Αναλυτικά (αλλά όχι εξαντλητικά) οι τοποθετήσεις των υποψήφιων δημάρχων της Αθήνας στα πλαίσια της εκδήλωσης "Αθήνα, ώρα για ποδήλατο". Το βίντεο θα αναρτηθεί στο τέλος της εβδομάδας. Scroll down για να σχολιάσετε.
ΠΑΥΛΟΣ ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΣ, Αθήνα είσαι εσύ
Υποψήφιους φέρνεις εύκολα, το θέμα είναι να φέρνεις δημάρχους, διοτι εκεί είναι που δυσκολεύουν τα πράγματα. Η απλή αναλογική όμως μας φέρνει μια ευκαιρία να μαζευόμαστε όπως μαζευόμαστε τώρα και μετά τις εκλογές. Είναι ευχής έργον να ξεκινήσει τώρα και να συνεχίσει μετά. Τη δεκαετία του 1970 ο πατέρας μου πήγαινε με το ποδήλατο στη δουλειά, θεωρούσαμε ότι είναι μια τρέλα διότι κινδύνευε. Το ποδήλατο είναι πολύ σημαντικό και για τον τουρισμό. Ο τουρίστας που ταξιδεύει με ποδήλατο ξοδεύει πολύ περισσότερο απ ότι ο μέσος τουρίστας. Εγώ δεν οδηγώ ποδήλατο, ούτε τα παιδιά μου, διότι φοβάμαι. Ακόμη και μετά τη δημιουργία του μετρό, η Αθήνα είναι μια πόλη για το αυτοκίνητο. Δεν θα πω ότι πρέπει να έρθει πρώτα το ποδήλατο, θα πω ότι πρέπει να έρθει πρώτα ο πεζός. 42% των ανθρώπων έχουν κάποιο πρόβλημα μετακίνησης. Εγκυος, ηλικιωμένος με καρότσι λαϊκής, κωφοί. Πρέπει να δώσουμε πολύ λιγότερη έμφαση στο αυτοκίνητο.
Χρειαζόμαστε σειρά παρεμβάσεων για τους πεζούς που θα απελευθερώσουν χώρο για τα ποδήλατα. Ο σχεδιασμός που έχει γίνει μέχρι τώρα είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Το πιο σημαντικό πράγμα στους ποδηλατόδρομους που θα φτιάξουμε είναι να τηρηθούν οι κανόνες τους οποίους θα βάλουμε. Αν είναι να ξοδέψουμε λεφτά, να αλλάξουμε το χρώμα των δρόμων, απλώς για να λέμε ότι το κάναμε, δεν έχει νόημα. Λιγότερα χιλιόμετρα, λιγότερα. Πολύ σημαντικό να βάζεις το ποδήλατο σε οποιοδήποτε μέσο. Πολύ σημαντικό συνέχεια ενημέρωση για το έργο το οποίο γίνεται. Ελάχιστοι Αθηναίοι καταλαβαίνουν γιατι πρέπει να αφήσουν το αυτοκίνητό τους. Σήμερα, μένουν αχρησιμοποίητες το 1/3 των θέσεων στα οργανωμένα πάρκινγκ της πόλης. Η τιμολογιακή πολιτική για τους κατοίκους πρέπει να αλλάξει και πρέπει να βοηθήσουμε σε αυτό.
Αν είναι να τους κάνουμε, να τους κάνουμε και να τους τηρήσουμε και όχι να βάζουμε το ποδήλατο απέναντι στον πεζό, γιατί αυτό είναι που κάνουμε σήμερα.
Δεν έχουμε την πολιτική βούληση να τα βάλουμε με τη βολή που φέρνει το αυτοκίνητο, για όσους φέρνει βολή. Η αλλαγή της νοοτροπίας που λέμε λειτουργεί μόνο αν αλλάξεις προτεραιότητες. Σας θυμίζω την αντίδραση που υπήρχε με τους πεζόδρομους. Μονο όταν άρχισε να βγαίνει πολύ χρήμα στους πεζόδρομους, τότε αρχίσαμε να λέμε εντάξει να το συζητήσουμε. Αν δεν σχεδιάσουμε σωστούς ποδηλατόδρομους που εξυπηρεστούν ανάγκες και λειτουργούν και τους οποίους προστατεύουμε από όλη την ασυδοσία, δεν πρόκεται να πετύχουμε τίποτα.
[Δευτερολογία Συζήτηση]
Συμφωνώ με τα περισσότερα που έχω ακούσει. Θα φύγουμε από αυτό το δωμάτιο και θα βγούμε σε έναν κόσμο που δεν έχει αυτές τις προτεραιότητες. Θα έπρεπε να τις έχει αλλά δεν τις έχει. Αυτό σημαίνει ότι οτι κάνουμε, οτι σχεδιάσουμε θα πρέπει να είναι με γνώμονα ότι εκει έξω υπάρχει ένα περιβάλλον που δεν είναι καθόλου θετικό για τα ποδήλατα.
Αν παρατηρήσετε την κουβέντα σήμερα, ακόμη και στο λόγο των ανθρώπων που λενε ότι θέλουμε το ποδήλατο να ανέβει στις προτεραιότητες τα προβλήματα ήταν τέτοια που κάνουν το έργο πάρα πολυ πιο δύσκολο. Το λέω για να μην έχουμε ψευδαισθήσεις. Το μόνο σίγουρα καλό είναι όλοι συμφωνούμε ότι θέλουμε προτεραιότητες. Αν κάτι πρέπει να μείνει είναι ότι όλοι δεσμευθήκαμε να αλλάξουμε προτεραιόττηες. Πρώτα ο πεζός, μετά το ποδήλατο, μετά το μηχανάκι, μετά το αυτοκίνητο. Αν ξεκινήσουμε έτσι θα δημιουργησουμε τις συνθήκες ώστε το ποδήλατο να λειτουργεί μέσα στην πόλη και να το επιλέγουμε όλοι για τις μετακινήσεις μας.
ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ, Αθήνα Ψηλά
Εχουμε την ευκαιριά να αναλάβουμε ξεκάθαρες δεσμεύσεις. Η αυτοδιοίκηση μας δίνει πολλά πεδία συνεννόησης.Οι ποδηλατόδρομοι δεν έχουν ούτε χρώμα ούτε ιδεολογία, πάμε να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε. Κινούμαι με καρότσι.Ετοιμαζόμαστε αυτή τη στιγμή, απλά, πρακτικά, για τις πόλεις μετά το αυτοκίνητο. Σε όλες τις πόλεις, μεγάλες και μικρές, κάνουν γενναίες παρεμβάσεις. Ποια πόλη αντιστέκεται; Η Αθηνα. Δεν μπορούμε να είμαστε εμείς το γαλατικό χωριό που αντιστέκεται.
Το ποδήλατο δεν είναι απλώς ένας μηχανισμός που ξυπνάει παιδικές μνήμες. Το γαλλικό σύστημα υγείας γλιτώνει 5,6 δισ το χρόνο από τους ποδηλάτες.Η αστική οικονομία, η επιχειρηματικότητα ανθίζει με παρεμβάσεις όπως οι ποδηλατόδρομοι, διότι, είναι κοινή λογική, δημιουργούν ένα αστικό τοπίο πολύ πιο φιλικό πολύ πιο λειτουργικό, πολύ πιο ανθρώπινο.
Πρώτα απ όλα να πάρουμε μια απόφαση ότι ο στόχος μας πρέπει να είναι η συμφιλιωση και η συνύπαρξη. Το μεγάλο στοίχημα είναι η μικτή χρήση. Οταν αναφερόμαστε στην ποδηλατική κοινότητα σήμερα, αναφερόμαστε στην ποδηλατική κοινότητα αύριο. Μέχρι να έρθουν τα ΣΒΑΚ θα αργήσουν.
Στην Αθήνα έχουμε τρια ρεκόρ. Εχουμε τα περισσότερα τετραγωνικά μέτρα στα σπίτια, το λιγότερο πράσινο, και την περισσότερη άσφαλτο ανάλογα με τον πληθυσμό μας. Αυτά τα τρία, νομοτελειακά μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι πρέπει να υιοθετήσουμε την λογική της ήπιας κυκλοφορίας. Οχι αναγκαστικά της πεζοδρόμησης, της μικτής χρήσης. Πεζοί, ποδηλάτες. Είναι οικονομικές λύσεις που, όπου έχουν δοκιμαστεί στην Ελλαδα έχουν δοκιμαστεί με σχετική ως μεγάλη επιτυχία. Ο κ Μπελαβίλας ξέρει το περίφημο σχεδιο 4χ4 .Αυτό είναι το μέλλον πρέπει να πάμε εκεί.
Ταυτόχρονα πρέπει να δούμε και τις αποκλειστικές υποδομές για τα ποδήλατα, βεβαίως ξεπερνώντας τον σκόπελο που έχει μπει με τους νέους όρους, τις νέες προδιαγραφές του κ Σπίρτζη του υπουργείου υποδομών, που, τουλάχιστον στο δικό μου μυαλό ανήκουν σε έναν άλλο πλανήτη, σε μια άλλη χώρα, πάντως δεν μπορούν να εφαρμοστούν πρακτικά στην Ελλάδα. Εχουμε λοιπόν το περίφημο βόρειο τομέα (σσ ο Βόρειος άξονας του ΗΣΑΠ) το οποιο εκκρεμεί. Για έχουμε μια αίσθηση μιλάμε για κόστος 3,5 εκ για τα 25 χλμ που είναι μέσα στο δήμο Αθηναίων, από τα Πετράλωνα ως τη ριζούπολη. Δεν είναι τόσο μεγάλο έργο, το αντέχουμε, το αντέχει και ο δήμος με ιδίους πόρους αν η περιφέρεια αργεί. Εχουμε από κει και πέρα τους μεγάλους οδικούς άξονες, εμείς στο πρόγραμμά μας έχουμε μιλήσει για τον λεγόμενο μεγάλο περίπατο που είναι 7 χλμ. Αλλά σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να εστιάσουμε και στη Βασιλίσσης Σοφίας, και στη Βασ Κωνσταντίνου, και στην Αλεξάνδρας, στην 3ης Σεπτεμβρίου, στην Πανεπιστημίου, στην Πατησίων. Μπορούμε να το κάνουμε αυτό, δεν έχει τόσο μεγάλο κόστος και μπορεί πολύ γρήγορα να αλλάξει η όψη της Αθήνας.
Συντονίστρια: Μιλάτε για ποδηλατοδρόμους; Θέλετε ποδηλατοδρόμους στην Πατησίων, στην Αλεξάνδρας κτλ; Οτι είπα. Κατά την άποψή μου αυτό μπορεί να γίνει. Επειδή μπορεί να ακούσετε κάποιοι και να πείτε καλά τώρα, αυτά τα λέει προεκλογικά, η άποψή μου είναι ότι αυτά είναι έργα μικρού κόστους σχετικά, που αλλάζουν πολύ γρήγορα την αίσθηση και την εικόνα της πόλης με πάρα πολύ μεγάλο όφελος. Συγκρίνετέ τα με οποιεσδήποτε άλλες παρεμβάσεις μπορούν να γίνουν στους κεντρικούς άξονες, που θα πάρουν πολύ περισσότερο χρόνο, πολύ περισσότερα χρήματα και είναι αμφίβολη η χρησιμότητά τους. Αλλά υπάρχουν και μικρές παρεμβάσεις που μπορούμε να κάνουμε. Ας πούμε, μιλώντας με ποδηλάτες μου έχουν προτείνει τη διασύνδεση της Ακαδημίας Πλάτωνος με την Πειραιώς στο Γκάζι. Είναι πάρα πολύ μικρό το κόστος, είναι δύο χιλιόμετρα, νομίζω έχει συζητηθεί και στο Δημοτικό Συμβούλιο, όπως επίσης και τη διασύνδεση του πάρκου χωροφυλακής με το πάρκο Ριζάρη, επίσης ειχε συζητηθεί στο δημοτικό συμβούλιο και η τεχνική υπηρεσία του δήμου είχε βγάλει ότι επίσης είναι πολύ μικρό το κόστος, είναι έργο λίγων χιλιάδων ευρώ.
