Εμένα παιδιά το άρωμα του καφέ μ' αρέσει, αλλά η γεύση του είναι σκέτη αηδία. Δηλαδή, αν βρεθώ σε καφεκοπτείο, θα κάτσω να πάρω μερικές βαθιές ανάσες, .... θ' αρωματίσω το κακάο μου με λίγο καφέ,
Κάπως ετσι. Εγώ τον καφέ (μόνο φίλτρου ή ελληνικό, διότι ο στιγμιαίος με έχει στείλει αρκετές φορές στο παρελθόν στη νευρολογική κλινική), τον νερώνω τόσο πολύ που γίνεται σαν τσάι και είναι μια χαρά. Κρατά το άρωμά του και δεν ενοχλεί στη γεύση. (Σημειωτέον: ανευ γλυκαντικής ουσίας).
Ο χειρότερος των χειροτέρων φιλτροκαφέδων πάντως ήταν σε ένα πακέτο που μου έφεραν από το starbucks, που μύριζε συν τοις άλλοις πάρα πολύ έντονα τσιγαρίλα! Οσοι πάνε στο σταρμπακς θα τον ξέρουν μια και μου τον έφεραν να τον δοκιμάσω ως "τον καλύτερο και πιο δημοφιλή"...
Τσαγια Yogi...εχω αρρωστήσει με αυτά (και ας είμαι εσπρεσσακιας) τωρα πίνω το green tea που είναι με κάρδαμο και πιπέρια και σούξου μούξου. ¨οργιο γεύσεων........και μετα χτυπάω 1 εσπρεσσακι να τσιτώσω
Παιδιά γιατί τα βάζετε με τον καημένο τον καφεδάκο; Εγώ πρέπει να πω πως αγαπάω την καφετιέρα μου του εσπρέσο όσο και το ποδηλατάκι μου :-) Εντάξει το να μην υιοθετείς τον τρόπο ζωής της καφετέριας το καταλαβαίνω, ούτε εγώ πηγαίνω ποτέ για καφέ στις καφετέριες, όμως ψάχνω να βρω καλά χαρμάνια και απολαμβάνω τον καφέ στο σπίτι.
Και το να αλέσεις τον καφέ μόνος σου, να μυρίσεις τα αρώματα που ξεπηδάνε και να φτιάξεις καφέ είναι μία ιεροτελεστία με την οποία μόνο η ακτινολόγιση μπορεί να συγκριθεί :-)
Λευτεριά στον Καφέ! Και ο Johann Sebastian Bach (1685-1750) έπινε καφέ και είμαι σίγουρος και πως ο Bach του ποδηλάτου, o Sheldon Brown θα έπινε καφέδες και μπύρες!
Αλλά και το μανιφέστο του καφέ, το οποίο το είχα βρει κάπου στο δίκτυ πριν 8-9 χρόνια και τώρα δεν μπορώ να βρω την πρωτότυπη πηγή του:
*Αξίωμα 1: Ο καφές είναι ο καφές*
Ο καφές είναι ο καφές (γιαυτό άλλωστε και λέγεται και καφές και όχι
κάπως αλλιώς). Οτιδήποτε πετάξει μέσα στον καφέ ο καθείς, αποτελεί
παραλλαγή του είδους, σε σημείο που ΔΕΝ δικαιούται πια να χρησιμοποιεί
το όνομα καφές για να περιγράψει το νέο μίγμα που προέκυψε.
Πολλοί για παράδειγμα (ναι, ξέρω πως θα σας σοκάρει αυτό που λέω αλλά η
επιστήμη οφείλει να τα καταγράψει όλα) πετάνε μέσα στον καφέ τους
γάλατα. Γάλατα σε σκόνη, γάλατα με το κουτάλι, γάλατα από το μπουκάλι,
γάλατα από την κονσέρβα, γάλατα σφηνάκι από μικρό τζούνιορ κονσερβάκι.
Έχω δει ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΟΥ ΤΑ ΜΑΤΙΑ γυναίκες (κάπου αναφέρθηκε ότι είδανε
και άντρα, αλλά πιστεύω ότι είναι μόνο φήμη) να πετάνε μέσα στον καφέ
ζάχαρες σε κύβους, σε σκόνη, από φάκελο μακρουλό, από φάκελο τετράγωνο,
με τα κουτάλια, με ένα μηχάνημα που το γυρνάς ανάποδα και όσο είναι έτσι
αμολάει ζάχαρη.
Στην μακρινή Δύση, εντοπίστηκε άνθρωπος που βάζει και αχνίζει τα γάλατα
με ατμούς και μετά τα πετάει μέσα στον καφέ και επιπλέουν από πάνω του
και τα πασπαλίζει με μπαχάρια και τους ρίχνει και ζάχαρη.
Λοιπόν, για να τελειώνουμε: Είναι προσωπικό θέμα του καθενός αν στον
καφέ αποφασίσει να ρίξει λουκούμι, παστίτσιο, ζάχαρη, βυσινάδα, γάλα,
γιαούρι, ροκφόρ, κρέμα γάλακτος, μαρέγκα, σαντιγύ, κανέλα, πατάτες κλπ,
αλλά αυτό που προκύπτει ΔΕΝ είναι καφές με λουκούμι, καφές με παστίτσιο,
καφές με ζάχαρη. Είναι κάτι άλλο. Αυτό το λάθος (που γίνεται συνήθως από
γκέι κομμωτές -για να κάνω γέφυρα με άλλη συζήτηση-, γυναίκες και
φοιτητές) έχει οδηγήσει σε απόγνωση και ασυνενοησία. Πάει δηλαδή ο
ειδήμων στο μαγαζί και ζητάει ένα καφέ και ο σερβιτόρος περιμένει να
ακούσει μήπως και του πεις να πετάξει και κάτι άλλο μέσα. Αν μάλιστα δεν
συμπληρώσεις σκέτο είναι ικανός να ρωτήσει κάτι σαν, να του ρίξω κανά
βερύκοκο μέσα, τίποτις ζάχαρες που έχουμε στη κουζίνα, κανά γαλακτοκομικό;
*Αξίωμα 2: Το γένος δεν κρίνεται από το φύλο, αλλά από τον καφέ*
Οι άντρες πίνουν φραπέ, νες ή ελληνικό (τούρκικο). Οι υπόλοιπες
κατηγορίες πίνουν φρεντοκοκολίνο, τσινοπιρπιρίνο, καπουτσινάκι, μις
σεγκαρίνα, κοκο-μόκο, μπουσουλίνι-φρεντολίνι, φριφριδίνο και λοιπές
κατηγορίες. Ένας εύκολος τρόπος να καταλάβει κανείς ποιοί καφέδες είναι
για άντρες είναι να φανταστεί αν θα του ταίριαζε μια ομπρελίτσα μέσα, ή
μια σημαιούλα Παναμά. Ακριβώς όπως με τα κοκτέιλς φρούτων.
