Το ιστολόγιο του/της diopan

Εδώ και κάμποσο καιρό έχω μπεί στο τρυπάκι της ανακύκλωσης, αφού ακριβώς κάτω από το σπίτι μου έχει μπλέ κάδο. Για το περιβάλλον ρε γαμώτο!!!

Και όμως τον τελευταίο καιρό αισθάνομαι κάπως άβολα με αυτήν την ιστορία. Ας πούμε αισθάνομαι λίγο μ@λ@κ@ς. Σε αυτό συμβάλει η συνολική εικόνα που έχει πια η πόλη μου. Όλοι βλέπουμε καθημερινά στην Αθήνα μετανάστες με καροτσάκια σούπερ-μάρκετ να μαζεύουν παλιοσίδερα (scrub) τα οποία τα πουλάνε σε κάποιες αποθήκες. Αυτές με τη σειρά τους σε άλλες μεγαλύτερες αποθήκες και τελικά όλα αυτά καταλήγουν στη Χαλυβουργία ή οποία αν δεν κάνω λάθος είναι συμφερόντων Μπόμπολα.

Επίσης η πόλη μου έχει γεμίσει αυτά τα «μαγαζάκια» που αγοράζουν χρυσό ο οποίος μέσω διαφόρων καναλιών φαντάζομαι ότι διοχετεύεται προς το εξωτερικό.

Γράφουμε στο forum πράγματα που δεν θα λέγαμε εύκολα face to face σε κάποιον. Γιατί με τέτοια ευκολία; Μα είναι απλό, απευθυνόμαστε στο cloud στο νέφος. Το ότι το νέφος αποτελείται από άτομα Individua είναι δευτερεύον προς το παρόν.

Το πότε αντιλαμβάνομαι το cloud και πότε το individuum εξαρτάτε από το τι κάνω. Δεν μπορώ να βλέπω ταυτόχρονα το νέφος και τα άτομα που το απαρτίζουν. Ή θα βλέπω το νέφος αλλά δεν θα βλέπω τα άτομα, ή θα επικεντρώνομαι στα άτομα, αδυνατώντας να συλλάβω το ολόκληρο. Το πότε το φως συμπεριφέρεται ως ηλεκτρομαγνητικό κύμα και πότε ως σωματίδιο εξαρτάται από το τι θέλω να παρατηρήσω εγώ. (αρχή της αβεβαιότητας του Heisenberg)

Άρα κάποιος τέτοιος λόγος θα υπάρχει που την Κυριακή τόσες χιλιάδες κόσμος πήγε να ψηφίσει τον Βενιζέλο.