Όσοι περιμένατε να δείτε μία «ροζ» αγγελία, λυπάμαι αλλά θα σας απογοητεύσω.
Έβαλα τον παραπάνω τίτλο για να παρουσιάσω άλλο ένα ΤΡΑΓΙΚΟ θέαμα που αντίκρυσα στην Αθήνα του σήμερα.
Σε κεντρικό δρόμο της Αθήνας, κινείται μία νεαρή μητέρα με δύο παιδιά. Το ένα είναι πολύ μικρό και βρίσκεται σε καροτσάκι. Το δεύτερο περπατάει δίπλα από τη μαμά του και το καροτσάκι. Η μητέρα αυτή προσπαθεί να περάσει απέναντι ένα στενό δρομάκι για να ανέβει σε πλατεία. Αυτό όμως το φαινομενικά «απλό» θέμα αποδείχθηκε εξαιρετικά πολύπλοκο! Τα σταθμευμένα αυτοκίνητα γύρω από την πλατεία είναι τόσο κολλημένα το ένα με το άλλο που είναι αδύνατο να περάσει με το καροτσάκι!!! Δεν είναι όμως αυτό το θέμα μου. Το θέμα είναι πως καθώς αγωνίζεται να περάσει οριακά, ένας (δεν έχω κάποιο χαρακτηρισμό που να μπορώ να δώσω σε αυτόν τον άνθρωπο και να αισθανθώ καλά με τον εαυτό μου) αντί να πάει να τη βοηθήσει, αρχίζει και της φωνάζει: «ε, τι κάνεις εκεί; θα...γρατζουνίσεις το αυτοκίνητο»!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Αγανακτισμένη εκείνη αρχίζει να του λέει «με βλέπεις μόνη μου με δύο μικρά παιδιά και καρότσι και αυτό που μου λες είναι να προσέχω μη γρατζουνίσω το αυτοκίνητο; Από που να περάσω;». Δυστυχώς ο...άνθρωπος αυτός (ξέρω ξέρω, είμαι ευγενικός που τον αποκαλώ άνθρωπο) της λέει «από εκεί, έχει...ταμπέλα»!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! (λες και θέλουμε ταμπέλα πια για να περάσουμε πεζοί ένα δρόμο).
Ήμουν με το ποδήλατο, πήγα και της είπα να με ακολουθήσει σε ένα σημείο που ήταν αρκετό για να περάσει. Δεν μπήκα στον κόπο να μιλήσω με τον....(άντε βάλτε εσείς ό,τι λέξη θέλετε εδώ). Σκέφθηκα πως ό,τι κι αν έλεγα θα ήταν σα να βαράω ελέφαντα με χαρτάκια που εκτοξεύονται φυσώντας σε καλαμάκι.
Η αηδία μου ήταν μεγαλύτερη και από αυτή που είχα εισπνεύσει νωρίτερα μέσω του τοξικού αέρα που περιγράφω σε άλλο νήμα....
αυτομοτιον με χαλασες, και με το που ειδα τιτλο πηγα
χτενιστικα,φορασα παπιγιον, πηρα μερικα λουλουδια απο το βαζο της μανας μου στη κουζινα και
διαβασα τις πρωτες σειρες και μετα ξενερωσα
στο θεμα, μπραβο σου, ευτυχως υπαρχουν ακομα ανθρωποι,
απλα καλο θα ειναι να μην αναφερομαστε συνεχεια, σε τετοια περιστατικα, σαν ειδος προς εξαφανιση, γιατι εχω αντιληφθει οτι τα πραγματα ειναι αρκετα καλυτερα, απο αυτο που περιμενουμε
Βλεπω πολυ κοσμο να κανει αυτο που θεωρουμε ειδος προς εξαφανιση,
ενω μεσα μας νομιζουμε οτι ολοι ειναι σαν τον καγκουρα
Περιμένω πότε θα φτάσω στο αμήν και να μου συμβεί κάτι παρόμοιο με το καρότσι και να είναι παρκαρισμένος κανένας ...(βάλτε ότι θέλετε που λέει και ο Automation) πάνω σε διάβαση ή πεζοδρόμιο και να φάει μία ωραία μήνυση σαν αυτή που θα είναι όλη δική του. Αλλά μονίμως δίνω τόπο στην οργή.
Το κακό είναι ότι σε μικρούς δρόμους σπάνια υπάρχουν διαβάσεις με διαγράμμιση.
ούχ, τι να πώ;!
Καλός που υποστήριξες τη μητέρα
Ο τύπος ήταν σίγουρα πολύ βλαμμένος. Τέτοια άτομα εγώ δεν μπορώ να τα αποκαλέσω ανθρώπους. Μπράβο σου που τη βοήθησες ! Αλλά φαντάσου τώρα να ήτανε η γυναίκα καμία μετανάστρια με τα παιδάκια της ή καμία τσιγγάνα με τα παιδάκια της. Εκεί να δεις τι συμπεριφορά θα είχε το κωλοκάθικο... Κάτι τέτοια άτομα είναι για πολλά χαστούκια...
Τετοια περιστατικα πρεπει να μαθαίνονται γιατι δεν τα θελουμε στην κοινωνια που ζουμε!(οπως και πολλα αλλα βεβαια...)
Ομως για καθε ενα τετοιο ΜΑΛ@ΚΑ πλεον υπαρχει και ενας αουτομεισιον και αυτο ειναι παρηγορο!!!!
Υγ παλια υπηρχαν αυτα πανω σε ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ μπαρμπριζ-πορτες-καθρεφτες κοκ
Νομίζω έχω κάνα δύο τέτοια με το γαϊδαράκο κάπου στη βιβλιοθήκη μου. Υπάρχει κάποιος που να μπορεί να τα ξαναβγάλει από το παλιό;
Δες τους http://www.streetpanthers.gr/ από όπου μπορείς να παραγγείλεις ή να τυπώσεις τέτοια αυτοκόλλητα.