Ίσως το να το αποκαλώ project αναπαλαίωσης να είναι ανακριβές, ειδικά βλέποντας κάποια υπέροχα ποδήλατα 30ετίας και βάλε που κάποιοι εδώ μέσα έχουν αναστήσει. Πρόκειται πάντως για το στήσιμο ενός ποδηλάτου χρησιμοποιώντας έναν σκελετό του 1994, που έγινε, ελλείψει τεχνικών γνώσεων, κυρίως από ποδηλατάδες - εγώ λειτούργησα ως manager του έργου :)
Έχουμε και λέμε λοιπόν, αντιγράφοντας από το blog μου (εκεί έχει και μεγαλύτερες εικόνες):
Τα βασικά μου κριτήρια ήταν:
- Θέλω ένα ποδήλατο για χρήση σε πόλη και εκδρομές
- Με νοιάζει να είναι άνετο και να μπορεί να φορτωθεί.
- Μου αρέσουν οι σιδερένιοι σκελετοί και τα ξερά πηρούνια
- Μου αρέσουν οι λεπτοι σωλήνες.
- Το ποδήλατο θα πρέπει να έχει γρανάζωμα MTB για τις πολλές ανηφόρες κοντά στο σπίτι μου.
- Θα ήθελα να έχει τιμόνι butterfly ή moustache ή και drop.
- Θα ήθελα κατά το δυνατόν να κάνω εγώ το μεγαλύτερο μέρος της εργασίας.
Κάπου στην πορεία, το τελευταίο κομμάτι ξεχάστηκε. Λίγο η έλλειψη όσου ελεύθερου χρόνου ήθελα, λίγο η έλλειψη εργαλείων, λίγο η αμφιβολία για τη συμβατότητα κάποιων εξαρτημάτων με το σκελετό, με έκαναν να περιοριστώ σε βοηθητικές κυρίως εργασίες.
Βρήκα λοιπόν στην αρχή ένα μεταχειρισμένο σκελετό 16-17 χρόνων, από αγγελία, εδώ στο podilates.gr. Χειροποίητος, βρεταννικός, από φτηνό ποδηλατάκι της εποχής. Η μάρκα του ήταν η γνωστή Dawes, αλλά στο σκελετό έγραφε μόνο το γενικό “Dawes MTB” και είχε και αυτοκόλλητα που έγραφαν “Handbuilt” και “British Made”.
Τιμόνι, δισκοβραχίωνας, μεσαία τριβή και διάφορα άλλα μικροεξαρτήματα ήταν σε κάκιστη κατάσταση. Τα αφαίρεσα, αφού κατάφερα να σπάσω έναν εξολκέα δισκοβραχίωνα, και ο σκελετός έγινε κάπως έτσι.
Αρκετή σκουριά και μικροπροβληματάκια. Στο πηρούνι ας πούμε είχε σπάσει και κολλήσει από τη σκουριά μέσα στη υποδοχή των φρένων μια βίδα.
Μετά καθάρισα και προετοίμασα το σκελετό για βαφή, λαμβάνοντας υπ’ όψη μου τις πολύ καλές συμβουλές που βρήκα post του STELIOS26. Μάσκαρα επιμελώς τα κομμάτια που είχαν σπειρώματα και, επειδή δεν έβρισκα βίδες, όσο μεγάλες χρειαζόμουν, χρησιμοποίησα μια μεγάλη ντίζα που έκοψα με σέγα, ροδέλες και παξιμάδια, για να καλύψω το καβούκι της μεσαίας τριβής και το λαιμό του πηρουνιού. Πήγα μετά σκελετό και πηρούνι για αμμοβολή και βάψιμο στον Πέττα στην Καβάλας και λίγες μέρες μετά τον παρέλαβα. Είχε κάνει καλή δουλειά - ίσως και εξαιρετική για το κόστος της. Σε μερικά σημεία η βαφή δεν ήταν εντελώς λεία και υπήρχαν μερικά μικροεξογκώματα, σαν κόκκοι αμμου. Επίσης ο σκελετός έκανε λίγο σαν κουδουνίστρα κατά την μεταφορά λόγω των σφαιριδίων της αμμοβολής που είχαν μπει μέσα. Με λίγη υπομονή τα αφαίρεσα.
Στο ενδιάμεσα, μάζευα εξαρτήματα. Κάποια τα είχα ήδη, όπως την υπέροχη Brooks Flyer Special που έβγαλα από το Dahon ή το λαιμό. Κάποια τα αγόρασα από αγγελίες, όπως τους τροχούς, το δισκοβραχίωνα, τη μεσαία τριβή, τα ντεραγιέ και τα λεβιεδάκια ταχυτήτων. Κάποια τέλος, όπως το τιμόνι, τα φρένα και τα λάστιχα, τα αγόρασα καινούργια. Για το τιμόνι, κατέληξα σε τιμόνι τύπου butterfly, αλλά αντί για τα προτεινόμενα κακάσχημα foam grips επέλεξα μαύρη ταινία κούρσας.
Αφού παρέλαβα το σκελετό πέρασα μια μέρα καθαρίζοντας και γυαλίζοντας (WD40, Coca Cola, ξύδι, λεπτό συρματάκι κουζίνας) και εν τέλει τα πήγα όλα μαζί στο Φρειδερίκο. Με χαρακτηριστική καθυστέρηση, ένα μήνα μετά (!), κι αφού παίδεψα φαντάζομαι το Δημήτρη με διάφορα μη αναμενόμενα μερεμετάκια που χρειάστηκε να κάνει, παρέλαβα ένα ποδήλατο που βρίσκω πολύ όμορφο και στις πρώτες μας βόλτες (είναι βέβαια και ο μήνας του μέλιτος ακόμα) με ικανοποιεί.
Με γεια μου.
Με γεια σου, με γεια σου! Με γεια το κουκλάκι!