Ο ποδηλάτης στην Ελλάδα ήταν μέχρι και πριν λίγο καιρό συνώνυμος με τον εξωγήινο.
Πόσο μάλλον ένας ποδηλάτης που δεν πίνει καφέ!
Στη χώρα του «βάλε μου ένα καφέ», του «τι καφέ να σας φτιάξω;», των περισσότερων καφετεριών ανά κάτοικο, των χιλιάδων πλαστικών ποτηριών από καφέ με τα καλαμάκια τους πεταμένα στο δρόμο, των κάθε λογής φανατικών του καφέ, υπάρχουν (ναι, υπάρχουν πιστέψτε το!) και άνθρωποι που ΔΕΝ πίνουν καφέ!!!!!!
Απίστευτο έτσι; Και όμως ΑΛΗΘΙΝΟ!
Εδώ λοιπόν γράψτε τις εμπειρίες σας, αστείες και σοβαρές. Τι σας λένε όσοι σας προσφέρουν καφέ και εσείς αρνείστε; Πως σας κοιτάζουν στις καφετέριες όταν πίνετε τσάι ή χυμό αντί του καφέ που πίνουν όλοι οι άλλοι;
Εξηγείστε στους περίεργους πως ξυπνάτε το πρωί ΧΩΡΙΣ καφέ (ένα ξυπνητήρι αρκεί) και γενικώς δώστε το στίγμα σας στην υπόθεση αυτή.
- Πόσες κουταλιές καφέ να σας βάλω;
- ΚΑΜΙΑ!
- Πως τον πίνετε τον καφέ σας δηλαδή;
- ΔΕΝ πίνω καφέ!
- Άρρωστος είστε;
- .........
Είμαι σίγουρος πως το θέμα αυτό θα πάρει πολλές αρνητικές αξιολογήσεις, αλλά τι να κάνουμε; Υπάρχουμε και εμείς! 
να κανουμε κομμα να μπουμε στην βουλη!!
Μέσα! Είναι σίγουρο πως δεν θα έχουμε τεντωμένα νεύρα από το πρωί!
Εισαι λιγο υπερβολικος?Εγω που ειμαι λατρης του καφε, πολλες φορες σε καφετερια δν εχω παρει καφε, αλλα κανενας δν με κοιταει περιεργα. Ειχες καποια αφορμη και ξεκινησες αυτο το θεμα?
Το συζητούσαμε σε άλλο θέμα και είπα να το μεταφέρουμε ατόφιο. Φυσικά και είμαι υπερβολικός (κάνοντας πλάκα βέβαια) στο ότι θα σε κοιτούν περίεργα σε μια καφετέρια αν δεν πίνεις καφέ. Δεν μπορείς όμως να φανταστείς πως με κοιτούν όταν μου προσφέρουν καφέ και λέω ότι δεν πίνω! Θεωρούν δεδομένο πως έχω τουλάχιστον υπέρταση
.
...που δεν σε ρωτανε πρωτα τοτε αν θες καφε...και πηγαινει και χαμενος!! :)
..να δεις πως σε κοιτάνε αμα τους πεις οτι δεν πηγαίνεις καν σε καφετέριες κλπ....
τον καφε της παρηγοριάς δεν τον έχεις πιει ποτε?
Τι μόνο το κονιάκ και κόλυβα τσακίζεις?
Χεχε σωστά! Αλλά χαμένος ο καφές; Όλο και κάποιος θα τον πιει
.
Είπαμε, η χώρα του «έλα τι κάνεις, πάμε για καφέ;» είμαστε. Εδώ έχουν γραφτεί τόσα τραγούδια γι' αυτόν.
Ας δούμε τώρα τι λέει και ένας...ομοϊδεάτης της αλλοδαπής: COFFEE: THE MODISH WEAKLING’S DRUG OF CHOICE.
@Roul
Το πέτυχες! Είναι η μόνη περίπτωση που πίνω καφέ. Αυτός βέβαια είναι ο λεγόμενος «Ελληνικός» και δεν έχει σχέση με τους «κουπάτους», «φραπεδάτους», «εσπρεσάτους» και τους λοιπούς «άτους».
Οπότε αν με ακούσεις να λέω «ήπια καφέ», δεν θα είναι για καλό.
μαρκια από μας...
