Εμπνευσμένο από μια απλή Σαββατιάτικη επίσκεψη στο σούπερ μάρκετ και βασισμένο σε αληθινά γεγονότα.
Ήταν Σάββατο. Η μέρα του σούπερ μάρκετ. Η κυρά ήξερε ακριβώς τι χρειάζεται να ψωνίσει κι εκείνος, συνταξιούχος πια, θεωρούσε μέρος των υποχρεώσεών του να τη μεταφέρει προς και από το σούπερ μάρκετ, με το αμάξι. Άλλωστε η κυρά δεν οδηγούσε. Δε χρειαζόταν. Κάθε Σαββατοκύριακο που αποφάσιζαν να πάνε μια βόλτα, μαζί πήγαιναν! Κατέβαινε κάτω λίγο νωρίτερα, να ανάψει το αμάξι, να ζεσταίνεται! Μετά, κατέβαινε η κυρά και ξεκινούσαν. Τον τελευταίο καιρό μάλιστα, που τα αυτοκίνητα στη γειτονιά είχαν αυξηθεί, η κυρά φρόντιζε - πριν μπεί στο αμάξι - να τοποθετήσει δυο καρέκλες στη θέση στάθμευσης. Για να είναι σίγουροι ότι θα βρουν να παρκάρουν κάτω από το σπίτι γυρίζοντας.
Στο δρόμο πήγαινε πάντα αργά και προσεκτικά. "Δεν είμαι ραλίστας εγώ!". Στη μεσαία λωρίδα εννοείται! Έτσι και σήμερα, ξεκίνησαν για την πρωινή διαδρομή προς το σούπερ μάρκετ (περίπου 4 - 5 τετράγωνα μακριά, αλλά με τόση ζέστη - Αύγουστος γαρ - ποιος να κουβαλάει σακούλες). Θέμα με το παρκάρισμα στην επιστροφή, δεν είχαν σήμερα. Είπαμε, Αύγουστος. Μόλις έφτασαν, κινήθηκε όπως μόνο εκείνος ήξερε. Δεν πάρκαρε στις διαγραμμισμένες θέσεις του σούπερ μάρκετ, αλλά στο σημείο που ήταν το πιο κοντινό στην έξοδο. Στο διάδρομο δηλαδή που κανονικά είναι για να περνούν οι πεζοί - πελάτες με τα καροτσάκια του σούπερ μάρκετ ώστε να πάνε στα αυτοκίνητά τους (τα παρκαρισμένα στις διαγραμμισμένες θέσεις) και να μεταφορτώσουν τα ψώνια. Το ύφος του όση ώρα πάρκαρε, έβγαινε από το αμάξι, κλείδωνε και "έλεγχε" το χώρο γύρω, δεν είχε κανένα ίχνος ενοχής, ανησυχίας ή κάτι άλλο. Ήταν πραγματικά αδύνατο να καταλάβει κάποιος παρατηρητής, αν είχε συναίσθηση της εξοργιστικά αδιάφορης προς τον κόσμο γύρω του πράξης του.
Τέλειωσε τα ψώνια και επέστρεψε (λίγα βήματα ήταν άλλωστε) στο αμάξι . Μεταφόρτωσε τα ψώνια και συνειδητοποίησε ότι το άδειο πλέον καρότσι τον εμπόδιζε να ξεπαρκάρει. Κάτι έπρεπε να κάνει, κάπου έπρεπε να το πάει. Σε απόσταση λίγων βημάτων, είδε την "ουρά" με τα στιβαγμένα και τακτοποιημένα καρότσια. Θυμήθηκε ότι από 'κει το είχε πάρει η κυρά μπαίνοντας. Το έσπρωξε με απροθυμία προς εκείνη την κατεύθυνση. Στα μισά της διαδρομής (δηλαδή περίπου 5 μέτρα μετά) αποφάνθηκε ότι δε χρειαζόνταν να περπατήσει άλλο στην ίδια κατεύθυνση. Το έσπρωξε προς τη γενική κατεύθυνση που ήταν και τα υπόλοιπα καρότσια και του έριξε μια τελευταία, αδιάφορη ματιά καθώς αυτό σταματούσε μπροστά από τις δυο σειρές τακτοποιημένων καροτσιών, κάθετα σε αυτές, κλείνοντας την πρόσβαση σε οποιονδήποτε άλλον ήθελε να πάρει ή να αφήσει καρότσι. Ήταν σίγουρος ότι κάποιος "υπεύθυνος" θα έπρεπε να υπάρχει εκεί γύρω, που θα τα τακτοποιούσε στη θέση τους και θα φρόντιζε τις λεπτομέρειες. Η αλήθεια είναι ότι ξαφνιάστηκε όταν είδε κάποιο νεαρό να τον αγριοκοιτάει και να σπρώχνει με το δικό του καρότσι το κινητό εμπόδιο που μόλις είχε αφήσει, αλλά δεν έδωσε και πολύ σημασία. Άλλωστε ο νεαρός το είχε ήδη σπρώξει και τοποθετήσει στη σωστή θέση.
