιο σοβαρα.
Πρεπει να καταγραφει, και να περασει στο χαρτι.
Οσο προλαβαινουμε ακομα. Πριν να ειναι πολυ αργα.
Καλησπέρα….
Απόψε δεν θα αναπαλαιώσουμε ολόκληρο ποδήλατο, αλλά ένα από τα ποιο βασικά συστατικά ενός κλασικού ποδηλάτου, που δεν είναι άλλο παρά τα κέντρα τον τροχών του… ένα συστατικό που είναι υπεύθυνο για την ποιότητα κύλισης του ποδηλάτου, και αυτό που κάνει την μεγάλη διαφορά.
Τα ποιο γνωστά και συνηθισμένα κέντρα για διπλοσκέλετα είναι τα PHILLIPS, υπήρχαν δύο τύποι, ο τελευταίος με την δαχτυλίδι ασφάλεια όπου κάλυπτε την τρύπα για το γράσο, και ο πολύ παλιός με τον εξωτερικό γρασαδόρο. Τον πρώτο τύπο αν και σπάνια μπορεί να τον βρείτε ξεχασμένο σε κάνα ποδηλατάδικο καινούριο, τον δεύτερο όμως-σαν αυτό που θα αναπαλαιώσουμε- δεν νομίζω ότι θα τον βρείτε ποτέ, καθώς τον φόραγαν τα ποδήλατα μέχρι και το 1965-67… Αυτό που θα ήθελα να ξαναπώ –πριν προχωρήσω στην αναπαλαίωση- για την Phillips είναι το εξής…. Μην σας φαίνεται παράξενο που σχεδόν όλα τα διπλοσκέλετα της τότε εποχής αγγλικά, γερμανικά, τσέχικα φόραγαν περιφερειακά αυτής της εταιρίας, ο λόγος ήταν απλός … τα ποδήλατα έρχονταν σκέτα σκελετά και τα έντυναν εδώ στα μεγάλα ποδηλατάδικα όπου γινόταν η εισαγωγή τους, και για το λόγο ότι η PHILLIPS τότε ήταν κάτι σαν την shimano του σήμερα, τα έντυναν όλα με αυτή την μάρκα… ας αφήσουμε όμως τα λόγια και ας πιάσουμε τα εργαλεία…..
Αυτά είναι τα κέντρα μας, είναι όπως σας είπα τα πολύ παλιά με τον εξωτερικό μπρούτζινο γρασαδόρο, και τα κούρεψα από τα λιωμένα στεφάνια του king.
Σημαντικό !! το γρανάζι να το αφαιρέσετε πριν κουρέψετε το κέντρο από το στεφάνι, μην σας ξεγελάει η φωτογραφία εγω το έχω λύσει και απλά το έχω ακουμπήσει επάνω, γιατί θα μπορείτε να κάνετε μοχλό την ρόδα και θα λυθεί πιο εύκολα.
Αφού γυαλίσαμε τα καβούκια, αφαιρούμε τους παλιούς άξονες παξιμάδια κώνους κ.τ.λ,….. βγάζουμε και της τάπες,
Και φτάνουμε στα ποτήρια, όπου τα γυαλίζουμε με βενζίνη και σύρμα σφουγγαράκι για κατσαρόλες, ώστε να φύγουν τα παλιά γράσα.
Στην ανάγκη τα αφαιρούμε αν χρειαστεί για να τα γυαλίσουμε ακόμα καλύτερα..
Τα επανατοποθετούμε…….
Και τα γεμίζουμε με μπόλικο καλής ποιότητας γράσο…. Εγώ χρησιμοποιώ γράσο για εξωλέμβιες μηχανές, όπου σίγουρα αντέχει ακραίες καταστάσεις υγρασίας.
Αφού πρώτα έχουμε καθαρίσει με βενζίνη της μπίλιες ….. (Εδώ να πω πως δεν είναι οι δικιές του, καθώς είχαν καταστραφεί πλήρως. Πριν αρκετό καιρό είχα βρει από ΝΟS σε παλιό ποδηλατάδικο , κέντρα union με 28 τρύπες, και αφού δεν μπορούσαν να μπούνε πουθενά τα πήρα φτηνά για της μπίλιες τους, άξονες, κόνους κ.τ.λ) …… τις φυτεύουμε μέσα στο γράσο….
