Πρόκειται για ένα απομακρυσμένο ορεινό χωριό που κατάφερε μετά από συστηματική προσπάθεια, όχι μόνο να σταθεί όρθιο, αλλά να γίνει πρότυπο ανάπτυξης. Για τη μεγάλη ανατροπή που έρχεται από την Ανάβρα του νομού Μαγνησίας.
Στις δυτικές πλαγιές της Οθρυος, σε υψόμετρο 1.000 μέτρων και σε απόσταση 40 χιλιομέτρων από την κοντινότερη κωμόπολη (τον Αλμυρό), οι 700 κάτοικοι, όλοι τους κτηνοτρόφοι, απολαμβάνουν εισοδήματα από 30 έως 100 χιλιάδες ευρώ και μια ποιότητα ζωής που μπορεί να συγκριθεί μόνο με την πλούσια Ελβετία.
Εδώ ο κόσμος δεν φεύγει προς τα αστικά κέντρα, αλλά επιστρέφει στο χωριό του.
Με ποσοστό ανεργίας στο μηδέν και με μέσο όρο ηλικίας τα 40 έτη, ο πληθυσμός διπλασιάστηκε μέσα στα τελευταία 15 χρόνια.
Οι υποδομές του υποδειγματικές: Το αιολικό πάρκο, που δίνει έσοδα 100.000 ευρώ ετησίως στην κοινότητα, τα τρία υπερσύγχρονα κτηνοτροφικά πάρκα που στεγάζουν το χειμώνα (όταν η Ανάβρα αποκλείεται από τα χιόνια) 25.000 ζώα, το πρότυπο σφαγείο, που θυμίζει χειρουργείο, το διώροφο πάρκινγκ των 60 θέσεων, το γυμναστήριο με τα τελευταίας τεχνολογίας μηχανήματα, τα γήπεδα ποδοσφαίρου και μπάσκετ, το λαογραφικό μουσείο και φυσικά το περιβαλλοντικό-πολιτιστικό πάρκο, έκτασης 240 στρεμμάτων.
Η κοινωνική μέριμνα κατέχει πρώτιστη θέση: νηπιαγωγείο και δημοτικό του «κουτιού», αγροτικό ιατρείο (πάντοτε στελεχωμένο), δωρεάν στέγαση για τους δασκάλους και τους γιατρούς, «Βοήθεια στο σπίτι», σχεδιασμός για γηροκομείο, ακόμα και για πισίνα!
Πoιο είναι άραγε το μυστικό της επιτυχίας; Πώς μια μειονεκτική περιοχή κατάφερε το «θαύμα»;
Η μάχη με τη μιζέρια άρχισε τις αρχές της δεκαετίας του '90, όταν τα ηνία της κοινότητας πήρε ο Δημήτρης Τσουκαλάς, ένας άνθρωπος που άφησε την Αθήνα για να γυρίσει στο χωριό του και να προσφέρει στη γενέτειρά του. Με ένα διάλειμμα 4 χρόνων, είναι από τότε κοινοτάρχης της Ανάβρας.
Η κατάσταση που συνάντησε ήταν απελπιστική. Τα γελάδια, οι χοίροι και τα πρόβατα κυκλοφορούσαν ελεύθερα στο χωριό. Στους χωματόδρομους. Δεν υπήρχε πουθενά άσφαλτος. Το χειμώνα περπατούσες μέσα στη λάσπη, το καλοκαίρι η σκόνη σε έπνιγε.
«Προτεραιότητά μας ήταν η κατασκευή κτηνοτροφικών πάρκων, για να μπει τέλος στην αναρχία που επικρατούσε. Με φως, νερό και σωστή δόμηση, σταβλίζουν τα ζώα τους το χειμώνα. Τους υπόλοιπους μήνες βόσκουν ελεύθερα στα βουνά. Αυτός είναι και ο λόγος που το κρέας τους φημίζεται για την ξεχωριστή γεύση του. Η κτηνοτροφία είναι η πηγή των εισοδημάτων στην Ανάβρα», λέει στο ΕΤ.Κ ο πρόεδρος της κοινότητας.
