Aν και είχε ακούσει αρκετές φορές αυτή τη φράση, δεν είχε σκεφτεί ποτέ τι ακριβώς σημαίνει. Πάντως, όχι κάτι καλό, σκεφτόταν ο Λουκάς. Όταν τα τηλεφωνικά, διαδικτυακά ή άλλα σύρματα σιγούν, εξετάζει κανείς διάφορα ενδεχόμενα...
Μια πιθανότητα είναι να έχουν εξαντληθεί τα θέματα - κανείς από τους δυο να μην έχει κάτι νέο να καταθέσει στη συνομιλία. Nα μη θέλει να μιλήσει πρώτος, αναμασώντας τα ίδια. Ίσως πάλι - πράγμα πολύ πιο σοβαρό και επικίνδυνο - να έχει κάποιος παράπονο από τον άλλον, αλλά διστάζει να το βάλει σε λέξεις. Κάτι που πονάει, αλλά πώς να το διατυπώσει , στρογγυλεύοντας τα αιχμηρά σημεία; Μια λέξη αθώα μπορεί για τον άλλον να βγάλει αγκάθια, να πληγώνει σαν τον αχινό. Ας περιμένουν τα παράπονα για αργότερα, για την ώρα της αγκαλιάς, όπου χέρια και μάτια έρχονται αρωγοί , να προλάβουν τις παρεξηγήσεις. Το γραπτό κείμενο μπορεί να έχει νάρκες κρυμμένες, που ούτε τις υποψιάζεσαι όταν γράφεις.
Απόψε άργησε κάπως να του στείλει μήνυμα, να δηλώσει την παρουσία της στον υπολογιστή. Ο Λουκάς νιώθει την παλιά, γνώριμη ανασφάλειά του να κρυφοδαγκώνει τη βεβαιότητα που προσπαθεί να χτίσει. Τη βεβαιότητα, ότι με αμοιβαία προθυμία επικοινωνούν στο διαδίκτυο σταθερά, κάθε βράδυ, τρεις μήνες τώρα.
Κάπως έτσι τρύπωσε στο μυαλό του αυτή η φράση, "σιγή ασυρμάτου", σέρνοντας μαζί και τον απαραίτητο συνειρμό: Σκηνή από πολεμική ταινία. Β παγκόσμιος Πόλεμος. Ομάδα στρατιωτών, βράδυ μέσα σε σπηλιά, με το φως ενός φακού, περιμένουν γύρω από τον ασύρματο. Ένα σήμα περιμένουν με αγωνία οι αξύριστοι άντρες με τα βουλιαγμένα μάτια. Ένα σήμα για την περαιτέρω πορεία τους. Για ζωή ή για θάνατο.
Συγκινούμαι με το να διαβάσω το κείμενό σου.·Τώρα μπαίνει στο υποσυνείδητο για να εξελιχθούν οι λεπτομέρειες.
Σ´ευχαριστώ πάρα πολύ
...καλή μου φίλη,
που διαβάζεις όλα τα κείμενα που ανεβάζω εδώ!
καλή μου φίλη, ότι τα κείμενα που αναβάζεις μου δίνουν εξαιρετική δύναμη.
Σας εύχομαι κάθε καλό
https://en.wikipedia.org/wiki/Radio_silence
Η έννοια αρχικά μάλλον ήταν σχετική με εντολή(διαταγή), για λόγους ασφαλείας, δεν έπρεπε να μιλάει κανείς. Για να μην ακουστεί ο λήπτης του σήματος, ή αυτός που εκπέμπει, ή ακόμα και για να μην υποκλαπεί η επικοινωνία απο κοριούς της εποχής. Και οι τοίχοι έχουν αυτιά!
