...-Σαν πολύ δεν τεμπέλιασες; του είπε αυτή, που είχε πια κατέβει για τα καλά πίσω στην αλέα με τη δρόσο...
ανέβηκε πάνω του και γύρισαν εκεί ακριβώς από όπου είχαν ξεκινήσει...
DIY αδιάβροχες τσάντες. Έχουν γράψει πολλά χιλιόμετρα χωρίς πρόβλημα
Το γαϊδούρι φορτωμένο
Μόλις τον γέννησε!
Ελληνικά βουνά! Η μαγεία! (με ποδήλατο μέχρι εκεί, πάντα)
Καταστρέφοντας παράνομες αηδιαστικές πινακίδες, ποδηλατοπινακιδοκαταστροφείς
Από την Άνοιξη πρόσθεσα ένα ακόμη κίνητρο για να ανηφορίζω στην Πεντέλη με το αγαπημένο όχημα. Σε μια στροφή πάνω από τα 850 μέτρα υψόμετρο, υπάρχει ένα μοναχικό δέντρο το οποίο μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον αρκετό καιρο πριν.
Σκέφτηκα λοιπόν από τη στιγμή που κάνω τη βόλτα μου στο βουνό, να το φωτογραφίζω μια φορά το μήνα και να συνθέσω μια χρονοσειρά με την ύπαρξή του.
Έχει ακόμη μερικούς μήνες να ολοκληρωθεί η σειρά, αλλά το στοίχημα είναι να το πετύχω και με χιόνι (τότε μάλλον με πεζοπορία θα το προσεγγίσω παρά με το ποδήλατο).
Παρακάτω η λήψη του Αυγούστου...
Από την Άνοιξη πρόσθεσα ένα ακόμη κίνητρο για να ανηφορίζω στην Πεντέλη με το αγαπημένο όχημα. Σε μια στροφή πάνω από τα 850 μέτρα υψόμετρο, υπάρχει ένα μοναχικό δέντρο το οποίο μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον αρκετό καιρο πριν.
Σκέφτηκα λοιπόν από τη στιγμή που κάνω τη βόλτα μου στο βουνό, να το φωτογραφίζω μια φορά το μήνα και να συνθέσω μια χρονοσειρά με την ύπαρξή του.
Έχει ακόμη μερικούς μήνες να ολοκληρωθεί η σειρά, αλλά το στοίχημα είναι να το πετύχω και με χιόνι (τότε μάλλον με πεζοπορία θα το προσεγγίσω παρά με το ποδήλατο).
Παρακάτω η λήψη του Αυγούστου...
...το στοίχημα είναι να το πετύχω και με χιόνι (τότε μάλλον με πεζοπορία θα το προσεγγίσω παρά με το ποδήλατο)...
...διάλεξε...
Θα το έχω κατά νου! Γνωρίζω ότι υπάρχουν ελαστικά για το χιόνι και τον πάγο. Θα ήταν ενδιαφέρουσα μια τέτοια διαδρομή στην Πεντέλη ή την Πάρνηθα με το ποδήλατο...
Ξεκινάω κι εγώ Σάββατο μεσημεράκι, να πάω στις δυό λαϊκές μου να εξοπλιστώ...πρώτα η βιολογική λαϊκή...το πρώτο λουτρό ξεκίνησε Πάτμου και Καραβία...μετά ως το σπίτι στέγνωσα κι εγώ κι ο Καρβουνιάρης.
Αφήνω τα πρώτα ψώνια και πάω για τη δεύτερη λαϊκή Μιχαήλ Βόδα αυτή...ακριβώς κάτω απ’ την Αχαρνών, περιοχή Αγίου Παντελεήμονα...Έχω ξεκινήσει με ήλιο...ωραία; Θαύμα...
Ξάφνου όμως ο ΕΠΑΝΩ αποφάσισε πως η νιρβάνα έπρεπε να τελειώσει εδώ. Μιλάμε για τεράστια λαϊκή με πολύ ωραία και φτηνά προϊόντα. Κάτι σαν ανατολίτικο παζάρι...χαίρομαι να πηγαίνω όποτε πηγαίνω...Κι ανοίγουν οι ουρανοί...Πώς πας σπίτι μια μέρα με καύσωνα κι ανοίγεις το ντους και κάθεσαι από κάτω μέχρι να ποτίσει το μεδούλι σου; Ε, αυτό. Όχι όμως στη μπανιέρα σου, αλλά στο δρόμο, που γίνεται ρέμα κι έχεις και τις τέντες των μανάβηδων που εξαπολύουν το υγρό πυρ μαζί με το υγρό πυρ του ουρανού...
