Το είδα σήμερα. Το είδα με άλλα περιφερειακά και βαμμένο άσπρο. Απίστευτα πράγματα. Μετά από 1 χρόνο και κάτι που μου το κλέψανε. Η κλασική ιστορία για ακόμα μία φορά. Το κεφάλι καζάνι.
Ρέει μέσα μου το νιώθω Ρέει η ζωή. Ρέει κάτι. Κάτι μεγάλο και άγνωστο για μένα. Δεν το καταλαβαίνω, παραμόνο το νιώθω. Δεν υπάρχει περίπτωση να κάνω κάτι άλλο εκτός από το να το νιώσω. Δεν υπάρχει δεύτερος τρόπος προσέγγισης. Είναι ο μοναδικός. Είναι απελπιστικά πραγματικό.
Είμαι μέρος του και είναι μέρος μου. Δεν μπορώ να σου πω τι είναι. Δεν έχω τα λόγια. Το στόμα μου αδυνατεί να το εκφράσει. Χρειάζομαι άλλα μέσα που δεν υπάρχουν στο σώμα μου. Είναι πάνω από μένα. Σκέφτομαι ότι πριν χρόνια ο άνθρωπος είχε το όργανο να το εκφράσει. Το έχασε μέσα από την εξέλιξή του. Δεν το είχε ποτέ και θα το αναπτύξει στο μέλλον. Πρώτα γεννιέται η ανάγκη και μετά η λύση της, σωστά; Μετά από εκατομμύρια χρόνια. Όταν το σύμπαν κοιμηθεί και ξυπνήσει ξανά.
Είμαι χαρούμενος. Είσαι χαρούμενος. Είναι χαρούμενος. Λέγε το τρεις φορές την μέρα, κάθε μέρα μέχρι να πεθάνεις αν πεθάνεις. Επίσης πίστεψέ με: αν το κάνεις αυτό δεν θα πεθάνεις ποτέ. Όχι, δεν είσαι καθόλου μεθυσμένος.
Ξέρεις βέβαια μέχρι να συνδέσεις όλες αυτές τις μικρές οθόνες σε μία μεγάλη περνάει ώρα αλλά τελικά το μήνυμα φτάνει. Ο αγγελιοφόρος πεθαίνει μόνο στα έργα, στην πραγματικότητα δεν καταλαβαίνεις το μήνυμά και τον κρατάς για τελευταία δικαιολογία.
Τι ωραία που είναι η ζωή! Τρέχω και γελώ και φωνάζω και ξεχνώ! Όλα από μέσα μου. Συμφωνώ τελικά: όλα είναι μέσα σου. Βρες την λύση. Ξέθαψέ την, σχολίασε την και δοκίμασε την. Τρέξε! Πέρνα και μάθε. Κάνε και ποδήλατο για να ταιριάζουν και λίγο τα χρώματα.
Φως! Λάμψη! Λευκό! Σκέψου άσπρα βουνά χιονισμένα. Σκέψου κάτι άσπρα τοπία από τις φωτογραφίες. Μόνο που αυτή η λάμψη είναι ζεστή και επαναφέρει την ισορροπία.
Μετά όλα ήσυχα. Πέφτουμε αργά. Είσαι σωματίδιο. Είμαι σωματίδιο. Εγώ είμαι εσύ και εσύ είσαι εγώ. Δεν έχει σημασία. Ανοίγω το παράθυρο και μπαίνει φως στο σκοτεινό δωμάτιο. Θυμάσαι πως φαίνεται η σκόνη πάνω στις ακτίνες; Πέφτουμε αργά. Δεν υπάρχει προσανατολισμός. Υπάρχει πτώση και υπάρχει ύλη. Το τοπίο σκοτεινιάζει. Βραδιάζει. Βγαίνει ο ήλιος. Σε γρήγορη κίνηση. Κλείσε τα μάτια σου και σε ένα δευτερόλεπτο θα έχεις μία ρυτίδα. Σε δύο θα είσαι παππούς και σε τρία θα κλείσω εγώ τα μάτια μου. Η λύση είναι να μην κλείνεις τα μάτια σου.