Και αν θες να δεις κάτι που είναι "μιντιακό" αλλά όχι με θετικό τρόπο , ψάξε στο youtube για earth liberation front - mac mansions . Δεν συμφωνώ σε αρκετά μαζί τους, αλλά αν σίγουρα μοιρολάτρες δεν είναι :)
Το blog της ΠΡΩΚΑΤ είναι εύγλωτο των προθέσεων του ΥΠΕΧΩΔΕ οι οποίες στο κάτω κάτω μόνο κρυφές δεν είναι. Η χώρα εξακολουθεί να είναι αποκλεισμένη από τους μηχανισμούς του Κιότο, οι οποίοι δεν είναι ούτε καν στοιχειώδεις ως προς τις απαραίτητες ενέργειες για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Γενικά τα τελευταία χρόνια το ΥΠΕΧΩΔΕ δρα με τρόπο εξοργιστικό ως προς τα συμφέροντα των κατοίκων της πρωτεύουσας. Αυτό ακριβώς εννοούσα όταν έλεγα σε προηγούμενο post να κοιτάξουμε πρώτα την γειτονιά μας, το βουνό απέναντι και την θάλασσα δίπλα. Μένω στο Ελληνικό, αλλά αλοίμονο, τα ίδια συμβαίνουν σε όλη την Αττική. Πόσοι όμως γνωρίζουν τα συγκεκριμένα σχέδια και πόσοι έχουν σκεφτεί που αποσκοπούν και τι μέλλον μας επιφυλάσουν; Αν τα γνώριζαν θα εξακολουθούσαν να μένουν αδρανείς; Γι'αυτό και ξαναλέω οτι η γνώση είναι απαραίτητο στοιχείο προκειμένου να κινητοποιηθούμε.
Ένα ακόμα πράγμα. (Και πόσα θα βγουν ψάχνοντας.) Για ποιον χτυπά η καμπάνα; Όταν η πλειοψηφία των ανθρώπων ζουν σε πόλεις; Το αστικό φαινόμενο δεν αφήνει περιθώρια για αλλαγές, επειδή οι αστοί ενδόμυχα ξέρουν ότι κάθε αλλαγή θα χτυπήσει πρώτα αυτούς. Οι περισσότεροι πλέον έχουν συμφέροντα που συνδέονται άμεσα με το αστικό φαινόμενο: σκέψου μόνο π.χ. τι θα γίνονταν αν οι πόλεις αποδυναμώνονταν και πέφτανε οι αξίες των ακινήτων.
Το χρήμα έχει τους κανόνες του αλλά ακόμα κι αυτοί που δεν τους ξέρουν και βρίζουν το χρήμα το θέλουν. >> Ο Χολρόιντ ο χρηματομεσίτης απο το Σαν Φραντσίσκο που βρίσκεται πίσω από τον Τσάρλς Γκούλντ, τον Βρετανό ιδιοκτήτη των μεταλλείων του Σαν Τρμέ, προειδοποιεί τον προστατευόμενο του: "δε θέλουμε να μπλεχτούμε σε μεγάλους μπελάδες ως επενδυτές, ωστόσο ... μπορούμε να παρακολουθούμε τα γεγονότα. Κάποια μέρα θα μπούμε στο χορό. Δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Δεν υπάρχει λόγος να βιαζόμαστε. Ακόμα και ο χρόνος πρέπει να περιμένει στη μεγαλύτερη χώρα που έπλασε ο θεός στον κόσμο. Εμείς θα δίνουμε το σύνθημα για όλα - για τη Βιομηχανία, το εμπόριο, τους νόμους, τη δημοσιογραφία, τις τέχνες, τη πολιτική και τη θρησκεία, από το Ακρωτήριο Χορν μέχρι τον Πορθμό του Σουρινάμ και ακόμα παραπέρα αν τύχει να βρούμε κάτι που να αξίζει κάτι στον Βόρειο Πόλο. Και τότε θα μπορούμε άνετα να Βάλουμε στο χέρι τα πιο απόμακρα νησιά και τις ηπείρους της γης. θα διευθύνουμε όλες τις επιχειρήσεις του κόσμου, είτε το θέλει ο κόσμος είτε όχι.- 0 κόσμος δεν μπορεί να κάνει αλλιώς - μα ούτε κι εμείς νομίζω".