Πολλοί μελετητές απορρίπτουν εντελώς την παραπάνω κατηγοριοποίηση και
αντιπροτίνουν την απαλλοιφή του νες από την κατηγορία καφές και την
ένταξή του μαζί με το κακάο, καοτόνικ, σούπερ καοτόνικ και σοκολάτα.
*Αξίωμα 3: Τον καφέ τον πίνουμε για να τον κρατήσουμε και όχι
για να τον ουρήσουμε*
Αν κατουριέσαι μην τον πίνεις. Επιστημονικά αποδεδειγμένο είναι το
γεγονός ότι οι γυναίκες έχουν ένα σφικτήρα από την ουροδόχο κύστη τους
μέχρι την έξοδο. Οι άντρες έχουν δύο βαλβίδες ασφαλείας. Αυτομάτως, αυτό
συνεπάγεται ότι κυρά μου αφού δεν μπορείς να κρατηθείς μετά τον καφέ και
θες να πας προς νερού σου, άστον να πάει στα κομμάτια, τράβα φάε ένα
κρουασάν ζαμπόν τυρί καλύτερα και μην αναγκάζεις όλο το τραπέζι να
σηκώνεται όρθιο επειδή η κατουρλού πάλι θέλει πιπί. Και εκνευρίζει τους
υπόλοιπους και δεν είναι καλό για το image σου.
*Αξίωμα 4: Ο καφές είναι για απόλαυση και όχι ναρκωτικό*
Πολύ σημαντικό αυτό. Τι εννοούμε. Αν δεν έχεις χρόνο να τον πιείς άστον
πιές τον αύριο. Είναι κατάσταση, σαν την γιόγκα ένα πράγμα. Η ζύμωση που
έρχεται με την άνεση χρόνου, την συζήτηση, την κωλοβάρα κάνει τον καφέ
καφέ. Δεν είναι το ίδιο το προϊόν που χαρακτηρίζει την στιγμή αλλά η
στιγμή που χαρακτηρίζει το προϊόν. Όποιος λοιπόν βιάζεται και ανησυχεί
για το που είναι η παραγγελία, τι ώρα είναι κλπ δεν πίνει καφέ εκείνη
την ώρα (ό,τι και να νομίζει). Επίσης, συνέπεια του παραπάνω είναι πως ο
εσπρέσο ΔΕΝ αποτελεί καφέ είτε σκέτος είτε με ταραμοσαλάτα μέσα του. Και
όποιος πίνει εσπρέσο θυμίζει πρεζάκι που σνιφάρει στα κρυφά κόκες
*Αξίωμα 5: Παλαίωση του καφέ*
Εξαιτίας του ότι ο καφές θέλει τον χρόνο του, ο ΝΕΣ και ο Ελληνικός
συστήνονται μόνο μετά από μια ηλικία. Αυτό γιατί οι νέοι, ως ανυπόμονοι
ΔΕΝ εκτιμούν τον κρύο ελληνικό και βιάζονται να τον πιούν ή αν τους
κρυώσει δεν τον πίνουν. Οπότε η μόνη λύση είναι ο φραπές (ο φραπές
κλίνεται για όποιον δεν το ξέρει). Όταν μας τελειώνει προσθέτουμε κρύο
νερό. Όταν ο αφρός εξαφανιστεί, κάτι που συμβαίνει στα 10 πρώτα λεπτά, ο
καφές έχει ωριμάσει και είναι ιδανικός για πόση (με ζάχαρη και αβγό και
διάφορα άλλα σκευάσματα έχω ακούσει πως αφρίζει σε σημείο να κάνεις και
μπουγάδα και πως όσο περνάει η ώρα ο αφρός πετρώνει σα βαλσαμωμένος και
θέλει να τον στριφογυρνάς με το παγοθραυστικό-καλαμάκι, αλλά αυτό δεν
είναι η περίπτωσή μας).
*Αξίωμα 6: Κετόνες και αλδεΰδες δεν χωράνε στον καφέ*
Γυναίκες και καφές δεν παντρεύονται εύκολα. Όχι μόνο για τους
βιολογικούς λόγους που αναφέραμε (με το κατούρημα) αλλά και για λόγους
παράδοσης-αισθητικής. Οι γυναίκες αδυνατούν να κατανοήσουν το γεγονός
ότι του άλλου του την χαλάει το να εμφανιστεί δίπλα του η γυναίκα όταν
κάνει κάποιες δουλειές (πίνει καφέ με φίλους). Είναι τα ντεσιμπέλ της
φωνής; αυτό το σιριστικό διαπεραστικό της χροιάς; είναι που μυρίζει
κετόνες, αλδεΰδες, μεθανόλες από τα πολλά πατσουλιά στο κεφάλι της;
είναι η ικανότητα να χέζει κάθε ενδιαφέρουσα συζήτηση; ποιός ξέρει.
Πάντως στα καφενεία είχε παρατηρηθεί το πρόβλημα καιρό και είχε
αντιμετωπιστεί με την πλήρη απαγόρευση της γυναικείας παρουσίας. Τώρα
τελευταία που ψηφίζουν και οδηγούν έχουν αρχίσει και αγνοούν τον
παραπάνω άγραφο νόμο.
Και δεν καταλαβαίνουν και ποιό είναι το κακό. Δηλαδή μαντάμ, είναι μια
παραλία με γυμνιστές. Έτσι τοχουν εκεί πέρα. Τσίτσιδοι μια ζωή, έτσι τη
βρίσκουν. Πάς με το μαγιώ σου, το παρεό σου, το αντιλιακό σου, το κινητό
σου, τα τσόκαρά σου, το Μαρί Κλερ σου, χώνεσαι τσουπ στη μέση και
απορείς τι ενοχλείς; Ίδιο πράγμα.
