ψώνια γίνανε...λίγη ξεκούραση, λίγο νεράκι (ο Καρβουνιάρης μου έκανε περί τα οκτώ χιλιομετράκια γύρω-γύρω απ’ το σπίτι, μαζεύοντας τα ψώνια), ωραία μέρα με αεράκι, χωρίς αφρικάνικη σκόνη, ωσονούπω αρχίζει η μαγειρική. Με πολύ χαρά και γλεντοκόπι μουσικό, στην κουζίνα ολοταχώς...και για να γίνω σαφέστερη τρίβω κολοκυθάκια στον τρίφτη κι ακούω ένα κράμα έθνικ μουσικών, κινούμενη γεωγραφικά από Ινδία ως βόρεια Αφρική...κι έτσι χαίρονται και οι γείτονες λιγουλάκι απ’ τα δικά μου ακούσματα, των ξενοφοβικών εξαιρούμενων...πάρτε μια γεύση..., τα μεζεδάκια αύριο...
MHN ΞΕΧΑΣΕΤΕ ΝΑ ΦΕΡΕΤΕ ΑΔΕΙΕΣ ΤΣΑΝΤΕ ΩΜΟΥ Η ΠΟΗΔΛΑΤΟΥ ΝΑ ΦΟΡΤΩΣΟΥΜΕ ΤΑ ΦΑΓΗΤΑ
η royal δεν θα κουβαλάει κάτι ...γιατι έτσι
Επίσης, ας φέρει και ο καθένας το κατιτις του. Δεν χρειάζεται να ειναι υπερπαραγωγή.
Με το που έφτασα στο Π.Α και υπό την σκιά του μυστακιοφόρου Βασιλέως (να γιατί κρατάνε τέτοια αγάλματα ακόμα όρθια στην ηλιόλουστη πόλη μας!) πέσανε όλοι και πήρανε όλα. Μου άδειασαν τις τσάντες. Και μετά ήρθε ο Κος και η Κα Rockarolla με το tandem και μου πήραν και τις τσάντες.
Ξαφνικά λοιπόν εγώ κι ο Καρβουνιάρης μου βρεθήκαμε “άδειοι” για πρώτη φορά στη ζωή μας. Όλη τη διαδρομή νιώθαμε σαν σε μαγικό χαλί...Ωραίο αεράκι ανέμιζε κι η άνοδος της Αλεξάνδρας, με τον ήλιο κόντρα, ήταν τσοκ γκιουζέλ, τσοκ σεκιούρ (μαθαίνω τουρκικά, από τα τουρκικά σήριαλ)...
Στο Νοσοκομείο, ένιωσα βαθιά ζήλεια για όλους που δώσανε αίμα. Όποιος είχε το τσιρότο στο χέρι ήταν σαν παράσημο τιμής. Είμασταν πολλοί, θορυβώδεις και χαρούμενοι για την ωραία παρέα.
Εγώ έφυγα νωρίτερα. Κι εδώ είναι το ρεζουμέ. Είχα τιμητικό άγημα (τι Royal, θα ήμουν χωρίς) ως το ΠΑ. Ο ένας ήταν ο Roul κι ο άλλος δεν τον αναφέρω, γιατί δεν ξέρω το παρανόμι του (να κρατάμε και την ανωνυμία στο φόρουμ). Κουρσάδες φοβεροί και ζηλευτοί. Κανα δυό ηλίθιοι στην αρχή της Αλεξάνδρας τους κάνανε προσέγγιση είκοσι πόντων εκφοβισμού και μετά φύγανε μαρσάροντας οι κομπλεξικοί. Στο ΠΑ το άγημα συνέχισε προς τα νότια κι εγώ προς τα βόρεια.
Γύρισα σπίτι κι έφαγα ένα γιγάντιο γλυκό στο καφενείο από κάτω. Πορτοκαλόπιττα με δύο μπάλες καϊμάκι παγωτό, αφού πριν είχα φάει στον αιμοδοτικό μπουφέ τα δέοντα. Ντολμαδάκια μαμάς tkant μούρλια. Μπατόν σαλέ (πάλι δεν ξέρω το παρανόμι) υπέροχα. Ψωμί Κολόμβου με κεφτεδάκι μου, μιάμ!
