Τα τελευταία χρόνια προωθείται η ιδέα πως η αιθανόλη μπορεί να επιλύσει το ενεργειακό πρόβλημα του πλανήτη δίχως να διαταράξει το οικοσύστημα. Αυτή την άποψή ενστερνίστηκαν πρόσφατα ο Αμερικανός πρόεδρος και ο Βραζιλιάνος ομόλογός του στη πρόσφατη συνάντηση τους στη Βραζιλία. Στο Σάο Πάολο οι δύο άντρες έδωσαν το πράσινο φως για τη δημιουργία μιας διεθνούς αγοράς αιθανόλης, με την οποία οικολόγοι και ειδικοί διαφωνούν έντονα, προειδοποιώντας ότι τα «καθαρά» καύσιμα θα μπορούσαν να προκαλέσουν περισσότερο κακό παρά καλό.
Η αιθανόλη, είναι η γνωστή αλκοόλη των οινοπνευματωδών ποτών, γι’ αυτό ονομάζεται και οινόπνευμα. Η αιθανόλη δεν είναι ένα αυτοτελές καύσιμο αλλά χρησιμοποιείται κατά βάση ως πρόσθετο της βενζίνης για να τι καθιστά ποιο «καθαρό καύσιμο». Συντελεί δηλαδή στη μείωση των ρύπων που παράγονται από τη καύση αυτού του μεικτού καύσιμου όμως δεν τους εκμηδενίζει.
Η παραγωγή αιθανόλης βασίζεται αναπόφευκτα στη χρήση ορυκτών καυσίμων για τη καλλιέργεια των τεραστίων εκτάσεων που απαιτούνται. Επίσης μεγάλες εκτάσεις δασών, που βοηθούν στην απορρόφηση διοξειδίου του άνθρακα (CO2) χάνονται για να μετατραπούν σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Έτσι η καλλιέργεια καλαμποκιού για τη παραγωγή αιθανόλης ευνοεί το φαινόμενο του θερμοκηπίου, βάσει των έμμεσων καταστροφικών επιπτώσεών της. Είναι μάλλον ειρωνικό ότι η Βραζιλία, η χώρα με ηγετικό ρόλο στα βιοκαύσιμα εξακολουθεί, κατέχει την 4η θέση παγκοσμίως στην παραγωγή εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα.
Όπως είδαμε όμως ακόμη και αυτή η καλλιέργεια του καλαμποκιού που χρησιμοποιείται για τη παραγωγή της αιθανόλης απαιτεί χρήση ορυκτών καυσίμων άρα προκαλεί και ρύπανση του περιβάλλοντος που σχετίζονται με τη ευρεία χρήση γεωργικών μηχανημάτων (ανασκαφή, αποκομιδή, μεταφορά), εργοστάσίων τυποποίησης και παραγωγής αιθανόλης, δίκτυα και παροχή ύδρευσης, ευρεία χρήση λιπασμάτων και ζιζανιοκτόνων που μολύνουν επιπλέον το περιβάλλον και απαιτούν ακόμη περισσότερες πρώτες ύλες και ενέργεια για τη παραγωγή τους.
Από μια άλλη σκοπιά, η κυβερνητικές επιδοτήσεις στη παραγωγή και χρήση αιθανόλης έχουν ως αποτέλεσμα την άνοδο των τιμών του καλαμποκιού ως τρόφιμο και αυτό έχει μεγάλο αντίκτυπο σε φτωχές χώρες που βασίζονται στο καλαμπόκι για τροφή.
Μια επιπλέον σημαντική παράβλεψη είναι η ατυχής άποψη ότι η χρήση του εδάφους για καλλιέργειες φυτών που παράγουν αιθανόλη είναι ήπια και εναλλακτική. Το έδαφος όμως και το υπέδαφος του πλανήτη δεν είναι ανεξάντλητες και ανανεώσιμες πηγές όπως ο άνεμος η ο ήλιος που χρησιμοποιούνται για τη παραγωγή αιολικής και ηλιακής ενέργειας αντίστοιχα. Η συνεχής καλλιέργεια του εδάφους, το εξασθενεί και εξαντλεί σταδιακά τα χρήσιμα/ θρεπτικά συστατικά του κάνοντας απαραίτητη τη χρήση επικίνδυνων και ενεργοβόρων λιπασμάτων. Βλέπουμε λοιπόν πως η καλλιέργεια καλαμποκιού για τη παραγωγή αιθανόλης δεν είναι ουσιαστικά μια βιώσιμη λύση στο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε παρά μία προσωρινή, πολιτικάντικη λύση με σοβαρές, αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον και στον άνθρωπο.