Το ιστολόγιο του/της scrabler

Να χαιρετιόμαστε ρε παιδιά, δε λέω, αλλά είσαστε όλοι παρεξηγιάρηδες, μη χέσω! Try to understand that: όλοι οι άνθρωποι είμαστε διαφορετικοί κι όλα τα δάχτυλα δεν είναι ίδια.

Ήμουνα λοιπόν με τρία φιλαράκια, είχαμε πιει κάμποσα μπυρόνια και κάπου στο Θησείο θα χωρίζαμε. Λίγο πριν διασταυρωθήκαμε με ένα μικρό μπουλούκι 3-4 μεταμοντέρνων και προοδευτικών εναλλακτικών ποδηλατ[ισσ]ών, κόβω το χέρι μου πως σίγουρα είναι μέλη του φόρουμ, γι’ αυτό και τ’ αναφέρω κι όλας και μάλιστα, μόλις μας είδαν, ο μπροστινός μας κουδούνισε, τ' ομολογώ.

Τώρα κοίτα να δεις, είμασταν σε στίχο, δηλαδή πηγαίναμε ένας ένας. Ο Μήτσος πήγαινε μπροστά, τον φωνάζουμε ντοκτορ σποκ επειδή έχει πλέξει μόνος τους τροχούς του, είναι άτομο πολύ καλό, γίνεται χαλί να τον πατήσεις και είναι πάντα φιλικός και διαχυτικός με όλους. Μόλις βλέπει τους απέναντι να κουδουνίζουν κι επειδή ο ίδιος έχει ένα παλιό χρέπι/Pashley, που το κουδούνι είναι το μόνο που δεν τον νοιάζει να του λείπει, αμέσως νιώθει την ανάγκη επικοινωνίας και σηκώνει το χέρι κάνοντας νεύμα χαιρετισμού:

Ακολουθούσε ο Αντώνης, μέταλο, σατανιστής αλλά παράλληλα γκομενάκιας και χιουμορίστας εκ-πληκτικός, χωρίς κουδούνι βέβαια, γνωστός σουζάκιας του φρηντέυ! Μόλις αντιλαμβάνεται τη φάση, σηκώνει το φιξάκι στη μια ρόδα κι αμέσως το χέρι του σχηματίζει το metal-prayer, ίσως και να βγαλε και τη γλώσσα του, σίγουρος δεν είμαι.

Αμέσως μετά ο Γιάννης, μεθυσμένος και μόνιμα αφηρημένος, δεν έχει πάρει χαμπάρι τι γίνεται, δεν καταλαβαίνει τα νεύματα, έχει μια παλιατζούρα τρεκιν ιντεάλ, αν ποτέ του το κλέψουνε ξέρει από πριν πως το μόνο μέρος που θα το βρει θα ‘ναι εκεί που καταλήγουν τα σκραπ! Bλέπει τους απέναντι να κοιτούν περιμένοντας κάτι και περνώντας κάνει νεύμα "αρ γιου τωκιν του μη? ΤΟΥ ΜΗ?»

Η κοκκινομάλλα Sheena είναι πανκ ρόκερ, φροντίζει τους μελοδραματικούς ποιητές-ποδηλάτες-πότες στο Παγκάκι κι αν δεν είχε φτιάξει χθες ένα καταπληκτικό λεμονάτο -μιλάω ειλικρινά- εγώ αυτή τη στιγμή δεν θα μπορούσα να πάρω τα πόδια μου! Άλλωστε από τις 3 το μεσημέρι μέχρι τις 10 το βράδυ ήπια τόσες πολλές Βεργίνες που –επιτέλους- μπόρεσα περήφανα να φωνάξω κι εγώ, μαζί με όλους τους λαϊκούς που κορόϊδευα κάποτε πως: Η Μακεδονία είναι Ελληνική, but who gives a shit μαδαφακα?