Ολ αυτά όμως δεν αρκούν. Μην έχουμε καμία αυταπάτη ότι επειδή κάναμε το έργο θα αλλάξει κάτι το τρομερό, αν εμείς οι ίδιοι δεν δώσουμε τη μάχη της αλλαγής νοοτροπίας. Πρώτα απ όλα πρέπει να αρχίσουμε να μιλάμε για Κυριακές σε ορισμένες περιοχές της πολης χωρίς αυτοκίνητο.
Το δεύτερο είναι ότι πρέπει να πάρουμε γενναίες αποφάσεις ως προς τις θέσεις στάθμευσης. Προφανώς, αυτό θα το πω κι ας το γράφουν οι κάμερες, ο Ελληνας αντιμετωπίζει το αυτοκίνητο ως φυσική προέκταση του ανδρισμού του. Να το ξεπεράσουμε αυτό κάποια στιγμή αν θέλουμε να δημιουργήσουμε μία πόλη στην οποία θα ζήσουμε αξιοπρεπώς τα επόμενα χρόνια. Νομοτελειακά θα πρέπει να καταργήσουμε κάποιες θέσεις στάθμευσης, χαρακτηριστικό παράδειγμα, που έτσι κι αλλλιώς είναι στο σχεδιασμο του βόρειου κομματιού, στην Ερμού, από εκεί που τελειώνει ο πεζόδρομος μέχρι κάτω το Θησειο. Χρειαζόμαστε σημάνσεις, χρειαζόμαστε να δούμε πως μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε έξυπνες λύσεις, πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τις γραμμές του τραμ στο κομμάτι που έχει καταργηθεί για να κινούνται τα ποδήλατα. Επίσης πώς να γίνει το ποδήλατο νοοτροπία μέσα στα σχολεία. Εδώ ο Δήμος μπορεί να τρέξει μερικες ωραίες εκστρατείες ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης.
Ειδα ένα σύνθημα σε μια από τις αφίσες που δείξατε, οι δημαρχοι αλλάζουν οι διεκδικήσεις μένουν. αλλά να συμφωνήσουμε ότι οι δημαρχοι αλλάζουν και οι διεκδικήσεις αλλάζουν επίσης. Προφανως δεν μπορούμε να κάνουμε μαγικά,Αν έχουμε ένα ξεκάθαρο σχέδιο μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά με συγκεκριμένα, μετρημένα και κοστολογημένα βήματα που θα παράξουν απτά και μετρήσιμα αποτελέσματα και να είμαστε όλοι λίγο πιο χαρούμενοι.
[από δευτερολογία και συζήτηση]
Για τις προδιαγραφές. Είναι πολύ εύκολο να βγεις και να πεις ναι οι προδιαγραφές είναι ονειρικές. Πόσο μάλλον αν οι προδιαγραφές πραγματικά έχουν να κάνουν με το ιδανικό. Πρέπει να είμαστε πρακτικοί. Το προγραμμα των προδιαγραφών είναι ότι δεν έχουν το από-έως. Στην πραγματική ζωή δεν ερχόμαστε να πούμε ότι θέλουμε να ξεκινήσουμε μια μελέτη από την αρχή. Εχουμε μια πολύ καλή μελέτη του Πολυτεχνείου, την έχουν κάνει οι καλύτεροί μας επιστήμονες. Ας πάμε με αυτή να δημοπρατήσουμε το έργο να το κάνουμε. Αλλιώς όλα τα άλλα είναι άλλοθι και δικαιολογίες.
Για το τμήμα βιώσιμης κινητικότητας στο Δήμο: Η βιώσιμη κινητικοτητα θα πρέπει να εμπνέει κάθε δράση του δήμου. Δεν είναι κάτι ξεχωριστο, είναι η κεντρική φιλοσοφία που θέλει ο δήμος σήμερα, για να μπορείς να ζήσεις και να αναπνέεις στην πόλη. Αρα λοιπόν, θα πρέπει στην διεύθυνση προγραμματισμού, στην καρδιά του δήμου να βρίσκεται η διεύθυνση προγραμματισμού και βιώσιμης κινητικότητας.
Ράμπες: Σήμερα έχουμε 24.000 σημεία που χρειαζόμαστε ράμπες στο Δήμο της Αθήνας. Από αυτά έχουμε ράμπες στα 8.000 και αυτές είναι όπως είναι, οι πιο πολλές είναι τις κακιάς συμφοράς. Αν κάναμε ένα έργο -εμεις αυτή τη στιγμή αυτό κοστολογούμε- που να ήταν μόνο ράμπες, όχι πεζοδρόμια, ένα έργο που θα ήταν εξαιρετικά φθηνό και θα μπορούσε να έχει πολύ μεγάλο όφελος. Οχι να περιμένουμε να αλλάξουμε ένα ολόκληρο πεζοδρόμιο για να αλλάξουμε τη ράμπα.
Εγώ πιστεύω ότι μπορεί να γίνει. Οχι γιατί εγώ είμαι ο υποψήφιος. Για έναν πολύ απλό λόγο. Γιατί είμαστε εξι που όλοι συμφωνούμε. Αν δεν το κάνουμε και τώρα, είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Εδώ έχετε μια μεγάλη ποιοτική αλλαγή. Δεν είμαστε ένας υποψήφιος, είμαστε ένα ολόκληρο δημοτικό συμβούλιο. Καλώς ή κακώς, θα είμαστε όλοι στο δημοτικό συμβούλιο αύριο το πρωί. Καθένας εφ ώ ετάχθη. Το ότι όλοι μαζί μοιραζόμαστε μια κοινή ατζέντα είναι πάρα πολύ σημαντικό, θέλω να το κρατήσω, μπορεί να μας δημιουργήσει μία πολύ μεγάλη αισιοδοξία.
