Ισμήνη

Η πεθερά  ''πενθεί τον έρωτα'', σύμφωνα με μια συκοφαντική ετυμολογική προσέγγιση, που δεν μπόρεσα να τεκμηριώσω από το λεξικό. ''Όποιος αποκτά πεθερά, εισέρχεται σε κατάσταση πένθους'', διάβασα στο διαδίκτυο, από αμφιβόλου προελεύσεως ανώνυμο συγγραφέα.

Με την Ισμήνη συναντηθήκαμε παίζοντας δυο ρόλους. Εκείνη της πεθεράς κι εγώ της νύφης. Είχε τρεις γαμπρούς και μόνο μία νύφη. Για τ όνομά της , μάλλον ασυνήθιστο στο χωριό της, καμάρωνε. Το είχε διαλέξει η νονά της, από το Αιβαλί. Σχολείο πήγε μέχρι την τρίτη δημοτικού. Ήρθε μικρή από το χωριό στη Νέα Σμύρνη, σ έναν θείο της, όπου έμαθε τα μυστικά της κουζίνας κοντά στις Σμυρνιές της γειτονιάς. Τα οικογενειακά τραπέζια της ήταν αρχοντικά, άστραφταν τα λευκά τραπεζομάντηλα και γυαλοκοπούσαν τα κρυστάλλινα ποτήρια. Στη μαγειρική ήταν τεχνίτρα άφθαστη. Χριστούγεννα και άλλες γιορτές, πριν αρχίσει το φαγητό, κάποιο από τα παιδιά της φωτογράφιζε το στρωμένο τραπέζι. Το σπίτι της ήταν γεμάτο αγάπη, ζεστασιά και αποδοχή, που πήγαζαν από την ίδια. Σαν να ήταν γραμμένο στην πόρτα, και σε κάθε γωνιά, ένα τεράστιο ''καλωσόρισες''.

Σκόρπιες αναμνήσεις, παράταιρα κουρελάκια, έχω κρατήσει από τη σχέση μου μαζί της, Στο σουρωτήρι του χρόνου έχει μείνει η αγάπη και οι καλές στιγμές. Για τον γάμο, συνήθιζε να λέει: ''Αν ξέραμε τι σέρνει πίσω του το πέπλο της νύφης, καμιά γυναίκα δεν θ αποφάσιζε να παντρευτεί''. Μάλλον είχε δίκιο.

Δεν ήταν σπάταλη, αλλά τα αγαθά της περίσσευαν. Τα μεσημέρια της Κυριακής, μετά το φαγητό, καθόμασταν οι δυο μας στην κάμαρα. Μοιραζόμουν μαζί της σκέψεις και έγνοιες που  δεν τολμούσα με τη μάνα μου. Κάθε τόσο έβγαζε από την ντουλάπα της- που ποτέ δεν άδειαζε- ένα πάπλωμα, μια ρόμπα, ένα ζευγάρι ολοκαίνουργια παπούτσια.  Μου τα χάριζε, τάχα κρυφά από τις κόρες της, μην τυχόν και κακοκαρδίσει κανέναν. Τους ήθελε όλους ευτυχισμένους κάτω από τα φτερά της.

Δεν ξέρω αν πενθούσε τον έρωτα, πολύ αμφιβάλλω. Ένας έρωτας για την ίδια τη ζωή ήταν η Ισμήνη, με τον απλό της τρόπο, χωρίς περίπλοκη φιλοσοφία. Μέσα από την ομορφιά που βγάζει το  φροντισμένο τραπέζι ή το καλοστρωμένο κρεβάτι και το κουρτινάκι στο φωτεινό παράθυρο. Τ όνομά της το έδωσα με αγάπη στην τρίτη κόρη μου, με την ευχή να πάρει λίγο από το άρωμα αυτής της αγαθής γυναικείας παρουσίας.