Οταν κατέρευσε ο υπαρκτός σοσιαλισμός, οι δυτικές κυβερνήσεις θεώρησαν πως απελευθερωμένοι από την σύγκριση με όποιο εναλλακτικό σύστημα, ήταν πλέον ελευθεροι και από τις υποχρεώσεις ενός κοινωνικού κράτους. Σταδιακά λοιπόν εδώ και 15 χρόνια ελατώνεται διαρκώς ο κοινωνικός ρόλος του κράτους στην ευρώπη - στις ΗΠΑ αλλά και Ρωσία έχει προ πολλού περιοριστεί στα θέματα ασφάλειας όχι των πολιτών αλλά του συστήματος. Έτσι φτάσαμε στο σημείο να αμφισβητούνται τα πιο αυτονόητα δικαιώματα και κανείς να μην μπορεί να εγγυηθεί τίποτα. Να μην υπάρχει κανένα σχέδιο προόδου, ισορροπίας, μέριμνας, δικαιοσύνης. Μόνο ένα σύνθημα, δουλειά και κατανάλωση, ενέργειες σχεδόν μηχανιστικές, χωρίς πολλή ή καθόλου σκέψη. Και ποιος είναι ο στόχος; Μόνο ένας. Η παραγωγή πλούτου. Χωρίς απώτερο σκοπό, χωρίς σημασία, χωρίς λογική. Και αν δεν έχεις άλλα χρήματα δεν πειράζει, θα σου δανείσουμε εμείς. Εξασφαλίζουμε έτσι οτι δεν θα σου πάρουμε μόνο τα χρήματα που έχεις σήμερα, αλλά και τα χρήματα που θα βγάλεις στο μέλλον.
Και έτσι οι οικονομίες "τρέχουν", οι χώρες "αναπτύσονται", οι άνθρωποι "βελτιώνουν" το βιοτικό τους επίπεδο αποκτώντας τόσα χρήσιμα πράγματα, όπως δυο - τρία αυτοκίνητα, δύο - τρείς τηλεοράσεις, δυο - τρία κινητά και ένα σπίτι. Που πολλές φορές θα το κτίσουν στους πρόποδες ή στην πλαγιά του βουνού που είχε καεί πριν 15 χρόνια και που επρόκειτο να αναδασωθεί. Ήταν δέσμευση. Και για όλα αυτά χρειάζεται πάντα περισσότερη ενέργεια. Εκει σχεδιάζεται το επόμενο μεγάλο φαγοπότι. Εντάξει όλα αυτά κάνουν κακό στο περιβάλλον, αλλά εδώ τώρα παίζεται το παιχνίδι της παγκόσμιας κυριαρχίας, για το περιβάλλον θα συζητάμε;
Και μέσα σ'αυτή την τελείως εκτός ελέγχου κατάσταση, δεν είδαν οτι το χρήμα τελείωνε. Και μόλις άρχισαν να σκάνε τα κανόνια, το ένα πίσω από το άλλο, άρχισαν να συνειδητοποιούν οτι το πάρτι τελείωσε και ο λογαριασμός περίμενε να πληρωθεί.
Ύφεση. Ύφεση σημαίνει μαζευόμαστε. Τέλος η σπατάλη. Αυτά τα νέα, τουλάχιστον για το περιβάλλον είναι καλά. Όσο για μας είναι η μεγάλη μας ευκαιρία να το ξανασκεφτούμε. Να αλλάξουμε κάπως την ζωή μας. Αν στο άμεσο μέλλον δείτε τους ποδηλάτες να αυξάνονται ραγδαία, να ξέρετε οτι δεν είναι από επιλογή αλλά από ανάγκη.
Ύφεση. Ύφεση σημαίνει μαζευόμαστε. Τέλος η σπατάλη. Αυτά τα νέα, τουλάχιστον για το περιβάλλον είναι καλά.
Αλλά μάλλον ατύχησες . Από την κρίση του 20-30 Το σύστημα ανέκαμψε με έναν παγκόσμιο πόλεμο, new deal και ανάπτυξη-ανάπτυξη-ανάπτυξη. Από την ύφεση του 73 και την πετρελαική κρίση, ανέκαμψε με Θάτσερ, Ρήγκαν, κατάργηση του κοινωνικού κράτους και ανάπτυξη-ανάπτυξη-ανάπτυξη,
Κάτι μου λέει ότι για να ξεπεραστεί η κρίση, εκτός ότι θα μας σκίσουν, θα ξεσκίσουν και ότι έχει απομείνει από το περιβάλλον . (Ήδη - επικαλούμενη την κρίση - η Αμερικάνικη κυβέρνηση θέλει να επιτρέψει την άντληση πετρελαίου από περιοχες που απαγορευόταν επειδή ήταν πολύ κοντά στις ακτές για περιβαλλοντικούς λόγους . Και φυσικά όλα τα ζώα μαζί, θέλουν να αρχίσουν να ανοίγουν τρύπες όπου λιώνουν οι πάγοι .)
Επίσης έχω την εντύπωση ότι και για την Ελλάδα, η λύση θα είναι η παραδοσιακή. Ότι παίρνουν από εμάς, θα το δίνουν για "Αναπτυξιακά Έργα", δηλ, δρόμους, ξενοδοχεία, λιμάνια, δουλειά να γίνεται .