(αν και το σύνταγμα δεν ειναι μακριά και μας βλέπω να πίνουμε ''ελληνικό'' σήμερα)
Ζω με coffee addict. Η κατάστασή του είναι τραγική. Το κατάλαβα χρόνια πίσω στο μπαράκι του φουαγιέ του National Film Theatre στο Λονδίνο, όπου ζήτησε καφέ και του απάντησαν ότι κλείνουν και οι καφετιέρες είχαν αδρανήσει. Κατέβασε μούρη. Τους μίλησε κι άσχημα που οκτώ το βράδυ δεν σέρβιραν καφέ και δεν ξαναμίλησε ώσπου πήγαμε στο ξενοδοχείο και κατέβασε μια κανάτα καφεζούμι. Εγώ προσωπικά, που δεν πίνω καφέ λόγω ομοιοπαθητικής, αλλά και τώρα πια αποστροφής για το πικρό αυτό πράμα, πρώτη φορά που ένιωσα νορμάλ ήταν στη Θεσσαλονίκη, σε ένα μαγαζί όπου δίπλα στον καφέ σερβίρουν και αφεψήματα πάσης φύσεως. Μετά βρήκα και στην Αθήνα το στέκι μου. Και τώρα έχω ένα καφενείο που πίνω τσάϊ του βουνού με παξιμαδάκια κρητικά και κεφαλοτύρι κάτω απ’ το σπίτι μου. Πριν χρόνια βρέθηκα σε καφενείο χωριού κοντά στο Διακοφτό. Ρωτήσαμε τι έχετε για ρόφημα και είπε τσάϊ. Είπα εγώ όχι τσάϊ (λόγω καφεΐνης), νομίζοντας ότι επρόκειτο για μαύρο τσάϊ Κεϋλάνης στην καλύτερη κι όταν έφερε τσάϊ του βουνού στο φίλο μου, απόρρησα, για να μου ξεκαθαρίσει, ότι ήταν το μόνο τσάϊ που είχαν!!! Ενθουσιάστηκα. Φάγαμε λοιπόν ψωμάκι με φέτα και τσάϊ του βουνού, προφανώς ντόπιας περισυλλογής. Θα μου μείνει αξέχαστο!!!
όταν τους λες ότι δεν έχεις δοκιμάσει ποτέ καφέ!
Επίσης, δεν τρώω τιραμισού, παγωτό μόκα και ότι φαγώσιμο/ρόφημα έχει σχέση με καφέ.
Δεν είχα ποτέ την περιέργεια. Απλά.
ΑΦΕΣ ΑΥΤΟΙΣ!
ΟΥ ΓΑΡ ΟΙΔΑΣΙ...
Πρωτοδοκίμασα καφέ (και μάλιστα φραπέ) γύρω στο 1984 με '85. Σε ένα από τα «ρόλερ» της εποχής που είχαν μέσα και «ούφο» και σέρβιραν και καφέ. Ήμουν γύρω στα 16-17 τότε. Παρασυρμένος από τους άλλους που έπιναν και θέλοντας κι εγώ να δείξω ότι «μεγάλωσα» έκανα το μοιραίο λάθος να παραγγείλω φραπέ.
Εκείνο το απόγευμα ήταν εφιαλτικό όμως έτσι όπως εξελίχθηκε. Το αίμα μου σε θερμοκρασία λίγο πάνω από την πήξη αγωνιζόταν να κυλίσει μέσα στις φλέβες μου. Αηδία και αναγούλα ερχόταν σε κάθε μου κίνηση. Ούτε το κρεβάτι δεν με χωρούσε στην προσπάθειά μου να ηρεμήσω. Από τότε είπα πως δεν το ξαναβάζω στο στόμα μου τούτο το νερόπλυμα.
Έλα όμως που το δις εξαμαρτείν ουκ αντρός σοφού και εγώ δεν είμαι σοφός! Το '93 φαντάρος ων, βγαίνω μαζί με άλλους συνφάνταρους με έξοδο και διανυκτέρευση. Καλοκαιράκι, λένε οι άλλοι «δεν πάμε καμιά βόλτα προς θάλασσα να ξελαμπικάρουμε;» και πάω κι εγώ. Στην καφετέρια παραγγέλνουν όλοι ένα καφέ πηχτό πράγμα που είχε μέσα γάλα και κάτι καφέ αφρούς. Σκέφτομαι πως μετά από τόσα χρόνια ας κάνω ξανά μία δοκιμή και ας πιω το πράγμα, άλλωστε πλέον είχα μεγαλώσει αρκετά από την τελευταία φορά.
