Στην παγωμένη ερημιά
της στάσης,
ζεστή, ολόφωτη πολιτεία
έρχεται να σε πάρει μέσα της.
Βραδινό λεωφορείο.
Categories:
Αξιολόγηση:
0 ψήφοι
Night Bus
Στην παγωμένη ερημιά
της στάσης,
ζεστή, ολόφωτη πολιτεία
έρχεται να σε πάρει μέσα της.
Βραδινό λεωφορείο.
κινηματογραφικό!
βλέπω τα πλάνα...
με "εκνευρίζει" μόνο, που είναι σύντομο!
μη μου δίνεις σημασία, είναι πανέμορφα απλό!
μου προκαλεί η «ζεστή, ολοφώτεινη πλατεία»! Την έχω στην καρδιά μου.
Σας εύχομαι κάθε καλό
Όποιος έχει τύχει να βρεθεί να περιμένει λεωφορείο νύχτα σε στάση με παλιόκαιρο - καλή ώρα όπως τώρα- μπορεί να το νιώσει.
Νά'σαι καλα βρε BookLuv
Στον καυτό θόρυβο
του δρόμου,
κρύο, σκοτεινό χωριό
φεύγει από κοντά του.
Πρωινή άμαξα.
Σημ. Αν και δεν ξέρω από ζόρια. Όμορφο, σεμνό, τρυφερό.
Για όλους αυτούς που ξέρουν από δύσκολα.
Σημ.2 Μη βαράτε, δεν είμαι γήπεδο κι έχω τρελαθεί να τραβάω τα βυζιά μου.
Το υπόλοιπο το αφήνεις να το φανταστούμε
porn poetry το λέω!
http://www.youtube.com/watch?v=j9KvvRKKhhs
( πρίν από εμένα έκανε γλαφυρές κριτικές!)
Εδώ προσωπικά μου αρέσουν στολιδάκια όπως αυτά που γράφονται!
Δίνεται έμφαση στα αντίθετα, ενώ το λιτό και απέριττο ύφος είναι τέτοιο επειδή κάνει πολύ κρύο ενδεχομένως!
Δε πυροβολάω ποτέ το πιανίστα/πιανίστρια! Σέβομαι το παραπάνω κείμενο, άλλωστε στις μικρές επιγραφές, με δύο νότες έλεγαν τα πάντα
http://www.grammateion.gr/the-journal
Η φαντασία συμπληρώνει τα όποια κενά, η προσωπικότητα του κάθε ενός χτίζει το υπόλοιπο έργο, η κριτική μου περισεύει
Ευχαριστώ, είναι το ελάχιστο που μπορούμε να πούμε.Σε ένα κόσμο γεμάτο αντίθετα, μπροστινή ρόδα-πίσω ρόδα, ανάποδα σφίγγει το άλλο πετάλι, κούρσες-φιξάκια, όλοι οι καλοί χωράνε σε τούτο δώ το όχημα σκέψεων.
Και τους ευχαριστώ όλους που μας δέχονται μέσα τους, και εδώ μέσα τους.
Τα σέβη μου.
Ευχαριστούμε για το ΄Βραδινό Λεωφορείο΄ ! όλοι στην ουσία, αυτή τη λύτρωσή του περιμένουμε στο μάταιο τούτο κόσμο
...που δέχεστε στην παρέα
ποδηλάτισσα καλοκαιρινή
που κρυώνει
κι έχει παρκάρει την κούρσα στο σαλόνι.
[έχει και ρίμα..τυχαία μου βγήκε!]
Το Raleigh έμεινε από φρένα,
κι εμένα μ έφαγαν τα τραίνα.
Petaliaris, ενδιαφέροντα σχόλια.
Και έτσι επειδή μου το θυμίσανε, υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος:
(ακούγεται δυνατά)
http://www.youtube.com/watch?v=bfhpbjvFoL4
αυτό το τραγούδι
του αξέχαστου Ν. Παπάζογλου
το σκέφτομαι πολύ συχνά,
και ιδιαίτερα αυτούς τους στίχους.
''Πριν να σε χορτάσουνε τα μάτια μου,
σ άρπαξε, θαρρείς, το λεωφορείο,
κι έμεινα να κοιτώ καθώς χανόσουνα,
κι έφτανε ως το κόκκαλο το κρύο''.
Η ίδια ατμόσφαιρα που περιγράφω,
μόνο που εδώ κάποιος εύχεται να μην έρθει το λεωφορείο!