Φοβάμαι οτι έχεις δίκιο πως στο όνομα της ύφεσης και των δύσκολων καιρών θα επιτραπούν ενέργειες που υπο άλλες συνθήκες δεν θα επιτρέπονταν. Να έχεις όμως και εσύ κατα νού οτι η σημερινή εποχή με αυτή του 1929 - 1931 έχει μεγάλες διαφορές. Την εποχή εκείνη και ειδικότερα μετά τον πόλεμο, ένας ολόκληρος κόσμος ήταν υπό ανάπτυξη και χρειαζόταν ανοικοδόμηση, ενώ σήμερα μάλλον το αντίθετο θα ήταν η ανάγκη. Η πιο σημαντική διαφορά όμως έγκειται στον παράγοντα πετρέλαιο. Το πετρέλαιο φίλε psipsinel σε πολύ λίγο καιρό δεν θα φτάνει για να καλύψει όλες τις ανάγκες. Υπάρχει ένας κανόνας που δημιουργήθηκε από ανθρώπους της πετρελαϊκής βιομηχανίας, σύμφωνα με τον οποίο 30 - 40 χρόνια μετά την κορύφωση της παραγωγής πετρελαίου, έρχεται η εξάντληση των κοιτασμάτων. Λοιπόν οι ΗΠΑ έφτασαν στην κορύφωση της παραγωγής το 1970, η Ρωσία το 1987, το Ιραν το 1973, η Λιβύη το 1969 κ.α. Οι χώρες με περιθώριο πολλά ακόμα χρόνια να αυξάνουν την παραγωγή τους είναι το Ιράκ, η Σαουδική Αραβία και το Κουβέιτ. Γι'αυτό βεβαίως και συνεχίζεται η εκστρατεία των Αμερικανών στο Ιράκ, παρά την παταγώδη αποτυχία. Έτσι οι περισσότεροι συμφωνούν οτι σύντομα η ζήτηση θα ξεπεράσει την παραγωγή. Και τότε φίλε ξέρεις τι γίνεται; Τότε τα 200 δολ. το βαρέλι είναι τσάμπα, χάρισμα.
Υπάρχει λύση; Μάλλον, αλλά όχι εύκολη. Ο άνθρωπος κατάφερε μέσα σε 100 χρόνια να εξαντήσει μια πηγή ενέργειας που χρειάστηκε σχεδόν 500 εκατομύρια χρόνια για να δημιουργηθεί. Αν πιστεύει κανείς οτι αυτό το έγκλημα θα ξεπεραστεί χωρίς κόστος είναι βαθιά νυχτωμένος. Χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και στροφή προς τα κοινωνικά μοντέλα αργής ανάπτυξης και ορθολογικής κατανάλωσης είναι η λύση. Το ερώτημα είναι αν είμαστε ώριμοι για να την εφαρμόσουμε.
Νομίζω ότι το να περιμένουμε να εξαντληθεί το πετρέλαιο ( ή να λιγοστέψει) για να γλιτώσουμε, δεν θα μας βοηθήσει.
Καταρχήν υπάρχουν πολλοί επιστήμονες οι οποίοι διαφωνούν με το αν πράγματι τελειώνει το πετρέλαιο, ή αν γίνεται πιο ακριβή (με τα σημερινά μέσα ) η εξορυξή του. Θα μπορούσαν πχ πρώτα να το ακριβήνουν - λόγω έλλειψης - και στη συνέχεια να βρουν και τρόπους να το βρίσκουν φθηνότερα για να έχουν ακόμα μεγαλύτερα κέρδη.
Επιπλέον, νομίζω ότι το να θεωρούμε ότι ένα κοινωνικό-πολιτικό-οικονομικό σύστημα που έχει επιβιώσει τους τελευταίους αιώνες - και οι ιθύνοντες μηχανισμοί του, απλώς "δεν καταλαβαίνουν, δεν αντιλαμβάνονται κλπ κλπ", είναι αδαές εκ μέρους μας. Σίγουρα ξέρουν πολύ περισσότερα από εμάς και μάλλον καταλαβαίνουν αρκετά. Άρα κάποιον ( ή κάποιους) άσσους έχουν στο τσεπάκι τους . Όχι για να σώσουν το κόσμο (εμάς) ή το περιβάλλον, αλλά για να διαιωνίσουν αυτό το ληστρικό τρόπο ζωής. Ηδη βγάζουν πολλά από την "προστασία' του περιβάλλοντος που καταστρέφουν οι ίδιοι. Σε λίγο θα μας αναγκάζουν να αγοράζουμε υβριδικά αυτοκίνητα για το "κοινό καλό" και μετά θα βγάλουν πχ ηλεκτρικά που θα πρέπει να φτιάξουν σταθμούς πυρηνικής ενέργειας για να δουλέψουν.
Με λίγα λόγια, η επιστροφή στη φύση δια της εξαντλήσεως των πρωτογενών αποθεμάτων και αναγκαστικού περιορισμού της ανάπτυξης, μπορεί να αποτελεί σενάριο μόνο στη φαντασία μας ( και όχι όμορφο γιατί σκέψου τι ντου θα γίνουν για να εξασφαλιστούν οι τελευταίες πηγές ) .