*Αξίωμα 7: ’λλο ο σερβιτόρος και άλλο το ξέκωλο*
Υπάρχει ο σερβιτόρος και ο φοιτητής-αλβανός-κονσοματρις. Πως ξεχωρίζουμε
τα δύο είδη. Ο/Η σερβιτόρος είναι ανεξάρτητος φύλου. Φοράει στολή.
Φέρνει αυτό που του ζητάς χωρίς λάθη. Είναι σοβαρός/η. Δεν λέει: "Θα με
πληρώσετε τώρα γιατί κλείνω ταμείο;". Δεν χύνει στο δίσκο τα μισά
πράγματα που κουβαλάει. Δεν τα σπάει. Δεν χαμογελάει σαν ηλίθιος με
σύνδρομο ντάουν ούτε και είναι μουρτζούφλης. Ο/Η σερβιτόρος είναι φλατ.
’χρωμος και άοσμος. Κλείνει τις προτάσεις του (σπάνια μιλάει) με
ευχαριστώ ή παρακαλώ. Συνήθως δεν τις αρχίζει καν. Μόνο τις κλείνει.
Στριγκ, μασουράκια εισπράκτορα, palm pilot, φορητό Η/Υ, κινητό στην
κωλότσεπη, ζελ στα μαλλιά, σφηνάκι με λογαριασμό κουλουριασμένο σα φίδι
μέσα του, άσπρα κολάν, κοντοβράκια μέχρι το γόνατο, κρεμίτες στα
μάγουλα, μπογές στα μάτια και στα ούλα, πλαστικά-ακρυλικά στα νύχια των
ποδιών/χεριών, μαλλιά με την πούλια και τον αυγερινό, χαιμαλιά και
καθρεφτάκια, έξω η σπάλα έξω η νεφραμιά να αερίζονται είναι
χαρακτηριστικά γνωρίσματα του ινδιάνου και δεν αποτελούν γνώρισμα
σερβιτόρου.
*Αξίωμα 8: Ο καφές είναι δύναμη*
Κάθε τι έχει ένα λόγο που γίνεται. Ο καφές σαν κύριο λόγο ύπαρξης έχει
το να μαζευτούν οι άντρες να τον πιούν και να μιλήσουν για ενδιαφέροντα
πράγματα. Έχει όμως και δευτερεύοντες. Ένας από αυτούς είναι η τόνωση
που προσφέρει. Και για να τονώσει πρέπει να είναι δυνατός. Light καφέδες
φυσικά και απορρίπτονται. Όπως και αραιοί (νερομπλούμ). ’νθρωποι που
τρώνε τα light γιαούρτια, τα light γάλατα, τα light κρέατα, τις light
μπύρες, τα light τσιγάρα, τις light ή μη αλκοολούχες μπύρες είναι οι πιο
χοντροί. Και χοντραίνουν γιατί δεν καταλαβαίνουν γιατί ακριβώς τρώνε
κάτι light. Και αφού δεν καταλαβαίνουν γιατί τρώνε/πίνουν, τρώνε με
απάθεια και μόνιμα. Γιαυτό και είναι σα μοσχάρια. Δεν υπάρχει λόγος να
αρχίσουν το light φαΐ και δεν υπάρχει και κίνητρο για να σταματήσουν. Η
λέξη ντεκαφεϊνέ για τον καφέ είναι ότι η λέξη πλατωνικός για τον έρωτα.
Εμείς εδώ ως επιστήμονες κυριολεκτούμε και χρησιμοποιούμε τις by the
book (βιβλικές) έννοιες στους όρους.
*Αξίωμα 9: Αν δεν μυρίζει καφές δεν είναι καφές*
Ο γαλλικός είναι ο σατανάς. Ο γαλλικός πίνεται μόνο από γκετοποιημένα,
περιθωριακά άτομα, χωρίς εναλλακτικές και διόδους διαφυγής (υπάλληλοι
γραφείου το πρωϊ, συνοστισμένοι ο ένας πίσω από τον άλλο σε μια ουρά
μπροστά από καφετιέρα ή εκείνο το πράγμα με το έμβολο, πωλητές σε
αντιπροσωπείες αυτοκινήτων Renault, γιατροί σε μικρές
γκαρσονιέρες-γιατρεία στην Ομόνοια, κάτι φτωχές/μικροαστές γυναίκες που
δεν δουλεύουν (οικιακά), έχουν παιδιά που τώρα είναι στο σχολείο και
πρέπει να τα παραλάβουν σε κανά δυο ώρες, ο άντρας τους ξενοπηδά και
είναι μεσημέρι και είναι έγκλειστες σπίτι).
Ο γαλλικός είναι ο σατανάς μεταμφιεσμένος. Δούρειος Ίππος των γκέι να
εισβάλουν (όπου φανταστεί ο καθείς). Γαλλικός με μπανάνα, αγριοκέρασο,
βερύκοκο, μέντα, φυστίκι, αβοκάντο, βανίλα (έχει παρατηρήσει κανείς ότι
χάθηκε το ι από την βανίλια. Αυτό είναι γιατί το γκέι κύκλωμα ή ψευδίζει
ή από τις πολλές σιλικόνες έχουν πρηστεί τα χείλη τους ή νομίζουν ότι
είναι πιο σεξουαλικό το λα (το έχουν δει σε γαλλική ταινία) και
αρνούνται να προφέρουν το λια). Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ένα ολόκληρο
κράτος που έπεσε στην παγίδα αρωματικό ρόφημα (με Δούρειο Ίππο το τσάι,
αυτή τη φορά) έγινε όλο γκέι: Αγγλία
Μια τόσο ωραία και φυσική άσκηση όπως είναι το ποδήλατο, θα μπορούσε (ναι, αν η γιαγιά μου είχε όρχεις ίσως ήταν παππούς μου) να βοήθήσει στην απεξάρτηση, σωματική και νοητική. Απεξάρτηση από κάθε εξάρτηση.
Ναι.Το πιστεύω.(αλλά φοβάμαι ότι έχω πάθει εξάρτηση από το ποδήλατο τώρα. Σε κάθε περίπτωση πάντως αυτό είναι καλύτερο.)
Σε καταλαβαίνω αλλά, για να καταλάβεις περί τίνος πρόκειται...κόντεψα να κάνω εμετό απλά διαβάζοντας πως η μυρωδιά είναι ωραία! Να με συμπαθάς, δεν λέω ότι είναι "κακοί" όσοι λατρεύουν τον καφέ, απλά εγώ (και όπως φαίνεται και άλλοι) δεν αντέχω τη μυρωδιά του, ούτε καν να μιλούν με καλά λόγια γι' αυτόν!