Όλη σου η κομψότης στα σκουπίδια. Ιδιαίτερα τα ωραία σου σανδαλάκια. Μουλιάζουν στο ποτάμι που ρέει σ’ όλο το δρόμο...ξεβάφουν πάνω στα ποδάρια σου...το άσπρο σου παντελόνι γίνεται μουσκίδι, κολλάει πάνω σου λασπώνει, πιάνεται σ’ ένα καρότσι που είναι μέσ’ τη μέση και σκίζεται, το πουκαμισάκι σου, κάπως ση θρού κι αυτό κολλάει πάνω σου, εσώρουχα μην πω...πλήρης αποκάλυψη... όμως εγώ εκεί...τα ψώνια γίνανε.
Ο Καρβουνιάρης αγκομαχάει φορτωμένος, μουσκίδι, έχει ποτίσει! Όταν γυρίζουμε σπίτι κάνουμε την είσοδο μαντάρα, γιατί το δισάκι της Brooks γεμάτο έχει ποτίσει και βγάζει τις μαυρίλες του στο μαρμάρινο δάπεδο.
Ανεβάζω όλα πάνω και σφουγγαρίζω είσοδο κι ασανσέρ και διάδρομο μπρος στο σπίτι.
Πετάω τα ρούχα μου στο νιπτήρα...ανάβω θερμοσίφωνο και μου παίρνει τρία τέταρτα της ώρας να ξαναλούσω το λουσμένα μου μαλλιά (είναι πια κι ως τη μέση) και να τρίβω και μια ώρα τα βαμμένα κόκκινα απ το δέρμα των σανδαλιών πόδια μου και να μην καθαρίζουν με τίποτα....Κατάρα...
Κι έχασα και τη τζαζ βραδυά στο Τρίτση...έπεσα ξερή και κοιμήθηκα...τώρα είμαι νοκ άουτ...πάω να πλύνω τα φρούτα και τα ζαρζαβατικά προς τακτοποίηση...
Έξω κάνει ζέστη και τα τζιτζίκια έχουν κρεπάρει να τζιτζιρίζουν...Η φοβισμένη Μάϊντα στο πόδι μου δίπλα...
-
- Αχαρνών ο Καρβουνιάρης μουσκίδι φορτωμένος κάτω απ’ τον ανελέητο εκ των υστέρων ήλιο!
λασπούρα και ξεβαμμένα σανδάλια πάνω στα άθλια πόδια μου...
τα ρούχα εντός του νιπτήρος, μόλις τα έχω βγάλει από πάνω μου...μούσκεμα και λασπωμένα...
Τι καλύτερο να ασχολουμαστε με τα σανδάλια και τα βρεγμένα ρούχα στον νιπτήρα και οχι με το πακετο της βροχης.
Οταν βρεχει πολυ θέλεις 5λεπτα μεχρι να βραχουν και τα εσωρουχα.μετα απολαμβανεις.
Εισαι μαχημι αγαπημενη.
Ωραια σανδάλια
Τα καπάκια της Πειραϊκής με συντρόφεψαν κανα δυό χρόνια τώρα. Σεμνά, όμορφα, άσπρο σε μαύρο φόντο. Μετά το τελευταίο πέσιμο έχρηζαν αντικατάστασης, όπως φαίνονται στη φωτό. Ένας φίλος με φωνάζει προχτές με ενθουσιασμό: "κοίτα!", μου λέει, "τις κράτησα αυτές να τις πιούμε μαζί και να κρατήσεις τα καπάκια!".
Ο μονόκερος της Robinson είναι ενδιαφέρον και θα τον έβαζα. Άσε που η μπύρα λεγόταν Trooper κι είχε τον eddie από τους Maiden! Αλλά πάλι, μετά από τόσα χρόνια, αδύνατον ν αντισταθώ στο απόλυτο rock 'n' roll...
...μουσικο-οινοκαταστάσεις...
Πάλι μου ξεφούσκωσε η αλυσίδα γαμώτο
Τοιχογραφιες
...-Σαν πολύ δεν τεμπέλιασες; του είπε αυτή, που είχε πια κατέβει για τα καλά πίσω στην αλέα με τη δρόσο...
ανέβηκε πάνω του και γύρισαν εκεί ακριβώς από όπου είχαν ξεκινήσει...
