Ήσουνα πάντα εκεί...
Κάθε φορά που ερχόμουνα στην Κόρινθο για να σε δω, με περίμενες με χαμόγελο και η άκρη του ματιού σου έψαχνε να βρει το ποδήλατο που με συνόδευε...
Όταν με έβλεπες μόνο, με ρωτούσες: "Γιατί δεν ήρθες με το ποδήλατο"; Κι εγώ προσπαθούσα να σου εξηγήσω κάτι για τον καιρό ή δεν ξέρω τι... Και συ μου 'λεγες "ο ποδηλάτης μπορεί σε οποιεσδήποτε συνθήκες... βρίσκει τρόπο..."
Θυμάμαι τη χαρά που ένοιωσες όταν μου αγόρασες το πρώτο μου ποδήλατο... Η χαρά σου ήταν το κερασάκι πάνω στη τούρτα της δικής μου χαράς... Και πόσο χαρούμενος και περήφανος ένοιωθες όταν πηγαίναμε παρέα με τα ποδήλατά μας στο πάρκο της Κολωνίας...
Θυμάμαι όταν με μάθαινες ακτινολόγηση και μου 'λεγες ότι "αυτό υποτίθεται ότι το ξέρουν μόνο οι ποδηλατάδες". "Το ποδήλατο είναι απλό... και αν δώσεις βάση μπορείς να τα κάνεις όλα μόνος σου..." Πόσο δίκιο είχες... Εγώ, από τεμπελιά και μόνο δεν τα έκανα όλα μόνος μου...
Ήσουνα ποδηλάτης μέχρι τα 88... Μέχρι 2 χρόνια πριν, δηλαδή...
Τη περασμένη εβδομάδα δεν σε βρήκα εκεί...
Σ' ευχαριστώ για όλα όσα μου 'δωσες... Και μου 'δινες... μέχρι το τέλος... Μα πιο πολύ σ' ευχαριστώ για το "ποδηλατικό" σου DNA, που... ανάμεσα σε 5 αδέλφια, το πήρα μόνο εγώ...
Σου αφιερώνω το παρακάτω κομμάτι που νομίζω, ταιριάζει στην γλυκιά και γαλήνια προσωπικότητά σου...
όταν διάβασα τη δημωσίευσή σου.
Όλα τα καλά.
...
http://www.youtube.com/watch?v=HQfOFVMth5Q&
Αν αφήνεις αγάπη πίσω σου, έχει νόημα όλη η πορεία τελικά...
@elderly biker: Είσαι πολύ τυχερός ανθρωπος...
@kourbeti: Ευχαριστώ...
Αυτά που περιγράφεις τιμούν τον άνθρωπο της περιγραφής. Η πράξη της μνείας τιμά εσένα σαν άνθρωπο. Αρκετά συγκινητικό.
Το ανθρώπινο στίγμα είναι αυτό που μένει μέσα σου και ριζώνει. Αυτό που σου επιτρέπει να βλέπεις μόνο τα θετικά και τα καλά και αυτό που σε κάνει να νοιώθεις τον χωρισμό ποιο ελαφρύ. Η φυσιογνωμία που περιγράφεις μου δημιουργεί εικόνες και συναισθήματα. Μου δημιουργεί και εμένα την αίσθηση του αποχωρισμού αλλά με μια γλυκόπικρη αίσθηση. Είσαι γεμάτος αναμνήσεις και συναισθήματα και αυτά θα πρέπει να τα κρατήσεις μέσα σου. Αυτό είναι το μάθημά του για σένα. Μέσα από τέτοιες εμπειρίες και συναναστροφές γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι. Καλύτεροι για εμάς. Για να ξυπνάς το πρωί και να βλέπεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη και να νοιώθεις περήφανος για αυτό που έχεις γίνει.
Σε ευχαριστώ που μου το μετέφερες αυτό. Σε ευχαριστώ για την κρυμένη του δύναμη.
Υ.Γ. πιστεύω ότι ο τίτλος Δεν σε είδα ταιριάζει καλύτερα από το Δεν θα σε ξαναδώ.
Το δεν σε είδα σημαίνει ότι δεν σε είδα αλλά υπάρχεις….υπάρχεις μέσα μου. Το δεν θα σε ξαναδώ, σημαίνει τέλος. Κάτι που δεν ταιριάζει σε αυτό το κείμενο και στην έννοια του.
Βασίλης
Πολυ συγκινητικο.μπραβο σου που το μοιραστηκες μαζι μας.
Θα ήταν περήφανος γι' αυτό το κειμενό σου.
...
http://www.youtube.com/user/DarkIsTheFuture#p/u/0/s5g6tpRh6Iw
Όντως το κείμενο είναι υπέροχο...
Σου ευχομαι εκτος απο το ποδηλατικο DNA να πηρες και το ηλικιακο DNA...
ηταν πολυ ομορφο κειμενο,Θα ήταν περήφανος για σενα....