Σου λείπουν τα τσιγάρα.
Σου λείπουν οι μικρές τελετουργίες. Οι κινήσεις, οι ήχοι και οι μυρωδιές. Τα σταθερά σημεία ενός σύμπαντος που αλλάζει συνεχώς.
Να μυρίζεις τον καπνό όταν ανοίγεις κανούριο σακουλάκι, να στρίβεις αργά, νωχελικά, λες και θες να φυλακίσεις τον χρόνο σε κείνες τις στιγμές, πριν σαλιώσεις το χαρτάκι και κρατήσεις τη φωτιά με τα δόντια σου.
Η ίδια κουβέντα με τον περιπτερά: "Van Nelle μπλε, Rizla κόκκινα, φιλτράκια Swan", κι αργότερα, τις μέρες της θητείας, "Sante κασετίνα, άφιλτρο".
Σου λείπουν εκείνα τα άφιλτρα, πλακέ, μινιμάλ τσιγάρα, η πίκρα που άφηνε ο καπνός στα μάτια και το λαιμό σου, να τα στριφογυρνάς στα δάχτυλά σου λες και είναι συνέχεια του εαυτού σου.
Να τινάζεις τη στάχτη όπως έκανε ο παππούς, χαιδεύοντας την κάφτρα με το δάχτυλο.
Να ανοίγεις το πακέτο περιμένοντας σε κάποιο ραντεβού. Δεν κάπνιζες ποτέ όρθιος. Το έκανες. Το έμαθε το κορμί σου.
Δεν κάπνιζες ποτέ περπατώντας. Ποτέ.
Στα θαλαμοφυλίκια, εκεί που οι άλλοι βάζανε τις γεμιστήρες, εσύ κουβαλούσες σπόρια, αναπτήρες και ένα κλειστό πακέτο Sante. Και χαμογελούσες σαν θυμόσουν τον παππού που έλεγε τα τσιγάρα "πολεμοφόδια".
Καθόσασταν μια μέρα στο μπαλκόνι, δεν κάπνιζες τότε, και σου πρόσφερε τσιγάρο, είπες όχι, και γύρισε και σου 'πε, "άντρας που δεν καπνίζει, δεν είναι άντρας".
Δεν ξέρω ρε παππού. Εσύ πέθανες, κι εγώ έγινα 31. Ξεκίνησα να καπνίζω, σταμάτησα, ξανάρχισα, ξανασταμάτησα, πήγα και στο στρατό, κι άκρη δεν έβγαλα.
Το βράδυ θα πάω στο περίπτερο, θα πάρω ένα πακέτο Sante και ένα μικρό, γαλάζιο Bic.
Δεν είναι ότι θα καταλάβω.
Αλλά να, μου λείπουν τα τσιγάρα.
γεια σου ρε αλάνι χαρμάνι..
ολα οκ..πραγματι ομορφο.οι αναμνησεις κ οι στιγμες,κ τα λογια του παππου,ολα γυρω απο ενα τσιγαρο.πανεμορφο κειμενο.
δραττομαι της ευκαιριας για ενα μινι λογυδριο.
αρκετα η ανευθυνοτητα με το τσιγαρο.ολα καλα κ αγια μεχρι τα μισα της ανηφορας που ανεβαινεις...κ ειδικα εδω σε ενα ποδηλατικο φορουμ αυτο ειναι αμεσα αντιληπτο..
ειμαι οφφ απτο τσιγαρο για δευτερη φορα,εδω κ 3 μηνες?δε θυμαμαι.στο στρατο ειδικα καπνισα ολο το αγρινιο.3 μηνες τωρα που ξεκαπνισα το "φιλτρο αερα" μου μονο θετικα αριθμω.ισως μου λειπει ο εαυτος κ οι στιγμες του με το τσιγαρο στο παρελθον,αλλα ειναι πλεον μια γλυκια αναμνηση.σιχαθηκα μια για παντα το οτι αυτο μου κοστιζε ενα 30% σε αντοχη κ ανηοφορες,κ καπως ετσι αποφασισα να βαλω ενα τερμα στο κοινωνικα αποδεκτο κομπολοι/στερεοτυπο της αμηχανιας.
τωρα νιωθω καθε μερα κ καλυτερα.ανεβαινω οτι ανεβαινεται κ φτανω πριν το καταλαβω.λαχανιασμα τελος.γαργαλητο τελος.βηχας τελος.βρωμα τελος.τσιγαρο τελος.ναι υπαρχει εαυτος κ κοσμος χωρις αυτο.δοκιμαστε το.σπαστε τις αλυσιδες.
Κι εμένα θα μου λείπανε τα τσιγάρα, μολονότι κυλώ τον καπνό. Προσπάθησα τρείς φορές να κόψω το κάπνισμα, αλλά δεν μου πήγαινε, πατέρα μου. Μπορεί να τα δεις διαφορετικά από τον άλλο κόσμο απολύμενος από το σώμα σου. Θα το καταλάβεις.
