Προκαταβάλω το κοινό. Δεν πρόκειται για ερωτικό μήνυμα.
Ψηλός, ωραίος, με μαύρη ποδηλατική ένδυση, χωρίς κράνος, με σκούφια που συγκρατούσε τα ακουστικά (άρα μουσικούλα και ωραία!). Αθηνάς και Ευριππίδου (ναι μ’ αρέσει η περιοχή και συχνάζω!), πάλι με τον Κούλη μου, φορτωμένη. Ερχόσουν από Ομόνοια. Πήγαινα προς Ομόνοια. Έχω μόλις περάσει τη διασταύρωση, δηλαδή την Ευριππίδου. Εσύ τη στρίβεις αριστερά. Ταχύτατος και τσαμπουκαλεμένος όπως θα λέγανε κάποιοι φίλοι μου εδώ. Άντε τώρα να περιμένεις ένα ταξί και ένα Brompton και μάλιστα με μαντάμ πάνω του να περάσει. Κυριολεκτικά μπαίνεις ανάμεσά μας (στο αντίθετό σου ρεύμα δηλαδή). Πολύ high; High σε τι επίπεδο; Απ’ τη μουσική, απ’ το styling που ξεχύλιζες; Από αγωνισταριλίκι; Αναρωτιέμαι. Και καλά το καγκουριλίκι ανάμεσα στ’ αυτοκίνητα, αλλά και μεταξύ μας ωρέ συναποτέτιε μου;
2ο εταπ ομόνοια-σπίτι του!τι επρεπε να γίνει????
??
Ό,τι πρέπει μέσ’ τα σαρδελοκούτια και τις ρίγανες και τους μπακαλιάρους εταπ!
όποιο ποδήλατο δεν κρατάει ελάχιστη ταχύτητα 36χαω ως Μ.Ω.Τ., να πηγαίνει από το πεζοδρόμιο, ή από τις γραμμές του ΜΕΤΡΟ, υπόγεια, να μην αισθάνεται και ντροπή ο αναβάτης.
Οι δρόμοι να μένουν ανοικτοί μόνο για τα τσαμπιόνια.
.
.
.
.
στον τερματισμό θα ελέγχεται το κοντεράκι και θα δίνεται αναμνηστικό δίπλωμα...
.
.
.
.
η ζωή είναι μικρή, κυρία μου,....... μερικοί βιάζονται....
...ανεκτή μόνο κ μόνο επειδή καβαλάει ποδήλατο
αν απ την όλη εικόνα λείπατε σεις ή κάποιος άλλος ποδηλάτης, θα μπορούσα να ρωτήσω για την αντίδραση σας βελανιδιά? για το 'ανεκτή' συγγνώμη. σας έχω ως τώρα εκτιμήσει αλλεργική στις βρωμολοχίες
Το να πέσει πάνω σου κάποιος ενώ προχωρείς στο πεζοδρόμιο φορτωμένος με τσάντες είναι σύνηθες και υποφερτό, πάντως σίγουρα αναμενόμενο, λόγω μη φοβερών επιπτώσεων.
Το να συμπεριφέρεται όμως κάποιος ως αόματος ή ότι το συναπάντημά του είναι αόρατο στο δρόμο είναι ζόρικο. Εγώ τον τελευταίο καιρό, πρωϊνές κύρια ώρες συναντώ πολλά τέτοια όντα. Θυμώνω. Πολύ θυμώνω. Και μ’ ενοχλούν οι βρωμοκουβέντες για πλάκα, αλλά τις βρίσκω εξαιρετικά εκτονωτικές όταν συμβαίνουν αλλόκοτα σε βάρος μου, ειδικά όταν δεν φταίω...
Συγχωρεμένος λοιπόν...
Εκείνο που με σοκάρει σ’ όλους αυτούς είναι το απλανές βλέμμα. Κι ο ποδηλάτης είχε ένα τέτοιο. Λυπάμαι κι ελπίζω να διαβάζει.
Μιλάω ως συμμετέχουσα στο σκηνικό. Δεν ξέρω τι θα έκανα αν ήμουν παρατηρήτρια. Πάντως και σαν παρατηρήτρια πια έχω το φίλτρο της εμπειρίας του δρόμου. Κάτι σαν ψύχωση ας πούμε. Και πεζή εγώ είμαι πάνω στο ποδήλατο. Και στο λεωφορείο πάλι πάνω στο ποδήλατο είμαι...
α καλά. το τελευταίο που θα περίμενα ήταν να θεωρήσετε πως ο χαρακτηρισμός απευθυνόταν σε σας. κ όχι στον θρασύ λοστ πρωταγωνιστή επεισόδιου. τέτοια συγγνώμη να την βράσω. προτιμότερο το αιώνιο τσουρούφλισμα στο ενδότερο γκαζάκι κολάσεως