Φοράμε τις τάπες αφού τις καθαρίσαμε και τις γυαλίσαμε και αυτές...
Περνάμε καινούριους άξονες (union) ρυθμίζουμε τους κώνους και έτοιμα για πλέξιμο…..
Όταν πλέξουμε τις ρόδες θα ξαναρυθμίσουμε τα κέντρα, τα οποία πάνε ως εξής….. ο τρόπος που θα σας πω μπορεί να μην είναι επιστημονικός αλλά είναι ο τρόπος που τα ρύθμιζαν οι παλαιοί ποδηλατάδες. Αφου έχουμε τελειώσει με την ακτινολόγιση κοιτάμε να μην έχουμε τζόγο αριστερά- δεξιά, αν έχουμε σφίγγουμε τους κώνους,….. δίνουμε μία για να γυρίσει…… και όταν σταματήσει ο τροχός, πρέπει να κάνει μία κίνηση προς τα πίσω την στιγμή ακριβός που θα σταματήσει. Αυτό σημαίνει πως ο τροχός γυρίζει ελεύθερα χωρίς πίεση από τους κώνους, και θα έχουμε όμορφο ρολάρισμα της ρόδας.
Είναι πολύ σημαντικό όταν ασχολούμαστε με κλασικά να καταλάβουμε πως η αναπαλαίωση ακόμα και ενός ανταλλακτικού, είναι άκρος σημαντική και επιβάλετε να την κάνουμε. Κάποια πράγματα δυστυχώς δεν ξανακατασκευάζονται, και για αυτό είναι τόσο σημαντικό να ασχολούμαστε και με της επιμέρους αναπαλαιώσεις των περιφερειακών αυτόν των ποδηλάτων… Επίσης να είστε σίγουροι ότι κάποια πράγματα μετράνε με ειδικό βάρος σε ένα κλασικό, και ένα από αυτά είναι σίγουρα τα κέντρα.
Ελπίζω να σας βοήθησα …. Καλό σας βράδυ.
Υ.Σ ... Στο εμπόριο κυκλοφορούν ρουλεμάν για κέντρα σαν και αυτά...
εγώ δεν τα προτιμώ ποτέ, καθώς οι μπίλιες πρέπει να γυρίζουν ελεύθερα μέσα στα ποτήρια τους... δεν είναι τυχαίο που δεν τα ήθελαν και οι Άγγλοι, αφού σε κανένα ποτήρι δεν τα χρησιμοποιούσαν ( τιμόνι , μεσαία, κέντρα )
Υ.Σ συγνώμη για τα μουτζουρωμένα χέρια στις φωτογραφίες αλλά ..... όταν μας αρέσει το ... live υπάρχει και η μουτζούρα. :)
Mπράβο Γιώργη, πολύ κατατοπιστικό άρθρο και τελικά μια εικόνα 1000 λέξεις...! Θυμάμαι που είπαν και οι zorzilia για εικόνες από τα διάφορα στάδια των εργασιών και μετράει πολύ! Είναι ένας μπούσουλας που χρειάζεται σε πολλούς σαν εμένα που δε γνωρίζουν πολλά και μερικές φορές αποθαρρύνονται και μόνο στη σκέψη "ωραία και πώς αρχιζω τώρα, τι κάνω μετά κτλ κτλ."
απλα τελειο γιωργο.Μου φαινεται οτι αυτες οι εργασιες πρεπει να γινουν τα post επισημασμενα πχ για τη σελα που κανες,τα κεντρα τωρα κτλ,ετσι ωστε οτν κανουμε αναπαλαιωση να υπαρχουν σαν manual technical.
Έχω πάθει πλάκα! Λίγοι άνθρωποι υπάρχουν σαν και σένα! Είσαι μερακλής και μάστορας, σε παραδέχομαι!