Ας αρχίσουμε. Μην περιμένουμε το επόμενο σχέδιο και το επόμενο σχέδιο. Ενα έργο είναι ένα παράδειγμα και ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας.
ΝΑΣΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ, Ανοιχτή Πόλη
Εχω γεννηθεί έχω μεγαλώσει στην Αθήνα δεν έχω δίπλωμα, δεν οδηγώ. Καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι να μην μετακινείσαι με αυτοκίνητο στην Αθήνα και πόσο μη φιλική είναι για οποιονδήποτε δεν κάνει χρήση του ΙΧ.
Πώς μπορούμε να σκεφτούμε για την βιώσιμη κινητικότητα στην Αθήνα. Και πως μπορούμε να σκεφτούμε την κλιματική αλλαγή.
Οταν μιλάμε για την Αθήνα, μιλάμε για μία πόλη που το 17% είναι δρόμοι. Ενας τόσο σημαντικός χώρος, το 17% δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται απλά ως ένας χώρος υπό κατάληψη από τα αυτοκίνητα.
Πρέπει να αντιμετωπίσουμε το οδικό δίκτυο ως έναν δημόσιο πόρο. Πολύ πρόσφατα μία εκδήλωση των Φίλων της Γης είχε έρθει η κα Βασιλάκη από τους Οικολόγους Πράσινους από τη Βιέννη και είχε πει μία καταπληκτική φράση, ότι στη Βιέννη έχουμε σταματήσει να τα λέμε αυτοκίνητα και τα λέμε αυτοστεκούμενα, γιατί αν σκεφτείς πόσες ώρες μέσα στη μέρα κινούνται και πόσες ώρες απλά πιάνουν 6 τετραγωνικά δημόσιου χώρου, δείχνει πόσο μεγάλο πρόβλημα αντιμετωπίζουμε.
Βλέπουμε ότι υπάρχει μία συμφωνία σε μια στρατηγική μείωσης του αυτοκινήτου. Αυτο επί της αρχής είναι πολύ σημαντικό για την μεθοδολογία της συζήτησης. Πρέπει όμως να αρχίσουμε να γινόμαστε και πιο συγκεκριμένοι. Αν θέλουμε να σχεδιάσουμε, πρέπει να συνδυάζονται μια σειρά από μεταβλητές. Το ένα κομμάτι είναι η πολιτική βούληση και σ αυτό το τραπέζι υπάρχει πολιτική βούληση να περιορίσουμε το αυτοκίνητο και να δούμε πώς προχωράμε σε μία πραγματικά βιώσιμη κινητικότητα, το δεύτερο κομμάτι είναι η επιστημονικη γνώση και είναι πλούτος για την Αθήνα ότι έχει το δυναμικό που έχει μέσα από το Πολυτεχνείο, το τρίτο το κομμάτι είναι η ίδια η δημοκρατία.
Εμένα η πρώτη μου πρόταση για το πώς μπορει ο Δήμος της Αθήνας να αρχίσει να σκέφτεται διαφορετικά τα ζητήματα της κινητικότητας θα ήταν να έχει μια μόνιμη δομή διαλόγου στην οποία να συμμετέχουν και επιστήμονες αλλά και φορείς της κοινωνίας των πολιτών. Δεν γίνεται να σχεδιάζονται μόνο μέσα στις υπηρεσίες, ακόμη κι αν έχεις τις καλύτερες υπηρεσίες. Είναι πολύ σημαντικό, οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, όπως η σημερινή οργάνωση που μας φιλοξενεί εδώ, να έχει λόγο στη διαβούλευση.
Δευτερο στοιχείο είναι το στοίχημα της ασφάλειας. Για να κερδίσουμε το στοίχημα του ποδηλατόδρομου πρέπει να κερδίσουμε το στοίχημα της ασφάλειας. Δεν θέλουμε ήρωες που είναι ατρόμητοι και λένε εντάξει, θα βγω έξω σήμερα με το ποδήλατο και ότι γίνει. Θέλουμε μια λύση που να ναι βιώσιμη για όλες τις ηλικίες, για όλους τους ανθρώπους, δεν θα απαιτεί θάρρος ή θρασος. Στο κομμάτι της ασφάλειας μπαίνει και το θέμα της ποιότητας του αέρα που αναπνέει ο ποδηλάτης και αν κάνουμε πραγματικές κινήσεις για να μειώσουμε το ντίζελ μέσα στην πόλη.
Ισως το σημαντικότερο, ειπώθηκε ήδη, ότι αν θέλουμε να κερδίσουμε τη μάχη για τους ποδηλατόδρομους, πρέπει να τους υπερασπιστούμε. Δεν θέλουμε να φτιάξουμε ένα κομμάτι που θα το κανιβαλίσει μετά το αυτοκίνητο, αυτό το έχουμε ζήσει σε πάρα πολλους ελεύθερους χώρους στην Αθήνα. Πιστεύουμε ότι βασική δουλειά της δημοτικής αστυνομίας είναι να υπερασπίζεται τον δημόσιο χώρο. Δευτερο κομμάτι, το κομμάτι της προσβασιμότητας. Πρέπει να μιλήσουμε για το πώς, ξανά μέσα από την δημοτική αστυνομία, περιορίζεις την παράνομη στάθμευση, πως βάζεις άλλους κανόνες και για την νόμιμη στάθμευση και μια σειρά από ζητηματα για ταχυδρομικά κουτιά, καφάο κτλ που υπάρχει ευρωπαϊκή εμπειρία για το πώς μπορούμε να αλλάξουμε για να κερδίσουεμ περισσότερο χώρο.
