Λες να 'τανε ο William George Allum αυτός που αγόρασε εκείνο το μαχαίρι για εφτά φράγκα από τον γέρο παλαιοπώλη στο Αλγέρι...?
Λες οι ανθρώποι να 'ναι ορυχεία που περιμένουν να σκαφτούν...?
Λες εκείνη η γραμμή στον ορίζοντα να είναι πραγματική, εννοώ ένας πραγματικός τόπος, υπαρκτός, όχι μια οφθαλμαπάτη, ένα ξελόγιασμα των αισθήσεων, ένα ψεύτικο ζευγάρωμα.
Υπάρχουν άραγε και τέτοια ζευγαρώματα...?
Λες το δίκιο, αυτό το δίκιο που μας κρατάει όρθιους, που μας κρατάει μακριά από την τρέλα, που μας ατσαλώνει ενάντια στην ανείπωτη θλίψη της ζωής και των πράξεών μας, λες να υπάρχει όντως...?
Ή είναι κι αυτό μια οφθαλμαπάτη...?
Μια ψευδαίσθηση.
Για να μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια μας το βράδυ.
Για να μπορούμε να ονειρευόμαστε.
Για να μπορούμε να αντέχουμε τον εαυτό μας...
Morfeas, σιγά-σιγά αλλά σταθερά εξελίσεσαι σε "Μορφή"
Μορφέα, πολύ ωραία!
Σας εύχομαι κάθε καλό
...που μας κρατάει όρθιους.
Τι έκπληξη ήταν αυτή, εκεί που έλεγες
πως όλα έχουν ΄΄πεθάνει'' σ αυτό το φόρουμ,
πως τους έχει καταπιεί όλους η καθημερινότητα...
...φειδωλός στις απαντήσεις μου στα σχόλια, το ξέρω.
Τα διαβάζω όμως όλα και χαίρομαι που αυτά που βγάζω από μέσα μου σας αγγίζουν.
Σας ευχαριστώ όλους.