Ένα βίντεο μικρής διάρκειας (περίπου 8 λεπτά).
Που όμως τα λέει ΠΟΛΥ καλά.
Δείτε το αν θέλετε...
Αξιολόγηση:
0 ψήφοι
Τα ψέματα που ζούμε
Ένα βίντεο μικρής διάρκειας (περίπου 8 λεπτά).
Που όμως τα λέει ΠΟΛΥ καλά.
Δείτε το αν θέλετε...
ναι και τώρα θα κάτσουμε όλοι μαζί και θα λέμε τι ωραία που τα λέει το βίντεο
και θα νιώσουμε πως "εγώ δεν μάσησα τα ψέματα τους"
tragic
Plannet, θα μου επιτρέψεις να μη σχολιάσω τα όσα λες.
Θα μου επιτρέψεις επίσης να μην αιτιολογήσω (κάτι που σπάνια κάνω) την πράξη μου αυτή.
Σ' ευχαριστώ.
ήδη τα σχολίασες
οπότε δεν ξέρω γιατί λες ότι λες
Εκμετάλευση ανθρώπου απο άνθρωπο, λεηλασία των φυσικών πόρων, πόλεμοι, φτώχεια, κοινωνική ανισότητα, απληστία, ασέβεια, μοναξιά, απομόνωση, ατομισμός, απόγνωση..!
Υλιστική λανθάνουσα προσέγγιση της ζωής,
Οσο εμμένουμε αντι να προτάξουμε τις αρετές που θεμελιώνουν τη ζωή και τις αξίες της, τόσο αυτός ο τρόπος προσέγγυσης θα λειτουργεί ως φυγόκεντρος.
"Ήλιος ούκ αν υπερβήσεται μέτρα"
Ηράκλειτος
καταρχήν αν μιλάς για υλιστική φιλοσοφική σκέψη δεν ξέρεις τι σημαίνει υλισμός
για πες τι ακριβώς εννοείς με αρετές και αξίες?
δεν μίλησε για υλιστική φιλοσοφική σκέψη ούτε για υλισμό.
Γράφει ξεκάθαρα «Υλιστική λανθάνουσα προσέγγιση της ζωής»
Το λέω, γιατί ρωτάς αν.
Ε λοιπόν δεν μιλάει για αυτό που ερμήνευσες.
δεν νομίζω να υπάρχει αυτή η έκφραση γιατί απλά δεν στέκει
αλλά νομίζω πως δεν ρώτησα εσένα :D
το ότι δεν νομίζεις ότι δεν υπάρχει αυτή η έκφραση, δεν σημαίνει ότι πράγματι δεν υπάρχει.
Υπάρχει και έχει σχέση με την καθημερινή στάση ζωής και τον τρόπο ζωής και την τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουμε τη ζωή οι περισσότεροι από εμάς που ζούμε στον «πολιτισμένο» κόσμο. Στις πόλεις μας με την τεχνολογία που μας περιβάλει και μας απορροφά, που μας απομονώνει, που μας αποξενώνει από την κοινωνία αλλά και από την φύση.
Δεν μίλησα για τον διαλεκτικό υλισμό ούτε για τον υλισμό που είναι φιλοσοφικά ρεύματα.
Μίλησα για την υλιστική (ματαιόδοξη-κενή) θεώρηση της ζωής, δηλαδή αντικατάσταση της εσωτερικής ευτυχίας με κατοχή (συγκέντρωση) υλικών πραγμάτων.
O Erich Fromm στο βιβλίο του "Να έχεις ή να είσαι" πραγματεύεται αυτά τα ερωτήματα που αφορούν και επηρεάζουν τον κόσμο μας.
"Να έχεις" δηλαδή την επιδίωξη για κατοχή δύναμης επιρροής και εξουσίας.
Η απληστία (..και όχι μόνο..!) αντί να μας ελευθερώσει μας καθιστά δέσμιους των παθών μας μεταβάλλοντας την σχέση μας με τους ανθρώπους και τη φύση (περιβάλλον).
Αντί να βρισκόμαστε σε δημιουργική ειρηνική συνύπαρξη και ευημερία με τον εαυτό μας και τους άλλους, βρισκόμαστε σε διαρκή ανταγωνιστικό καταστροφικό "πόλεμο".
Οπως λέει ο συγγραφέας.. "όσο ο καθένας θα θέλει να έχει περισσότερα, θα υπάρχουν ταξικοί σχηματισμοί, θα υπάρχει ταξική πάλη και σε παγκόσμια κλίμακα δε θα αποφευχθεί ο παγκόσμιος πόλεμος. Η απληστία και η ειρήνη αλληλοαποκλείονται"
Η απελευθέρωση απο την απληστία προυποθέτει αλλαγή του τρόπου σκέψης και πράξης, που θα συνδέονται με την χαρά και τον πλούτο των συναισθημάτων "να είσαι".
Τα αναλύει και τα εξηγεί στο βιβλίο του καθώς γράφει..