Δεν είναι το πρόβλημα το πετρέλαιο, αλλά το ενεργειακό μοντέλο. Και άλλες μορφές ενέργειας ("πιο οικολογικές") να πάρουν τη θέση του, τα ίδια και χειρότερα θα απαιτηθούν για να συντηρηθεί η οικονομική σαπουνόφουσκα. Το κορυφαίο έργο του χρήματος είναι ο πόλεμος και η καταστροφή σε κάθε της μορφή: μακραίνει ο κήπος ακριβαίνουν τα λάχανα.
Σχετικά με το πετρέλαιο πρέπει να γίνει κατανοητό οτι το πρόβλημα δεν θα παρουσιαστεί όταν το αυτό θα τελειώσει, αλλά όταν η παραγωγή θα είναι μικρότερη από την ζήτηση. Αυτή η στιγμή λοιπόν είναι κοντά και εξήγησα πως συνάγεται αυτό. Όσο για νέα κοιτάσματα, οι αναφορές λένε οτι δεν φτάνουν. Τέλος ποτέ μην περιμένεις οτι θα ανακοινωθεί το πρόβλημα πριν την στιγμή που θα γίνει ολοφάνερο. Οι πετρελαϊκές εταιρείες ήδη εργάζονται πάνω σε εναλλακτικές πηγές ενέργειας, ή συμμετέχουν σε σχετικά projects ελπίζοντας πως με την εμφάνιση του αδιεξόδου θα έχουν εκ νέου εδραιώσει την θέση τους.
Σχετικά τώρα με το αν το υπάρχον οικονομκό σύστημα, έχει τους τρόπους να διαιωνίζεται, εγώ αμφιβάλλω. Η τρέχουσα οικονομική κρίση δείχνει την αδυναμία αντίδρασής του σε προβλέψιμα γεγονότα με απρόβλεπτες όμως εξελίξεις, λόγω άγνοιας διασυνδέσεων. Από εκεί και πέρα την αποψή μου περί το αν κάποιοι γνωρίζουν κάτι παραπάνω, ή αν καταλαβαίνουν και τέλος πολύ περισσότερο αν έχουν κάποιον άσσο στο μανίκι, μάλλον την ξέρεις. Δυστυχώς κανείς από τους δύο δεν μπορεί να αποδείξει την ορθότητα της εκτίμησής του. Μπορεί μόνο να αναφέρει τις ενδείξεις που τον οδηγούν στα συμπεράσματά του. Εγώ λοιπόν διαβάζω οτι το κόστος μόνο της εκστρατείας στο Ιρακ είναι 12 δισ. δολάρια το μήνα. Τα δε αποτελέσματα αυτής της εκστρατείας τα βλέπουμε. Και συμπεραίνουμε οτι το τέλος είναι μακριά και δεν φαίνεται αίσιο. Σε κάθε περίπτωση η περιοχή είναι πιο ασταθής από ποτέ. Εκεί οπου σύντομα θα παράγεται το 50% του πετρελαίου παγκόσμια. Επίσης υποτίμησαν την Ρωσία που μέσα σε 10 χρόνια έγινε ένας πολύ σημαντικός αντίπαλος. Και τέλος με τις τεράστιες επενδύσεις τους στην Κίνα, έθρεψαν ένα γίγαντα που τώρα έχει αρχίσει να δείχνει την δύναμή του και να είναι ένας από τους βασικότερους παράγοντες της αύξησης της ζήτησης του πετρελαίου. Όλα αυτά μπορεί να σε οδηγήσουν στο συμπέρασμα πως ελέγχει κανείς την κατάσταση; Ο μόνος κερδισμένος φίλε, είναι οι αμερικανικές επιχειρήσεις. Αλλά αυτές ενδιαφέρονται μόνο για το άμεσο γρήγορο κέρδος. Ενεργούν με βραχύ ορίζοντα και αδιαφορούν παντελώς για τις μακροπρόθεσμες εξελίξεις.
Όσο για την υπόνοια που αφήνεις για μια παγκόσμια σύραξη, τι να σου πω. Θεωρώ πως δεν αξίζει να την θεωρήσουμε, όχι γιατί την αποκλείω (από πνευμαικά διαταραγμένους δεν έχουμε έλλειψη), αλλά γιατί αν συμβεί, τότε η κουβέντα που κάνουμε δεν έχει καμία σημασία.
Σε μια δημόσια συζήτηση αυτό που μετράει περισσότερο από τις επιμέρους απόψεις είναι τα ερεθίσματα που προσφέρει ο ένας στον άλλο για προβληματισμό. Υπάρχει μία ταινία που αποκαλύπτει με μοναδικό τρόπο αυτό που ο τίτλος της αναφέρει: το πνεύμα της εποχής. Zeitgeist.
(Προειδοποίηση: ένα δίωρο που θέλει την υπομονή του...)
