Με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Μουσείων την Κυριακή 15 Μαΐου μουσεία από όλη την Ελλάδα διοργανώνουν ειδικές εκδηλώσεις με ελεύθερη είσοδο.
Μουσείο της Ακρόπολης - Τετάρτη 18 Μαΐου 2011
Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων
Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας και στο Κέντρο ΓΑΙΑ - Κυριακή 15 Μαΐου
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=41&nid=1231108208
http://www.kala-nea.gr/archives/15476
Bicycles
Midnight poems are bicycles
Taking us on safer journeys
Than jets
Quicker journeys
Than walking
But never as beautiful
A journey
As my back
Touching you under the quilt
Midnight poems
Sing a sweet song
Saying everything
Is all right
Everything
Is
Here for us
I reach out
To catch the laughter
The dog thinks
I need a kiss
Bicycles move
With the flow
Of the earth
Like a cloud
So quiet
In the October sky
Like licking ice cream
From a cone
Like knowing you
Will always
Be there
All day long I wait
For the sunset
The first star
The moon rise
I move
To a midnight
Poem
Called
You
Propping
Against
The dangers
Nikki Giovanni
Το κλειδί του Παραδείσου
Όλα τόσο γνώριμα, τόσο ξένα
σαν εμένα, σαν εσένα
που η καρδιά μου πάει να σπάσει
κάποιο κλειδί θα έχει χάσει.
Το κλειδί, αυτό, του Παραδείσου
σε ένα όνειρο μέσα κοιμήσου
τόσα εκεί είναι ωραία
γαλήνια δείχνουν, σου κάνουν παρέα.
Ένα ταξίδι είναι, σε φέρνει κοντά του
σε ζαλίζει με το άρωμα του
όμως, κρύβεται από τη ματιά σου
το αγγίζεις μόνο με τη μιλιά σου.
Δεν το ήθελες, μα πια το ξέρεις
κόσμους πίσω δε θα φέρεις,
μια ανάμνηση θα είναι για πάντα
γύρνα πλώρη, κίνησε τον εξάντα.
Σαν να περιμένεις, από καιρό, μια μέρα
τότε δε θα σκέφτεσαι, θα χορεύεις στον αέρα,
δε θα νιώθεις πως είναι όσα ψάχνεις
μια σκονισμένη εικόνα που εσύ φτιάχνεις.
Το κλειδί, αυτό, του Παραδείσου
ψάξε να βρεις μες στη ζωή σου
κι αν κάτι φαίνεται ακραίο
όρμησε, πάλεψε, δε θα είναι μοιραίο.
Όλα τόσο γνώριμα, τόσο ξένα
παίρνουν μορφή, ξεχωρίζουν ένα─ένα
κι η καρδιά μου πάει να σπάσει
είναι φωτιά... έτοιμη να ξεσπάσει!
Το πόνημα είναι αφιερωμένο σε όσους ποδηλάτες
δε νιώθουν και τόσο heavenly...
Σπύρος Β.
___________________________________________________________________
Αν θυμίζει στον καθένα σας κάτι... τι να κάνω...
Δεν θα ήθελα να γίνει το νήμα πεδίο αντιπαραθέσεων.
Ευχαριστώ
Ζωής πλεύση
Στάσεις ξεχασμένες, λάθη πολλοστά
κοίτα στο βάθος, κάποια είναι γνωστά·
πολλά αυτά που θέλεις, αυτά που αναζητείς
νιώθω πως ξέρεις και μόνο εσύ μπορείς.
Σε πόσα τραγούδια, με ήχους ζωηρούς
είμαστε τόσα... αξεπέραστους καιρούς
κι όταν γύρω μας πλέκονται εικόνες θολές
ένα είναι σίγουρο, αγάπες γεννήθηκαν εχθές.
Εκείνα που διχάζουν, όσα δίνουν χρόνο στη σιωπή
εμένα εχθρεύουν, παλεύουν τη δική μου φωνή
όμως άκου το χτύπο, ξεκινά από μακριά
σαν σχέση ατράνταχτη, είναι πνοή που ξυπνά.
Δώρα κι αγγέλοι, φίλοι της μοναξιάς,
εσύ που γύρω σου μυστήριο πάλι σκορπάς
κοίτα με και πες μου, ποιο άστρο σε καλεί;
μαζί του είσαι; μήπως εσένα ακολουθεί;
Ένα όνειρο γίνε, φοβερή αστραπή
εσύ τους συντρόφους σου ξεχνάς στη στιγμή
τώρα, γύρνα και πες μου πώς θα δοθείς;
σε ξένα χέρια μήπως θα χαθείς;
Οτιδήποτε είναι σίγουρο, μοιάζει απλό
τόσο... που εξαφανίζεται στον ακόλουθο ρυθμό
κι όσα δίπλα του συνεχίζουν να ζουν
αλλάζουν, είναι ήχοι εκρήξεων, μιλούν!
Σε τόσα ταξίδια -σαν σε χορό-
τα πάντα μονοιάζουν κι εγώ συγχωρώ·
αγάπη και μίσος, μια ατελείωτη διαδοχή
ανάγκες που πνίγουν, ένα κορμί με αντοχή.
Σπύρος Β.
___________________________________________________________________
Αν θυμίζει στον καθένα σας κάτι... απαντώ ότι είναι αυτοβιογραφικό.
Δεν θα ήθελα να γίνει το νήμα πεδίο αντιπαραθέσεων.
Ευχαριστώ
Και το παραπονεμένο αδελφάκι του :) -Το κλειδί του Παραδείσου-