«Ισως εγώ είμαι ο πιο φτωχός του χωριού, αφού η σύνταξη που παίρνω από τη ΔΕΗ, όπου έφυγα με το βαθμό του επιθεωρητή, κυμαίνεται στα 2.500 ευρώ».
Βάσεις ανάπτυξης
Η πρόοδος συνεχίστηκε με την κατασκευή του σφαγείου βιολογικής γραμμής, το μοναδικό δημόσιο στην Ελλάδα, με πιστοποίηση από τη ΔΗΩ. Ετσι μπήκε τάξη και δημιουργήθηκε η βάση για την ανάπτυξη της βιοκτηνοτροφίας, με συνέπεια οι παραγωγοί να κερδίζουν σημαντικά ποσά από τις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με χρήματα της οποίας έγιναν οι παραπάνω υποδομές.
Ξύπνιος, σχολαστικός και με όραμα ο πρόεδρος παρακολουθεί ανελλιπώς κάθε κοινοτικό πρόγραμμα και το εκμεταλλεύεται δεόντως. Το μεγαλύτερο επίτευγμά του, όπως λέει ο ίδιος, είναι ότι κατάφερε να αλλάξει τη νοοτροπία των συγχωριανών του. Στην αρχή έφεραν αντιρρήσεις στα σχέδιά του, αλλά με επιμονή και υπομονή τούς έπεισε.
Τώρα τους καλεί να δημιουργήσουν τυποποιητήρια για τα προϊόντα τους, ώστε να ολοκληρωθεί το φάσμα της βιολογικής παραγωγής.
Η Ανάβρα δεν βάσισε την ανάπτυξή της στο κράτος. Ηθελε έσοδα δικά της. Ετσι, πριν από τρία χρόνια ολοκλήρωσε το έργο του αιολικού πάρκου, με τις 20 ανεμογεννήτριες και ανάδοχο την ισπανική εταιρία Gamesa.
Εσοδα
Το ρεύμα το αγοράζει η ΔΕΗ, ενώ η κοινότητα για τη χρήση του χώρου, που της ανήκει, εισπράττει έως και 100.000 ευρώ το χρόνο.
Υπό δημοπράτηση βρίσκεται και η ανάπτυξη υδροηλεκτρικού εργοστασίου, από το νερό των πηγών της Ανάβρας. Από εκεί θα εισπράττονται άλλες 100.000 ευρώ.
Η επιστροφή στις ρίζες είναι μια σταθερή πολιτική για τον κ. Τσουκαλά. Για να ενισχυθεί κι άλλο ο πληθυσμός, έκανε επέκταση του οικισμού και δίνει οικόπεδα σε άστεγους δημότες στο ? της αντικειμενικής τους αξίας και με αποπληρωμή σε 5 δόσεις.
Μετανάστες σε... ορεινό παράδεισο
«Δεν μας λείπει τίποτα. Εγώ, παρόλο που γεννήθηκα στην Αθήνα, ήρθα στο χωριό των γονιών μου, μόλις γνώρισα εδώ, κατά τη διάρκεια των διακοπών, το σύζυγό μου τον Παναγιώτη. Κάναμε τρία παιδιά. Δουλεύουμε με τον άνδρα μου φροντίζοντας τα 100 γελάδια που έχουμε. Πηγαίνουμε γυμναστήριο, πίνουμε τα τσιπουράκια μας στις 5 ταβέρνες του χωριού και αν θέλουμε νυχτερινή ζωή πεταγόμαστε μέχρι τον Δομοκό ή τον Αλμυρό», λέει στον ΕΤ.Κ η Νίκη Μηλιώνη.
Οι ηλικιωμένοι αισθάνονται ασφάλεια με τη μόνιμη παρουσία της αγροτικής γιατρού. Η Ελένη Τριανταφύλλου δέχεται 8 με 9 άτομα καθημερινά στο ιατρείο. Πήγε στην Ανάβρα στις 5 Αυγούστου και για τους επόμενους 9 μήνες που θα μείνει εκεί νιώθει τυχερή που βρέθηκε σε ένα τόσο φιλικό περιβάλλον. Μάλιστα, δεν επιβαρύνεται από την τσέπη της, γιατί μένει σε διαμέρισμα που της παραχώρησε η κοινότητα (όπως και οι τρεις δάσκαλοι).
