Εξωτερικό

Παιδιά, χαίρετε,

χτές εορτάσανε την Ανὰληψη οι λιγὸτεροι· οι περισσότεροι μέθυναν γιατί αυτή η μέρα λέγεται ακόμη η μέρα των κύριων που από το προηγούμενο βράδυ πίνουνε αηδίες.
Εάν θέλω να μεθύσω, πηγαίνω στην ταβέρνα μας τον Πεγασούς με παρὲα και πίνουμε ούζα, ρετσίνα κι όλα τα άλλα ποτά καλής παράδοσης...

Τη στιγμή που ο κόσμος χάνει το μὲτρο, υποφέρουνε αυτοί, ιδιαίτερα αυτές που παίρνουνε δυο ευρώ την ημέρα· καθαρίζουν τα δημόσια από τα συντρίμματα γυαλιών, σφουγγαρίζουνε το εμετὸ μέσα στα λεωφορεία και, στο νοσοκομείο, όταν μπλοκάρουνε τα κρεββάτια που χρειάζονται αλλιώς. Δυστυχώς δεν αναγκάζονται να πληρώσουνε όλον τον κώστο, τι να κάνουμε.

Μολονότι τούτο το κείμενο μου φαίνεται να έχει πολλές τρύπες, το δημοσιεύω τώρα,

Πσιδιά γειά χαρά,

Μόλις επέστρεψα κατάβραχα σπίτι· θυμάστε ότι σας έγραψα για το μεγαλείο αδιάβροχο; Την δοκιμασία σκληρότητας απέτυχε εντελώς· μια μπόρα στο Αμβούργο, όπου είχα μια δουλειά. Μια μπόρα σημαίνει ότι το υλικό αντιδρά καταρρηγμού, σύμφωνα;
Λοιπόν, εκ σέβυος για τα παιδάκια από το Μπαγκλαντές που δουλεύουνε σαν τα σκλαβάκια, τα κακόμοιρα, πάντ το μεταχείρισα με έσχατη προσοχή.
Ωραία, μετά δυο μέτρα βράχηκε το σκ#το... «Να στεγνώσεις αμέσως ή θα σε πετάξω στα σκουπίδια, φθινοπράματο!» του φώναξα. Δεν με άκουσε.

Γειά χαρά,

άνοιξε το σεζόν τρικύκλου σήμερα. Το καλύτερο μου φιλάκι μου φώναξε· «Έλα ρε, ας δείξουμε ξανά στους τενεκεδούχους ότι τέσσερεις ρόδες είναι ένα παραπάνω! Ξεκίνα ρε γμτο, δε θέλω να καθήσω άλλο πιά!»

Με τον σύζυγο κανονίσαμε να συναντηθούμε σε ένα καφενείο «κολπίσκο του ανάκτορα» κοντά στη λήμνη. (Να το ξέρετε, έχουμε ωραίο ανάκτορα εδώ που σας θυμίζει τον Αλιμπαμπά όπου εδρεύει το κοινοβούλειο του ασήμαντου και μικρού μας κρατίδιου· έχει και τουριστική αξία βέβαια).

Γειά χαρά,

άρχισε η άνοιξη επιτέλους· την ώρα που έλιωσε το χιόνι ποδηλατώ με το τρίκυκλό μου τακτικά, με αντίβροχα βέβαια. Φυσάει ο άνεμος και το απολαμβάνω να πεταλώ.

Σας εύχομαι κάθε καλό