Είναι ένα απόσπασμα κειμένου από τις ''Μέρες Γ'', εν είδει σκέψεων και ημερολογίου, που έπεσε στα χέρια μου στα φοιτητικά χρόνια, και από τότε με στοιχειώνει, δεν ξέρω γιατί.
Ακολουθώ την παρόρμηση να το μοιραστώ μαζί σας, γνωρίζοντας ότι ο Σεφέρης έγραψε πολύ πιο δυνατές σκέψεις και αποφθέγματα- σκόρπια στο έργο του-που αξίζει να τα ψάξει κανείς.
''Σκέψη του παροδικού που σε παραλύει. Σπίτια, θάνατοι, χωρισμοί. Η ζωή του ανθρώπου είναι καμωμένη από καιρούς. Καιρός να σπείρεις, καιρός να θερίσεις, καιρός της θλίψης, καιρός της χαράς, καιρός της αγάπης, καιρός της μοναξιάς. Αν το σκεφτείς έτσι, θα μπορέσεις και στη χαμηλότερη στιγμή να στηριχτείς, γιατί κι αυτή θα ανήκει σ έναν από τους καιρούς της ζωής σου''.
''
Categories:
Αξιολόγηση:
0 ψήφοι
Έχω διαβάσει όλα τα ημερολόγια του Σεφέρη και είναι από τα βιβλία που θα συνιστούσα ανεπιφύλακτα σε όλους να τα διαβάσουν. Εκτός ότι εκεί γράφει για την ζωή του, ( και δεν περίμενα ότι είχε εμπλακεί στις καταστάσεις που περιγράφει εκεί πέρα- θα μπορουσε κανείς να φτιάξει ταινία με την ζωή του), σε ορισμένα σημεία έχει γράψει τόσο οξυδερκή πράγματα, ( που βγήκαν παρακάτω ) που πραγματικά εκπλήσσει.
Μια ταινία για τα Ημερολόγια Καταστρώματος...
Οι "Μέρες" του Σεφέρη είναι τα προσωπικά του ημερολόγια, από όπου έχει αφαιρέσει ότι πολιτικές λεπτομέρειες μπορεί να είναι ήταν απόρρητες τις οποίες ήξερε από πρώτο χέρι ως διπλωματικός ακόλουθος που ήταν. Επίσης σε αυτά τα βιβλία δεν αναφέρεται τίποτα για την συγγραφική του δραστηριότητα. Ότι είχε γράψει για αυτήν, το ξεχώρισε και το δημοσίευσε σε ανεξάρτητες εκδόσεις.
Πάντως η ζωή του θα μπορούσε άνετα να είναι και μυθιστόρημα, ειδικά κατά την διάρκεια του ΔΠΠ, λίγο πριν και μετά, όπου του συμβαίνουν τα απίστευτα πράγματα. Στα ημερολόγια του αυτά, καταγράφει την ιστορία του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου στην Ελλάδα, και τις δικές τους περιπέτειες, πάντα απο την πλευρά του αυτόπτη μάρτυρα, και μέσα από τον μικρόκοσμο του, αλλά και μέσα από την θέση του στα μέσα και στα έξω των κυβερνήσεων της εποχής μαζί με προσωπικές του εκτιμήσεις, σχόλια κτλ.
Τα διάβασα όλα πέρυσι τον χειμώνα, και μπορώ να πω ότι τα βρήκα απλά συναρπαστικά.
για την ανταπόκριση στο κειμενάκι που ανέβασα.
Τα σχόλιά σας πολύτιμα, η ταινία ένας θησαυρός.
Έμαθα τόσα πράγματα...
Να είστε καλά.
Το ευχαριστώ και σε σένα που θύμισες τον Σεφέρη κι έδωσες την ευκαιρία να γίνει αναφορά στην αξιόλογα εξαιρετική ταινία. Ακούγοντας τα Ημερολόγια του Καταστρώματος ο νους πήγε στο "πήραμε τη ζωή μας λάθος"..