Εξίσου κρίσιμο είναι το πώς μπορεί να συνδέεται η χρήση του ποδηλάτου με ένα λεωφορείο, ένα μετρό, ώστε με αυτό τον συνδυασμό κάθε κάτοικος της πόλης να μπορεί να φθάσει παντού. Προφανώς είναι πολύ σημαντικά τα στοιχεία που σχετίζονται με την εκπαίδευση των ανθρώπων, την ενημέρωση.
Για να κλείσω, όταν μιλάμε για σχεδιασμό δημόσιων πολιτικών, πρέπει να βάζουμε και την μεταβλητή του χρόνου. Αν μιλάμε χωρίς την μεταβλητή του χρόνου, είναι σαν να μην έχουμε πρόγραμμα. Είναι ένα κομμάτι να συμφωνήσουμε όλοι ότι στρατηγικά θέλουμε να περιορίσουμε το αυτοκίνητο. Είναι ένα άλλλο να πούμε ότι είναι σε θετική κατεύθυνση οι μελέτες που έχουν γίνει για τους τέσσερις ποδηλατόδρομους και πρέπει να προχωρήσουν, ή ακόμη περισσότερο για την 3ης Σεπτεμβρίου, την Πανεπιστημίου, την Ιερά Οδό- λέω για προτάσεις που υπάρχουν από τους ανθρώπους που συμμετέχουν στις δικές σας συλλογικότητες. Η, μία πιο μακροπρόθεσμη ιδέα, όταν θα προχωρήσει η υπογειοποίηση των γραμμών του ΟΣΕ στο τέταρτο διαμέρισμα, που θα είναι ένα σημαντικό έργο από το σταθμό Αττικής ως τις 3 γέφυρες, πως εκεί μπορούμε να φτιάξουμε ένα πολύ ωραίο ποδηλατόδρομο μια όμορφη πράσινη διαδρομή μέχρι το πάρκο Τρίτση. Αν δεν βάλουμε την μεταβλητή του χρόνου, θα κάνουμε λάθος. Είναι σημαντικό την επόμενη ημέρα, αμέσως μετά τις εκλογές, να πούμε ποιο είναι το πρώτο, ποιο είναι το πιο κρίσιμο, ποιο πρέπει να ξεκινήσει τώρα, Αν δώσουμε και κερδίσουμε την μάχη του παραδείγματος, αν δείξουμε ότι δεν μιλάμε πλέον για μια ουτοπία, ότι μπορεί ο Δήμος της Αθήνας να προχωρήσει, να βάλει μπροστά έναν ποδηλατόδρομο, να δείξει ότι γίνεται, ότι είναι λειτουργικός, είναι το σημαντικότερο που μπορεί να κερδίσει ο Δήμος. Και κλείνω με αυτό που θεωρώ αντιπαράδειγμα. Θεωρώ ότι σε βάθος χρόνου είναι κακό αυτό που γίνεται με το ηλεκτρικό πατίνι στην Αθήνα. Είναι ένα καταπληκτικό μέσο που μπορεί να βοηθήσει πάρα πολύ στην κινητικοτητα της πόλης, αλλά γίνεται μια ιστορία χωρίς σχεδιασμό, χωρίς πλαίσιο από το δήμο, ηδη υπήρχε το πρώτο ατύχημα. Το χειρότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να μην έχουμε το πλαισιο προστασίας που θα αποδεικνύει ότι όντως ήταν σημαντικό να προχωρήσουμε.
[απο δευτερολογία, συζήτηση]
Στο τεχνικό πρόγραμμα του Δήμου για το 2018 είχαν προϋπολογιστεί 40 εκατομμύρια. Από αυτά, ο Δήμος της Αθήνας κατάφερε να εκτελέσει μόλις τα 2. Αρα είναι πραγματικά ζητούμενο το πώς φτιάχνω έναν αποτελεσματικό δήμο. Αν είχε βάλει προτεραιότητα στο συγκεκριμένο ζήτημα, είχε τα εργαλεία τρία βήματα να γίνουν. Και είμαι προσεκτικός, λέω τρία βήματα γιατί θέλω αυτά που λέω σήμερα να μπορούμε σε ένα χρόνο να κάτσουμε να συζητησουμε με τον ίδιο τρόπο και να πούμε τι προχώρησε και τι δεν προχώρησε. Υπάρχουν καλά παραδείγματα στο να παίρνουμε χώρο από το αυτοκίνητο; Υπάρχουν. Η Κοπεγχάγη κατόρθωσε με ένα σχέδιο να κόβονται κάθε χρόνο 3% θέσεις πάρκινγκ. Με ένα 3% θα μπορέσω να ελέγξω τις αντιδράσεις και να κερδίσω τα μυαλά των ανθρώπων, γιατί αν δεν κερδίσει τα μυαλά δεν γίνονται πράγματα στην πόλη. Αν θες να αλλάξεις πράγματα στην Αθήνα με κάποιους θα πρέπει να τσακωθείς. Με αυτούς που δεν τηρούν το παρκάρισμα στις τροφοδοσίες, με αυτούς που παρκάρουν όπου να ναι, με αυτούς που δεν σέβονται το πεζοδρόμιο. Επιμένω ότι το εργαλείο για να τσακωθεί ο Δήμος και να ελέγχει με ψηφιακά εργαλεία που υπάρχουν ελλείμματα είναι η δημοτική αστυνομία.
Οταν ήμουν στην επιθεώρηση εργασίας, περίπου όλοι λέγανε μην μπλεξεις με τις τράπεζες με το ωράριο, είναι χαμένη υπόθεση. Μέχρι τη στιγμή που η Πειραιώς έφαγε ένα πρόστιμο 1,6 εκατομμύρια για ένα κατάστημα. Είχα την όρεξη να πω ότι αυτή τη μάχη πρέπει να τη δώσεις. Αυτό που πρέπει να πω είναι ότι στην Αθήνα αν τσακωθείς εκεί που πρέπει να τσακωθείς με προτεραιότητες, όχι όλα ταυτόχρονα, πέντε πράγματα μπορούν να αλλάξουν. Οχι 100, αλλα 5 μπορούν. Και αν αλλάξουν 5 πράγματα θα ξανακερδισουμε την πίστη στην πολη.