Τα ξαναλέμε.
γεια σου και σένα Κωστάνζα... ντερμπεντέρισσα και καραμπουζουκλού..
fixed
απ τα δυνατά σου κείμενα,που δε γίνονται...καπνός!
στα 27 το ξεκίνησα και 24 χρόνια τώρα,είμαι στη προσπάθεια να το κόψω!
Ειναι ενα κειμενο απο το οποιο μπορει να ψιλιαστει και ενας μη καπνιστης για ποιο λογο ειναι τοσο δυσκολο να κοπει το καπνισμα. Δεν κοβεις απλα το καπνισμα, κοβεις πολλα κομματια της ζωης σου και ψαχνεις απεγνωσμενα να τα αντικαταστησεις με καινουρια. Να φτιαξεις ενα καδο στο μυαλο σου στον οποιο θα πετας συνεχως μνημες και καταστασεις που συνδεονται με τον καπνο και γεννιουντε σαν την λερναια υδρα. Πολεμος πραγματικος
πραγματι οταν καπνιζεις για 10+χρονια πχ οπως εγω,εχεις ξεχασει πως ηταν χωρις αυτο.ολη η ζωη σου εινια γυρω απο αυτο.βγαινεις,πινεις,περιμενεις,αγχωνεσαι,νυσταζεις,ξυπνας,γελας,στεναχωριεσαι,στριβεις κ καπνιζεις.
ουσιαστικα,εχουμε ενα κοινωνικο μοτιβο,που μεσα στην συμπεριφορα που αποκτησαμε μεσω του μιμητισμου,επιλεξαμε να βαλουμε κ αυτο (το καπνισμα),για να συμπληρωσουμε την εικονα μας με αυτα που ΘΕΩΡΟΥΣΑΜΕ οτι δεν εχουμε,κ θελουμε να "δηλωσουμε",οπως ανεξαρτησια,αδιαφορια προς την κοινωνια,αμφισβητηση,ενηλικιωση,μαγκια,στυλ,αποψη,ταυτιση με το υπολοιπο συνολο,αποδοχη κλπ.
τωρα που εκατσε η σκονη,μετα απο τοσα χρονια,ε ηρθε η ωρα κ για λιγο σοβαροτητα κ ειλικρινεια προς τον εαυτο μας πιστευω.
η ουσια ειναι να δεις τον εαυτο σου ΕΞΩ απο αυτο.να κατσεις μια στιγμη κ να πεις "ωπα κατσε,δηλαδη στριβω χορταρακι σε χαρτι κ το αναβω,κ ρουφαω τον καπνο του,κ ειναι οκ ολο αυτο επειδη...επειδη το κανουν ολοι για χρονια στη τελικη κ δεν επαθαν κατι.."
ειναι λογικο?δε νομιζω.
το ουσιαστικο στη διακοπη ειναι η αποφαση,ο λογος,η αφορμη.χωρις αυτο θα το ξαναρχισουμε αργα η γρηγορα.πρεπει να υπαρχει μια αιτια,ωστε μεσα μας να δουλευτει η αποφαση για αλλαγη τροπου ζωης.οχι να ειναι ενα ξερο οχι,με τη μορφη στερησης.πρεπει να ακουσουμε το σωμα μας,να σκεφτουμε τη ζωη με το τσιγαρο κ να τα ζυγισουμε.αλλιως αργα η γρηγορα θα αρχισουμε παλι.
πχ,το κοβω για καλυτερες επιδοσεις,για καλυτερη ευεξια,για τα παιδια μου,για τη γυναικα μου,αλλα κυριως να ειναι ενας λογος συμπαγης κ απτος.πχ,το στοιχημα με τις ανηφορες.
σας εγγυωμαι οτι οι δικαιολογιες "με το ποτο δε μπορω να το κοψω,με τον καφε το πρωι δε μπορω,κλπ" λεγονται απο μη αποφασισμενους ανθρωπους,και δεν ισχυουν σε καμια περιπτωση.αν το νιωθετε καπως ετσι,αναζητηστε βαθυτερα αιτια διακοπης κ προσεγγιστε το καλυτερα.
πάντως με μεγάλη λύσσα κυνηγούσαν οι ναζί τον καπνό και τους καπνιστές γιατί ετοιμάζονταν για πόλεμο και όχι μόνο..καθε παρανοικός εξουσιαστής ξετρελένεται να ελεγχει τις πολύ προσωπικές συνήθειες των υπηκόων του και να τις τροποποιεί, κατα πως τον εξυπηρετεί...και στην τελική σιγά μην ξέρει η πλέμπα ποιο είναι το καλό της.. η κωστάνζα ίσως να γνωρίζει..περισσότερα
και μια αλλη ενδιαφέρουσα προσέγγιση δια της δυσγενετικής
Παντως εχω την εντυπωση οτι οι ναζι καπνιζαν τον πατο τους.
Αίναστρο, σ'ευχαριστώ πάρα πολύ για το ωραίο τραγούδι! Να ζήσεις