Του κάκου όμως! Ζαλίστηκα αμέσως, ο καφές επέστρεψε στους σερβίροντες αυτόν δια της ταχείας οδού (πριν γίνει η οποιαδήποτε πέψη δηλαδή) και εγώ βρέθηκα σε κακά χάλια και σχεδόν λιπόθυμος στο κρεβάτι μου. Από τότε είπα ΟΧΙ στον καφέ οριστικά. Και εκεί που πραγματικά παθαίνω την πλάκα μου και τρέχω σαν παλαβός είναι αν τύχει να περνάω απέξω από κανένα...καφεπωλείο!!!
πίνω καναδυο καφέδες το πρωί, έναν το απόγευμα, και καμιά φορά και έναν το βραδάκι. Καφέ πίνω πάνω από είκοσι χρόνια. Αλλά το έχω υπό έλεγχο. Μπορώ ανα πάσα στιγμή να τον κόψω αν θελήσω.
.
Οι καλύτερες εικόνες στην καρδιά έχουν κι ένα καφεδάκι...
Μικρός,σπόρος ντε,στα πόδια του παππού,εκεί στο καφενείο...μετά έρχονται εικόνες από πρώτους έρωτες,πάλι υπάρχει ένα καφεδάκι,φοιτητοπαρέα;...πολύ,μα πολύ καφέ,κουβάδες!
Τώρα;...αμαρτία που θα την έχω μέχρι...
...μάλλον είμαι αυτός που δεν κάνει για την παρέα...ξέρω...να φύγω-να πάω αλλού.
Έλα ρε Νικόλα πες κάτι κι εσύ πριν φύγουμε...Καλημέρα!...καφεδάκι;α>
φοβάμαι ότι το αίμα μου είναι...αραιή διάλυση καφέ...
Και για τι θα πηγαινουμε οταν θα τελειώνουμε τη δουλεια(με δεδομενο οτι παμε στη δουλεια με το ποδηλατο...και γενικά ειμαστε λιγο κουρασμενοι για ποδηλαταδα)???
Θα το ρίξουμε στα τσιπουρα μου φαινεται!!!
Μόνο και μόνο για το τραγούδι... τα σέβη μου! Αγαπημένο κομμάτι!
Παιδιά ένα μέτριο χωρίς γάλα. Ευχαριστώ. :)))))))
Έπινα 1-2 χρόνια φραπέ ως συνοδεία στο
τάβλι. Ευτυχώς τον έκοψα και ηρέμισα.
Τον ξαναέβαλα στο στόμα μου κατά τύχη
μετά από πολλά χρόνια και με έστειλε.
Ιδρώτας, ταχυκαρδία, ένταση και στομάχι
κώλος. Άντε γεια...
Τώρα ούτε καφέδες, ούτε τσάγια ούτε τίποτα.
Στην καλύτερη να πιώ κανένα βότανο και πολύ είναι.
Παιδιά ούτε εγώ πίνω καφέ συστηματικά, μόνο όταν βρίσκομαι σε κάποια καφετέρια. Και πάλι όσες φορές δεν παρήγγειλα καφέ και παρήγγειλα κάτι άλλο δεν με κοίταξε κανένας περίεργα. Κι όσοι έρχονται σπίτι μου και με ρωτήσουν αν πίνω καφέ δεν έχω κανένα πρόβλημα να τους πω πως όχι. Τώρα τελευταία τον αποφεύγω και συνειδητά γιατί καλά-καλά δεν ενυδατώνομαι επαρκώς, δε θέλω διουρητικά να μου δυσκολεύουν τη ζωή. Ξέρω ότι ένας καφές τη μέρα δεν πειράζει, αλλά τον αφήνω για τις καφετέριες και τη βγάζω με νερό, χυμούς και γάλα.
o lalala!!!!
παντως και εγω μολις ξυπνησω το πρωι θελω μια κουπα με καφε και 4 τσιγαρα.
Καφές και τσιγάρο. Άλλη συνήθεια κι αυτή...
Εγώ όταν ξυπνάω τρώω δημητριακά με γάλα πάντως.
Για το κάπνισμα συμφωνώ, ΚΟΨΙΜΟ ΜΑΧΑΙΡΙ... το άρχισα στο σχολείο για...μαγκιά, κάπνιζα δυο πακέτα marlboro για περίπου 17-18 χρόνια ... το έχω κόψει 5 χρόνια, και αισθάνομαι πιο... μαγκας από ποτέ! Οχι μόνο αυτό αλλά δεν μπορώ να συγχωρήσω τον εαυτό μου που το άρχισα σε μικρή ηλικία. Αλλά ο καφές ..καφες! άλλο το ένα άλλο το άλλο, απλά στην αρχή της προσπάθειας ο καφές ήταν ο ρουφιάνος του τσιγάρου, και τον απεύευγα, τώρα όμως κανένα πρόβλημα πίνω το καφεδάκι μου μια χαρά, και μάλιστα το καταλαβαίνω και καλύτερα αφου το στόμα μου έχει καλύτερη αίσθηση της γεύσης ..... οπότε μάλλον δεν ακολουθώ, να πάτε εσείς.... εγώ θα πίνω το καφεδάκι, και βέβαια το τσιπουράκι μου...