Και μετά κοιμήθηκα βαθιά ως τώρα.
Και τώρα σας γράφω κι ευχαριστώ που με παίζετε στην παρέα σας.
Άντε και για την 3η τώρα!
Μπράβο στα παιδιά που το έτρεξαν και ένα τεράστιο ευχαρστώ στη Royal για όλα τα υπέροχα που μας ετοίμασε.
Αναμένουμε φωτό και ενημέρωση για τα αποτελέσματα!
...τι αιμοδοσια και ιστοριες, αυτο ηταν κανονικο σχεδιο Marshal.
Δεν υπηρχε τραπεζι να χορεσει τα ταπερ, τις σακκουλες, τα κουτια, τα ποτηρια, τα πιατα, τα φρουτα, και τα υπολοιπα συμπραγκαλα!
Να σκεφτει κανεις, μετα απο 2 ωρες, αφου φευγαν σιγα-σιγα οι πανω σακκουλες, ανακαλυπταμε οτι υπηρχαν κι αλλες απο κατω, με αλλα πραγματα!
Κι οχι τιποτ'αλλο, αλλα κατα τις 2, εκλεισε και η αιμοδοσια, και δεν μπορουσαμε να κανουμε και το καθιερωμενο πεσκεσι στις κοπελλες και τους κοπελλους του αιμοδοτικου.
Αλλη φορα να τα σκεφτομαστε νωριτερα αυτα τα πραγματα.
Εν πασει περιπτωσει, αρμενικη βιζιτα το καναμε, και το διαλυσαμε κατα τις 5, αφου εξαντλησαμε ολα τα ποδηλατικα και μη θεματα, κι αφου γνωριστηκαμε και με τους καινουριους αιμοδοτες, με το γνωστο "δωσαμα, δωσαμε" ανανεωσαμε το ραντεβου για την επομενη φορα.
Αντε με το καλο, κι αχρειαστοι να ειμαστε!
Και μαζευτήκαμε που λέτε στο Πεδίο του Άρεως, ψιλονυσταγμένοι αλλά με κέφι. Ανεβήκαμε παρεάκι μέχρι το Γεννηματάς, με την συνοδεία περιπολικού παρακαλώ που όλως τυχαίως συναντήσαμε στο δρόμο, αράξαμε στο γνωστό πια «στέκι» και ξεκινήσαμε το πικ νικ. Για να μην βαριόμαστε και για να σπάσουμε τη ρουτίνα, αποφασίσαμε να πηγαίνουμε λίγοι λίγοι να δίνουμε αίμα, έτσι, για την χώνεψη που λένε αλλά και για να ξαναπεινάσουμε ώστε να ξαναφάμε και να μην πάνε χαμένα τόσα φαγητά. Highlights: σπιτικά ντολμαδάκια με μάραθο, χούμους, σπιτικό ψωμί και μικρές μπουκίτσες καρύδας με γάλα!
Ποδήλατα πολλά αλλά περισσότεροι ακόμα ήταν οι ποδηλάτες που κατέβηκαν και φτιάξαμε όλοι μια χαρούμενοι παρέα. Πέραν όσων έδωσαν αίμα, νομίζω αξίζει να αναφέρουμε όσους δούλεψαν παραπάνω γι’ αυτό (βλέπε Royal Oak) όπως επίσης αυτούς που δεν έδωσαν, είτε γιατί «αντέγραψαν» στις εξετάσεις και πήραν χαμηλή βαθμολογία, είτε γιατί δεν μπορούσαν, είτε γιατί απλά πέρασαν να πουν ένα «γεια χαρά» και να στηρίξουν την προσπάθεια. Βέβαια, εκτός των γνωστών-αγνώστων πεινασμένων θαμώνων του φόρουμ ήταν και καινούργια πρόσωπα, όπως ο τυπάκος με το αναπαυτικό FS που ήρθε «απλά για να δει» ή η κοπέλα που το πληροφορήθηκε στην ποδηλατοπορεία από τα φλάϊερ και βρήκε την ευκαιρία να έρθει και να δώσει.
