ΠΟΔΗΛΑΤισσΕΣ

Επίσημο υλικό της συλλογικότητας

επιτελους

πως αλλαζει η ζωη σου...

ετων 35

γραφιστας με τρελη πιεση και απανθρωπα ωραρια

το βραδυ dj (δε βγαινει η δοση του στεγαστικου)

καπνιστης

1-2-3-4... ποτακια καθ ολη τη διαρκεια της ψυχοφθορας νυχτας

δηλ..... αστα και βραστα

ξυπναω ενα πρωι και απλα πεταω το πακετο με τα τσιγαρα... μπουχτισα πια..... αντι για φραπεδακι με τσιγαρο χτυπαω λιγα corn flakes... (κοιλιτσα λογο ξυδιων βλεπεις)... ξεκιναω για τη δουλεια γυρω στις 8¨30 (κομματια απο τη προηγουμενη νυχτα) αλλα με τα ποδια αυτη τη φορα με σκοπο να αγορασω ποδηλατο.... (μη ρωτησεις πως και γιατι... απλα μου κατσε... αψυχολογητα τελειως... ετσι γυρω στις 4 το πρωι που γυρνουσα απο το μπαρακι σκεφτηκα....θελω ποδηλατο... ηθελα να ξανανιωσω οπως τοτε που σα μπομπιρας εβαζα χαρτονακι στο πλαι της ροδας για να ακουγεται πιο δυνατα και ισως μου ελειπε μια αλλη πιο αγνη εποχη

9 και κατι λοιπον (ας αργησω μια φορα στη δουλεια δε τρεχει τιποτα) ειμαι στο πλησιεστερο ποδηλαταδικο. Αφου ενημερωνομαι για τα σχετικα και αποφασιζω το budget αγοραζω ενα κουκλι τελικα..... το λατρεψα απο τη πρωτη μερα κι ολας....

αυτα πριν απο 2 μηνες....

τωρα πια καθε μερα παω στη δουλεια με τη ποδηλαταρα μου! (το αυτοκινητακι για καμια βραδυνη εξοδο με τη κοπελα)....ασε που δε με απασχολει και η βενζινη πια.... (βεβαια εχω χασει το λογαριασμο ποσες φορες πανε να με πατησουνε καποιοι ταλαιπωροι νυσταγμενοι οδηγοι που και αυτοι δε φταινε στη τελικη) και γενικως ανακαλυψα για αλλη μια φορα πως ο τροχος ειναι οντως η μεγαλυτερη εφευρεση του ανθρωπου... και ποσο μαλλον οι 2 τροχοι.... που τους κινεις και μονος σου!!!

επιτελους το μυαλο μου καθαρισε λιγο..... ηρεμησα απο τα νευρα της δουλειας μιας και οι ανηφορες με ξεζουμιζουν και δε μου μενουν νευρα.... οι αντοχες μου εχουν αρχισει και επανερχονται σιγα σιγα.... σκεφτομαι λιγο πιο καθαρα και πιο ηρεμα διασχιζοντας το παρκο και εισπενοντας οσο περισσοτερο καθαρο αερα μπορω...

επιτελους... με ξαναβρηκα επανω στις 2 λατρεμενες μου trekking ροδες!

To "Ghost Bike" το κατέβασαν και πέταξαν και το στεφάνι!

To "μνημείο" που αφήσαμε, το "Ghost Bike", απέναντι απο το γραφείο του ΥΠΕΧΩΔΕ, με την ταμπέλα και το στεφάνι, δεν υπάρχει πια...
Ημουν σίγουρος ότι θα συνέβαινε αυτό... Μια ελπίδα είχα ότι λίγο θα ντρέποταν... Ούτε αυτό.

Βλέπετε, πονούσε...
Με πήραν τηλέφωνα και φίλοι άσχετοι και το είδαν μέσα από λεοφωρεία και πεζοί και τους έκανε πολύ εντύπωση...

Ενοχλούσε...