Ο Αποστόλης Καπέλος και ο Πολύζος Κανατούλης είναι δυο νέοι κτηνοτρόφοι. Παίκτες στην ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού (Α.Ο. ΟΘΡΥΣ), κάθονται στο καφενείο και συζητούν πώς θα αντιμετωπίσουν τον ΔΟΜΟΚΟ, την ισχυρότερη ομάδα της περιοχής. Περηφανεύονται για την προαγωγή στην Α' Ερασιτεχνική, αλλά και για τα επιτεύγματα του χωριού τους. «Να πάτε να δείτε το περιβαλλοντικό πάρκο», μας λένε. Συναντάμε έναν παράδεισο. Αιωνόβια πλατάνια, σε μια διαδρομή πέντε χιλιομέτρων, με γεφύρια, παιδικές χαρές, πετρόκτιστη διακόσμηση και με τους λαγούς και τα ελάφια να ξεπετάγονται μέσα από τα ξέφωτα, με φόντο τον υδάτινο κόσμο του Ενιππέα (παραπόταμου του Πηνειού).\
Εδώ κρατάει ακόμα το έθιμο της δρυστέλας , όπου οι νοικοκυραίοι πλένουν ρούχα και χαλιά με τα ορμητικά νερά των πηγών. Μια περιφραγμένη έκταση, συνολικού εμβαδού 240 στρεμμάτων, που αποτελεί ταυτόχρονα και μουσείο παράδοσης. Αλλη μια ευκαιρία για να εισπράττει η κοινότητα έσοδα, καθώς πολλά σχολεία εκδηλώνουν ενδιαφέρον για επίσκεψη και αναμένεται να μπει συμβολικό εισιτήριο για τα έξοδα συντήρησής του.
Το πλέον μεγαλόπνοο σχέδιο, αυτή την περίοδο, είναι η επικείμενη εγκατάσταση συστήματος τηλεθέρμανσης. Με προϋπολογισμό 1.700.000 ευρώ (από ευρωπαϊκά κονδύλια) και με μελέτη από το ΤΕΙ Κοζάνης η Περιφέρεια έχει πει ήδη το «ναι».
Ενας κεντρικός λέβητας θα τοποθετηθεί στο πάνω μέρος του χωριού και από εκεί θα διοχετεύονται υπόγειοι αγωγοί από τους δρόμους της Ανάβρας με καυτό νερό. Το κάθε σπίτι θα συνδέεται με το σύστημα και θα έχει ολόκληρο το χειμώνα ζεστό νερό και θέρμανση, με μια ελάχιστη επιβάρυνση. Θα λειτουργεί με την καύση βιομάζας (κοπριές των ζώων, ξερά φύλλα, άχυρο κ.ά).
Εδω μιλάμε για ΜΟΝΤΕΛΟ κοινωνίας.......
Το μπράβο είναι πολύ λίγο...........
Τι θαυμάσια πράγματα μας περιγράφεις!!! Σ' ευχαριστούμε.
Διαβασα για αυτο το μερος σε ενα αρθρο στο Ε και πραγματικα εμεινα .
Μακαρι οι "μεγαλοι" να ζητησουν συμβουλες απο τον κυριο Τσουκαλα και να εφαρμοσουν μερικες απο τις πολιτικες του για ολους μας.
παιδια εμενα παντως μου εχει κανει μεγαλη εντυπωση αυτο το πραγμα και μπραβο σε εναν τετοιο ικανο ανθρωπο που μας δινει εστω και μια ελπιδα για καλυτερη ζωη.
Περιεργο παντως να γινετε κατι τετοιο πρωτογνωρο για εμας και τα δελτια ειδησεων να μην εχουν αφιερωσει ουτε 2 λεπτα για να το δειξουν. Μαλλον μονο να μας τρομοκρατουνε τους αρεσει.