Μπήκε στο αυτοκίνητο και έκανε όπισθεν για να φύγει. Η αλλαγή από όπισθεν σε πρώτη τον δυσκόλευε λίγο, του έπαιρνε λίγη ώρα παραπάνω. Το ήξερε, αλλά δεν τον πείραζε. Άλλωστε τα αυτοκίνητα που κινούνταν στο δρόμο που έκλεινε κάνοντας "μανούβρα", πάντα περίμεναν. Καμιά φορά, κάποιος ανυπόμονος του κόρναρε νευρικά, αλλά τίποτα παραπάνω. Μόλις ξεκίνησε, είδε την κυρά δίπλα του να κρατάει μια άδεια νάυλον σακούλα. "Τι ' ναι αυτό;" ρώτησε. "Από τις ντομάτες. Τις έβαλα στην ίδια σακούλα με τα αγγουράκια και περίσσεψε" αποκρίθηκε αδιάφορα η κυρά. Άνοιξε το παράθυρο, άρπαξε τη σακκούλα από τα χέρια της κυράς και την απόθεσε στη φροντίδα της μητέρας φύσης, καταμεσίς της λεωφόρου. Άκουσε ένα επίμονο κορνάρισμα από πίσω του. Έκανε αργά δεξιά και έβγαλε το χέρι του από το παράθυρο, σε μια κίνηση διαμαρτυρίας αλλά και παραχώρησης δρόμου στο βιαστικό νεαρό πίσω του.
Καθόλου δεν του πέρασε από το μυαλό ότι ο νεαρός πίσω του τον έκραζε για την πολλαπλά προκλητική συμπεριφορά του. Με τίποτα δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι ο νεαρός πίσω του τον αποκαλούσε παράσιτο. Και για ποιο λόγο άλλωστε; Αυτός κανέναν δεν ενοχλούσε, τη ζωούλα του ζούσε και φιλήσυχος πολίτης ήταν.
Αφιερωμένο στο συνταξιούχο της Σαββατιάκης βόλτας μου
Εγώ είμαι ο....Α πάγαινε από δω...Αυτό θα ακούσεις έτσι και τολμήσεις να διαμαρτηρηθείς. Σε ανάλογες περιπτώσεις.
Η αδιαφορία της περασμένης γενιάς. Πετάνε σκουπίδια, παρκάρουν πιο κοντά, ζητάνε να είναι πρώτοι και εσύ να τελειώνεις γρήγορα. Ένας φώναζε επίμονα ενώ ο υπάλληλος ακόμα με εξυπηρετούσε. Φώναζε για να "τελειώνουμε". Παρατήρησα, αφού πρώτα περίμενα να εκφράσει μερικές διαμαρτυρίες, ότι "τι θέλετε κύριε, δεν βλέπετε ότι ο υπάλληλος με εξυπηρετεί ακόμα, επιτέλους περιμένετε τη σειρά σας". Η απάντησή του ήταν "άντε ρε φίλε τελείωνε". Εκεί η υπομονή μου εξαντλήθηκε. Παραθέτω το διάλογο, όσο καλύτερα τον θυμάμαι:
Εγώ: "Δεν είμαστε φίλοι κύριε, οφείλετε να μου μιλάτε στον πληθυντικό, ακριβώς με τον τρόπο που σας μιλάω και εγώ. Περιμένετε τη σειρά σας και μην πιέζετε τον υπάλληλο, κάνει ότι μπορεί να μας εξυπηρετήσει όλους".