Το στεφάνι ήταν πεταμένο κάτω και σύμφωνα με πληροφορίες (μη επιβεβαιωμένες) οι αστυνομικοί απάντησαν ότι το πήραν οι Καλικάτζαροι...
Οι ψυχές βλέπουν όμως....

ανθρωπινη συμπεριφορα (?)

Χαιρετισμους σε ολους τους φιλους , γνωστους , αγνωστους ποδηλατες που δωσαμε το ''παρων" στην πορεία , αλλα και σε οσους δε τα καταφεραν τελικα..
Μετα απο αρκετη σκεψη αποφασισα να γραψω για ενα-δυο πραγματα που στιγματισαν τις στιγμες μου στην πορεια , θετικα και αρνητικα .

Ημασταν μαζεμενοι σχεδον ολοι οι φιλοι με τα ποδηλατα μας ,κανοντας ηρεμη πορεια κοντα στο πεδιο του Αρεως (μετα τον πρωτο κυκλο) οταν ,ξαφνικα , μια ποδηλατισσα χτυπα με φορα το ποδηλατο της αδελφης μου .Τα αιτια για το ποιος εφταιγε βρισκονται καπου στη μεση-αλλα δεν ειναι αυτο το ζητημα , εξαλλου τα ατυχηματα παντα ειναι πιθανα).

Ήμασταν ολοι εκει να τις βοηθησουμε(φυσικα και τις δυο) , μαζι με τα παιδια απο τους ΠΟΔΗΛΑΤισσΕΣ , Ηλια και Μαρια , που ηταν εκει και βοηθησαν , παρεχοντας με ζηλο τις πρωτες βοηθειες και καλώντας το ασθενοφορο (-παιδια σας ευχαριστω πολυ ! ) , αλλα και μερικους ποδηλατες που βοηθησαν ειτε στην μεταφορα των ποδηλατων , ειτε εδειξαν ενδιαφερον και προσφερθηκαν για βοηθεια (κριμα που δεν ανταλλαξαμε ονοματα ) .

Η ποδηλατισσα (η οποια ευτυχως δεν εφερε καποιο εμφανες τραυμα), μετα το ατυχημα , πλησιασε την αδελφη μου που αιμοραγουσε , σε προσωπο και χερι , σε κατασταση σοκ , για να δει αν ειναι καλα .Μαλιστα θυμαμαι να προσφερει και ενα χαρτομαντιλο για να σκουπισουμε το αιμα απο τις πληγες της , που εσταζαν στην ασφαλτο.

Μολις λοιπον μεταφεραμε την αδελφη μου στην ακρη του δρομου -δεν μπορουσε καν να μιλησει και ετρεμε απο το σοκ - η εν λογω ποδηλατισσα πηρε το ποδηλατο της και σηκωθηκε και εφυγε ! Γιατι ? Για να προλαβει την υπολοιπη πορεια ? Την παρεα της ?

ασφάλεια προσυγκεντρώσεων

Οι προσυγκεντρώσεις της ποδηλατοπορείας γίνονται για να πάμε με μεγαλύτερη ασφάλεια στο Πεδίο του Αρεως. Ομως αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να προσέχουμε λιγότερο επειδή είμαστε όλοι μαζί. Ιδίως όταν η ομάδα σπάει και υπάρχουν μεγάλα κενά μεταξύ μας (κάτι που καλύτερα να ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΜΕ) πρέπει να έχουμε τα μάτια μας 14 για αυτοκίνητα που πετάγονται από πλαϊνούς δρόμους.
Για την επιστροφή, συνεννοούμαστε με τους υπόλοιπους που ήταν στην προσυγκέντρωσή μας και όσοι θέλουν ξαναβρίσκονται στο τέλος στο Πεδίο του Αρεως για να φύγουν μαζί.

Επίσης δεν είναι κακή ιδέα να προσαρμόσουμε στα ποδήλατά μας αυτοσχέδιες σημαίες. Και πιο ασφαλείς είμαστε και πιο ορατό γίνεται ότι δεν κάνουμε απλώς ποδηλατική βόλτα.