Τέλος, αυτό που θα ‘θελα να τονίσω και που περισσότερο μ’ αρέσει, είναι ο τρόπος που καθιερώνει αυτή η αιμοδοσία, το να πηγαίνεις με το ποδήλατό σου χαλαρά για πικ νικ και κάπου ενδιάμεσα να δίνεις και αίμα, σαν κάτι φυσικό κι ενταγμένο στη ζωή μας, σαν μια χαρούμενη Κυριακή, σαν μια ποδηλατοβόλτα, σαν κάτι απλό κι όμορφο.
Αναμένουμε τους επίσημους «διοργανωτές» να κανονίσουν την επόμενη, ίσως κάπου Σεπτέμβρη/Οκτώβρη.
ΥΓ: Περισσότερες φωτό δεν τράβηξα γιατί είχα ξεχαστεί με την κουβέντα!
Columbus discovers Cro-moly wrote:
Κι οχι τιποτ'αλλο, αλλα κατα τις 2, εκλεισε και η αιμοδοσια, και δεν μπορουσαμε να κανουμε και το καθιερωμενο πεσκεσι στις κοπελλες και τους κοπελλους του αιμοδοτικου.
Μα φυσικά και κεράσαμε τις κοπέλες της αιμοδοσίας διότι ο tKant είχε ήδη εντοπίσει την πίσω πόρτα κι έτσι, παρόλο που είχε ήδη κλείσει, εμείς «μπουκάραμε» και αφήσαμε το «κατιτις» μας!
Επίσης, για να μη βαρεθείτε μέχρι την επόμενη αιμοδοσία θα σας βάλω ένα παιχνίδι που ονομάζεται "βρείτε τις διαφορές"!
Κάντε ΚΛΙΚ ΕΔΩ και ανακαλύψτε τις διαφορές της 1ης με την 2η Αιμοδοσία. Ένα είναι σίγουρο: Και ο Roul και εγώ αλλάξαμε... παπούτσια ενώ παραμένουμε σταθεροί στις ίδιες απέναντι θέσεις!
¨ενα μκρό βήμα για την ανθρωπότητα ενα Τεράστιο για τον Ghandee που πάλεψε με τις φοβίες του....ΜΠΡΑΒΟ !!! βέβαια...οι νοσοκόμες τρολλαρίστικαν και σοκαρίστηκαν.
Αντε και την επόμενη θα σου πιουν το αίμα
Επίσης, για να μη βαρεθείτε μέχρι την επόμενη αιμοδοσία θα σας βάλω ένα παιχνίδι που ονομάζεται "βρείτε τις διαφορές"!
Κάντε ΚΛΙΚ ΕΔΩ και ανακαλύψτε τις διαφορές της 1ης με την 2η Αιμοδοσία. Ένα είναι σίγουρο: Και ο Roul και εγώ αλλάξαμε... παπούτσια ενώ παραμένουμε σταθεροί στις ίδιες απέναντι θέσεις!
Ένα γούρι που δεν πρέπει να αλλάξει.
Τώρα δεν ξέρω για τα ρούχα αν πρέπει...
Επίσης, ένα μεγάλο μπράβο στον scrabler που είχε φροντίσει να ενημερώσει έγκαιρα τον κατάλληλο άνθρωπο (τον προϊστάμενο) για την παρουσία μας εκεί και έτσι οι κοπέλες ήταν προετοιμασμένες να δεχτούν πολλά άτομα!!!
Μπράβο πραγματικά στις κοπέλες που παρ’ ότι δεν είχαν ιδέα και παρ’ ότι έδινε και άσχετος με εμάς κόσμος, σκοτώθηκαν στην κυριολεξία να μας εξυπηρετήσουν.
εγώ κάτι χαμόγελα θυμάμαι, κάτι τάβλες - τραπεζια τίγκα στα φαγητά και στα αναψυκτικά / χυμούς, κάτι ποδήλατα, κόσμο να γελάει, να μιλάει, να τρώει, να περνάει καλά....