γιατί είμαι δουλειά .
http://xyta-lefkimis.blogspot.com/
http://www.vilazografou.gr/
http://prwkat.blogspot.com/
Και αν θες να δεις κάτι που είναι "μιντιακό" αλλά όχι με θετικό τρόπο , ψάξε στο youtube για earth liberation front - mac mansions . Δεν συμφωνώ σε αρκετά μαζί τους, αλλά αν σίγουρα μοιρολάτρες δεν είναι :)
Το blog της ΠΡΩΚΑΤ είναι εύγλωτο των προθέσεων του ΥΠΕΧΩΔΕ οι οποίες στο κάτω κάτω μόνο κρυφές δεν είναι. Η χώρα εξακολουθεί να είναι αποκλεισμένη από τους μηχανισμούς του Κιότο, οι οποίοι δεν είναι ούτε καν στοιχειώδεις ως προς τις απαραίτητες ενέργειες για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Γενικά τα τελευταία χρόνια το ΥΠΕΧΩΔΕ δρα με τρόπο εξοργιστικό ως προς τα συμφέροντα των κατοίκων της πρωτεύουσας. Αυτό ακριβώς εννοούσα όταν έλεγα σε προηγούμενο post να κοιτάξουμε πρώτα την γειτονιά μας, το βουνό απέναντι και την θάλασσα δίπλα. Μένω στο Ελληνικό, αλλά αλοίμονο, τα ίδια συμβαίνουν σε όλη την Αττική. Πόσοι όμως γνωρίζουν τα συγκεκριμένα σχέδια και πόσοι έχουν σκεφτεί που αποσκοπούν και τι μέλλον μας επιφυλάσουν; Αν τα γνώριζαν θα εξακολουθούσαν να μένουν αδρανείς; Γι'αυτό και ξαναλέω οτι η γνώση είναι απαραίτητο στοιχείο προκειμένου να κινητοποιηθούμε.
Ένα ακόμα πράγμα. (Και πόσα θα βγουν ψάχνοντας.) Για ποιον χτυπά η καμπάνα; Όταν η πλειοψηφία των ανθρώπων ζουν σε πόλεις; Το αστικό φαινόμενο δεν αφήνει περιθώρια για αλλαγές, επειδή οι αστοί ενδόμυχα ξέρουν ότι κάθε αλλαγή θα χτυπήσει πρώτα αυτούς. Οι περισσότεροι πλέον έχουν συμφέροντα που συνδέονται άμεσα με το αστικό φαινόμενο: σκέψου μόνο π.χ. τι θα γίνονταν αν οι πόλεις αποδυναμώνονταν και πέφτανε οι αξίες των ακινήτων.
Το χρήμα έχει τους κανόνες του αλλά ακόμα κι αυτοί που δεν τους ξέρουν και βρίζουν το χρήμα το θέλουν. >> Ο Χολρόιντ ο χρηματομεσίτης απο το Σαν Φραντσίσκο που βρίσκεται πίσω από τον Τσάρλς Γκούλντ, τον Βρετανό ιδιοκτήτη των μεταλλείων του Σαν Τρμέ, προειδοποιεί τον προστατευόμενο του: "δε θέλουμε να μπλεχτούμε σε μεγάλους μπελάδες ως επενδυτές, ωστόσο ... μπορούμε να παρακολουθούμε τα γεγονότα. Κάποια μέρα θα μπούμε στο χορό. Δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Δεν υπάρχει λόγος να βιαζόμαστε. Ακόμα και ο χρόνος πρέπει να περιμένει στη μεγαλύτερη χώρα που έπλασε ο θεός στον κόσμο. Εμείς θα δίνουμε το σύνθημα για όλα - για τη Βιομηχανία, το εμπόριο, τους νόμους, τη δημοσιογραφία, τις τέχνες, τη πολιτική και τη θρησκεία, από το Ακρωτήριο Χορν μέχρι τον Πορθμό του Σουρινάμ και ακόμα παραπέρα αν τύχει να βρούμε κάτι που να αξίζει κάτι στον Βόρειο Πόλο. Και τότε θα μπορούμε άνετα να Βάλουμε στο χέρι τα πιο απόμακρα νησιά και τις ηπείρους της γης. θα διευθύνουμε όλες τις επιχειρήσεις του κόσμου, είτε το θέλει ο κόσμος είτε όχι.- 0 κόσμος δεν μπορεί να κάνει αλλιώς - μα ούτε κι εμείς νομίζω".
