Γεια χαρά,
τούτην εποχή, έχουμε βροχές, κάνει γύρω στους 18 βαθμούς Κελσίου --- ας μένουμε σπίτι, κοιτάξουμε
το τάδε και το τάδε, με άλλα λόγια: Το πρόβατο βρίσκει χίλια και μια απολόγηση για να μήν βγή, για να μήν κινηθή. Κι όμως, είδε το εαυτό του στον καθρέφτη και τρώμαξε: «Τι είσαι εσύ; Φύγε για να δω το προβατάκι!»
Λοιπόν, το τ[ηλεοραστόπληκτο] π[ροβατάκι] αποφάσισε ν´αλλάξη κάτι:
Να κινιέται τακτικά, κάθε πρωί να περπατάει στον σταθμό με το κμμ (του καλύτερου μέρους μορίου, κατά την χημική ένοια), για να τον πάει στη δουλειά με συγκοινωνία. «Μήπως περπατάς λιγάκι, αντί να περιμένεις το λεωφορείο, π.χ?»
Εντάξει, είχε ξεχάσει κάτι και περπέταγε από το σταθμό για το κέντρο, ψώνισε το κωλόχαρτο και ανέβηκε το επόμενο λεωφορείο. Μέσα, σκεφτόταν: `Γιατί περιμένεις ακόμη; Τ´απόγευμα, να περπατάς ως το φίλο για να δεις πόσο θέλεις. Θα βάλεις τ´αδιάβροχα παντελόνια, και πάμε...´
Περπάταγε το τπ τους ήρεμους δρόμους, ακολούθαγε τα δυο κορίτσια που πολύ γρήγορα περπάτησαν, ενώ προσπάθησε να συνεχίζει. Μέσω είκωσι λεπτών είχε φτάσει το τπ.
Τα παπούτσια δεν ένοιωσαν πια στεγνά, άρα καιρός να φροντιστούνε.
Λοιπόν, τα παπούτσια έχουνε 3 ύλη: δερμάτινο, που θέλει λίπος, καστόρι κι μέρη τεχνιτής.
Για ν´αερίσουνε τα πόδια, υπάρχει ένα σορός τρυπάκιων, για να βρέξουν οι κάλτσες, ωραίως.
Τα δερμάτινα τρυπάκια έχουν στρώμα λίπους επάνω, το καστόρι έλαβε το σπράϋ του,
Μπορεί ο κμμ να έχει σμικρούτσικα λιθαράκια -- για να δουμε τι θα γίνει.
*~* | *~*
Σας εύχομαι κάθε καλό, να ζήσετε!