... α, κάποια στιγμή δώσαμε και αίμα....
ΥΠΕΡΟΧΑ ΗΤΑΝ, ο καιρός σύμμαχος, όλα νομίζω πήγαν όπως έπρεπε και Ο ΣΚΟΠΟΣ ΕΞΕΤΕΛΕΣΤΕΙ 100%.
Ευχαριστούμε όλους που ανταποκρίθηκαν ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΥΝΑΤΟ ΤΡΟΠΟ στο κάλεσμα ανθρωπιάς των Ποδηλατών.
Μετά το καλοκαιράκι, κατά ΣΕΠ - ΟΚΤ... τα ξαναλέμε!!!!!
Εχτες ηταν μια τελεια ημερα!!!
Γνωρισα τον Harry Potter και μου ειπε για το ποδηλατο που στεινει.
Μιλησα με καποια unicorns και μου ειπαν για τα προβληματα τους.
Το ξερατε οτι ο Peter Pan εχει να πληρωθει απο τον Disney
περιπου 8 μηνες;
Ειδα χρωματα που δεν πιστευα οτι υπαρχουν.
Ακουσα τον Paganini να παιζει κατι ντουζενια, αλλο πρα(γ)μα.
Σε μια στιγμη η νοσοκομα μου προσεφερε τσιπουρακι,
αλλα ειπα "οχι".
Νομιζω οτι ειδα και τον Jimmy Herdix ντυμενο καγκουρο,
αλλα δεν περνω ορκο
The ride of my life!!!
ΥΓ1: Εχτες καταλαβα γιατι δε μοθ αρεσει το Gothic
ΥΓ2: Θα παρει καμποσο καιρο μεχρι να ξαναδω Bela Lugosi
ΥΓ2: Θα παρει καμποσο καιρο μεχρι να ξαναδω Bela Lugosi
Γύρω στους τέσσερις μήνες.
Ανεβάστε ρε καμιά φωτογραφία, πλέκω το εγκώμιο της αιμοδοσίας.
Δεν γινεται.
Υπεγραψα συμβολαιο με μεγαλη εταιρια
που δραστηριποιηται στο χωρο του event management.
Θα μου βαζουν κατι ειδικα καλωδια,
και θα κανουν projection αυτα που "βλεπω"
σε διαφορα party ανα την υδρογειο.
Την αλλη εβδομαδα παω Ταυλανδυ για ενα psyche(r)delic party
Βλέπω όλοι παρόντες αυτή τη στιγμή. Σήμερα έκανα και την τελευταία εξέταση σχετικά με το αυτοάνοσό μου. Βραδεία εξέλιξη...Too young to die too old to rock and roll, αλλά ένα είναι σίγουρο για κάμποσο ακόμα (τρία χρόνια για τους γιατρούς μέχρι το επόμενο τεστάρισμα), θα με σιχαθείτε να σας μαγειρεύω κάθε φορά...Το φθινόπωρο θα έχω καλύτερο μενού...
Βλέπω όλοι παρόντες αυτή τη στιγμή. Σήμερα έκανα και την τελευταία εξέταση σχετικά με το αυτοάνοσό μου. Βραδεία εξέλιξη...Too young to die too old to rock and roll, αλλά ένα είναι σίγουρο για κάμποσο ακόμα (τρία χρόνια για τους γιατρούς μέχρι το επόμενο τεστάρισμα), θα με σιχαθείτε να σας μαγειρεύω κάθε φορά...Το φθινόπωρο θα έχω καλύτερο μενού...
AYTA EINAI!
Δίνεις αγάπη και επιστρέφει, αγαπημένη.
