ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΤΑ ΦΑΝΑΡΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ ΚΑΘΩΣ ΤΟΣΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΝΕ ΜΕ ΚΟΚΚΙΝΟ ΟΠΩΣ... ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΛΙΓΟ ΝΑ ΤΡΑΚΑΡΩ ΜΕ ΕΝΑΝ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΜΕ ΚΟΚΚΙΝΟ !!!!
ΓΙ' ΑΥΤΟ ΕΧΕΙ ΦΟΒΗΘΕΙ ΤΟ ΜΑΤΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΑΩ ΑΠΟ ΤΑ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΑ ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΥ, ΝΑΙ ΑΡΓΑ ΑΛΛΑ ΣΤΑΘΕΡΑ....
ΕΝΩ ΟΤΑΝ ΒΓΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΟΣΟ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΠΑΣ ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΑΣΦΑΛΗΣ ΕΙΣΑΙ...
ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΣΕ ΥΠΟΛΟΓΙΖΟΥΝ, ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΕΡΑΣΑΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ ΞΥΣΤΑ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ...
ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΩ ΑΠΟ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΛΩΡΙΔΑ, ΝΑ ΠΙΑΝΩ ΜΙΑ ΛΩΡΙΔΑ FULL ΑΛΛΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΤΑΝ ΘΑ ΜΕ ΚΟΡΝΑΡΟΥΝΕ ΚΑΙ ΜΟΥ ΤΗΝ ΣΠΑΕΙ ...
Αξιολόγηση:
0 ψήφοι
τα ποπδηλατα ειναι για τους δρομους κ οχι για τα πεζοδρομια τα οποια ειναι για τους πεζους.το ποδηλατο θεωρειται οχημα που ο κινητηρας του ειναι ο ποδηλατης κ γι'αυτο οφειλει να κυκλοφορει στον δρομο κ να τηρει τον κ.ο.κ.οσο για την επικυνδινοτητα σιγουρα ειναι μεγαλη κ αυτο γιατι ο ελληνας οδηγος δεν εχει οδικη παιδεια.
Σήμερα ζω Αθήνα μετά από χρόνια απουσίας σε επαρχιακές πόλεις. Η παρατήρηση ισχύει και για τις τρεις πόλεις που έχω ζήσει: Η πλεοιοψηφία των ποδηλάτων και των μικρών μηχανών δεν σταματάει ποτέ στα φανάρια. Αυτό κατά την προσωπική μου άποψη είναι απαράδεκτο.
Όσο παρανομεί ο κύριος με το αυτοκίνητο που περνά με κιτρινο-ΚΟΚΚΙΝΟ, δεν σέβεται τους γύρω χρήστες του δρόμου το ΙΔΙΟ παρανομεί και ο ποδηλάτης.
Σε τελική ανάλυση κανένας δεν σεβεται κανέναν.
Και κατά τη δική μου άποψη είναι απαράδεκτο!
Κανείς δεν σέβεται κανέναν...
Το ποδήλατο έχει άλλο ρυθμό από το μηχανοκίνητο όχημα, είτε είναι ηλεκτροκίνητο, είτε είναι παπί/μηχανάκι/αυτοκίνητο κλπ.
Ίσως λοιπόν κάποιες φορές είναι καλύτερα να μην περιμένει όλους μαζί να ξεκινήσουν από το φανάρι, αλλά να προηγείται.
Ο κάθε ένας φυσικά αντιλαμβάνεται ότι μπορεί φεύγοντας με κόκκινο να χάσει και κανά χέρι / πόδι κλπ και άρα θέλει προσοχή (όπως και όταν περνάει με πράσινο επίσης).
ΠΡΟΣΟΧΗ ΚΑΙ ΣΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΣΤΗΝΟΥΝ ΣΤΑ ΦΑΝΑΡΙΑ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΕΙΜΑΙ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΜΕ ΓΥΨΟ
Πόπο τι είναι αυτά που διαβάζουμε ώρες, ώρες σε αυτό το φόρμουμ φαίνεται ότι σα νοοτροπία ο Έλληνας ότι και να καβαλήσει με τον ίδιο τρόπο σκέφτεται. Το αστείο δε του θέματος είναι ότι διεκδικούμε μια θέση στο δρόμο σαν όχημα, αλλά από την άλλη δε θέλουμε να υπακούμε στον ίδιο κοκ.