Συζήτηση με συνάδελφο:
.
.
.
-Δεν καπνίζεις,ε;
-Όχι.
-Ποτέ σου;
-Ποτέ.
-Και όταν πίνεις καφέ, μόνο του τον πίνεις;
-Δεν πίνω καφέ.
-Δεν πίνεις καφέ;;;;
-Όχι.
-Ποτέ;
-Ποτέ.
-Καλά, και όταν βγαίνεις έξω τι πίνεις;
-Τσάι, σοκολάτες, χυμούς κλπ
-Πες μου τώρα ότι δεν ξενομαμάς κιόλας!
-Όχι, δεν ξενομαμάω.
-Εσύ δεν κάνεις ζωή ρε, δεν πας να πέσεις από την ακρόπολη καλύτερα...!
γενικά και ιδιαίτερα
σε καφέ, σοκολάτα, ζάχαρη
προτιμάτε εταιρίες με σηματάκι
"δίκαιου εμπορίου_fairtrade"
βλ. ΣΠΟΡΟΣ κλπ
αντιπαραθέστε την εικόνα μιας
καφετέρειας σε ελληνικό άστυ με μία
φυτεία καφέ/κακάο/ζαχαροκάλαμου
συχνά η διαδρομή "από την παραγωγή στην κατανάλωση"
ακολούθεί άσχημα μονοπάτια
και για το όποιον γνωρίζει
το άρωμα του καφέ έχει μια πίκρα....
Μην τον ακούς. Και γω μαζί σου είμαι σε όλα. (Μόνο που εγώ ίσως πέσω απ' το Λευκό Πύργο, όχι την Ακρόπολη.) Εξαρτήσεις είναι και τα τρία... είναι να μην τ' αρχίσεις.
Εμένα παιδιά το άρωμα του καφέ μ' αρέσει, αλλά η γεύση του είναι σκέτη αηδία. Δηλαδή, αν βρεθώ σε καφεκοπτείο, θα κάτσω να πάρω μερικές βαθιές ανάσες, αλλά όχι να το βάλω και στο στόμα μου. Κάποιες φορές, θ' αρωματίσω το κακάο μου με λίγο καφέ, αλλά ως εκεί.
Γενικότερα, μέχρι πριν λίγους μήνες, ήμουν οπαδός της σοκολάτας, φανατικά. Έκτοτε, όμως, ανακάλυψα το Δρόμο του Τσαγιού (κατάστημα είναι, όχι πολεμική τέχνη) και το Κουαρτέτο των Γεύσεων έχει αρχίσει να με κερδίζει σταθερά.
Όσον αφορά τις καφετέριες, έχει τύχει πολλές φορές να πούμε "πάμε για καφέ" και να μην πάρει κανένας τίποτα καφεϊνούχο. Πλέον έχει γίνει η έκφραση του "πάμε για κάποιο ρόφημα/αφέψημα σε κάποια καφετέρια". Απ' την άλλη, ποτέ δεν έχω δει σερβιτόρο/α να εκπλήσσεται για το γιατί δεν πήρε κανείς καφέ--και ζω στη γενέτειρα του φραπέ, σημειωτέον.
Ζώντας στην κοινωνία της καταστολής. Του χημικού πολέμου. Να λες ότι δεν πίνεις καφέ, αλκοόλ, τσιγάρο, και να σε κοιτάνε περίεργα. Φαντάζεις σαν τον εισβολέα από το φως στο σκοτάδι της σπηλιάς του Πλάτωνα, που τους λες για μια άλλη κατάσταση που δεν μπορούν να καταλάβουν. Μια τόσο ωραία και φυσική άσκηση όπως είναι το ποδήλατο, θα μπορούσε (ναι, αν η γιαγιά μου είχε όρχεις ίσως ήταν παππούς μου) να βοήθήσει στην απεξάρτηση, σωματική και νοητική. Απεξάρτηση από κάθε εξάρτηση.
Ααα, το άρωμα τέλειο.