Καλή Κυριακή!
Μάρω
Αγαπητές μου φίλες καλημέρα.
Κι εγώ με τη σειρά μου να πω ευχαριστώ για τη θύμηση. Ημερολόγια μοναδικά, ιδανικό πνεύμα, αξεπέραστη τέχνη στις λέξεις.
Σημ. Ένα λαθάκι είδα παραπάνω. /
Η πολιτική, ήταν μέσα κι έξω απ' αυτά, κούφιο ζωντανό, κόσμος ελεεινός αλλά και επαίνους μέσα από χλιαρή κριτική:
[...] ο μόνος αγνός και πιστός στο βασιλιά, με σθένος και δύναμη, αν και φανατικός.[...]
Επίσης, ποτέ δεν ήταν μέσα στα τραγικά γεγονότα, τον πόνο ή τους ξεριζωμούς και τις εκκαθαρίσεις του λογοτεχνικού κόσμου. Δεν λέω κάτι κακό, απλώς, ο μεγαλοαστισμός και το πνεύμα της εποχής ήταν σε άλλους κύκλους σε σχέση με την αλλαγή της ιστορίας μέσα από αίμα ή από τους χαμένους ποιητές όπως ο Μ. Αναγνωστάκης ή ο Μ. Σαχτούρης που κυνηγήθηκαν άσχημα.
Σημ.2 Δείτε σε blog, εδώ μέσα, μία σπάνια αναφορά.
Ακριβώς επειδή ήταν ο μεγαλοαστός που ήταν, και επειδή ήταν στην θέση που ήταν, για αυτό και έγραψε και κάποια πράγματα για τους πολιτικούς της εποχής, ( στα προσωπικά του ημερολόγια) που δεν θα τα μαθαίναμε ποτέ από οποιονδήποτε άλλο που δεν μπορούσε να έχει πρόσβαση σε τέτοιες πληροφορίες.
Προσωπικά θεωρώ ότι η Ιστορία θα έπρεπε να ανασυγκροτείται από τις προσωπικές διηγήσεις του κάθε αυτόπτη μάρτυρα έστω και αν η οπτική του είναι υποκειμενική. Πολλές υποκειμενικές διηγήσεις αυτόπτων μαρτύρων μπορούν να φτιάξουν μία αντικειμενική εικόνα. Και σε πολλά σημεία ο Σεφέρης λέει πράγματα που οι επίσημη Ιστορία δεν λέει, είτε γιατί τα γεγονότα που διηγείται μπήκαν σε ένα γενικότερο πλαίσιο ως μη τόσο σημαντικά για να αναφερθούν, είτε γιατί είναι λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά.
Περιγράφει π.χ πως κατά την απόβαση στην Κρήτη, επειδή η κυβέρνηση Μεταξά είχε αφοπλίσει τους Κρητικούς, οι κάτοικοι πολεμούσαν μες στα σπίτια τους τους Γερμανούς με ότι είχαν. Με τις τσάπες, τα κουζινομάχαιρα και ότι υπήρχε εύκαιρο για να χρησιμοποιηθεί ως όπλο. Με την διήγηση του αυτή, μεταστρέφει την εικόνα του πολέμου, από το γενικό, ( αλεξιπτωτιστές πέφτουν στο νησί τόσα θύματα, τόσοι τραυματίες νούμερα στο χαρτί) στο προσωπικό, ( ο αλεξιπτωτιστής μπουκάρει με όπλο στο σπίτι σου και εσύ του σπας την τσάπα στο κεφάλι γιατί τα παιδιά είναι στο δίπλα δωμάτιο και η γυναίκα σου είναι σε κατάσταση υστερίας με το μωρό στην αγκαλιά). Εκεί το " η Κρήτη αντιστάθηκε στους Γερμανούς" αποκτάει την πραγματική της διάσταση.
Εκτιμώ ιδιαίτερα τέτοιου είδους διηγήσεις και ας είναι υποκειμενικές. Υποκειμενικά είναι πάντα τα βιώματα μας.