Οταν κατέρευσε ο υπαρκτός σοσιαλισμός, οι δυτικές κυβερνήσεις θεώρησαν πως απελευθερωμένοι από την σύγκριση με όποιο εναλλακτικό σύστημα, ήταν πλέον ελευθεροι και από τις υποχρεώσεις ενός κοινωνικού κράτους. Σταδιακά λοιπόν εδώ και 15 χρόνια ελατώνεται διαρκώς ο κοινωνικός ρόλος του κράτους στην ευρώπη - στις ΗΠΑ αλλά και Ρωσία έχει προ πολλού περιοριστεί στα θέματα ασφάλειας όχι των πολιτών αλλά του συστήματος. Έτσι φτάσαμε στο σημείο να αμφισβητούνται τα πιο αυτονόητα δικαιώματα και κανείς να μην μπορεί να εγγυηθεί τίποτα. Να μην υπάρχει κανένα σχέδιο προόδου, ισορροπίας, μέριμνας, δικαιοσύνης. Μόνο ένα σύνθημα, δουλειά και κατανάλωση, ενέργειες σχεδόν μηχανιστικές, χωρίς πολλή ή καθόλου σκέψη. Και ποιος είναι ο στόχος; Μόνο ένας. Η παραγωγή πλούτου. Χωρίς απώτερο σκοπό, χωρίς σημασία, χωρίς λογική. Και αν δεν έχεις άλλα χρήματα δεν πειράζει, θα σου δανείσουμε εμείς. Εξασφαλίζουμε έτσι οτι δεν θα σου πάρουμε μόνο τα χρήματα που έχεις σήμερα, αλλά και τα χρήματα που θα βγάλεις στο μέλλον.
Και έτσι οι οικονομίες "τρέχουν", οι χώρες "αναπτύσονται", οι άνθρωποι "βελτιώνουν" το βιοτικό τους επίπεδο αποκτώντας τόσα χρήσιμα πράγματα, όπως δυο - τρία αυτοκίνητα, δύο - τρείς τηλεοράσεις, δυο - τρία κινητά και ένα σπίτι. Που πολλές φορές θα το κτίσουν στους πρόποδες ή στην πλαγιά του βουνού που είχε καεί πριν 15 χρόνια και που επρόκειτο να αναδασωθεί. Ήταν δέσμευση. Και για όλα αυτά χρειάζεται πάντα περισσότερη ενέργεια. Εκει σχεδιάζεται το επόμενο μεγάλο φαγοπότι. Εντάξει όλα αυτά κάνουν κακό στο περιβάλλον, αλλά εδώ τώρα παίζεται το παιχνίδι της παγκόσμιας κυριαρχίας, για το περιβάλλον θα συζητάμε;
Και μέσα σ'αυτή την τελείως εκτός ελέγχου κατάσταση, δεν είδαν οτι το χρήμα τελείωνε. Και μόλις άρχισαν να σκάνε τα κανόνια, το ένα πίσω από το άλλο, άρχισαν να συνειδητοποιούν οτι το πάρτι τελείωσε και ο λογαριασμός περίμενε να πληρωθεί.
Ύφεση. Ύφεση σημαίνει μαζευόμαστε. Τέλος η σπατάλη. Αυτά τα νέα, τουλάχιστον για το περιβάλλον είναι καλά. Όσο για μας είναι η μεγάλη μας ευκαιρία να το ξανασκεφτούμε. Να αλλάξουμε κάπως την ζωή μας. Αν στο άμεσο μέλλον δείτε τους ποδηλάτες να αυξάνονται ραγδαία, να ξέρετε οτι δεν είναι από επιλογή αλλά από ανάγκη.
Ύφεση. Ύφεση σημαίνει μαζευόμαστε. Τέλος η σπατάλη. Αυτά τα νέα, τουλάχιστον για το περιβάλλον είναι καλά.
Αλλά μάλλον ατύχησες . Από την κρίση του 20-30 Το σύστημα ανέκαμψε με έναν παγκόσμιο πόλεμο, new deal και ανάπτυξη-ανάπτυξη-ανάπτυξη. Από την ύφεση του 73 και την πετρελαική κρίση, ανέκαμψε με Θάτσερ, Ρήγκαν, κατάργηση του κοινωνικού κράτους και ανάπτυξη-ανάπτυξη-ανάπτυξη,
Κάτι μου λέει ότι για να ξεπεραστεί η κρίση, εκτός ότι θα μας σκίσουν, θα ξεσκίσουν και ότι έχει απομείνει από το περιβάλλον . (Ήδη - επικαλούμενη την κρίση - η Αμερικάνικη κυβέρνηση θέλει να επιτρέψει την άντληση πετρελαίου από περιοχες που απαγορευόταν επειδή ήταν πολύ κοντά στις ακτές για περιβαλλοντικούς λόγους . Και φυσικά όλα τα ζώα μαζί, θέλουν να αρχίσουν να ανοίγουν τρύπες όπου λιώνουν οι πάγοι .)
Επίσης έχω την εντύπωση ότι και για την Ελλάδα, η λύση θα είναι η παραδοσιακή. Ότι παίρνουν από εμάς, θα το δίνουν για "Αναπτυξιακά Έργα", δηλ, δρόμους, ξενοδοχεία, λιμάνια, δουλειά να γίνεται .
Μάγκες πιάστε τα γιοφύρια ...