Μου ήρθε τώρα και μία αστεία ιστορία για άλλο ένα πρόβλημα που έχει ο καφές. Ήμουν πριν μερικά χρόνια σε ένα "βάρβαρο" μάθημα. Το λέω βάρβαρο γιατί ήταν πολύωρο και γινόταν τα Σαββατοκύριακα. Ένας κατά τα άλλα πολύ συμπαθής μου φίλος που παρακολουθούσαμε μαζί τα μαθήματα κουβαλούσε πάντα ένα θερμός (εγώ τα λέω περιφρονητικά "κουβάδες") γεμάτο με καφέ τον οποίο έπινε στη διάρκεια των μαθημάτων. Τον συμπαθούσα πολύ αλλά κάθε φορά φρόντιζα να βρίσκομαι μακρυά του ώστε να μην με παίρνει η...μπόχα (εεε συγγνώμη καφεδάκηδες, το άρωμα εννοούσα χεχε) του καφέ. Σε ένα διάλειμμα δεν άντεξα και κάπως "του την είπα" για την εξάρτησή του αυτή. Αφού λοιπόν "τρελάθηκε" που υπήρχε άνθρωπος που δεν του άρεσε ο καφές, άρχισε να μου παραθέτει με φανατισμό όλα τα "καλά" (κατ' αυτόν) που έχει ο καφές. Εκεί που τα έλεγε, δίνει μία κατά λάθος στο θερμός, αυτό ανοίγει και του κάνει το θρανίο, τα βιβλία και τα τετράδια χάλια (στην κυριολεξία όμως).
Μετά από αυτό εγώ τι να πω; I just rested my case
Χαχα, τραυματικές εμπειρίες. Και εγώ σιχαινόμουν τους χυμένους φραπέδες στα σχεδιαστήρια και στα πατώματα της σχολής καθώς και την μυρωδιά του μπαγιάτικου καφέ που τα είχε ποτίσει μήνες ή έτη :-) Πάντως όσον αφορά τη μυρωδιά ίσως να μην έχεις μυρίσει έναν πραγματικά ωραίο καφέ και όχι τα ζουμιά με το συμπάθιο που σερβίρουν στα καφεδομάγαζα. Μπορεί και να μη θες βέβαια, το οποίο το σέβομαι :-)
Μην μας βγάλετε όμως στο διωγμό εμάς τους καφεπότες, είμαστε καλά παιδιά και εντάξει και η συνήθεια μας εν γένει δεν έχει αντικαινωνικό χαρακτήρα :-) Εντάξει που και που πάει κάνας χυμένος καφές (με το οποίο δεν συμφωνώ τόσο λόγω της αναστάτωσης που προκαλείται όσο και λόγω της απώλειας καφέ - κάθε σπόρος είναι ιερός (*) Μπορεί να τρέμουνε και λίγο τα χέρια μας από την υπεδιέργεση, κάτι το ποίο βοηθάει εμάς στο να χτυπάμε τους φραπέδες, αλλά από την άλλη σας κάνουμε τζάμπα μασάζ :-)
Έτσι την επόμενη φορά που δείτε πως στην παγουροθήκη του ποδηλάτου έχουμε ισοκαφετονικό, μην θυμώσετε, μην μας ρίξετε στο χαντάκι, μην τρυπήσετε το λάστιχό μας, σας πάμε, να μας πάτε και ας πάμε το ποδήλατο σαν το κομπρεσέρ από τα νεύρα μας :-)
Εντυπωσιακό να διαβάζεις εμπειρίες ΑΚΡΙΒΩΣ ίδιες με τις δικές σου... Και σε εμένα ακριβώς έτσι εξελίχθηκε η πρώτη ρουφιξιά του χημικού νευροκτόνου δημοφιλούς παρασκευάσματος. Μόνο που ήμουν 14 χρονών. Με έπιασε τέτοια ταχυκαρδία και πόνος στο στομάχι που νόμιζα ότι είχα κάνει το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου. Πήγα με σκυφτό κεφάλι να εξομολογηθώ την αμαρτία στους γονείς μου. Έντρομοι με κοίταξαν στα μάτια. «Τι έγινε; Μίλα μας». Έριξαν τέτοια γέλια μόλις τους είπα τι είχα πάθει. «Μη σε απασχολεί, και σε εμάς το ίδιο συμβαίνει» Αν έχεις και τους δύο γονείς με πρόβλημα στον καφέ, δεν έχεις φυσικά ελπίδες να βγεις διαφορετικός. Άπειρες προσπάθειες στην εφηβική και φοιτητική ζωή να συνηθίσω στον καφέ, διότι ντρεπόμουν να παίρνω γκαζόζα, αναψυκτικό και τσάι. Και οι χυμοί πανάκριβοι! Κανένα αποτέλεσμα. Κάθε φορά αρρώσταινα ψυχικά και διανοητικά. Έτσι το πήρα απόφαση: στις κηδείες κολλυβάκι και λίγο κονιάκ. Το θέμα είναι να μας φτιάχνει η διάθεση, όχι να μας χαλάει! (Η αλήθεια πάντως είναι ότι ο ελληνικός δε με χαλάει τόσο, εθνικιστής και εκεί γαμώτο;)
Ο ποδηλάτης στην Ελλάδα ήταν μέχρι και πριν λίγο καιρό συνώνυμος με τον εξωγήινο.
ευτυχως που Ελλαδα δεν ειναι μονο η ΑΘΗΝΑ!!!
Καλό θα είναι να προσέχει κανείς το νόημα των όσων λένε οι άλλοι πριν τους προσβάλει.
Τα νούμερα των πόλεων που ήταν στο παρελθόν πολύ πιο κοντά στην ιδέα της αστικής ποδηλασίας δεν είναι αρκετά ώστε να θεωρηθεί το ΣΥΝΟΛΟ της Ελλάδας ως μία φιλική προς το ποδήλατο χώρας.
Ποτέ δεν είπα πως Ελλάδα είναι μόνο η Αθήνα, αυτό ήταν ένα λανθασμένο συμπέρασμα από την πλευρά σου.