ΠΑΝΤΑ ΤΕΤΟΙΑ
ψώνια γίνανε...λίγη ξεκούραση, λίγο νεράκι (ο Καρβουνιάρης μου έκανε περί τα οκτώ χιλιομετράκια γύρω-γύρω απ’ το σπίτι, μαζεύοντας τα ψώνια), ωραία μέρα με αεράκι, χωρίς αφρικάνικη σκόνη, ωσονούπω αρχίζει η μαγειρική. Με πολύ χαρά και γλεντοκόπι μουσικό, στην κουζίνα ολοταχώς...και για να γίνω σαφέστερη τρίβω κολοκυθάκια στον τρίφτη κι ακούω ένα κράμα έθνικ μουσικών, κινούμενη γεωγραφικά από Ινδία ως βόρεια Αφρική...κι έτσι χαίρονται και οι γείτονες λιγουλάκι απ’ τα δικά μου ακούσματα, των ξενοφοβικών εξαιρούμενων...πάρτε μια γεύση..., τα μεζεδάκια αύριο...
Πω πω! Την σκέφτομαι απο την Τρίτη που μου την είπες αγαπημένη.
Μιαμ μιαμ
ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΤΕ τισ τσάντεεες
DA?
Da da
Ξέρουν ότι θα περάσουμε να στήσουν πάλι την παγίδα; Να πέσουμε μέσα να αρχίσει η αφαίμαξη;
+Exomail=33.
Σηκωθείτε ποντικοί φάτε φασόλια φάτε φακή...(παιδικό εγερτήριο άσμα)
Είμαι πανέτοιμη. Εσείς;;;;;;;;
Πάνω, στην κορυφή του forum...
.... έτοιμοι, φαγωμένοι, ξεκούραστοι....
Φάτε καλό πρωινό και φύγαμε.
Μην ξεχάσετε αντηλιακό.
Θα τα πούμε από κοντά σε μία ώρα.
Ο Roul είναι γκαντέμης, μη του πάρετε αίμα.
Πολύ φαί και πολύ αίμα.
Μπράβο μας
Με το που έφτασα στο Π.Α και υπό την σκιά του μυστακιοφόρου Βασιλέως (να γιατί κρατάνε τέτοια αγάλματα ακόμα όρθια στην ηλιόλουστη πόλη μας!) πέσανε όλοι και πήρανε όλα. Μου άδειασαν τις τσάντες. Και μετά ήρθε ο Κος και η Κα Rockarolla με το tandem και μου πήραν και τις τσάντες.
Ξαφνικά λοιπόν εγώ κι ο Καρβουνιάρης μου βρεθήκαμε “άδειοι” για πρώτη φορά στη ζωή μας. Όλη τη διαδρομή νιώθαμε σαν σε μαγικό χαλί...Ωραίο αεράκι ανέμιζε κι η άνοδος της Αλεξάνδρας, με τον ήλιο κόντρα, ήταν τσοκ γκιουζέλ, τσοκ σεκιούρ (μαθαίνω τουρκικά, από τα τουρκικά σήριαλ)...
Στο Νοσοκομείο, ένιωσα βαθιά ζήλεια για όλους που δώσανε αίμα. Όποιος είχε το τσιρότο στο χέρι ήταν σαν παράσημο τιμής. Είμασταν πολλοί, θορυβώδεις και χαρούμενοι για την ωραία παρέα.
Εγώ έφυγα νωρίτερα. Κι εδώ είναι το ρεζουμέ. Είχα τιμητικό άγημα (τι Royal, θα ήμουν χωρίς) ως το ΠΑ. Ο ένας ήταν ο Roul κι ο άλλος δεν τον αναφέρω, γιατί δεν ξέρω το παρανόμι του (να κρατάμε και την ανωνυμία στο φόρουμ). Κουρσάδες φοβεροί και ζηλευτοί. Κανα δυό ηλίθιοι στην αρχή της Αλεξάνδρας τους κάνανε προσέγγιση είκοσι πόντων εκφοβισμού και μετά φύγανε μαρσάροντας οι κομπλεξικοί. Στο ΠΑ το άγημα συνέχισε προς τα νότια κι εγώ προς τα βόρεια.
