Η αλυσίδα των κλεμμένων ποδηλάτων

ΣΤΑ ΥΠΟΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ Η ΚΡΥΜΜΕΝΗ ΑΓΟΡΑ
Η αλυσίδα των κλεμμένων ποδηλάτων

Που καιρός για ασφαλείς χώρους στάθμευσης

Χειρότερη κι απ' τη δυσκολότερη ανηφοριά είναι η περιπέτεια για έναν ποδηλάτη που θα του κλέψουν το αγαπημένο του όχημα. Υπόγεια γύρω από την Ομόνοια, αποθήκες όπου χάνει η σέλα το... τιμόνι, περίεργες γραφειοκρατικές διαδικασίες και μυστηριώδεις αγοραπωλησίες. Μοιάζει με οργανωμένο έγκλημα σε δύο ρόδες.

Παλαιότερα, στην Αθήνα τουλάχιστον, αρκετοί μπορούσαν να αναζητήσουν (σπάνια με επιτυχία) το κλεμμένο τους ποδήλατο στις οδούς Μενάνδρου, Σοφοκλέους και πέριξ, όπου λειτουργούσε κανονικό παζάρι με κλεμμένα. Παρ' όλο που τώρα αυτή η εικόνα έχει εκλείψει, τουλάχιστον στα φανερά, ορισμένοι ποδηλάτες κάνουν λόγο για κρυμμένη αγορά πλέον που λειτουργεί σε υπόγεια καταστήματα της περιοχής. Σε ορισμένες περιπτώσεις ένα μοναχικό ποδήλατο έξω από μαγαζί λειτουργεί σαν «κράχτης» για τα κλεμμένα που βρίσκονται στο υπόγειο.

Η Λύδια Χατζηαλεξίου, γενική γραμματέας στον Σύλλογο Φίλοι του Ποδηλάτου, γνωρίζει λίγες περιπτώσεις όπου κάποιος είχε χάσει το ποδήλατό του και το βρήκε στη Μενάνδρου. «Πλέον η παράνομη αγορά μετακινείται διαρκώς» λέει και φέρνει παράδειγμα το Μοναστηράκι (προς Θησείο μεριά) τις Κυριακές.

«Βάσει ενδείξεων πιστεύουμε πως στην Αθήνα δρουν δύο οργανωμένα κυκλώματα» συνεχίζει. Αλλοι τα κλέβουν και άλλοι τα διαχειρίζονται. «Εκτός από περιπτώσεις μαζικών κλοπών, έχουν υπάρξει περιστατικά όπου έχει διαρρηχθεί διαμέρισμα και το μόνο που έχει κλαπεί είναι το ποδήλατο». Μερικά από αυτά τα ποδήλατα είναι πολύ καλά, ακριβά και κυκλοφορούν ελάχιστα. «Θα τα βλέπαμε να κυκλοφορούν. Ομως εξαφανίζονται».

Αυτά πρέπει να φεύγουν εκτός Αθηνών ή να τα διαλύουν για ανταλλακτικά με πολλές φήμες να ακούγονται γύρω από συγκεκριμένο κατάστημα που τα πουλάει. «Πρόκειται περί μάστιγας. Κλέβουν μέχρι και τις σέλες. Αποτρέπουν τους ποδηλάτες από το να τα χρησιμοποιούν» λέει και ρωτάει: «Εάν είχες ένα πορτοφόλι με 300 ευρώ, θα το άφηνες κάπου δεμένο απλά με ένα αλυσιδάκι; Ετσι είναι και με ένα ποδήλατο 300 ευρώ. Πρέπει να το κλειδώνεις με πέταλο και καλό θα ήταν να βάζεις και δεύτερο».

Οι περισσότερες κλοπές ποδηλάτων γίνονται έξω από σταθμούς των ΗΣΑΠ και του Μετρό, όπου παρκάρουν τα ποδήλατά τους όσοι συνεχίζουν τα δρομολόγιά τους με Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Η οργή τους για τα ελλιπή μέτρα ασφαλείας εκεί είναι πέρα για πέρα δικαιολογημένη. Ο Βασίλης Μπακόπουλος, δεινός ποδηλάτης μεταξύ άλλων, αναδεικνύει μια διαφορετική διάσταση των ποδηλατοκλοπών. «Τα ποδήλατα δεν τα κλέβουν οι κλέφτες. Τα κλέβει το κράτος» και εξηγεί την «ατέλεια νόμου».

Κλέβει π.χ. ένας ναρκομανής ένα ποδήλατο. Θα το πουλήσει σε μετανάστες για 20-30 ευρώ. Οσο χρειάζεται για τη δόση του. Αυτοί στη συνέχεια θα το πουλήσουν σε πιο λογική τιμή. Εάν η Δημοτική Αστυνομία τούς το κατασχέσει, θα το κάνει βάσει του νόμου περί παραεμπορίου για διακίνηση προϊόντων χωρίς τιμολόγιο. Δηλαδή μαζί με τις τσάντες-μαϊμού, κατάσχουν και τα ποδήλατα. Ομως είναι κλεμμένα. Εχουν αριθμό πλαισίου και μπορεί κάποιος να τα διεκδικήσει από κάποια αποθήκη της Δημοτικής Αστυνομίας. «Εχουν πολλές αποθήκες» συνεχίζει ο κ. Μπακόπουλος. «Τα καλά όμως τα κρατάνε.

Οταν πήγα σε αποθήκες να αναζητήσω κλεμμένο ποδήλατο, μου έδειξαν μόνο κάτι φτηνιάρικα» λέει και υπενθυμίζει την ιστορία που η προηγούμενη Δημοτική Αρχή έστελνε τα κλεμμένα-κατασχεθέντα ποδήλατα ως δώρο σε παιδιά της Βορείου Ηπείρου. «Πήγαινε πες στην Αστυνομία πως σου έκλεψαν το ποδήλατο. Θα γελάνε μαζί σου! Πληρώνω 22 χιλιάδες ευρώ τον χρόνο σε φόρους και με αντιμετωπίζουν σαν σκουπίδι».

alkyr@enet.gr