Θα καταχραστώ εδώ το blog της bookluv και θα σας δώσω ένα λινκ για ένα από τα πιο ενδιαφέροντα Ιστορικά sites.
Πρόκειται για τα αρχεία Romano.
http://romanoarchives.altervista.org/
Αυτό το ίδρυμα έχει πάρει όλες τις ταινίες που είχαν γυριστεί κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου, και που πρόσφατα αποχαρακτηρίστηκαν από απόρρητες και τις οποίες τις ψηφιοποιεί τις επανακωδικοποιεί και τις διαθέτει για εκπαιδευτικούς λόγους.
Πολλές από αυτές είναι έγχρωμες, ( είχαν έγχρωμα φιλμ τότε), και είχαν χαρακτηριστεί ως απόρρητες γιατί έδειχναν τους οπλικούς νεωτερισμούς που είχαν τα διάφορα στρατόπεδα διαθέσιμους, και ως εκ τούτου δεν έπρεπε να βγουν στην δημοσιότητα.
Πάμε τώρα να σας πω και το πιο ενδιαφέρον από αυτήν την περίπτωση: Ένα Ίδρυμα στην Πολωνία, πήρε κάποιες από αυτές τις ταινίες που δείχνουν την πολιορκία της Βαρσοβίας, τις επεξεργάστηκε, έκανε τις μαυρόασπρες έγχρωμές και έκανε overdabbing στον ήχο. Δηλαδή προσέθεσαν τους ήχους από τα όπλα αλλά ακόμα και τις φωνές των ανθρώπων, ( με σπικάρισμα από πάνω αφού έβαλαν κόσμο να διαβάσει τα χείλη των ανθρώπων στις ταινίες όπου φαίνονται ότι μιλάνε ) με στόχο να κάνουν ένα φιλμ που να δείχνει, πιο άμεση και πιο πραγματική την Ιστορία για τις νεότερες γενεές.
Το όλο αυτό project ξεκίνησε όταν κάποιοι είπαν ότι η Ιστορία τους φαίνεται πολυ μακρυνή και δεν τους αγγίζει, γιατί τα "επίκαιρα" της εποχής, ταινίες κτλ, είναι μαυρόασπρα και βουβά.
Λοιπόν όλο αυτό το υλικό μονταρίστηκε σε μία ταινία τύπου ντοκυμαντέρ και θα βγει στους κινηματογράφους κάπου μες στην προσεχή χρονιά.
Λέγεται Powstanie Warszawskie και το τρέιλερ της ταινίας μπορείτε να το δείτε εδώ:
http://www.youtube.com/watch?v=DHBtxwE_bQ0
Οι εικόνες πραγματικές οι ήχοι από πάνω για πιο ρεαλιστικό αποτέλεσμα.
Ναι, έχεις δίκιο, έτσι είναι.
Οι θέσεις που κατείχε ήταν ένα παράθυρο στην ιστορία της χώρας, όπου ελάχιστοι μπορούσαν να δουν, τόσες σημαντικές εξελίξεις πίσω από κλειστές πόρτες.
Όπως κι αν έχει, το ποιητικό του έργο είναι μοναδικό, μακάρι να μπορούμε να διαβάζουμε τόσο σπάνιους δημιουργούς.
Με αφορμή το θέμα, έψαχνα ποιήματά του, είχα αρκετά που δεν τους είχα ρίξει ποτέ σοβαρή ματιά.
Μοναδική κληρονομιά.
Αγαπητή BookLuv ανεβάζης ψηλά το πήχη.
Η υποκειμενική μου άποψη τον θεωρεί στριφνό και λίγο σκοτεινό σαν άνθρωπο,
θα συμφωνίσω απόλυτα όμως με τη φίλη Wicca ότι δηλ: σε ορισμένα σημεία έχει γράψει τόσο οξυδερκή πράγματα, που πραγματικά εκπλήσσει.