Αυτός: "Δεν είπα και τίποτα, να τελειώνει του είπα. Άντε μπράβο, εγώ είμαι πατέρας σου, άκου να σου μιλάω στον πληθυντικό".
Εγώ: "Δεν είστε πατέρας μου κύριε, ο πατέρας μου φρόντισε να μου μάθει να σέβομαι και να μιλώ με ευγένεια".
Κύριοι σας βρίσκω πάνω απο το κανονικό ευγενικούς,υπάρχει και η άλλη αντίδραση σε τέτοιου είδους "παππούδων" Τον πλησιάζεις στο παράθυρο του αυτοκινήτου,του χαμογελάς και του λες το ΘΕΙΚΟ "παππού τον παίρνεις που και που" αυτό οσο αφορά τη πρώτη περίπτωση αλλά και το ίδιο ισχύει και στη 2η!! Εκεί τις πιο πολές φορές που το εχω κάνει,ο παππούς έχει πάντα την ίδια αντίδραση,στην αρχή με κοιτάει σαστισμένος και μετά συνήθος αρχίζει τα μπινελίκια,εκεί είναι που λιώνω στα γέλια!!!!
Φιλικά ένας Αλητόγατος.
Υ.Γ Φίλε automation χαίρομαι που τα ξαναλέμε!!
Το βράδυ που είχε πανσέληνο ανέβαινα από Διόνυσο προς Πεντέλη και αναγκάστηκα να οδηγώ ζιγκ-ζαγκ για να πατάω τις αναμμένες κάφτρες από τις γόπες που πέταγαν οι επιβάτες του μπροστινού οχήματος (και δεν ήταν παππούδες), το ίδιο μου έτυχε και στη Σκόπελο πέρυσι (το νησί με τα χιλιάδες πεύκα). Ακόμα δεν έχω πιστέψει ότι υπάρχουν τόσο π@π@ρηδες ανθρωποι που δεν έχουν καταλάβει την εξίσωση : τσιγάρο +αέρας + πεύκα=καταστροφή.
Υ.Γ. Ευτυχώς δηλαδή που οι παππούδες δε καπνίζουν, δε θα υπήρχε δάσος στην Ελλάδα !
Γεια σου και σένα Αιγέα, και εγώ χαίρομαι που τα ξαναλέμε. Πρέπει να συναντηθούμε για να δεις το νέο μου απόκτημα, με το οποίο δηλώνω ερωτευμένος ήδη :-)
Στους παπούδες δεν "τη λέμε". Δεν είμαστε εχθροί τους. Αντίθετα! Ζητάμε να μας δώσουν από την υποτιθέμενη σοφία τους, αλλά δεν μας δίνουν! Βλέπουμε την Ελλάδα γύρω μας και αναρωτιώμαστε "μα τι έκαναν αυτοί οι άνθρωποι, δεν είχαν καθόλου μυαλό;". Μία μέρα πήρα μία κούτα που κάποιος είχε πετάξει ΕΞΩ από τον κάδο ανακύκλωσης. Την τσάκισα ώστε να χωράει και προσπάθησα να τη βάλω μέσα στον κάδο. Με βλέπει ένας περαστικός παπούς και σταματάει. Δεν κάνει καμία κίνηση να με βοηθήσει, μόνο κοιτάζει. Του λέω "είδες τι κάνουν οι άνθρωποι, πετάνε τα ανακυκλώσιμα σκουπίδια εκτός ανακύκλωσης" έτσι για να δω τι θα μου πει. Με ύφος και τόνο απαξίωσης με ρώτησε αν ήμουν σκουπιδιάρης! Στο χωριό του προφανώς ήταν όλοι ευγενείς στην καταγωγή και το να πετάς σκουπίδια στη θέση τους ήταν πολύ υποτιμητικό.
Καλοί μας παπούδες, περιμένουμε από εσάς τη σοφία. Δεν θέλουμε να την παράγουμε εμείς, θέλουμε εσείς να μας δώσετε το δικό σας παράδειγμα αλλά και γιατί όχι και μία συγγνώμη για τα λάθη σας. Ζητάμε από εσάς να κάνετε το προφανές. Κάντε το!
