Εξωτερικό

Η συντήρηση των ποδηλατόδρομων δεν θα πρέπει να διαφέρει από αυτή των αυτοκινητόδρομων.

Μου έχει κανει εντύπωση στην Ολλανδία ότι όταν γίνονται έργα σε ποδηλατόδρομους, υπάρχουν πάντα παρακάμψεις, ώστε τα ποδήλατα να μην χρειάζεται να βγούν από τον ποδηλατόδρομο, μπαίνοντας π.χ. στον αυτοκινητόδρομο.

Επειδή σε λίγες μέρες θα πρέπει να ξεκινήσω να πηγαίνω από Βόλο θεσσαλονίκη κάθε εβδομάδα.Αποφάσισα να πηγαίνω με το τρένο μιας και με το νέο δρομολόγιο μπορώ να είμαι εκεί σε 2.30 ώρες δηλαδή 15 αργότερα απ'ότι με το αυτοκίνητό μου.Επειδή είμαι φανατικός ποδηλάτης (κάτι που στο Βόλο βέβαια δεν αποτελεί και εξαίρεση) προσπαθώ εδώ και λίγη ώρα να βρω άκρη σε διάφορα ποδηλατικά blogs για το τί πρέπει να κάνω για να το πάρω μαζί μου στο τρένο.Τελικά καλύτερη λύση αυτή του photosopa που έβγαλε την μπροστά ρόδα και το μετέτρεψε σε αποσκευή.Εγώ μάλλον θα το βάλω και σε ειδικό σάκο που έχω για μεγαλύτερη ασφάλεια .
Αυτός όμως δεν είναι ο λόγος για τον οποίο γράφω αλλά απλά η αφορμή.Σε πολλά από τα δημοσιεύματα αναφέρεται πως στην υπόλοιπη Ευρώπη τα τρένα δεν δέχονται ποδήλατα.Δημοσιεύω λοιπόν τις εικόνες από το site της γαλλικής SNCF δηλαδή του ΟΣΕ της Γαλλίας όπου η μεταφορά γίνεται και στα τρένα υψηλής ταχύτητας αφού το ζητήσεις όταν κλείνεις το εισιτήριο σου αλλά και σε ειδικά ΄διαμορφωμένόυς χώρους στα πιο αργά (200χλμ/ώρα) επαρχιακά τρένα.Επειδή η ιδέα των Ελλήνων για την Ευρώπη διαστρεβλώνεται διαρκώς επιχειρώ απλώς να διαφωτίσω το τοπίο.Ευχαριστώ για την φιλοξενία

Τη Τετάρτη το πρωί με τηλεφώνησαν για να πάω σε τόπο ατυχήματος. Ανέβηκα στο ποδήλατό μου και με το επίσημο γιλέκι έτρεξα στην δεξιά λωρίδα του δρόμου: κανείς οδηγός δε μ´ εμπόδισε. Έτσι τα δυόμισα χιλιόμετρα τα πήγα μέσα σε 10 λεπτά. Πρώτα όλοι με γελούσαν, λέγοντας πως χωρίς αυτοκίνητο δέν είσαι άνθρωπος, τώρα με λένε »τη τρέχουσα στο ποδήλατο».

Την επέμβαση κρίσεων την κάνουμε άμισθος. Δηλαδή αν πάθει κανείς ένα τραύμα, προσπαθούμε να φτάσουμε όσο πιό γρήγορα γίνεται, για να κάνουμε θηραπευτικές κουβέντες για να μή μείνουν σπουδαία πλήγματα στις ψυχές των πρωσόπων που έπαθαν μια κρίση. Ζώ σε μια πόλη στη βορειο-ανατολική Γερμανία όπου πολλοί οδηγοί είναι μεθυσμένοι και δε ξέρουν τι γίνεται γύρο τους. Έτσι συμβαίνουν ακρκετά ατυχήματα: τα παιδάκια που δε φταίνε τα λυπάμαι τα περισσότερα.

Παιδιά, σας χαιρετώ, καλά να περάσετε και καλό χειμώνα.