Ένα τέτοιο παράδειγμα άλλωστε είναι και το απόσπασμα που παραθέτεις εσύ,
γιαυτό η έτερη επίσης υποκειμενική μου άποψη τον θεωρεί τεράστιο μέγεθος.
όχι σε όλο το έργο του.. λιγα είναι τα ποιητικά του κείμενα που η θεση του διπλωματη δεν επισκίασε την ελευθερία του ποιητή..
Δεν θέλω να επεκταθώ γιατί θα πέσουν σαγόνια να μας ξεσκίσουν.
Από αυτά που δεν θα βρω ιντερνετικά (μόνο ελάχιστα από ανθολογίες).
Σημ. Ας μείνουμε στα θετικά. Μεγάλη τέχνη, μοναδική.
...για να ξεσκίζουν,
μπορούν και να χαμογελούν.
Η τέχνη, εξ άλλου, γιατί να μη συμφιλιώνει, όταν πρόκειται για ανθρώπινες αλήθειες,
που κάποιος είχε το θείο δώρο/ χάρισμα να μπορεί να τις εκφράζει μοναδικά.
Εγώ ομολογώ δεν είχα προβληματιστεί πάνω στις πολιτικές θέσεις του Σεφέρη, και μπράβο που το θέσατε, γιατί φωτίζετε και μια άλλη πλευρά.
Οποια θέση κι αν παίρνει κανείς,
μπορεί να χαρεί την ομορφιά και την καθαρή ποίηση σε φράσεις όπως ...
''Τα μυστικά της θάλασσας ξεχνιούνται στο ακρογιάλι''.
''Χώρες του ήλιου, και δεν μπορείτε ν αντικρύσετε τον ήλιο.
Χώρες του ανθρώπου, και δεν μπορείτε ν αντικρύσετε τον άνθρωπο''.
Τούτο το τελευταίο σηκώνει και συζήτηση ''πολιτική''...
Ασφαλώς, ποιος διαφωνεί;
(Τα παρακάτω είναι σκέψεις και τίποτα άλλο. Το έργο είναι ένα και μοναδικό).
Δεν ξέρω με ποιο πνεύμα το λες αυτό το πρώτο αλλά προσωπικά δεν θέλω να κρίνω έναν δημιουργό από τις ιστορικές πολιτικές συνθήκες της εποχής του.
Πολλοί δημιουργοί άλλωστε βρέθηκαν παγιδευμένοι σε διάφορες πολιτικές καταστάσεις, όπου η δήλωση των πολιτικών τους απόψεων θα σήμαινε θάψιμο της τέχνης τους, και η όποια εργασία θα μπορούσαν να βρουν στα πλαίσια του εκάστοτε καθεστώτος, τους κατηγοριοποιούσε ως καλλιτέχνες συνασπισμένους με αυτό, άσχετα αν ήταν ή δεν ήταν στην πραγματικότητα.
Εδώ θα πρέπει να μην ξεχνάμε ότι όλοι οι καλλιτέχνες σε κάθε είδους τέχνη, σε όλη την Ευρώπη στο μεσοπόλεμο και μετά, σχετίστηκαν με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο με κάποιο ολοκληρωτικό καθεστώς, γιατί όλη η Ευρώπη εκείνης της εποχής, ήταν υπό το κράτος τέτοιων καθεστώτων. Από την Ισπανία του Εμφυλίου και του Φράνκο, η Ιταλία του Μουσολίνι, η Γερμανία του Χίτλερ, η Ρωσία του Στάλιν, η Ελλάδα του Μεταξά... ποια χώρα δεν είχε τέτοια καθεστώτα;;
Οι καλλιτέχνες θα πρέπει να κρίνονται μόνον από το έργο τους.
Σοβαρά μίλησα.
Σωστά είναι όλα όσα είπες.
Καλώς ή κακώς: Οι καλλιτέχνες θα πρέπει να κρίνονται μόνον από το έργο τους.