Κάπως ετσι. Εγώ τον καφέ (μόνο φίλτρου ή ελληνικό, διότι ο στιγμιαίος με έχει στείλει αρκετές φορές στο παρελθόν στη νευρολογική κλινική), τον νερώνω τόσο πολύ που γίνεται σαν τσάι και είναι μια χαρά. Κρατά το άρωμά του και δεν ενοχλεί στη γεύση. (Σημειωτέον: ανευ γλυκαντικής ουσίας).
Ο χειρότερος των χειροτέρων φιλτροκαφέδων πάντως ήταν σε ένα πακέτο που μου έφεραν από το starbucks, που μύριζε συν τοις άλλοις πάρα πολύ έντονα τσιγαρίλα! Οσοι πάνε στο σταρμπακς θα τον ξέρουν μια και μου τον έφεραν να τον δοκιμάσω ως "τον καλύτερο και πιο δημοφιλή"...
Τσαγια Yogi...εχω αρρωστήσει με αυτά (και ας είμαι εσπρεσσακιας) τωρα πίνω το green tea που είναι με κάρδαμο και πιπέρια και σούξου μούξου. ¨οργιο γεύσεων........και μετα χτυπάω 1 εσπρεσσακι να τσιτώσω
Παιδιά γιατί τα βάζετε με τον καημένο τον καφεδάκο; Εγώ πρέπει να πω πως αγαπάω την καφετιέρα μου του εσπρέσο όσο και το ποδηλατάκι μου :-) Εντάξει το να μην υιοθετείς τον τρόπο ζωής της καφετέριας το καταλαβαίνω, ούτε εγώ πηγαίνω ποτέ για καφέ στις καφετέριες, όμως ψάχνω να βρω καλά χαρμάνια και απολαμβάνω τον καφέ στο σπίτι.
Και το να αλέσεις τον καφέ μόνος σου, να μυρίσεις τα αρώματα που ξεπηδάνε και να φτιάξεις καφέ είναι μία ιεροτελεστία με την οποία μόνο η ακτινολόγιση μπορεί να συγκριθεί :-)
Λευτεριά στον Καφέ! Και ο Johann Sebastian Bach (1685-1750) έπινε καφέ και είμαι σίγουρος και πως ο Bach του ποδηλάτου, o Sheldon Brown θα έπινε καφέδες και μπύρες!
Παραθέτω σχετική βιβλιογραφία:
http://www.youtube.com/watch?v=UWJL3ux3brs
http://www.youtube.com/watch?v=yZDCPMvQ6lw
http://www.youtube.com/watch?v=u6-PRCv7SfM
http://www.youtube.com/watch?v=3VEvfTH39Xs
Καθώς και προδιαγραφές για παρασκευή καφέ φίλτρου:
http://twiki.itia.ntua.gr/bin/view/Main/FilterCoffeeSpecifications
Αλλά και το μανιφέστο του καφέ, το οποίο το είχα βρει κάπου στο δίκτυ πριν 8-9 χρόνια και τώρα δεν μπορώ να βρω την πρωτότυπη πηγή του:
*Αξίωμα 1: Ο καφές είναι ο καφές*
Ο καφές είναι ο καφές (γιαυτό άλλωστε και λέγεται και καφές και όχι
κάπως αλλιώς). Οτιδήποτε πετάξει μέσα στον καφέ ο καθείς, αποτελεί
παραλλαγή του είδους, σε σημείο που ΔΕΝ δικαιούται πια να χρησιμοποιεί
το όνομα καφές για να περιγράψει το νέο μίγμα που προέκυψε.
Πολλοί για παράδειγμα (ναι, ξέρω πως θα σας σοκάρει αυτό που λέω αλλά η
επιστήμη οφείλει να τα καταγράψει όλα) πετάνε μέσα στον καφέ τους
γάλατα. Γάλατα σε σκόνη, γάλατα με το κουτάλι, γάλατα από το μπουκάλι,
γάλατα από την κονσέρβα, γάλατα σφηνάκι από μικρό τζούνιορ κονσερβάκι.
Έχω δει ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΟΥ ΤΑ ΜΑΤΙΑ γυναίκες (κάπου αναφέρθηκε ότι είδανε
και άντρα, αλλά πιστεύω ότι είναι μόνο φήμη) να πετάνε μέσα στον καφέ
ζάχαρες σε κύβους, σε σκόνη, από φάκελο μακρουλό, από φάκελο τετράγωνο,
με τα κουτάλια, με ένα μηχάνημα που το γυρνάς ανάποδα και όσο είναι έτσι
αμολάει ζάχαρη.
Στην μακρινή Δύση, εντοπίστηκε άνθρωπος που βάζει και αχνίζει τα γάλατα
με ατμούς και μετά τα πετάει μέσα στον καφέ και επιπλέουν από πάνω του
και τα πασπαλίζει με μπαχάρια και τους ρίχνει και ζάχαρη.
Λοιπόν, για να τελειώνουμε: Είναι προσωπικό θέμα του καθενός αν στον
καφέ αποφασίσει να ρίξει λουκούμι, παστίτσιο, ζάχαρη, βυσινάδα, γάλα,
γιαούρι, ροκφόρ, κρέμα γάλακτος, μαρέγκα, σαντιγύ, κανέλα, πατάτες κλπ,
αλλά αυτό που προκύπτει ΔΕΝ είναι καφές με λουκούμι, καφές με παστίτσιο,
καφές με ζάχαρη. Είναι κάτι άλλο. Αυτό το λάθος (που γίνεται συνήθως από
γκέι κομμωτές -για να κάνω γέφυρα με άλλη συζήτηση-, γυναίκες και
φοιτητές) έχει οδηγήσει σε απόγνωση και ασυνενοησία. Πάει δηλαδή ο
ειδήμων στο μαγαζί και ζητάει ένα καφέ και ο σερβιτόρος περιμένει να
ακούσει μήπως και του πεις να πετάξει και κάτι άλλο μέσα. Αν μάλιστα δεν
συμπληρώσεις σκέτο είναι ικανός να ρωτήσει κάτι σαν, να του ρίξω κανά
βερύκοκο μέσα, τίποτις ζάχαρες που έχουμε στη κουζίνα, κανά γαλακτοκομικό;
*Αξίωμα 2: Το γένος δεν κρίνεται από το φύλο, αλλά από τον καφέ*
Οι άντρες πίνουν φραπέ, νες ή ελληνικό (τούρκικο). Οι υπόλοιπες
κατηγορίες πίνουν φρεντοκοκολίνο, τσινοπιρπιρίνο, καπουτσινάκι, μις
σεγκαρίνα, κοκο-μόκο, μπουσουλίνι-φρεντολίνι, φριφριδίνο και λοιπές
κατηγορίες. Ένας εύκολος τρόπος να καταλάβει κανείς ποιοί καφέδες είναι
για άντρες είναι να φανταστεί αν θα του ταίριαζε μια ομπρελίτσα μέσα, ή
μια σημαιούλα Παναμά. Ακριβώς όπως με τα κοκτέιλς φρούτων.