ΣΤΑΘΗΣ ΔΡΟΓΩΣΗΣ, Λαϊκή Συσπείρωση, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος
Και στην προεκλογική εκστρατεία του 2014 είχαμε ακούσει πάρα πολλά για
το ποδήλατο. Είναι ευθύνη όλων όσοι κάθονται στο τραπέζι να γίνουν
συγκλίσεις και συμπράξεις στο Δημοτικό Συμβούλιο για να περάσουν οι
γενικές κατευθύνσεις. Η Αθήνα είναι μια δυστοπία για τον πεζό, τον
άνθρωπο με το ποδήλατο, τη μητέρα με το παιδί της. Υπάρχουν πράγματα
που μπορεί να κάνει άμεσα ο δήμος και δεν έχουν γίνει. Πχ παρκα
κυκλοφοριακής αγωγής. Υπάρχει μόνο ένα στις κατασκηνώσεις του Αγ
Ανδρέα και έχουν χαλάσει τα φανάρια.
Η Αθήνα έχει προυπολογίσει 2 εκ από ελεγχόμενη στάθμευση και 25 εκ από
τα πρόστιμα. Για μας, πρέπει να υπάρχουν δημόσια δωρεάν δημοτικά
πάρκινγκ, όχι όμως σε χώρους που παίρνουν το πράσινο. Πρέπει να
υπάρχει τρόπος να αφήνει κανείς το αμάξι έξω από το κέντρο.
Τρίτον πρέπει να βρούμε φθηνές λυσεις, γιατί τα φαραωνικά έργα ποτέ
δεν έχουν ευδοκιμήσει. Συμφωνούμε απόλυτα σε μια λογική χαμηλού
κόστους στις παρεμβάσεις. Εχει χυθεί αίμα στην άσφαλτο και το έχουμε
συνηθίσει. Αυτή τη στιγμή δυστυχώς όταν βγαίνει ένας ποδηλάτης στην
Αθήνα ρισκάρει. Επίσης δεν ξέρουμε τι συμβαίνει με την μεταρρύθμιση
του ΚΟΚ
Είναι θετικό ότι όλοι ειμαστε υπέρ των ποδηλατόδρομων. Κάποιοι έχουν
εκφράσει αντιρρήσεις σε τεχνικά χαρακτηριστικά, ας πούμε η μελέτη που
είχε ερθει στο δημοτικό συμβούλιο είχε κοστίσει πάρα πολύ ακριβα, η
Λαϊκή Συσπείρωση είχε κάνει αποχή. Αλλά σε γενικές γραμμές είμαστε
θετικοί στο ότι χρησιμοποιήσαμε τις υπηρεσίες του δήμου για να γίνει.
Πάντως είναι θετικό ότι όλοι συμφωνούμε να υπάρξουν ποδηλατόδρομοι,
μακάρι και μετά να υπάρχουν συγκλίσεις. Εμεις ως λαϊκή συσπείρωση θα
στηρίξουμε και τα κινήματα των ποδηλατών αλλά και κάποιες παρεμβάσεις
μέσα στην πόλη υπέρ των ποδηλατόδρομων και νομίζω ότι ότι
παρουσιάστηκε πριν ήταν προς τη σωστή κατεύθυνση.
ΠΕΤΡΟΣ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, Ανταρσύα στις γειτονιές της Αθήνας
Αυτό που φέρνει τον κόσμο σε αυτό το δωμάτιο είναι η κλιματική αλλαγή.
Χρειαζόμαστε αλλαγή συστήματος, όχι αλλαγή κλίματος. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο
έχει χτιστεί η Αθήνα, οι δρόμοι είναι σχεδιασμένοι και δωσμένοι στο
αυτοκίνητο. Για ψάξτε ποια συμφέροντα δένουν και καθηλωνουν την πόλη. Λένε
για τις ΑΟΖ, τις εξορύξεις και τους πετρελαιαγωγούς ως μεγάλα εθνικά μας
συμφέροντα. Είναι ή είναι συμφέροντα των πολυεθνικών; Να μιλάμε για την
κλιματική αλλαγή, να μιλάμε για τα συμφέροντα των ανθρώπων που
χρησιμοποιούν ποδήλατο, αλλά να ξέρουμε με ποιούς έχουμε να τα βάλουμε.
Ακουσα 2 φορές το σχέδιο για τους 4 ποδηλατόδρομους, μία φορά στην
επιτροπή ποιότητας ζωής και μία στο Δημοτικό Συμβούλιο. Δεν με έπεισε.
Γιατί πολύ απλά, όπως είπε ο κ Βλαστός, δεν φτιάχνεις ομελέτα αν δεν
σπάσεις αυγά. Δεν γίνεται να λες θα φτιάξω ποδηλατόδρομους αλλά θα σεβαστώ
και το πως παρκάρουν τώρα τα αυτοκίνητα σε αυτή την πόλη. Επειδή είναι
είδος που εκλείπει ο ποδηλάτης, σαν την καρέτα καρέτα, να του δώσουμε
ένα δρομάκι, αλλά όχι και να παραβιάσεις το ιερό της Πατησίων,
Αλεξάνδρας, Βασιλίσσης Σοφίας. Η το βάζεις σαν αντίληψη και τρόπο
ζωής, ή δεν το κάνεις και από εκεί και πέρα, σχέδια και μελετες
μπορούν να γίνονται. Μερικές είναι άψογες, δεν έχω καμία αντίρρηση για
την συμβολή των μελετητών και του Πολυτεχνείου. Στην πράξη όμως τα
υπηρετούν αυτά τα συμφέροντα.