https://military.wikia.org/wiki/Radio_silence
https://www.wearethemighty.com/faq-battle-of-miday
Η διαταγή δίνεται (έναρξη σιγής) και μετά αίρεται (παύση σιγής), σαν να λέμε ...τέλος συναγερμού...(μιλήστε όσο θέλετε τώρα! )
Τα χρόνια πέρασαν, τα μέσα αυξήθηκαν, αλλα οι άνθρωποι απομακρύνθηκαν. Συνήθως (μετά απο ....κουτσουκέλα κάποιου!) ένας απο τους δύο δεν μιλάει, αποφασίζει
την Νεκρική Σιγή (μπρρρρ, λίγο υπερβολική έκφραση!). Οσο μεγαλύτερη η ...αμαρτία, τόσο παρατείνεται η σιγή....μέχρι να αρθεί και αυτή. Αρκετές φορές η Σιγή Ασυρμάτου επιδρά θετικά ανάμεσα στους φορείς της επικοινωνίας
Για να δανειστώ και εγώ μιά ωραία φράση..."όταν τα σύρματα σιγούν....οι Ανθρωποι ανησυχούν" (και δεν είναι καλό). Υπάρχει όμως επικοινωνία σήμερα;
Ευχαριστούμε για το Δοκίμιο!
καλή μου φίλη,
συνήθως διαβάζω «μόνον καινούρια νέα», κι όταν βλέπω μια δημοσίευσή σου, τη διαβάζω αμέσως.
Κάθε καλό σου εύχομαι
Booklove είναι τόσο ωραίο αυτό που έγραψες και τόσο αληθινό, τόσο τωρινό και τόσο άχρονο μαζί.
Τόσοι άνθρωποι που έζησαν και ζουν αυτό ακριβώς που τόσο απλά και λιτά περιγράφεις. Από πόσο παλιά οι σχέσεις εναι ένα παιχνίδι επικοινωνίας και διαχείρισης της αλήθειας. Ένα κρυφτό. Ένα κυνηγητό.
Οι σχέσεις που μοιάζουν να δημιουργούνται μέσα σε συνθήκες πολέμου, η επικοινωνία που χάνεται. Η σιωπή. Η σιγή. Αυτό που συμβαίνει σ' αυτούς που αναμένουν. Αυτό που τους κάνει να μην στέλνουν εκείνοι ένα σήμα. Αυτό που νιώθουν αυτοί που επιλέγουν να σιγούν. Ο Λουκάς που "νιώθει την παλιά, γνώριμη ανασφάλειά του να κρυφοδαγκώνει τη βεβαιότητα που προσπαθεί να χτίσει".
Και ίσως η άλλη, εκείνη που δεν απαντάει στο Λουκά, (που σοφά λείπει, δεν αναφέρεται και δεν περιγράφεται στο κείμενο), εκείνη που κρυφοδαγκώνει κι αυτή με τη σειρά της την ελπίδα της, ότι αυτή τη φορά μπορεί να κρατήσει, μιας και έχει ήδη διαρκέσει τρεις μήνες τώρα. Που αναμασά το φόβο της μπροστά στη διάρκεια και τον τρόμο της μπροστά την σταθεροποίηση της επικοινωνίας. Της σχέσης.
Μια Ηχώ και ένας Νάρκισσος , όπου η Ηχώ καλείται να πάψει να εξαρτάται τόσο από την αντίδραση των άλλων στις επιθυμίες της και ο Νάρκισσος που καλείται να πάψει να ασχολείται τόσο πολύ με την εικόνα του εαυτού του. Όπου καλούνται επιτέλους να πατήσουν το send αφού έχουν γράψει το ρημάδι το "μου λειψες", "σε σκεφτόμουν", "σ' αποθύμισα", "πάμε να φάμε ένα βράδυ μαζί;"
Ευχαριστώ τον didotou και τον johnheret για τα σχόλια και τις ενδιαφέρουσες αναγνώσεις του κειμένου μου! Παίρνω πολλή χαρά από την επικοινωνία με ανθρώπους που διαβάζουν τα γραπτά μου και είναι αφορμή για σκέψη και βελτίωση της γραφής μου. Πολύ ενδιαφέρουσα η αναφορά στην Ηχώ και στον Νάρκισσο! Είχα ακούσει κι εγώ τον ωραίο αυτόν διάλογο (Χορν - Λαμπέτη), αλλά δεν τον είχα καθόλου κατά νου, γράφοντας το κείμενο αυτό...
καλή μας φίλη, που μας ομορφώνεις τις ημέρες με τα κείμενά σου
Ωραίο! Συγχαρητήρια :)