Πολλοί μελετητές απορρίπτουν εντελώς την παραπάνω κατηγοριοποίηση και
αντιπροτίνουν την απαλλοιφή του νες από την κατηγορία καφές και την
ένταξή του μαζί με το κακάο, καοτόνικ, σούπερ καοτόνικ και σοκολάτα.
*Αξίωμα 3: Τον καφέ τον πίνουμε για να τον κρατήσουμε και όχι
για να τον ουρήσουμε*
Αν κατουριέσαι μην τον πίνεις. Επιστημονικά αποδεδειγμένο είναι το
γεγονός ότι οι γυναίκες έχουν ένα σφικτήρα από την ουροδόχο κύστη τους
μέχρι την έξοδο. Οι άντρες έχουν δύο βαλβίδες ασφαλείας. Αυτομάτως, αυτό
συνεπάγεται ότι κυρά μου αφού δεν μπορείς να κρατηθείς μετά τον καφέ και
θες να πας προς νερού σου, άστον να πάει στα κομμάτια, τράβα φάε ένα
κρουασάν ζαμπόν τυρί καλύτερα και μην αναγκάζεις όλο το τραπέζι να
σηκώνεται όρθιο επειδή η κατουρλού πάλι θέλει πιπί. Και εκνευρίζει τους
υπόλοιπους και δεν είναι καλό για το image σου.
*Αξίωμα 4: Ο καφές είναι για απόλαυση και όχι ναρκωτικό*
Πολύ σημαντικό αυτό. Τι εννοούμε. Αν δεν έχεις χρόνο να τον πιείς άστον
πιές τον αύριο. Είναι κατάσταση, σαν την γιόγκα ένα πράγμα. Η ζύμωση που
έρχεται με την άνεση χρόνου, την συζήτηση, την κωλοβάρα κάνει τον καφέ
καφέ. Δεν είναι το ίδιο το προϊόν που χαρακτηρίζει την στιγμή αλλά η
στιγμή που χαρακτηρίζει το προϊόν. Όποιος λοιπόν βιάζεται και ανησυχεί
για το που είναι η παραγγελία, τι ώρα είναι κλπ δεν πίνει καφέ εκείνη
την ώρα (ό,τι και να νομίζει). Επίσης, συνέπεια του παραπάνω είναι πως ο
εσπρέσο ΔΕΝ αποτελεί καφέ είτε σκέτος είτε με ταραμοσαλάτα μέσα του. Και
όποιος πίνει εσπρέσο θυμίζει πρεζάκι που σνιφάρει στα κρυφά κόκες
*Αξίωμα 5: Παλαίωση του καφέ*
Εξαιτίας του ότι ο καφές θέλει τον χρόνο του, ο ΝΕΣ και ο Ελληνικός
συστήνονται μόνο μετά από μια ηλικία. Αυτό γιατί οι νέοι, ως ανυπόμονοι
ΔΕΝ εκτιμούν τον κρύο ελληνικό και βιάζονται να τον πιούν ή αν τους
κρυώσει δεν τον πίνουν. Οπότε η μόνη λύση είναι ο φραπές (ο φραπές
κλίνεται για όποιον δεν το ξέρει). Όταν μας τελειώνει προσθέτουμε κρύο
νερό. Όταν ο αφρός εξαφανιστεί, κάτι που συμβαίνει στα 10 πρώτα λεπτά, ο
καφές έχει ωριμάσει και είναι ιδανικός για πόση (με ζάχαρη και αβγό και
διάφορα άλλα σκευάσματα έχω ακούσει πως αφρίζει σε σημείο να κάνεις και
μπουγάδα και πως όσο περνάει η ώρα ο αφρός πετρώνει σα βαλσαμωμένος και
θέλει να τον στριφογυρνάς με το παγοθραυστικό-καλαμάκι, αλλά αυτό δεν
είναι η περίπτωσή μας).
*Αξίωμα 6: Κετόνες και αλδεΰδες δεν χωράνε στον καφέ*
Γυναίκες και καφές δεν παντρεύονται εύκολα. Όχι μόνο για τους
βιολογικούς λόγους που αναφέραμε (με το κατούρημα) αλλά και για λόγους
παράδοσης-αισθητικής. Οι γυναίκες αδυνατούν να κατανοήσουν το γεγονός
ότι του άλλου του την χαλάει το να εμφανιστεί δίπλα του η γυναίκα όταν
κάνει κάποιες δουλειές (πίνει καφέ με φίλους). Είναι τα ντεσιμπέλ της
φωνής; αυτό το σιριστικό διαπεραστικό της χροιάς; είναι που μυρίζει
κετόνες, αλδεΰδες, μεθανόλες από τα πολλά πατσουλιά στο κεφάλι της;
είναι η ικανότητα να χέζει κάθε ενδιαφέρουσα συζήτηση; ποιός ξέρει.
Πάντως στα καφενεία είχε παρατηρηθεί το πρόβλημα καιρό και είχε
αντιμετωπιστεί με την πλήρη απαγόρευση της γυναικείας παρουσίας. Τώρα
τελευταία που ψηφίζουν και οδηγούν έχουν αρχίσει και αγνοούν τον
παραπάνω άγραφο νόμο.
Και δεν καταλαβαίνουν και ποιό είναι το κακό. Δηλαδή μαντάμ, είναι μια
παραλία με γυμνιστές. Έτσι τοχουν εκεί πέρα. Τσίτσιδοι μια ζωή, έτσι τη
βρίσκουν. Πάς με το μαγιώ σου, το παρεό σου, το αντιλιακό σου, το κινητό
σου, τα τσόκαρά σου, το Μαρί Κλερ σου, χώνεσαι τσουπ στη μέση και
απορείς τι ενοχλείς; Ίδιο πράγμα.