Θα τα βάλουμε με αυτούς όχι επειδή θα ψηφίσουμε ένα ωραίο σχέδιο ή
έναν ωραίο δήμαρχο αλλα γιατί πρέπει να βγει ξανά στους
δρόμους το κίνημα για το περιβάλλον, να διεκδικήσει τους ελεύθερους
χωρους, το πώς μετακινούνται οι άνθρωποι, να τα διεκδικήσει όλα.
Κι εγώ έκανα ποδήλατο χρόνια. Το να ανοίξεις δρόμο στο ποδηλατο
προϋποθέτει συγκρούσεις με συμφέροντα όπως τα μεγάλα σουπερμάρκετ που
φορτώνουν και ξεφορτώνουν ότι ώρα τους καπνίσει, προκαλώντας μεγάλη
αναστάτωση στην πόλη. Πρέπει να τους πεις να προσλάβουν έξτρα βάρδια
και να ξεφορτώνουν το βράδυ, όπως γινόταν παλιά. Δεσμεύσεις σε σχέδια
και σε χάρτες μπορούν πολλοί να πάρουνε, αλλά τη δέσμευση ότι θα
συγκρουστούν με αυτά τα συμφέροντα εγώ δεν την άκουσα εδώ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΡΩΝΗΣ, ΟΙΚΟΑΘΗΝΑ
Ειλικρινά χαίρομαι που έχουμε γίνει όλοι λίγο περισσότερο οικολόγοι,
γιατι το να ακούω τουλάχιστον τους περισσότερους ομιλητές να μιλούν
για κλιματική αλλαγή ενώ μέχρι πριν λίγα χρόνια έλεγαν ότι η κλιματική
αλλαγή είναι μια συνωμοσία του καπιταλισμού για να αποπροσανατολίζει
τους εργάτες, ειναι ένα βήμα.
Εδώ έχουμε μια πραγματικότητα. Η πόλη διαμορφώθηκε από το ποδήλατο.
Δεν μπορείς απλά επειδή έχεις πολιτική βούληση να το πετάξεις έξω.
Θα πω την προσωπική μου εμπειρία. Χρησιμοποιούσα πάρα πολύ το
ποδήλατο, πήγαινα πάρα πολύ γρήγορα, πάρα πολύ φθηνά. Τώρα έχω μηχανή
και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι το ποδήλατο είναι πολύ ασφαλέστερο,
δεν μ αρέσει αυτό το μύθευμα ότι το ποδήλατο είναι κάτι το πάρα πολύ
επικίνδυνο για έναν άνθρωπο που είναι έμπειρος ποδηλάτης, δεν είναι
τόσο επικίνδυνο όσο η μηχανή. Με τη μηχανή έχει κινδυνεύσει η ζωή μου
πάρα πολλές φορές.
Εχουμε μπει σε ένα φαυλο κύκλο. Αν φτιάξουμε όλα αυτά τα έργα και εν
τέλει δεν τα χρησιμοποιεί κανένας, γιατί δεν θα φυγει το αυτοκίνητο
διαμιάς, γιατί δεν είναι δυνατό να είσαι συνέχεια στον ποδηλατόδρομο,
αν φοβάσαι δεν θα βγείς γιατί αν δεν βγεις δεν θα υπάρχουν ποδηλάτες.
Και αν δεν υπαρχουν ποδηλάτες, όλα αυτά τα έργα θα κανιβαλιστούν. Αρα,
το πρώτο βημα για μένα είναι πραγματκά να διαδοθεί το ποδήλατο σαν ένα
ασφαλές μέσο, φθηνό και οικονομικό εκεί που το επιτρέπει. Στη
Βουλιαγμένης δεν βγαίνεις, το έκανα καμια δεκαριά φορες.
Είναι μάταιο να σχεδιάζουμε ποδηλατόδρομους οι οποίοι θα είναι απλώς
για μια τουριστική περατζάδα . Φυσικά πρέπει να γίνουν, δεν το συζητώ
ότι πρέπει να γίνουν. Αλλά για μένα, το πρώτο που πρέπει να γίνει
είναι να κερδίσουμε αριθμό ποδηλατών. Γι αυτό είναι πολυ καλα όλ αυτά
που κάνετε με τις κινητοποιήσεις.
Πώς σπάμε το φαύλο κύκλο, τι βαζουμε πρώτο: για μενα, το ποδήλατο
είναι πρώτη προτεραιότητα γιατί δεν μπορεί ο πεζός να διώξει το
αυτοκίνητο. Προφανώς τα συμφέροντα των πεζών είναι σημαντικότερα, αλλά
το ποδήλατο είναι αυτό που μπορεί να διώξει το αυτοκίνητο γιατί είναι
εναλλακτικό μέσο μεταφοράς.
Διάβασα τρεις μελέτες γιατο πόσοι άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο στην Αθήνα από την ατμοσφαιρική ρύπανση: 2500, 3700, 9000. Πόσοι άνθρωποι πεθαίνουν σε
τροχαία; Πολύ λιγότεροι. Αν κινδυνεύω με το ποδηλατο, κινδυνεύω
πολλαπλάσια αν δεν πάρω ποδήλατο. Η Αθήνα είναι από τις πιο ρυπασμένες
πρωτεύουσες, αν δούμε το δορυφορικό σύστημα που μετράει τη ρύπανση
η Αθήνα είναι στο 4, 3, 5 καμιά φορά, με άριστα το 1 και χειρότερο το
5. Τι καθόμαστε και συζητάμε. Πεθαίνουμε αυτή τη στιγμή. Τα αυτοκίνητα
σκοτώνουν κάθε χρόνο χιλιάδες ανθρώπους από τη ρύπανση, αλλά οι
άνθρωποι προσέχουν όταν τους σκοτώνει κάτι θεαματικό.