Γύρισα σπίτι κι έφαγα ένα γιγάντιο γλυκό στο καφενείο από κάτω. Πορτοκαλόπιττα με δύο μπάλες καϊμάκι παγωτό, αφού πριν είχα φάει στον αιμοδοτικό μπουφέ τα δέοντα. Ντολμαδάκια μαμάς tkant μούρλια. Μπατόν σαλέ (πάλι δεν ξέρω το παρανόμι) υπέροχα. Ψωμί Κολόμβου με κεφτεδάκι μου, μιάμ!
Και μετά κοιμήθηκα βαθιά ως τώρα.
Και τώρα σας γράφω κι ευχαριστώ που με παίζετε στην παρέα σας.
Ένα γλυκό μούτς σε όλους
Άντε και για την 3η τώρα!
Μπράβο στα παιδιά που το έτρεξαν και ένα τεράστιο ευχαρστώ στη Royal για όλα τα υπέροχα που μας ετοίμασε.
Αναμένουμε φωτό και ενημέρωση για τα αποτελέσματα!
...τι αιμοδοσια και ιστοριες, αυτο ηταν κανονικο σχεδιο Marshal.
Δεν υπηρχε τραπεζι να χορεσει τα ταπερ, τις σακκουλες, τα κουτια, τα ποτηρια, τα πιατα, τα φρουτα, και τα υπολοιπα συμπραγκαλα!
Να σκεφτει κανεις, μετα απο 2 ωρες, αφου φευγαν σιγα-σιγα οι πανω σακκουλες, ανακαλυπταμε οτι υπηρχαν κι αλλες απο κατω, με αλλα πραγματα!
Κι οχι τιποτ'αλλο, αλλα κατα τις 2, εκλεισε και η αιμοδοσια, και δεν μπορουσαμε να κανουμε και το καθιερωμενο πεσκεσι στις κοπελλες και τους κοπελλους του αιμοδοτικου.
Αλλη φορα να τα σκεφτομαστε νωριτερα αυτα τα πραγματα.
Εν πασει περιπτωσει, αρμενικη βιζιτα το καναμε, και το διαλυσαμε κατα τις 5, αφου εξαντλησαμε ολα τα ποδηλατικα και μη θεματα, κι αφου γνωριστηκαμε και με τους καινουριους αιμοδοτες, με το γνωστο "δωσαμα, δωσαμε" ανανεωσαμε το ραντεβου για την επομενη φορα.
Αντε με το καλο, κι αχρειαστοι να ειμαστε!
Και μαζευτήκαμε που λέτε στο Πεδίο του Άρεως, ψιλονυσταγμένοι αλλά με κέφι. Ανεβήκαμε παρεάκι μέχρι το Γεννηματάς, με την συνοδεία περιπολικού παρακαλώ που όλως τυχαίως συναντήσαμε στο δρόμο, αράξαμε στο γνωστό πια «στέκι» και ξεκινήσαμε το πικ νικ. Για να μην βαριόμαστε και για να σπάσουμε τη ρουτίνα, αποφασίσαμε να πηγαίνουμε λίγοι λίγοι να δίνουμε αίμα, έτσι, για την χώνεψη που λένε αλλά και για να ξαναπεινάσουμε ώστε να ξαναφάμε και να μην πάνε χαμένα τόσα φαγητά.
Highlights: σπιτικά ντολμαδάκια με μάραθο, χούμους, σπιτικό ψωμί και μικρές μπουκίτσες καρύδας με γάλα!
Ποδήλατα πολλά αλλά περισσότεροι ακόμα ήταν οι ποδηλάτες που κατέβηκαν και φτιάξαμε όλοι μια χαρούμενοι παρέα. Πέραν όσων έδωσαν αίμα, νομίζω αξίζει να αναφέρουμε όσους δούλεψαν παραπάνω γι’ αυτό (βλέπε Royal Oak) όπως επίσης αυτούς που δεν έδωσαν, είτε γιατί «αντέγραψαν» στις εξετάσεις και πήραν χαμηλή βαθμολογία, είτε γιατί δεν μπορούσαν, είτε γιατί απλά πέρασαν να πουν ένα «γεια χαρά» και να στηρίξουν την προσπάθεια. Βέβαια, εκτός των γνωστών-αγνώστων πεινασμένων θαμώνων του φόρουμ ήταν και καινούργια πρόσωπα, όπως ο τυπάκος με το αναπαυτικό FS που ήρθε «απλά για να δει» ή η κοπέλα που το πληροφορήθηκε στην ποδηλατοπορεία από τα φλάϊερ και βρήκε την ευκαιρία να έρθει και να δώσει.
