Στα Φανάρια

     Στoυς  Στύλους  του  Ολυμπίου  Διός  της είχε πει πως θα ήταν. Αν ήθελε να πάει να τη δει.

    Απόψε θα  κατέβαινε στο Κέντρο για την έκθεση ζωγραφικής του συναδέλφου από το σχολείο. Μετά, θα βρίσκονταν για ένα ποτό με τις δασκάλες εκεί κοντά. Για τη Σόνια, που σπάνια πήγαινε στο Κέντρο, ήταν ευκαιρία να δει την Αριάδνη.

    Είχε αποφασίσει να πάει  πριν την έκθεση, σαν να ήθελε να τελειώνει πρώτα με το πιο δύσκολο.  Φορώντας χαμηλά παπούτσια και την  εσωτερική  της πανοπλία, κατηφόριζε  προς το σημείο συνάντησης. Βάδιζε γρήγορα,  με την καρδιά γεμάτη προσδοκίες, που φούσκωναν σαν το πανί με το  αεράκι. Σε μια κομψή χάρτινη τσάντα είχε καμουφλάρει μερικές προμήθειες σε τρόφιμα, και τις  αγαπημένες  σοκολάτες της μικρής. Μην πάει με άδεια χέρια.

     Πριν συναντηθούν, ήθελε να σταθεί λίγο από  μακριά, να δει  τα ζογκλερικά , την παράσταση με τις  μπαλίτσες. Η Αριάδνη έπαιζε παλιότερα και φωτιές,  μια φορά τους είχε δείξει  πώς ανάβουν.  Η Σόνια αποφάσισε να κρυφτεί  για λίγο, για ν' αφουγκραστεί τα δικά της συναισθήματα.  Μεγάλες  συγκινήσεις δεν φοβόταν πια, αυτές τις  είχε  ξεθωριάσει η εξοικείωση, που τη φορούσε  πάνω της  σαν καθημερινό ρούχο.

     Καβάλησε προσεκτικά τα κάγκελα, πάτησε στο γρασίδι και κρύφτηκε πίσω από ένα δέντρο. Καθώς το κορίτσι χόρευε και ακροβατούσε, στροβιλίζονταν με ταχύτητα φωσφορίζουσες μπαλίτσες, σαν μικροί πλανήτες σε  τροχιά, με κέντρο τα επιδέξια χέρια. Η ακροβάτις φορούσε ένα κοντό  καλοκαιρινό φόρεμα με μαύρες και βιολετιές   ρίγες, μαύρο στενό παντελόνι και μαύρο καπέλο. Το θυμόταν αυτό το φόρεμα η Σόνια. Βγήκε από τον κήπο  και κατηφόρισε προς τα Φανάρια.  Από κοντά τα  ρούχα  απομυθοποιούνταν και αποκάλυπταν τη βρόμικη και  φθαρμένη τους κατάσταση. . Η  Αριάδνη  πλησίαζε τώρα προς τα αυτοκίνητα, προτείνοντας στους οδηγούς το καπέλο. Άραγε της έδιναν όλοι κάτι; Πόσα της έδιναν; Η  Σόνια  δεν μπορούσε να δει. 

       Στο μπαράκι με τις δασκάλες φόρεσε το καλύτερό της χαμόγελο. Η κουβέντα περί ανέμων, μαθητών, και εστιατορίων. Το ωραίο κρασί τέλειωσε γρήγορα στο ποτήρι της.  Είχαν αγκαλιαστεί ζεστά με την  κόρη της,  που έκανε ένα μικρό διάλειμμα για τσιγάρο. Αντάλλαξαν αδέξια τα νέα τους,  μια σοκολάτα ανοίχτηκε επιτόπου.  Τα λόγια λίγα, οι  δυο γυναίκες κρατούσαν  μέσα τους  τα πιο πολλά.

. Η Σόνια ένιωθε μια παράξενη ζεστασιά, ένα φυλλαράκι ελπίδα  να κρυφοκοιτάζει από το χώμα. Χαμογέλασε στις φίλες απέναντι, μέσα από το άδειο ποτήρι της.