Θέλουμε λιγότερα πάρκινγκ, όχι περισσότερα πάρκινγκ. Εχει αποδειχθεί
ότι όταν αυξάνεις τα πάρκινγκ τελικά αυξάνεις τη διευκόλυνση. Προφανώς
χρειαζονται κάποια πάρκιγκ στην περιφέρεια της πόλης, σίγουρα όχι στην
Αθήνα, σίγουρα χρειάζεται εκπαίδευση της δημοτικής αστυνομίας. Η
δημοτική αστυνομία προστατεύει τη θέση στάθμευσης μόνιμου κατοίκου,
και καλά κάνει, αλλά ακριβώς στο ίδιο πεζοδρόμιο είναι παρκαρισμένες
4-5 μηχανές και δεν τις γραφει. Δηλαδή ο πεζός δεν έχει τα ίδια
δικαιώματα με το ΙΧ. Και θα κλείσω με ένα πράγμα πολύ σημαντικό
Να μιλάνε αυτοί που ξέρουν. Ως υπουργός έζησα το εξής καταπληκτικό.
Είχα εισηγήσεις από τις υπηρεσίες, από ανθρώπους που είχαν
διδακτορικά, που ήταν πολύ καλοπροαίρετοι και έντιμοι άνθρωποι που
όταν τις διάβαζες έλεγες ήταν καταπληκτικές. Για τη μελισσοκομία, για
την αλιεία, για τις λιμνοθάλασσες. Οταν έφερνες όμως τους αλιείς και
μίλαγες μαζί τους, ή τους μελισσοκόμους, ανακάλυπτες ότι αυτές οι
μελέτες να πω επιοικως ότι ήταν για πολύ έντονη διόρθωση. Οτι κατά 90%
τα ξαναγράφαμε όλα κάνοντας μια σύσκεψη με τους άμεσα ενδιαφερόμενους.
Δεν ξέρω ποιος θα κερδίσει τις εκλογές, αλλά παρακαλώ όταν θα περνουμε
αποφάσεις, να φωνάζουμε τους ίδιους τους ενδιαφερόμενους. Τους
ποδηλάτες, τους ανθρώπους που εργάζονται στα μαγαζιά και παρκάρουν,
τους ανθρώπους που κατοικούν. Γιατί αν δεν μιλάμε με τους άμεσα
ενδιαφερόμενους, δεν θα βρούμε λύση.
Μετά την εκδήλωση, οι υποψήφιοι έγραψαν:
Γιάννης Τσιρώνης - "OIKO Αθήνα"
https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1005941029796236&id=998407047216301
"Αν θέλουμε να θέσουμε μια χωροταξική προτεραιότητα για την Αθήνα, αυτή θα πρέπει να είναι το ποδήλατο. Πιστεύω ότι το ποδήλατο μπορεί να "διώξει" το αυτοκίνητο για τις αποστάσεις μέσα στην πόλη. Ο δημότης πρέπει να εμπιστευτεί το ποδήλατο ως ασφαλές μέσο κυκλοφορίας. Λεμε ΝΑΙ στο να δώσουμε λόγο στους ίδιους τους ποδηλάτες".
Γιάννης Τσιρώνης στην εξαιρετική συζήτηση "Αθήνα: Ώρα για ποδήλατο – Οι υποψήφιοι Δήμαρχοι Αθηναίων απαντούν", χθες στην αίθουσα εκδηλώσεων Συλλόγου Αρχιτεκτόνων.
Κώστας Μπακογιάννης - "Αθήνα ψηλά"
https://www.facebook.com/kostas.bakoyannis/posts/10156773715131999
Η ουσία για τη χρήση του ποδηλάτου στην Αθήνα, είναι στην αλλαγή της νοοτροπίας μας. Σε μία νέα κουλτούρα που θέλει δημιουργία ποδηλατοδρόμων, τόσο περιφερειακά όσο και στους κεντρικούς οδικούς άξονες του κέντρου. Όλες οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες βλέπουν τη μετά το αυτοκίνητο εποχή. Η Αθήνα, έως σήμερα, αντιστέκεται. Το θέμα είναι πώς θα σχεδιάσουμε αυτή την εποχή. Πρακτικά και με επιμονή. Συζήτηση στο «Αθήνα, ώρα για ποδήλατο» #athinapsila #Αθήνα
Νάσος Ηλιόπουλος - "Ανοιχτή πόλη"
https://www.facebook.com/iliopoulosnasos/posts/2320762594870749
Με μεγάλη χαρά συμμετείχα εχθές στην εξαιρετική εκδήλωση Αθήνα, ώρα για ποδήλατο στον υπέροχο χώρο του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων στην Πλάκα.
Στο debate μεταξύ των υποψηφίων δημάρχων της Αθήνας, είχα την ευκαιρία να παρουσιάσω τις θέσεις της Ανοιχτή Πόλη, που από την ίδρυσή της διεκδικεί χώρο για το ποδήλατο στην πόλη.
Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο κέντρο της Αθήνας με την πλήρη παράδοση του δημόσιου χώρου στα μηχανοκίνητα μέσα δεν ευνοεί ούτε τους χρήστες αυτοκινήτου ούτε τους άλλους χρήστες της οδού.
Σχεδιάζουμε λοιπόν την Αθήνα από την αρχή, προκειμένου να ενθαρρύνουμε τους κατοίκους να μειώσουν την χρήση ΙΧ επιλέγοντας τις μετακινήσεις με τις δημόσιες συγκοινωνίες, το ποδήλατο ή τα πόδια. Με ολοκληρωμένες παρεμβάσεις χαμηλού κόστους, άμεσα υλοποιήσιμες για την εξυπηρέτηση ευάλωτων ομάδων (ΑμεΑ, ηλικιωμένοι, γονείς με καρότσι), πεζών και ποδηλατών.
Στόχος η σταδιακή αλλά αποφασιστική μετάβαση σε ένα νέο μοντέλο μετακίνησης στην πόλη: ασφαλές, γρήγορο και φιλικό στο περιβάλλον.
#athens #apotinarxi #anoixtipoli