Έχετε πάει πιστεύω όλοι κάποια στιγμή στη ζωή σας σε επαρχιακό-παραλιακό supermarket κάποιο καλοκαιρινό πσκ.Τέτοιοι τύποι νομίζουν they own the place και μας κάνουν χάρη που δεν παρκάρουν και μέσα στο μαγαζί.Η παραπάνω συμπεριφορά είναι de facto και πλέον απορώ ευχάριστα όταν βλέπω ευγενικους και φιλότιμους οδηγούς.Μου έχει τύχει να με βρίσουν κιόλας γιατί δεν υπάκουσα στο να ξεπαρκάρω γιατί ο κύριος ήθελε να φύγει με την 1η ταχυτητα για να μη μπει στον κόπο και κάνει όπισθεν και πιαστεί ο λαιμός του.Η σύζυγος δε επικροτούσε κουνώντας επιδοκιμαστικά το κεφάλι της.Το σημαντικότερο είναι ότι χωρούσε να φύγει περνώντας από δίπλα μου με απόσταση ασφαλέιας από μένα .Φαίνεται δεν δούλεψε ποτέ παρκαδόρος!Απλά θα ήθελε ένα κόσμο όπου κανείς δεν θα έμπαινε στο δρόμο του .
Και δεν ξέρω γιατί τέτοιου είδους άνθρωποι συγχύζονται ακόμη περισσότερο όταν βλέπουν γυναίκες οδηγούς !
Όσο για οτιδήποτε πετά κάποιος από παράθυρο και ιδιαίτερα αναμμένα αποτσίγαρα,το θεωρώ απαράδεκτο και στοιχειώδη έλλειψη παιδείας και ευγένειας.Πιστέψτε με οδηγώ πολύ εκτός πόλης και μου εχουν έρθει πολλά απορρίματα στο παρμπριζ μου.
Ας μάθουμε επιτέλους να σεβόμαστε τους άλλους και τον κόσμο που ζούμε.
Εαν ο παπους που αναφερετε ειναι ηλικιας 60-70 δηλαδη γεννηθεις το 35-45 τοτε μιλαμε για την χειροτερη περιπτωση. Η μεταπολεμικη Εμφυλιακη γενια η τρομερα καταπιεσμενη απο ολους... το κρατος, τους γονεις τους, την χωροφυλακη, και τελος τα παιδια τους. Μεγαλωσαν με καποιες παλιακες αρχες και οταν ηρθε η ωρα να απολαυσουν "sic" τους καρπους των κοπων τους ( δηλαδη να τους παραχωρουνε την θεση τους οι νεωτεροι, να τους γηροκομησουν οι κορες τους, να τους υπηρετουν οι νυφες τους) δηλαδη οτι εκαναν αυτοι επι τριακονταπενταετια, επεσαν στην αλαγη νοοτροπιας του κοσμου και την πατησαν και .. φτου και απο την αρχη. Περασαν σκληρα και θελουν πασει θυσια να ανταμειφθουν απο ΟΛΟΥΣ για το οτι καταφεραν να επιβιωσαν μεχρι σημερα!
Αρα το να περιμενεις απο αυτους τους παππουδες σοφια και παραδειγμα ειναι σαν να περιμενεις οτι η Κινεζικη μεση ταξη θα συνεχισει να οδηγει ποδηλατο!!!
Και το χειροτερο ειναι οτι ερχεται και η νεα γενια παππουδων... οι ατρομητη Γενια του πολυτεχνειου και της μεταπολιτευσης ( born in the 50's) εδω ειναι που θα χασουμε τον μπουσουλα!!!!
το πρόβλημα ΔΕΝ εντοπίζεται μόνο στούς παπούδες ( τους οποίους πλησιάζω ηλικιακά αλλά όχι σε νοοτροπία)...
Τα ίδια ακριβώς κάνουν και οι νεώτεροι έως και πολύ νεώτεροι....
Οι παπούδες σε μερικά χρόνια θα εκλέιψουν....Με τούς νέους τι θα κάνουμε...??.