*Αξίωμα 7: ’λλο ο σερβιτόρος και άλλο το ξέκωλο*
Υπάρχει ο σερβιτόρος και ο φοιτητής-αλβανός-κονσοματρις. Πως ξεχωρίζουμε
τα δύο είδη. Ο/Η σερβιτόρος είναι ανεξάρτητος φύλου. Φοράει στολή.
Φέρνει αυτό που του ζητάς χωρίς λάθη. Είναι σοβαρός/η. Δεν λέει: "Θα με
πληρώσετε τώρα γιατί κλείνω ταμείο;". Δεν χύνει στο δίσκο τα μισά
πράγματα που κουβαλάει. Δεν τα σπάει. Δεν χαμογελάει σαν ηλίθιος με
σύνδρομο ντάουν ούτε και είναι μουρτζούφλης. Ο/Η σερβιτόρος είναι φλατ.
’χρωμος και άοσμος. Κλείνει τις προτάσεις του (σπάνια μιλάει) με
ευχαριστώ ή παρακαλώ. Συνήθως δεν τις αρχίζει καν. Μόνο τις κλείνει.
Στριγκ, μασουράκια εισπράκτορα, palm pilot, φορητό Η/Υ, κινητό στην
κωλότσεπη, ζελ στα μαλλιά, σφηνάκι με λογαριασμό κουλουριασμένο σα φίδι
μέσα του, άσπρα κολάν, κοντοβράκια μέχρι το γόνατο, κρεμίτες στα
μάγουλα, μπογές στα μάτια και στα ούλα, πλαστικά-ακρυλικά στα νύχια των
ποδιών/χεριών, μαλλιά με την πούλια και τον αυγερινό, χαιμαλιά και
καθρεφτάκια, έξω η σπάλα έξω η νεφραμιά να αερίζονται είναι
χαρακτηριστικά γνωρίσματα του ινδιάνου και δεν αποτελούν γνώρισμα
σερβιτόρου.
*Αξίωμα 8: Ο καφές είναι δύναμη*
Κάθε τι έχει ένα λόγο που γίνεται. Ο καφές σαν κύριο λόγο ύπαρξης έχει
το να μαζευτούν οι άντρες να τον πιούν και να μιλήσουν για ενδιαφέροντα
πράγματα. Έχει όμως και δευτερεύοντες. Ένας από αυτούς είναι η τόνωση
που προσφέρει. Και για να τονώσει πρέπει να είναι δυνατός. Light καφέδες
φυσικά και απορρίπτονται. Όπως και αραιοί (νερομπλούμ). ’νθρωποι που
τρώνε τα light γιαούρτια, τα light γάλατα, τα light κρέατα, τις light
μπύρες, τα light τσιγάρα, τις light ή μη αλκοολούχες μπύρες είναι οι πιο
χοντροί. Και χοντραίνουν γιατί δεν καταλαβαίνουν γιατί ακριβώς τρώνε
κάτι light. Και αφού δεν καταλαβαίνουν γιατί τρώνε/πίνουν, τρώνε με
απάθεια και μόνιμα. Γιαυτό και είναι σα μοσχάρια. Δεν υπάρχει λόγος να
αρχίσουν το light φαΐ και δεν υπάρχει και κίνητρο για να σταματήσουν. Η
λέξη ντεκαφεϊνέ για τον καφέ είναι ότι η λέξη πλατωνικός για τον έρωτα.
Εμείς εδώ ως επιστήμονες κυριολεκτούμε και χρησιμοποιούμε τις by the
book (βιβλικές) έννοιες στους όρους.
*Αξίωμα 9: Αν δεν μυρίζει καφές δεν είναι καφές*
Ο γαλλικός είναι ο σατανάς. Ο γαλλικός πίνεται μόνο από γκετοποιημένα,
περιθωριακά άτομα, χωρίς εναλλακτικές και διόδους διαφυγής (υπάλληλοι
γραφείου το πρωϊ, συνοστισμένοι ο ένας πίσω από τον άλλο σε μια ουρά
μπροστά από καφετιέρα ή εκείνο το πράγμα με το έμβολο, πωλητές σε
αντιπροσωπείες αυτοκινήτων Renault, γιατροί σε μικρές
γκαρσονιέρες-γιατρεία στην Ομόνοια, κάτι φτωχές/μικροαστές γυναίκες που
δεν δουλεύουν (οικιακά), έχουν παιδιά που τώρα είναι στο σχολείο και
πρέπει να τα παραλάβουν σε κανά δυο ώρες, ο άντρας τους ξενοπηδά και
είναι μεσημέρι και είναι έγκλειστες σπίτι).
Ο γαλλικός είναι ο σατανάς μεταμφιεσμένος. Δούρειος Ίππος των γκέι να
εισβάλουν (όπου φανταστεί ο καθείς). Γαλλικός με μπανάνα, αγριοκέρασο,
βερύκοκο, μέντα, φυστίκι, αβοκάντο, βανίλα (έχει παρατηρήσει κανείς ότι
χάθηκε το ι από την βανίλια. Αυτό είναι γιατί το γκέι κύκλωμα ή ψευδίζει
ή από τις πολλές σιλικόνες έχουν πρηστεί τα χείλη τους ή νομίζουν ότι
είναι πιο σεξουαλικό το λα (το έχουν δει σε γαλλική ταινία) και
αρνούνται να προφέρουν το λια). Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ένα ολόκληρο
κράτος που έπεσε στην παγίδα αρωματικό ρόφημα (με Δούρειο Ίππο το τσάι,
αυτή τη φορά) έγινε όλο γκέι: Αγγλία
Ναι.Το πιστεύω.(αλλά φοβάμαι ότι έχω πάθει εξάρτηση από το ποδήλατο τώρα. Σε κάθε περίπτωση πάντως αυτό είναι καλύτερο.)
@skozan
Σε καταλαβαίνω αλλά, για να καταλάβεις περί τίνος πρόκειται...κόντεψα να κάνω εμετό απλά διαβάζοντας πως η μυρωδιά είναι ωραία! Να με συμπαθάς, δεν λέω ότι είναι "κακοί" όσοι λατρεύουν τον καφέ, απλά εγώ (και όπως φαίνεται και άλλοι) δεν αντέχω τη μυρωδιά του, ούτε καν να μιλούν με καλά λόγια γι' αυτόν!