Τέλος, αυτό που θα ‘θελα να τονίσω και που περισσότερο μ’ αρέσει, είναι ο τρόπος που καθιερώνει αυτή η αιμοδοσία, το να πηγαίνεις με το ποδήλατό σου χαλαρά για πικ νικ και κάπου ενδιάμεσα να δίνεις και αίμα, σαν κάτι φυσικό κι ενταγμένο στη ζωή μας, σαν μια χαρούμενη Κυριακή, σαν μια ποδηλατοβόλτα, σαν κάτι απλό κι όμορφο.
Αναμένουμε τους επίσημους «διοργανωτές» να κανονίσουν την επόμενη, ίσως κάπου Σεπτέμβρη/Οκτώβρη.
ΥΓ: Περισσότερες φωτό δεν τράβηξα γιατί είχα ξεχαστεί με την κουβέντα!
Μα φυσικά και κεράσαμε τις κοπέλες της αιμοδοσίας διότι ο tKant είχε ήδη εντοπίσει την πίσω πόρτα κι έτσι, παρόλο που είχε ήδη κλείσει, εμείς «μπουκάραμε» και αφήσαμε το «κατιτις» μας!
Ευχαριστούμε τις κυρίες και όσους κυρίους φρόντισαν για
την τροφοδοσία με λογιών φαγητά, γλυκά, χυμούς κλπ. Όλα
ήταν υπέροχα και πεντανόστιμα :)
Πιστεύω ότι πήγαμε καλύτερα από την προηγούμενη φορά, κα-
μιά 15-20 μπουκάλες τις πιάσαμε. Ο Ghandee είναι ακόμα
ξαπλωμένος ανέμεσα σε νοσοκόμες;
Επίσης, για να μη βαρεθείτε μέχρι την επόμενη αιμοδοσία θα σας βάλω ένα παιχνίδι που ονομάζεται "βρείτε τις διαφορές"!
Κάντε ΚΛΙΚ ΕΔΩ και ανακαλύψτε τις διαφορές της 1ης με την 2η Αιμοδοσία. Ένα είναι σίγουρο: Και ο Roul και εγώ αλλάξαμε... παπούτσια ενώ παραμένουμε σταθεροί στις ίδιες απέναντι θέσεις!
¨ενα μκρό βήμα για την ανθρωπότητα ενα Τεράστιο για τον Ghandee που πάλεψε με τις φοβίες του....ΜΠΡΑΒΟ !!! βέβαια...οι νοσοκόμες τρολλαρίστικαν και σοκαρίστηκαν.
Αντε και την επόμενη θα σου πιουν το αίμα
Ένα γούρι που δεν πρέπει να αλλάξει.
Τώρα δεν ξέρω για τα ρούχα αν πρέπει...
Επίσης, ένα μεγάλο μπράβο στον scrabler που είχε φροντίσει να ενημερώσει έγκαιρα τον κατάλληλο άνθρωπο (τον προϊστάμενο) για την παρουσία μας εκεί και έτσι οι κοπέλες ήταν προετοιμασμένες να δεχτούν πολλά άτομα!!!
Μπράβο πραγματικά στις κοπέλες που παρ’ ότι δεν είχαν ιδέα και παρ’ ότι έδινε και άσχετος με εμάς κόσμος, σκοτώθηκαν στην κυριολεξία να μας εξυπηρετήσουν.
εγώ κάτι χαμόγελα θυμάμαι, κάτι τάβλες - τραπεζια τίγκα στα φαγητά και στα αναψυκτικά / χυμούς, κάτι ποδήλατα, κόσμο να γελάει, να μιλάει, να τρώει, να περνάει καλά....