Συμφωνώ μαζί σας. Τι θα κάνουμε με τους νέους και με τους γέρους; Τι θα κάνουμε τελικά με τον ίδιο τον εαυτό μας, που ούτε φυσικά και αυτός είναι τέλειος;
Θα πρότεινα κάτι. Ας μαζευτούμε όλοι, ανεξάρτητα από ηλικία και ας δώσουμε το καλό μας παράδειγμα. Έτσι όπως οι ποδηλατοπορείες άνοιξαν (κατά τη γνώμη μου) τον δρόμο και όλο και περισσότεροι άνθρωποι οδηγούν ποδήλατο, αν δώσουμε ένα μαζικό παρών σε κινήσεις όπως "καθαρισμός ελεύθερων χώρων", τότε ΙΣΩΣ (το γράφω με κεφαλαία και το υπερτονίζω) δώσουμε το καλό παράδειγμα που θα οδηγήσει στην αλλαγή νοοτροπίας. Τόσο στους άλλους, όσο και στον εαυτό μας. Διότι κανείς δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Πάντα κατά τη δική μου, ταπεινή ελπίζω, άποψη.
Δίνω μία πρόταση. Το καλοκαίρι που σε λίγο τελειώνει πραγματοποίησα μαζί με φίλους αρκετές καταπληκτικές ποδηλατοδιαδρομές στην περιοχή της παραλίας από το Φάληρο μέχρι την περιοχή της Βούλας-Βουλιαγμένης. Τι θα λέγατε αν πηγαίναμε τώρα και καθαρίζαμε ένα μέρος από αυτή διαδρομή; Απομακρύναμε τα χόρτα, ρίχναμε στην ανακύκλωση τα πεταμένα μπουκάλια; Δίνοντας έτσι το δικό μας, έστω μικρό, παράδειγμα στους έστω λίγους που θα μας έβλεπαν; Ρίχναμε ένα "σπόρο" που μπορεί να βλαστήσει σιγά σιγά;
"Ρίχνω" μία πρόταση.
Σήμερα το απόγευμα (να πέσει και λίγο η θερμοκρασία!) πρόκειται να καθαρίσω (μόνος μου) το οικόπεδο απέναντι από το σπίτι μου. Πρόκειται για ένα οικόπεδο που ανήκει στο δήμο (απ' ό,τι έχω μάθει από "παλιότερους" της περιοχής). Είναι μια επιφάνεια περίπου 200 - 300 m2 με καμιά δεκαριά δέντρα (σε καλή κατάσταση). Το είδος και ο όγκος των σκουπιδιών που μαζεύεται είναι απίστευτα! Είναι η δεύτερη φορά που θα το καθαρίσω (η προηγούμενη ήταν γύρω στο Μάιο, μαζί με ένα φίλο-γείτονα).
Σκέφτηκα να τυπώσω χαρτάκια - προσκλήσεις και να τα αφήσω στις διπλανές πολυκατοικίες, αλλά μάλλον χάσιμο χρόνου θα είναι. Αν ενδιαφέρονταν, θα φρόντιζαν να μην πετάνε από τενεκεδάκια μπύρας μέχρι σπασμένους ανεμιστήρες στο χώρο αυτό. Έτσι, αποφάσισα να προχωρήσω μόνος μου. Να ρίξω δηλαδή ένα "σπόρο" όπως λέει και ο automation.
Για την πρόταση του automation είμαι μέσα. Περιμένουμε συμμετοχές.
Αγαπητέ frankie σου στέλνω τα συγχαρητήριά μου για την πρωτοβουλία σου. Προτείνω πάλι, την ανάπτυξη μίας πρωτοβουλίας από μέρους των ποδηλατών σχετική με τη φροντίδα κάποιας τοποθεσίας. Προτείνω ακόμα η ενέργεια αυτή να επαναλαμβάνεται τακτικά, να γίνει δηλαδή θεσμός.
Σου στέλνω (και σε όλους) τους παρακάτω στίχους. Αν και τους έχω βάλει και αλλού, νομίζω ότι αξίζει ο κόπος να τους παραθέσω ξανά:
Χαμένοι Δρόμοι
Στίχοι: Λίνα Τουρκογιώργη
Μουσική: Αντώνης Τουρκογιώργης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Δρόμοι, που μεγάλωσα μαζί σας,
και τα όνειρα στις πέτρες σας, τα έκρυψα.