Μου ήρθε τώρα και μία αστεία ιστορία για άλλο ένα πρόβλημα που έχει ο καφές. Ήμουν πριν μερικά χρόνια σε ένα "βάρβαρο" μάθημα. Το λέω βάρβαρο γιατί ήταν πολύωρο και γινόταν τα Σαββατοκύριακα. Ένας κατά τα άλλα πολύ συμπαθής μου φίλος που παρακολουθούσαμε μαζί τα μαθήματα κουβαλούσε πάντα ένα θερμός (εγώ τα λέω περιφρονητικά "κουβάδες") γεμάτο με καφέ τον οποίο έπινε στη διάρκεια των μαθημάτων. Τον συμπαθούσα πολύ αλλά κάθε φορά φρόντιζα να βρίσκομαι μακρυά του ώστε να μην με παίρνει η...μπόχα (εεε συγγνώμη καφεδάκηδες, το άρωμα εννοούσα χεχε) του καφέ. Σε ένα διάλειμμα δεν άντεξα και κάπως "του την είπα" για την εξάρτησή του αυτή. Αφού λοιπόν "τρελάθηκε" που υπήρχε άνθρωπος που δεν του άρεσε ο καφές, άρχισε να μου παραθέτει με φανατισμό όλα τα "καλά" (κατ' αυτόν) που έχει ο καφές. Εκεί που τα έλεγε, δίνει μία κατά λάθος στο θερμός, αυτό ανοίγει και του κάνει το θρανίο, τα βιβλία και τα τετράδια χάλια (στην κυριολεξία όμως).
Μετά από αυτό εγώ τι να πω; I just rested my case
Χαχα, τραυματικές εμπειρίες. Και εγώ σιχαινόμουν τους χυμένους φραπέδες στα σχεδιαστήρια και στα πατώματα της σχολής καθώς και την μυρωδιά του μπαγιάτικου καφέ που τα είχε ποτίσει μήνες ή έτη :-) Πάντως όσον αφορά τη μυρωδιά ίσως να μην έχεις μυρίσει έναν πραγματικά ωραίο καφέ και όχι τα ζουμιά με το συμπάθιο που σερβίρουν στα καφεδομάγαζα. Μπορεί και να μη θες βέβαια, το οποίο το σέβομαι :-)
Μην μας βγάλετε όμως στο διωγμό εμάς τους καφεπότες, είμαστε καλά παιδιά και εντάξει και η συνήθεια μας εν γένει δεν έχει αντικαινωνικό χαρακτήρα :-) Εντάξει που και που πάει κάνας χυμένος καφές (με το οποίο δεν συμφωνώ τόσο λόγω της αναστάτωσης που προκαλείται όσο και λόγω της απώλειας καφέ - κάθε σπόρος είναι ιερός (*) Μπορεί να τρέμουνε και λίγο τα χέρια μας από την υπεδιέργεση, κάτι το ποίο βοηθάει εμάς στο να χτυπάμε τους φραπέδες, αλλά από την άλλη σας κάνουμε τζάμπα μασάζ :-)
Έτσι την επόμενη φορά που δείτε πως στην παγουροθήκη του ποδηλάτου έχουμε ισοκαφετονικό, μην θυμώσετε, μην μας ρίξετε στο χαντάκι, μην τρυπήσετε το λάστιχό μας, σας πάμε, να μας πάτε και ας πάμε το ποδήλατο σαν το κομπρεσέρ από τα νεύρα μας :-)
(*) http://www.youtube.com/watch?v=U0kJHQpvgB8
Η μόνη περίπτωση που ένας χυμένος καφές δεν πάει χαμένος είναι αυτή:
http://www.youtube.com/watch?v=DwoU5ojkOF8
Skozan, μου αρέσεις, χεχε και μη το πάρεις για πονηρό σχόλιο, εννοώ το πνεύμα σου :-) (μη μας βγει και το όνομα στα 40φεύγα χεχε).
Εντυπωσιακό να διαβάζεις εμπειρίες ΑΚΡΙΒΩΣ ίδιες με τις δικές σου... Και σε εμένα ακριβώς έτσι εξελίχθηκε η πρώτη ρουφιξιά του χημικού νευροκτόνου δημοφιλούς παρασκευάσματος. Μόνο που ήμουν 14 χρονών. Με έπιασε τέτοια ταχυκαρδία και πόνος στο στομάχι που νόμιζα ότι είχα κάνει το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου. Πήγα με σκυφτό κεφάλι να εξομολογηθώ την αμαρτία στους γονείς μου. Έντρομοι με κοίταξαν στα μάτια. «Τι έγινε; Μίλα μας». Έριξαν τέτοια γέλια μόλις τους είπα τι είχα πάθει. «Μη σε απασχολεί, και σε εμάς το ίδιο συμβαίνει» Αν έχεις και τους δύο γονείς με πρόβλημα στον καφέ, δεν έχεις φυσικά ελπίδες να βγεις διαφορετικός. Άπειρες προσπάθειες στην εφηβική και φοιτητική ζωή να συνηθίσω στον καφέ, διότι ντρεπόμουν να παίρνω γκαζόζα, αναψυκτικό και τσάι. Και οι χυμοί πανάκριβοι! Κανένα αποτέλεσμα. Κάθε φορά αρρώσταινα ψυχικά και διανοητικά. Έτσι το πήρα απόφαση: στις κηδείες κολλυβάκι και λίγο κονιάκ. Το θέμα είναι να μας φτιάχνει η διάθεση, όχι να μας χαλάει! (Η αλήθεια πάντως είναι ότι ο ελληνικός δε με χαλάει τόσο, εθνικιστής και εκεί γαμώτο;)
Ειδα αυτό και θυμήθηκα τη συζήτηση..τρία χρόνια πριν...
ευτυχως που Ελλαδα δεν ειναι μονο η ΑΘΗΝΑ!!!
Καλό θα είναι να προσέχει κανείς το νόημα των όσων λένε οι άλλοι πριν τους προσβάλει.
Τα νούμερα των πόλεων που ήταν στο παρελθόν πολύ πιο κοντά στην ιδέα της αστικής ποδηλασίας δεν είναι αρκετά ώστε να θεωρηθεί το ΣΥΝΟΛΟ της Ελλάδας ως μία φιλική προς το ποδήλατο χώρας.
Ποτέ δεν είπα πως Ελλάδα είναι μόνο η Αθήνα, αυτό ήταν ένα λανθασμένο συμπέρασμα από την πλευρά σου.