Φοβάμαι οτι έχεις δίκιο πως στο όνομα της ύφεσης και των δύσκολων καιρών θα επιτραπούν ενέργειες που υπο άλλες συνθήκες δεν θα επιτρέπονταν. Να έχεις όμως και εσύ κατα νού οτι η σημερινή εποχή με αυτή του 1929 - 1931 έχει μεγάλες διαφορές. Την εποχή εκείνη και ειδικότερα μετά τον πόλεμο, ένας ολόκληρος κόσμος ήταν υπό ανάπτυξη και χρειαζόταν ανοικοδόμηση, ενώ σήμερα μάλλον το αντίθετο θα ήταν η ανάγκη. Η πιο σημαντική διαφορά όμως έγκειται στον παράγοντα πετρέλαιο. Το πετρέλαιο φίλε psipsinel σε πολύ λίγο καιρό δεν θα φτάνει για να καλύψει όλες τις ανάγκες. Υπάρχει ένας κανόνας που δημιουργήθηκε από ανθρώπους της πετρελαϊκής βιομηχανίας, σύμφωνα με τον οποίο 30 - 40 χρόνια μετά την κορύφωση της παραγωγής πετρελαίου, έρχεται η εξάντληση των κοιτασμάτων. Λοιπόν οι ΗΠΑ έφτασαν στην κορύφωση της παραγωγής το 1970, η Ρωσία το 1987, το Ιραν το 1973, η Λιβύη το 1969 κ.α. Οι χώρες με περιθώριο πολλά ακόμα χρόνια να αυξάνουν την παραγωγή τους είναι το Ιράκ, η Σαουδική Αραβία και το Κουβέιτ. Γι'αυτό βεβαίως και συνεχίζεται η εκστρατεία των Αμερικανών στο Ιράκ, παρά την παταγώδη αποτυχία. Έτσι οι περισσότεροι συμφωνούν οτι σύντομα η ζήτηση θα ξεπεράσει την παραγωγή. Και τότε φίλε ξέρεις τι γίνεται; Τότε τα 200 δολ. το βαρέλι είναι τσάμπα, χάρισμα.
Υπάρχει λύση; Μάλλον, αλλά όχι εύκολη. Ο άνθρωπος κατάφερε μέσα σε 100 χρόνια να εξαντήσει μια πηγή ενέργειας που χρειάστηκε σχεδόν 500 εκατομύρια χρόνια για να δημιουργηθεί. Αν πιστεύει κανείς οτι αυτό το έγκλημα θα ξεπεραστεί χωρίς κόστος είναι βαθιά νυχτωμένος. Χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και στροφή προς τα κοινωνικά μοντέλα αργής ανάπτυξης και ορθολογικής κατανάλωσης είναι η λύση. Το ερώτημα είναι αν είμαστε ώριμοι για να την εφαρμόσουμε.
Νομίζω ότι το να περιμένουμε να εξαντληθεί το πετρέλαιο ( ή να λιγοστέψει) για να γλιτώσουμε, δεν θα μας βοηθήσει.
Καταρχήν υπάρχουν πολλοί επιστήμονες οι οποίοι διαφωνούν με το αν πράγματι τελειώνει το πετρέλαιο, ή αν γίνεται πιο ακριβή (με τα σημερινά μέσα ) η εξορυξή του. Θα μπορούσαν πχ πρώτα να το ακριβήνουν - λόγω έλλειψης - και στη συνέχεια να βρουν και τρόπους να το βρίσκουν φθηνότερα για να έχουν ακόμα μεγαλύτερα κέρδη.
Επιπλέον, νομίζω ότι το να θεωρούμε ότι ένα κοινωνικό-πολιτικό-οικονομικό σύστημα που έχει επιβιώσει τους τελευταίους αιώνες - και οι ιθύνοντες μηχανισμοί του, απλώς "δεν καταλαβαίνουν, δεν αντιλαμβάνονται κλπ κλπ", είναι αδαές εκ μέρους μας. Σίγουρα ξέρουν πολύ περισσότερα από εμάς και μάλλον καταλαβαίνουν αρκετά. Άρα κάποιον ( ή κάποιους) άσσους έχουν στο τσεπάκι τους . Όχι για να σώσουν το κόσμο (εμάς) ή το περιβάλλον, αλλά για να διαιωνίσουν αυτό το ληστρικό τρόπο ζωής. Ηδη βγάζουν πολλά από την "προστασία' του περιβάλλοντος που καταστρέφουν οι ίδιοι. Σε λίγο θα μας αναγκάζουν να αγοράζουμε υβριδικά αυτοκίνητα για το "κοινό καλό" και μετά θα βγάλουν πχ ηλεκτρικά που θα πρέπει να φτιάξουν σταθμούς πυρηνικής ενέργειας για να δουλέψουν.
Με λίγα λόγια, η επιστροφή στη φύση δια της εξαντλήσεως των πρωτογενών αποθεμάτων και αναγκαστικού περιορισμού της ανάπτυξης, μπορεί να αποτελεί σενάριο μόνο στη φαντασία μας ( και όχι όμορφο γιατί σκέψου τι ντου θα γίνουν για να εξασφαλιστούν οι τελευταίες πηγές ) .