Δρόμοι, που ματώθηκα με φίλους,
και σε μια αγκαλιά σας μέσα, μόνος έκλαψα.
Χαμένοι δρόμοι, όσο κι αν έψαξα να βρω, κάτι παλιό, κάτι να μου θυμίζουνε.
Χαμένοι δρόμοι, πόσα θλιμμένα μυστικά,
πόσες ζωές, πόσα τραγούδια, ψιθυρίζουνε.
Όλα μου λείπουνε, οι μυρωδιές απ' τα παράθυρα τα ανοιγμένα,
όλα μου λείπουνε, τα γιασεμιά και τα τριαντάφυλλα τα ανθισμένα.
Τα ροζ φουστάνια κι οι κορδέλες στα μαλλιά,
και το ραδιόφωνο να παίζει, τις Κυριακές τα λαϊκά.
Μόνος, μέσα στο σύννεφο το γκρι,
ψάχνω την παιδική αυλή, μα δεν τη βρίσκω.
Μόνος, με μια σημαία Ελληνική,
την εθνική μας τη γιορτή, γιορτάζω σε μια ντίσκο.
Μόνος, βλέπω αεροπλάνα να περνούν,
και κάποιοι να χειροκροτούν, μα ο ουρανός βουρκώνει.
Μόνος, κι έτσι όπως φτάσαμε ως εδώ,
φοβάμαι αύριο τι θα δω, στου κόσμου την οθόνη.
Όλα μου λείπουνε, οι μυρωδιές απ' τα παράθυρα τα ανοιγμένα,
όλα μου λείπουνε, τα γιασεμιά και τα τριαντάφυλλα τα ανθισμένα.
Τα ροζ φουστάνια κι οι κορδέλες στα μαλλιά,
και το ραδιόφωνο να παίζει, τις Κυριακές τα λαϊκά.
Η αποστολή ολοκληρώθηκε με επιτυχία. Το οικόπεδο "άστραψε". Χαίρεσαι να το βλέπεις. Άντε να δούμε για πόσο! Παραθέτω ενδεικτική (όχι πλήρη!) λίστα με το τι βρήκα και μάζεψα, ξεκινώντας από τα πιο συνηθισμένα και προχωρώντας σε ... πιο σπάνια!
Να διευκρινίσω ότι στο συγκεκριμένο οικόπεδο, στην πλευρά του που είναι προς το δρόμο, υπάρχει κάδος σκουπιδιών του δήμου (τον οποίο άλλωστε γέμισα, με ό,τι μάζεψα). Αυτό κάνει ακόμα πιο εξοργιστική τη συμπεριφορά όλων των ανθρωποειδών / δίποδων που γέμισαν με τα σκουπίδια τους το χώρο.
Όση ώρα μάζευα, ξεμύτισαν από τα γύρω μπαλκόνια κάποιοι από τους "υπόπτους", με κοίταξαν με ύφος "Ακριβοπληρωμένος σκουπιδιάρης είναι αυτός με το γυαλί ηλίου και το καπέλο;" και κρύφτηκαν στο (αμφιβάλω) καθαρό σπιτάκι τους!
Θα ήθελα και εγώ να σας πω μπραβο για την προσπαθεια σας.Εγω νομίζω ότι πολλοί την χάρηκαν απλά βαρέθηκαν να συμμετάσχουν ή ντράπηκαν.Δεν είχαν τα κότσια που λέμε.
Όσο για τον απολογισμό δεν κερδίσατε και κάτι!!!
Παντως εγώ μετά από τόση εργασία μες στη ζέστη θα έκανα κάτι ώστε να μην ξαναγίνει αυτο.
Και παλι μπράβο παιδια
Είναι ότι ισχύει γενικά η νοοτροπία του NIMBY ( Not In My Back-Yard)
Ειναι ευθύνη της πολιτείας και συνεπώς όλων των ψηφοφόρων πού αποδέχονται και ανέχονται τέτοιες πρακτικές...
Παράδειγμα περιοχή Ωρωπού καλοκαίρι!