Ενδιαφέρον ταξίδι ενός περίπου χρόνου...
http://www.podilates.gr/node/30455
[χτες στο Καβούρι, πρώτο μπάνιο της Ρόζυ, άντε και της μάνας της]
DIY αδιάβροχες τσάντες. Έχουν γράψει πολλά χιλιόμετρα χωρίς πρόβλημα
Το γαϊδούρι φορτωμένο
Μόλις τον γέννησε!
Ελληνικά βουνά! Η μαγεία! (με ποδήλατο μέχρι εκεί, πάντα)
Καταστρέφοντας παράνομες αηδιαστικές πινακίδες, ποδηλατοπινακιδοκαταστροφείς
Σε μία από τις ποδηλατικές αναβάσεις της Πεντέλης αυτό το μήνα το τελευταίο φως της ημέρας...
Eξαιρετική φωτογραφία !!!
https://imageshack.com/i/ex981f85j
https://imageshack.com/i/km1d7a41j
Δερβενάκι - Μαμμούσια
Παραλία Ροδοδάφνης
Διακοπτό
Παναγία Πλατανιώτισσα
Από την Άνοιξη πρόσθεσα ένα ακόμη κίνητρο για να ανηφορίζω στην Πεντέλη με το αγαπημένο όχημα. Σε μια στροφή πάνω από τα 850 μέτρα υψόμετρο, υπάρχει ένα μοναχικό δέντρο το οποίο μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον αρκετό καιρο πριν.
Σκέφτηκα λοιπόν από τη στιγμή που κάνω τη βόλτα μου στο βουνό, να το φωτογραφίζω μια φορά το μήνα και να συνθέσω μια χρονοσειρά με την ύπαρξή του.
Έχει ακόμη μερικούς μήνες να ολοκληρωθεί η σειρά, αλλά το στοίχημα είναι να το πετύχω και με χιόνι (τότε μάλλον με πεζοπορία θα το προσεγγίσω παρά με το ποδήλατο).
Παρακάτω η λήψη του Αυγούστου...
ωραια ιδέα θα περιμένουμε και τις άλλες εποχές
να το ποτίζεις κιόλλας.
...διάλεξε...
Το ποτίζω με τον ιδρώτα μου...
Θα το έχω κατά νου! Γνωρίζω ότι υπάρχουν ελαστικά για το χιόνι και τον πάγο. Θα ήταν ενδιαφέρουσα μια τέτοια διαδρομή στην Πεντέλη ή την Πάρνηθα με το ποδήλατο...
αν εχεις κάποιο παλιό ζευγάρι υπάρχει η πατέντα να βάλεις βίδες και να α κάνεις για χιονι
...μα στα παρασκήνια φυσικά...και κλέβω το έμπα έβγα των αοιδών και τα οφ στέητζ χορικά δίπλα μου τα κάνουν...χά!
[Είπε ο Καρβουνιάρης ενώ μαινόταν ο Οθέλος πάνω στη δύστυχη Δυσδαιμόνα του.]
Εξ-περιμενετε
ζουν ανάμεσά μας,τώρα κατάλαβα γιατί βγάζεις ασπρόμαυρες φώτο
Χθες το πέτυχα to 4x4.......
Στα μεγάλα υψόμετρα όταν ο ήλιος είναι χαμηλά έχει καθαρά χρώματα, οπότε εκείνες τις ώρες έχει ενδιαφέρον να φροντίσεις να είσαι εκεί.
Ξεκινάω κι εγώ Σάββατο μεσημεράκι, να πάω στις δυό λαϊκές μου να εξοπλιστώ...πρώτα η βιολογική λαϊκή...το πρώτο λουτρό ξεκίνησε Πάτμου και Καραβία...μετά ως το σπίτι στέγνωσα κι εγώ κι ο Καρβουνιάρης.
Αφήνω τα πρώτα ψώνια και πάω για τη δεύτερη λαϊκή Μιχαήλ Βόδα αυτή...ακριβώς κάτω απ’ την Αχαρνών, περιοχή Αγίου Παντελεήμονα...Έχω ξεκινήσει με ήλιο...ωραία; Θαύμα...
Ξάφνου όμως ο ΕΠΑΝΩ αποφάσισε πως η νιρβάνα έπρεπε να τελειώσει εδώ. Μιλάμε για τεράστια λαϊκή με πολύ ωραία και φτηνά προϊόντα. Κάτι σαν ανατολίτικο παζάρι...χαίρομαι να πηγαίνω όποτε πηγαίνω...Κι ανοίγουν οι ουρανοί...Πώς πας σπίτι μια μέρα με καύσωνα κι ανοίγεις το ντους και κάθεσαι από κάτω μέχρι να ποτίσει το μεδούλι σου; Ε, αυτό. Όχι όμως στη μπανιέρα σου, αλλά στο δρόμο, που γίνεται ρέμα κι έχεις και τις τέντες των μανάβηδων που εξαπολύουν το υγρό πυρ μαζί με το υγρό πυρ του ουρανού...
