Το ιστολόγιο του/της rodakino

Σε είδα σήμερα μέσα στο ασημένιο yaris,είδα στο βλέμα σου τη διάθεση ν αρέσεις και ανταποκρίθηκα σ αυτή σου την προσδοκία.Το μπροστινό αυτοκίνητο ξεκίνησε και σου άφησε το περιθώριο να ξεφύγεις απο το βλέμα μου κάνοντας όλο αποφασιστικότητα τον συνδυασμό των κινήσεων που απαιτούνται για να κινήσεις τα εκατοντάδες κυβικά σου πέντε μέτρα,απο νεκρά σε πρώτη λίγο γκάζι φρένο και μετά πάλι νεκρά.
Έτσι πέρασα από δίπλα σου πάλι μετά απο λίγα δευτερόλεπτα,αυτη την φορά τα βλέματα είχαν την οικειότητα που υπάρχει σε δύο ανθρώπους που δεν γνωρίζονται αλλά έχουν ξανασυναντηθεί.Τώρα όμως ζητούσες λίγη συμπόνοια για την κατάσταση σου την οποία καταλαβαίνω πολύ καλά.Πρωινό ξύπνημα,προσπάθεια να θυμηθείς που έχεις παρκάρει το γυαλιστερό σου yaris,ξεπαρκάρισμα οδήγηση για μερικές δεκάδες μέτρα και μετά μέρος ενός ανούσιου και άχαρου κομβόι.Απο φανάρι σε φανάρι πρώτη δευτέρα πρώτη και άγιος ο θεός.Κάφες τσιγάρο αντε και καμμιά τυρόπιτα ραδιόφωνο και απελπιστική μοναξιά μέσα στο όμορφο τροχοκίνητο κουτάκι σου.
Το είχα κάνει και εγώ όμως δεν άντεξα αυτή την μιζέρια,δεν άντεξα να είμαι μέρος του πακέτου,παρκάρισμα μποτιλιάρισμα βενζινάδικο συνεργείο και μια μούτζα στην μάπα μου όποτε έβλεπα διαφημίσεις αυτοκινήτων.
Τελος πάντων σε ένοιωθα γλυκεία μου αλλά έχω φάει και ένα κόλλημα, όποτε κάνω ποδήλατο δεν αφήνω τίποτα να με βγάλει απο τον ρυθμό μου πόσο μάλλον σε μια ανηφόρα.Ετσι σε πέρασα όπως και πέρασα πολλούς άλλους.Ομως ήξερα οτι θα σε συναντήσω λίγο παραπάνω η ανηφόρα δεν είχε μεγάλη κλίση αλλά έιχε αρκετά μεγάλο μήκος έτσι ώστε να με φτάσεις και να παίξουμε ξανά τα βλέματα μας.
Τέλειωσε η ανηφόρα μπήκα σε ίσιο δρόμο συνέχισα να προσπερνάω αυτοκίνητα.
Αρχίσε σιγά σιγα η ελπίδα να σβήνει.
Πετάλι το πετάλι χανόταν η εικόνα σου.
Δεν σε ξανάδα χάθηκα στον κλειστό ορίζοντα σου.
Ησουνα όμορφη αλλά απελπιστικά αργή και άρυθμη μέσα στο ασημένιο yaris.