Παντως αν ημουν δασκαλος αδιοριστος θα επερνα το αμαξι και το ποδηλατο και θα πηγαινα, σοβαρα μιλαω
Είμαι κτηνοτρόφος.. Έχω μία γάτα.. ( μετράει;;).... :P
Χωρίς πλάκα τώρα, αυτό το άρθρο δείχνει ότι αν υπάρχει ατομική αλλά και συλλογική βούληση για να γίνουν κάποια πράγματα αυτά γίνονται και πολύ εύκολα.
Εντύπωση μου έκανav τα ποσά που έχει απορροφήσει η κοινότητα αυτή από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ποσά που αξιοποίησε δεόντως. Άρα το χρήμα ρέει, εκείνο που θα έπρεπε να μας κάνει να τα πάρουμε εντελώς, είναι η εξής ερώτηση: Το υπόλοιπο χρήμα που ήρθε από την ΕΕ και απευθυνόταν στις υπόλοιπες περιοχές τις Ελλάδας, που πήγε... και δεν υπάρχει ανάπτυξη;;; Και υπάρχει και οικονομική κρίση;;
Έλα ντε .. που πήγε;
Εγώ είμαι πιό κτηνοτρόφος από εσένα. Έχω δύο σκύλους, μετράει!
Κατά άλλα, διάβασα το άρθρο, κάπου αλλού, είχε και φωτογραφίες. Έπαθα πλάκα και με την ομορφιά.
Ναι τα ποσά τα απορρόφησαν οι ημέτεροι, για να φτιάξουν επιχειρήσεις αμφιβόλου βιωσιμότητας, αλλά καλές για τις τσέπες τους.
Μπορεί να μην έχω καθόλου γνώση για τα συστήματα αυτού του τύπου, αλλά θεωρώ πως ξοδεύουμε πολλά χρήματα κόπο, και ενέργεια για τα υπάρχοντα (μη οικολογικά) και αναρωτιέμαι μήπως είναι λίγο μύθος αυτό που μας λένε· ότι δηλαδή είναι πολύ δύσκολο να εφαρμοστούν οι εναλλακτικές λύσεις.
Είναι πολύ μύθος Ριχάρδε. Η Ελλάδα πρέπει να πετύχει κάποιους στόχους που έχει θέσει η Ε.Ε. σε ΑΠΕ και το κράτος προτιμάει να δώσει τα χρήματα που υπάρχουν σε επιχειρήσεις για να αναπτυχθούν οι ΑΠΕ σε βιομηχανικό επίπεδο παρά να ενισχύσει τους ιδιώτες και να πετύχει τους στόχους που έχουν τεθεί με άμεσο όφελος και για τον ιδιώτη. Στην ουσία το κράτος δεν θέλει να σταματήσουμε να καταναλώνουμε ακριβό και βρόμικο ρεύμα από την ΔΕΗ, έχει μια σχέση αλληλοεξάρτησης μαζί της. Πόσο εύκολο θα ήταν να καταργηθούν όλοι οι φόροι που επιβαρύνουν τον ιδιώτη που θέλει να μονώσει σωστά το σπίτι του? πόσο εύκολο θα ήταν να χρηματοδοτήσει την έρευνα για την κατασκευή φτηνών μορφών εναλλακτικής ενέργειας για οικιακή χρήση? Οι λύσεις είναι γνωστές, θέληση δεν υπάρχει.
Marlene μου θύμησες την ταινία meet the parents με την γάτο-κτηνοτροφία “Can you milk a cat?” “Oh yes, you can milk anything that has got nipples” :0))
Συμφωνώ μαζί σου και απελπίζομαι ταυτόχρονα με την πραγματικότητα.
Ο άνθρωπος είναι ένα παράσιτο για τη γη και αυτή είναι θλιβερή διαπίστωση.
.........ΟΜΟΡΦΑ ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ.
http://www.anavra-goura.gr/index.php
να δείτε τι θα μπορούσε να είναι όλη Ελλάδα και να κάνετε και τη σύγκριση...
Παρεμπιπτόντως κάποιος έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με το θέμα του διαδικτύου γιατί όπως θα δείτε έχουν σηκώσει και σχετικό άρθρο στην wikipedia.
http://en.wikipedia.org/wiki/Anavra