Βέβαια είχα κάνει ήδη προθέρμανση από την προηγούμενη με κείνο τον δίμετρο zoulo-ποδηλάτη, δηλαδή τι προθέρμανση, τσακωθήκαμε, ήρθαμε στα χέρια, άρπαξε μερικές ψιλές, εγώ μερικές χοντρές, στο τέλος του ‘φερα τη καρέκλα στο κεφάλι και ηρέμησε το άτομο γιατί αυτοί οι ΦΙΞάδες παθαίνουν νερβους μπρέηκ ντανς όταν τους αλλάξεις τη μπύρα. Έτσι όταν ξαναπήγα στο μαγαζί ήμουνα ψιλοχεσμεντέν, αφενός μήπως κατέβει με την παρέα του και αφετέρου γιατί εκείνοι οι τύποι στην κολεκτίβα είναι καλοί μέχρι να τους βρίσεις τον Λένιν, όπου μετά γίνονται νετσαγιεφικοί κι ακόμα παραπέρα -θωρώ την αριστερά μου μέσα!

Εκεί λοιπόν που έπινα τις μπύρες και τα ‘λεγα με το γκρουπ (γιατί τα βαράμε τα όργανα όταν κάτσει καμιά μέρα καλή αλλά όλοι εσείς είστε ΑΣΧΕΤΟΙ από μουσική οπότε δεν σας λέω που, αν κι έχω κάτι ιδέες για να σας επιμορφώσω, μπας τουλάχιστον κι εκπαιδευτεί το αυτί σας) κι απολάμβανα τον Αττικό μας ήλιο, χτυπάει το κουνητό κι εγώ ο ηλίθιος το σήκωσα χωρίς να σκεφτώ δεύτερη φορά αλλά πάντα το μετανιώνω σε δεύτερο χρόνο.

• Έλα ρε σκράμπλερ πανάθεμά σε, ο ακελδάμα είμαι! Που διάβολο γυρνάς?
• Κι εσένα τι σε κόφτει ρε ακελδαμάκο, δεν πα να βρεις κανα γκομενάκι να χαμουρευτείς, τι με θες μεσημεριάτικα?

Θέλω να τα «πω» αλλά επειδή τις τελευταίες μέρες το φόρουμ κόλλησε τρολλίαση θα ρίξω μια «μπλοκιά»! Εδώ φαντάζομαι μπορώ να γράψω ότι διάβολο μου καίει τα σωθικά χωρίς να φοβάμαι μήπως κάποιος παρεξηγηθεί. Το λοιπόν το θέμα που αντιμετωπίζω είναι σοβαρό και είναι γκομενικό.

Μη βιαστείς να αποστρέψεις το βλέμμα σου σοβαροφανούλη διότι –αν δεν το γνωρίζεις- ΟΛΑ τα θέματα είναι γκομενικά στη ζωή μας. Και καθότι κοινωνικοποιημένοι πολλές χιλιάδες χρόνια πριν, τα μόνα ένστικτα που έχουν απομείνει να κυριαρχούν είναι το σεξ και η εξουσία, τα οποία με την σειρά τους είναι απόρροια του αρχέγονου ένστικτου της επιβίωσης που είχε ο πρώτος άνθρωπος που πάλευε ακόμα για τη ζωή του.

Εμείς λοιπόν που γνωρίζουμε πως το είδος μας θα διαιωνιστεί (αυτή την ματαιοδοξία πάντα την είχαμε) μένει να σκεφτούμε ποιόν θα πηδήξουμε κι αφού τα ζώα και την φύση εξουσιάσαμε (θεωρούμαστε κάτι σαν αυτάρεσκοι αυτοκόλακες) μένει να εξουσιάσουμε ο ένας τον άλλον! Και βέβαια είναι δύσκολο να πεις αν το σεξ περιέχει την εξουσία ή το ανάποδο, κάτι σαν το κλασσικό ερώτημα για το αυγό και την κότα.

Κι έτσι έφτασε ήρθε το Σάββατο κι άκρη στα φιλοσοφικά μου δεν βρήκα γι' αυτό σκέφτηκα να πάω καλύτερα να βρω μια γκόμενα. Το λοιπόν καβάλησα το προοδευτικό μου δίτροχο (το ποδήλατο ντε! Θες και μετάφραση?) και ροβόλησα ίσα πέρα προς το κέντρο. Λεφτά δεν είχα μία κι έτσι δεν πήγα Εξάρχεια, όπως συνηθίζω και σαπίζω στις μπύρες, αλλά αποφάσισα να τη πέσω στο σύγχρονο καλλιτεχνικό γκομενογεγονός του Σαββατοκύριακου όπου ήξερα πως θα ‘ταν η τέλεια γκομενοπαγίδα!