Όλη σου η κομψότης στα σκουπίδια. Ιδιαίτερα τα ωραία σου σανδαλάκια. Μουλιάζουν στο ποτάμι που ρέει σ’ όλο το δρόμο...ξεβάφουν πάνω στα ποδάρια σου...το άσπρο σου παντελόνι γίνεται μουσκίδι, κολλάει πάνω σου λασπώνει, πιάνεται σ’ ένα καρότσι που είναι μέσ’ τη μέση και σκίζεται, το πουκαμισάκι σου, κάπως ση θρού κι αυτό κολλάει πάνω σου, εσώρουχα μην πω...πλήρης αποκάλυψη... όμως εγώ εκεί...τα ψώνια γίνανε.
Ο Καρβουνιάρης αγκομαχάει φορτωμένος, μουσκίδι, έχει ποτίσει! Όταν γυρίζουμε σπίτι κάνουμε την είσοδο μαντάρα, γιατί το δισάκι της Brooks γεμάτο έχει ποτίσει και βγάζει τις μαυρίλες του στο μαρμάρινο δάπεδο.
Ανεβάζω όλα πάνω και σφουγγαρίζω είσοδο κι ασανσέρ και διάδρομο μπρος στο σπίτι.
Πετάω τα ρούχα μου στο νιπτήρα...ανάβω θερμοσίφωνο και μου παίρνει τρία τέταρτα της ώρας να ξαναλούσω το λουσμένα μου μαλλιά (είναι πια κι ως τη μέση) και να τρίβω και μια ώρα τα βαμμένα κόκκινα απ το δέρμα των σανδαλιών πόδια μου και να μην καθαρίζουν με τίποτα....Κατάρα...
Κι έχασα και τη τζαζ βραδυά στο Τρίτση...έπεσα ξερή και κοιμήθηκα...τώρα είμαι νοκ άουτ...πάω να πλύνω τα φρούτα και τα ζαρζαβατικά προς τακτοποίηση...
Έξω κάνει ζέστη και τα τζιτζίκια έχουν κρεπάρει να τζιτζιρίζουν...Η φοβισμένη Μάϊντα στο πόδι μου δίπλα...
-
-
Αχαρνών ο Καρβουνιάρης μουσκίδι φορτωμένος κάτω απ’ τον ανελέητο εκ των υστέρων ήλιο!
λασπούρα και ξεβαμμένα σανδάλια πάνω στα άθλια πόδια μου...
τα ρούχα εντός του νιπτήρος, μόλις τα έχω βγάλει από πάνω μου...μούσκεμα και λασπωμένα...
τα κακόμοιρα σανδαλάκια...τελειωμένα...
και το ένα ποδάρι μαντάρα εξ ίσου με το άλλο...
.
.
...and admit that the waters around you have grown.
Accept it that soon you’ll be drenched to the bone...
Bob Dylan, The times they are a’ changing...
Τι καλύτερο να ασχολουμαστε με τα σανδάλια και τα βρεγμένα ρούχα στον νιπτήρα και οχι με το πακετο της βροχης.
Οταν βρεχει πολυ θέλεις 5λεπτα μεχρι να βραχουν και τα εσωρουχα.μετα απολαμβανεις.
Εισαι μαχημι αγαπημενη.
Ωραια σανδάλια
Τα καπάκια της Πειραϊκής με συντρόφεψαν κανα δυό χρόνια τώρα. Σεμνά, όμορφα, άσπρο σε μαύρο φόντο. Μετά το τελευταίο πέσιμο έχρηζαν αντικατάστασης, όπως φαίνονται στη φωτό. Ένας φίλος με φωνάζει προχτές με ενθουσιασμό: "κοίτα!", μου λέει, "τις κράτησα αυτές να τις πιούμε μαζί και να κρατήσεις τα καπάκια!".
Ο μονόκερος της Robinson είναι ενδιαφέρον και θα τον έβαζα. Άσε που η μπύρα λεγόταν Trooper κι είχε τον eddie από τους Maiden! Αλλά πάλι, μετά από τόσα χρόνια, αδύνατον ν αντισταθώ στο απόλυτο rock 'n' roll...