Συμμερίζομαι τις σκέψεις σου αλλά όχι τα συμπεράσματά σου. Θα προσπαθήσω να σου απαντήσω σε κάποιο διάλλειμα της δουλειάς μου.
Δεν είναι το πρόβλημα το πετρέλαιο, αλλά το ενεργειακό μοντέλο. Και άλλες μορφές ενέργειας ("πιο οικολογικές") να πάρουν τη θέση του, τα ίδια και χειρότερα θα απαιτηθούν για να συντηρηθεί η οικονομική σαπουνόφουσκα. Το κορυφαίο έργο του χρήματος είναι ο πόλεμος και η καταστροφή σε κάθε της μορφή: μακραίνει ο κήπος ακριβαίνουν τα λάχανα.
Σχετικά με το πετρέλαιο πρέπει να γίνει κατανοητό οτι το πρόβλημα δεν θα παρουσιαστεί όταν το αυτό θα τελειώσει, αλλά όταν η παραγωγή θα είναι μικρότερη από την ζήτηση. Αυτή η στιγμή λοιπόν είναι κοντά και εξήγησα πως συνάγεται αυτό. Όσο για νέα κοιτάσματα, οι αναφορές λένε οτι δεν φτάνουν. Τέλος ποτέ μην περιμένεις οτι θα ανακοινωθεί το πρόβλημα πριν την στιγμή που θα γίνει ολοφάνερο. Οι πετρελαϊκές εταιρείες ήδη εργάζονται πάνω σε εναλλακτικές πηγές ενέργειας, ή συμμετέχουν σε σχετικά projects ελπίζοντας πως με την εμφάνιση του αδιεξόδου θα έχουν εκ νέου εδραιώσει την θέση τους.
Σχετικά τώρα με το αν το υπάρχον οικονομκό σύστημα, έχει τους τρόπους να διαιωνίζεται, εγώ αμφιβάλλω. Η τρέχουσα οικονομική κρίση δείχνει την αδυναμία αντίδρασής του σε προβλέψιμα γεγονότα με απρόβλεπτες όμως εξελίξεις, λόγω άγνοιας διασυνδέσεων. Από εκεί και πέρα την αποψή μου περί το αν κάποιοι γνωρίζουν κάτι παραπάνω, ή αν καταλαβαίνουν και τέλος πολύ περισσότερο αν έχουν κάποιον άσσο στο μανίκι, μάλλον την ξέρεις. Δυστυχώς κανείς από τους δύο δεν μπορεί να αποδείξει την ορθότητα της εκτίμησής του. Μπορεί μόνο να αναφέρει τις ενδείξεις που τον οδηγούν στα συμπεράσματά του. Εγώ λοιπόν διαβάζω οτι το κόστος μόνο της εκστρατείας στο Ιρακ είναι 12 δισ. δολάρια το μήνα. Τα δε αποτελέσματα αυτής της εκστρατείας τα βλέπουμε. Και συμπεραίνουμε οτι το τέλος είναι μακριά και δεν φαίνεται αίσιο. Σε κάθε περίπτωση η περιοχή είναι πιο ασταθής από ποτέ. Εκεί οπου σύντομα θα παράγεται το 50% του πετρελαίου παγκόσμια. Επίσης υποτίμησαν την Ρωσία που μέσα σε 10 χρόνια έγινε ένας πολύ σημαντικός αντίπαλος. Και τέλος με τις τεράστιες επενδύσεις τους στην Κίνα, έθρεψαν ένα γίγαντα που τώρα έχει αρχίσει να δείχνει την δύναμή του και να είναι ένας από τους βασικότερους παράγοντες της αύξησης της ζήτησης του πετρελαίου. Όλα αυτά μπορεί να σε οδηγήσουν στο συμπέρασμα πως ελέγχει κανείς την κατάσταση; Ο μόνος κερδισμένος φίλε, είναι οι αμερικανικές επιχειρήσεις. Αλλά αυτές ενδιαφέρονται μόνο για το άμεσο γρήγορο κέρδος. Ενεργούν με βραχύ ορίζοντα και αδιαφορούν παντελώς για τις μακροπρόθεσμες εξελίξεις.
Όσο για την υπόνοια που αφήνεις για μια παγκόσμια σύραξη, τι να σου πω. Θεωρώ πως δεν αξίζει να την θεωρήσουμε, όχι γιατί την αποκλείω (από πνευμαικά διαταραγμένους δεν έχουμε έλλειψη), αλλά γιατί αν συμβεί, τότε η κουβέντα που κάνουμε δεν έχει καμία σημασία.
Σε μια δημόσια συζήτηση αυτό που μετράει περισσότερο από τις επιμέρους απόψεις είναι τα ερεθίσματα που προσφέρει ο ένας στον άλλο για προβληματισμό. Υπάρχει μία ταινία που αποκαλύπτει με μοναδικό τρόπο αυτό που ο τίτλος της αναφέρει: το πνεύμα της εποχής. Zeitgeist.
(Προειδοποίηση: ένα δίωρο που θέλει την υπομονή του...)