στη Χίο

Πέρασα ένα υπέροχο Πάσχα στην ανοιξιάτικη, καταπράσινη και μυροβόλο Χίο.
Αν και πηγαίνω ανελλιπώς κάθε καλοκαίρι τα τελευταία 10 χρόνια φέτος έμεινα άναυδη απ' τις εικόνες τοπίων γεμάτων παπαρούνες και άγριες τουλίπες μπλεγμένες στο πράσινο χαλί της χλόης με ομπρέλες τους σκίνους. Ένας γλυκός και δροσερός αέρας να σε σαγηνεύει με τις μυρωδιές του ενώ άπειρα τα ολάνθιστα φυτά που σε συνεπέρνουν σε ονειρικούς πίνακες ζωγραφικής. Ομολογώ ότι αν έβγαζε τους καρπούς της η συκιά την άνοιξη θα προτιμούσα να 'παιρνα άδεια τώρα.

Κι εκεί που έφευγα από το αεροδρόμιο να σου 2 ποδηλάτες,
κι εκεί που πήγαινα στη Χώρα να σου άλλοι 3,
κι εκεί που έκανα ψώνια να σου άλλοι 2 κ.ο.κ.
Τελικό σύνολο σε 2 μόνο μέρες = 15 παρακαλώ!!!

Εμπνευσμένη από τους ρισκαδόρους αυτούς Χιώτες σκέφτηκα ότι θα μου άρεσε πολύ να είχα ένα ηλεκτρικό τρίκυκλο ποδήλατο για τα καλοκαιρινά πάνω-κάτω στο χωριό. Παρόλα αυτά δεν ξεχνώ ότι στους Χιώτες λείπει η προσοχή και η σωστή διαχείρηση της ταχύτητας γι' αυτό κι έχουν ένα αρκετά θλιβερό ποσοστό αυτοκινητιστικών ατυχημάτων-δυστυχημάτων κάθε χρόνο.

Εσείς τι γνώμη έχετε, αξίζει το κόπο;

Υ.Σ. Για όσους θέλουν να μάθουν ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΧΙΩΤΕΣ ΠΑΝΕ ΔΥΟ-ΔΥΟ:
Οι Χιώτες πήγαιναν δυο-δυο κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας γιατί με βάση κάποιο εθιμοτυπικό νόμο οποιοσδήποτε Χιώτης συναντούσε Τούρκο ήταν υποχρεομένος να κουβαλήσει στις πλάτες του τον Τούρκο (με τις αποσκευές του) και να τον οδηγήσει σε όποια κατεύθυνση του υποδείκνυε. Έτσι επαίζαν θέατρο οι 2 Χιώτες και γλίτωναν το κουβάλημα και την αλλαγή "πλεύσης"!