Ο πλυθησμός καιο όγκος απορριμάτων αυξάνεται κάθετα . Οι υποδομές δέν επαρκούν. ( παρά το γεγονός ότι όλες οι ιδιοκτησίες- και οι εκτός σχεδίου- πληρώνουν δημοτικά τέλη!)¨ Οσοι έχουν κάδους μπροστά τους επειδή δέν αδειάζονται συχνά υποφέρουν, διαμαρτύρονται ακόμα και αυτοδικούν...( από το δημαρχείο μας είπαν ότι τους πετάνε στήν θάλασσα!!)
Αποτέλεσμα...Οι κάδοι εξαφανίζονται..αλλά όχι βέβαια και τα σκουπίδια πού γίνονται τεράστιοι σωροί ( βουνά) ¨Ενα από αυτά μπροστά στό οικόπεδό μου...
Ξανα και ξανα επισκέψεις στόν δήμο δέν απέδωσαν τίποτε. Κάποια στιγμή κανονίζει ο δήμος να έρθει ένα φορτηγό με φορτωτή !!! και να μαζέψει το βουνό τα σκουπίδια (.κατα την διαδικασία έχει χαλάσει και δύο φορές τα συρματοπλέγματα του οικοπέδου) αλλά ....σε τρέις μέρες το βουνό ξανασχηματίζεται...
Φτάνω στό σημείο να πώ ότι οι περίοικοι φταίνε το λιγότερο από ολους...
Στο τέλος τέλος πού να πάνε τα σκουπίδια τους ..εκδρομή? Πολλοί δέν έχουν αυτοκίνητα ή άλλα μέσα και στο σημείο εκέι υπήρχαν κάδοι. Παίρνουν λοιπόν τα σκουπίδια και περπατάνε πρός τους κάδους ..όταν δέν τους βρούν τα πετάνε όπου βρούνε!
Για τα κλαδέματα και τα ξερόχορτα ρωτήσαμε τον δήμο και μας έιπε ότι δέν διαθέτει μέσα για να τα πάρει από εκέι πού θα τα μαζέψουμε...( διαθέτει μόνο τον χειμώνα που ομως εμείς δέν είμαστε εδώ για να τα κόψουμε!)
Επίσης για την συχνότητα αποκομιδής των σκουπιδιών ισχυρίζεται ότι υπάρχει πρόβλημα με την χωματερή που είναι μακριά και δημιουργεί καθυστερήσεις και γιαυτό δέν μπορέι να τα πυκνώσει...Δηλαδή με λίγα λόγια λέει δέν φταίω εγώ η νομαρχία δέν μας έχει σωστές χωματερές...και πάει λέγοντας....
Αποτέλεσμα! Βουνά σκουπιδιών. κίνδυνοι μολύνσεων και πυρκαγιάς και δυσαρέσκεια και υποβάθμιση του περιβάλλοντος και του τουριστικού προιόντος πού προσπαθεί να πουλήσει η περιοχή αφού το μ΄λεγάλο ποσοστό τών κατοίκων είναι παρθεριστές και επισκέπτες...
Καθάρισε και ένας φίλος στήν πειοχή ένα οικόπεδο με πεύκα και ούτε λίγο ούτε πολύ βρήξκε τον μπελά του καθώς τόν πήγαν στό τμήμα να του κάνουν μύνηση πού πετάει σκουπίδια, καθώς ο έκανε σε αντιθεση με όλους τους άλλους μερα και όχι νύχτα, αφού έιχε ειδοποιήσει τον δήμο να έρθει να τα μαζέψει ...Βέβαια ο δήμαοες δέν ήρθε και οι περίοικοι στράφηκαν κατα τού εθελοντή...σκουπιδιάρη...
Ο ίδιος ορκίστηκε να μήν ξαναμαξέψει ποτέ τίποτε και άσ καούν όλοι αφού αυτό τους αξίζει...
Δυστυχώς ακόμα και η εθελοντική προσφορά και η σωστή, υπέυθυνη συμπεριφορά δέν βρίσκει την αυτονόητη και απαραίτητη υποστήριξη από τις αρχές, αντίθετα πολλές φορές τις βρίσκει αντιμέτωπες κολλημένες σε γραφειοκρατία και εξυπηρέτηση μικροσυμφερόντων...
Και μετά πάμε και τους ξαναψηφίζουμε!