... α, κάποια στιγμή δώσαμε και αίμα....
ΥΠΕΡΟΧΑ ΗΤΑΝ, ο καιρός σύμμαχος, όλα νομίζω πήγαν όπως έπρεπε και Ο ΣΚΟΠΟΣ ΕΞΕΤΕΛΕΣΤΕΙ 100%.
Ευχαριστούμε όλους που ανταποκρίθηκαν ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΥΝΑΤΟ ΤΡΟΠΟ στο κάλεσμα ανθρωπιάς των Ποδηλατών.
Μετά το καλοκαιράκι, κατά ΣΕΠ - ΟΚΤ... τα ξαναλέμε!!!!!
Εχτες ηταν μια τελεια ημερα!!!
Γνωρισα τον Harry Potter και μου ειπε για το ποδηλατο που στεινει.
Μιλησα με καποια unicorns και μου ειπαν για τα προβληματα τους.
Το ξερατε οτι ο Peter Pan εχει να πληρωθει απο τον Disney
περιπου 8 μηνες;
Ειδα χρωματα που δεν πιστευα οτι υπαρχουν.
Ακουσα τον Paganini να παιζει κατι ντουζενια, αλλο πρα(γ)μα.
Σε μια στιγμη η νοσοκομα μου προσεφερε τσιπουρακι,
αλλα ειπα "οχι".
Νομιζω οτι ειδα και τον Jimmy Herdix ντυμενο καγκουρο,
αλλα δεν περνω ορκο
The ride of my life!!!
ΥΓ1: Εχτες καταλαβα γιατι δε μοθ αρεσει το Gothic
ΥΓ2: Θα παρει καμποσο καιρο μεχρι να ξαναδω Bela Lugosi
καλά ρε...δίνανε lsd ??????????????
Γιαυτο ήρθες χαμογελαστός ε?
Γύρω στους τέσσερις μήνες.
Ανεβάστε ρε καμιά φωτογραφία, πλέκω το εγκώμιο της αιμοδοσίας.
Δεν γινεται.
Υπεγραψα συμβολαιο με μεγαλη εταιρια
που δραστηριποιηται στο χωρο του event management.
Θα μου βαζουν κατι ειδικα καλωδια,
και θα κανουν projection αυτα που "βλεπω"
σε διαφορα party ανα την υδρογειο.
Την αλλη εβδομαδα παω Ταυλανδυ για ενα psyche(r)delic party
YΓ 3: "Ω ειν' ωραια στον παραδεισο"
Βλέπω όλοι παρόντες αυτή τη στιγμή. Σήμερα έκανα και την τελευταία εξέταση σχετικά με το αυτοάνοσό μου. Βραδεία εξέλιξη...Too young to die too old to rock and roll, αλλά ένα είναι σίγουρο για κάμποσο ακόμα (τρία χρόνια για τους γιατρούς μέχρι το επόμενο τεστάρισμα), θα με σιχαθείτε να σας μαγειρεύω κάθε φορά...Το φθινόπωρο θα έχω καλύτερο μενού...
κι οι καρδουλες σουπερ!
Οι καρδούλες είναι ότι πρέπει, απλά να βεβαιώσουμε όσους δεν ήρθαν ότι από κάτω κρύβονται ΧΑΜΟΓΕΛΑ.
Βαγγελιώ, ένας άλλος φίλος λέει: δεν σταματάς να κάνεις ποδήλατο όταν γερνάς, Γερνάς όταν σταματάς να κάνεις ποδήλατο.
Εχθές η Αλεξάνδρας και η Μεσογείων φάνηκαν πολύ λίγες και πολύ μικρές. Οπότε τι να σου πουν οι γιατροί και οι εξετάσεις....!!!!
ΜΟΥ ΤΗ ΔΙΝΕΙ Η ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ
AYTA EINAI!
Δίνεις αγάπη και επιστρέφει, αγαπημένη.
ΠΑΝΤΑ ΤΕΤΟΙΑ
Το Συμπόσιο του αιμοδότη (τι να μας πει ο Πλάτωνας;)