Boλτα αυριο κυριακη 13/9 στις 12.Διαδρομη μαγουλα-μεγαρα.Θα παμε και θα γυρισουμε με προαστιακο.
Θα παρω/ουμε τον προαστιακο των 12.07 απο νερατζιωτισσα προς ανω λιοσια και μετα καπακι τον προαστιακο για κορινθο με προορισμο την μαγουλα.Το τραινο φτανει στη μαγουλα 12.32
Ακουω συμμετοχές.
Ένα χρόνο και κάτι μήνες μετά τη γνωριμία μου με τους Ποδηλάτ-ισσ-ες, οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ, γιατί μπόρεσα να συναντήσω ανθρώπους, που μοιράστηκα μαζί τους τη χαρά του ποδηλάτου. Ευχαριστώ γιατί με έκαναν πιο τολμηρή μαζί του, γιατί με έμαθαν να διεκδικώ όλα όσα επιθυμώ, χωρίς κανέναν ενδοιασμό, αρχής γενομένης από το γκρουπ των Β.Π. που με έμαθαν τις βόλτες με κολύμπι στην παραλία κι ως τους αλητόγατους, στους οποίους βρήκα όσα πιστεύω για την αστική ποδηλασία, τους αλητόγατους με τα τόσο ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά ομάδας με αρχές που τηρούνται αυστηρά, αλλά ταυτόχρονα ομάδας ανοιχτής σε όσους μπορούν να σεβαστούν ακόμα κι αν δεν δεχτούν αυτές τις αρχές, για τις ωραίες βόλτες που διοργανώνουν με την δική τους ιδιαίτερη πειθαρχία και ομαδικό πνεύμα. Τους θεωρώ όλους οικογένειά μου ακόμα κι όταν διαφωνούμε σε κάποιες περιπτώσεις. Θέλω να ευχαριστήσω δημόσια τον Φρειδερίκο, το Λουκά κι όλους στο μαγαζί του, που τόσο υπομονετικά ανταποκρίνονται στις «ιδιοτροπίες» μου και κατ’ ουσίαν μου επιτρέπουν να συναποφασίσουμε για το ποδήλατο που θα μου φτιάξουν, ακόμα κι αν είναι κοινά γνωστό πως οι γνώσεις μου είναι τραγικά περιορισμένες. Θέλω να ευχαριστήσω τα παιδιά απ’ τους Φίλους του Ποδηλάτου που στο 24ωρο περιποιήθηκαν το καινούργιο μου ποδήλατο, ειδικότερα όμως τον Βαγγέλη που με συμβούλεψε για τη διαμόρφωσή του πολύ πριν το αγοράσω και δεν θέλω να ξεχάσω όσους με μικροσυμβουλές με έκαναν καλύτερη και πιο οξυδερκή ως τώρα.
Κυριακή, 9 Αυγούστου
4 το πρωί. Ξεκινάμε από την Αθήνα. Το πράσινο Lancia, με καινούρια λάστιχα, αλλαγμένα λάδια, φρεσκοπλυμμένο και ορεξάτο, φορτωμένο με δυο ποδήλατα και τα πράγματα μας ρίχνεται στο κυνήγι της ασφάλτου. Η ανατολή μας πετυχαίνει έξω από την Λαμία. Πίσω από μια στροφή του δρόμου ξεπροβάλλει ο ήλιος. Γκαζώνω, η βελόνα καρφώνεται στα 170. Στις 8.30 φτάνουμε στην Λάρισα. Αφήνουμε τον φίλο μας, παίρνουμε έναν γρήγορο υπνάκο για μια ωρίτσα, εγώ είχα κοιμηθεί δυο ώρες το προηγούμενο βράδυ, η κοπέλα μου μία, και συνεχίζουμε. Εγώ στο τιμόνι, η κοπέλα μου να κοιμάται στη θέση του συνοδηγού. Στις 14.30 μπαίνουμε στην Αλεξανδρούπολη. Στάση για χαλάρωμα. Είμαστε εντός χρονοδιαγράμματος. Παρκάρουμε το αυτοκίνητο, ξεφορτώνουμε τα πράγματα, φορτώνουμε τα ποδήλατα, κλειδώνουμε το αυτοκίνητο και ξεκινάμε για το λιμάνι. Το πλοίο ήρθε στις 18.00, ώρα που κανονικά θα αναχωρούσε. Τελικά φεύγει στις 18.50. Μέχρι τις 20.50 που φτάνουμε στην Καμαριώτισσα, κοιμόμαστε στα αεροπορικά του καραβιού. Βγαίνοντας έξω, το σκοτάδι έχει ήδη καλύψει τα πάντα. Γύρω στις 21.30 ξεκινάμε με τα φωτάκια μας να αναβοσβήνουν για να καλύψουμε τα 14 χιλιόμετρα μέχρι το κάμπινγκ. Φτάνουμε μετά από 45 λεπτά, στήνουμε την σκηνή μας και κατά τις δώδεκα βυθιζόμαστε σε βαθύ ύπνο.
Η μαγεία έχει μόλις αρχίσει...
Δευτέρα, 10 Αυγούστου
pantos h eleftheriou venizelou sth nea smirni einai apo tous kaliterous dromus gia podilato sthn athina....oi odhgoi os epi to pleiston simetehoun kai aftoi
sthn nea epoxi....PODHLATA STOUS DROMOUS