"Παραδοχή του γεγονότος ότι κανένας και τίποτα έξω από τον εαυτό του δε μπορεί να δώσει νόημα στη ζωή
Χαρά που πηγάζει από το συναίσθημα που δοκιμάζει κανείς όταν δίνει και μοιράζεται και όχι όταν αποθηκεύει κι εκμεταλλεύεται
Αγάπη και σεβασμός για την ζωή σε όλες της τις εκδηλώσεις, που να στηρίζεται στην γνώση ότι τα πράγματα και η εξουσία είναι νεκρά, ενώ η ζωή και καθετί που συντελεί στην ανάπτυξή της είναι ιερά"
o υλισμός είναι η φιλοσοφία που εξέλιξε τον πολιτισμό
το τι σημαίνει υλισμός όπως το λες εσύ δεν το πολυκατάλαβα
και ο υλισμός σαν λέξη δεν νομίζω να έχει μη φιλοσοφική έννοια
από εκεί και πέρα η τεχνολογία είναι ένα εργαλείο και ως εργαλείο έχει πολλές χρήσεις
το ότι θέλεις να καταργήσεις την εξέλιξη επειδή η χρήση που κάνουμε είναι λάθος είναι ένα θέμα προς συζήτηση
είναι σαν να λες πως κακώς εξελίξαμε την υγεία γιατί ανέβηκε το προσδόκιμο ζωής και έχουμε έξαρση σε αλτσχαιμερ που είναι αρρώστια της μεγάλης ηλικίας
:D
Ξεχωρίζω την τεχνολογία από την τεχνοκρατία, η δεύτερη επιβάλλεται στη φύση και στον άνθρωπο.
Ενα ποδήλατο ή μια κιθάρα είναι και αυτά προϊόντα τεχνολογίας αλλά έχουν τελείως διαφορετικό χαρακτήρα από τα smartphones που σκλαβώνουν τους ανθρώπους και μολύνουν το περιβάλλον.
δεν νομίζω
πάλι εξαρτάτε το πως το χρησιμοποιείς
και ειδικά το ποδήλατο
βέβαια εδώ θα πρέπει να δούμε που το χρησιμοποιούμε
π.χ. εγώ το τηλέφωνο το έχω για να συναινούμε
και με το ποδήλατο απομονώνομε στον κόσμο μου
δλδ το παίρνω και χάνομε
κάποιες χάνετε με την κιθάρα του
και κάποιος χάνετε με το smartphone
βέβαια τα smartphone έχουμε μεγαλύτερη τάση στην απομόνωση
αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι φταίει το smartphone σαν smartphone
είναι θέμα κοινωνικών επιλογών
εγώ μίλησα για την τεχνολογία ωσ παράδειγμα γιατί έχει διπλό χαρακτήρα. Το ένα μέρος είναι η υλική της υπόσταση το δεύτερο είναι η λανθασμένη χρήση της. Πολλά από τα υλικά προϊόντα που προσπαθούμε με αγωνία να αποκτήσουμε είναι τεχνολογικά προϊόντα. Το άγχος να αποκτήσεις το κινητό, το tablet, την τελευταίας γενιάς ΤV και όταν τα αποκτήσεις ακολουθεί η χρήση τους η οποία οδηγεί στην απομόνωση και αποξένωση.
Ένα καλό παράδειγμα είναι και τα μικρά παιδιά κυρίως τα μοναχοπαίδια. Οι γονείς δουλεύουν και οι δύο σκληρά για να μπορέσουν να εξασφαλίσουν εκτός από στέγη και τροφή πολλά υλικά αγαθά όπως τεχνολογικά γκάτζετ, αυτοκίνητο κ.τ.λ Το παιδί κλεισμένο στο διαμέρισμα και οι γονείς να προσπαθούν να καλύψουν το κενο τις έλλειψις τους με υλικά αγαθά όπως παιχνίδια, ηλεκτρονικές συσκευές ψυχαγωγίας που αντί να καλύπτουν πραγματικά το κενό το επιδεινώνουν. Οδηγούν το παιδί στην απομόνωση και τον ατομικισμό.
Αυτή κατά την γνώμη μου ένα παράδειγμα «υλιστικής λανθάνουσας προσέγγισης της ζωής»
Το παιδί θα μπεί σε έναν φαύλο κύκλο με τη σειρά του να θέλει να αποκτά περισσότερα και να οδηγείται περισσότερο στον ατομικισμό.
τελικά και σύ μιλάς για υλιστική λανθάνουσα προσέγγιση της ζωής;
Automation, και ξυπόλιτε ωραία τροφή για σκέψη.
τα πάντα έχουν υλική υπόσταση (πέραν του θεού)
αλλά πρέπει να καταλάβεις πως άλλο είναι το υλικό και άλλο το υλιστικό
αλλά δεν μας ενδιαφέρει αυτό
δεν μας ενδιαφέρει δλδ το ότι υπάρχει ένα tablet
αλλά μας ενδιαφέρει γιατί υπάρχει και ποιος το δημιούργησε
το να το αποδέχεσαι όπως όντως κάνουμε οι περισσότεροι δεν είναι υλιστική προσέγγιση της ζωής (για αυτό ρώτησα τι ακριβώς εννοεί με υλιστική)
αλλά ιδεαλιστική
το ότι οι γονείς πρέπει να κάνουν 2-3 δουλειές και έχουν χάσει τον ελεύθερο τους χρόνο δεν είναι ευθύνη του tablet, είναι ευθύνη του πολιτικοοικονομικού μοντέλου που αποδεχόμαστε ως κοινωνία? και το αποδεχόμαστε με ένας ιδεαλιστικό τρόπο και όχι με ένας υλιστικό τρόπο
και εννοείτε όσο οι περισσότεροι γονείς δεν είναι το πρότυπο δημιουργικής σκέψης (σε κοινωνικό επίπεδο) του υλισμού και της διαλεκτικής φιλοσοφίας
τότε πως θα γίνει το παιδί ???
η απάντηση είναι απλή δεν θα γίνει
θα γίνει ένας ακόμα κλασικός συντηρητικός πολίτης
ακόμα και αν παίζει κιθάρα κάνοντας ποδήλατα
δεν έχουν τα πάντα υλική υπόσταση. Υπάρχει αυτή η διαφήμιση στην τηλεόραση που λέει τα ωραιότερα πράγματα στη ζωη δεν είναι πράγματα
Στα υπόλοιπα που λες δεν διαφωνώ. Πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση.
https://www.youtube.com/watch?v=krYO0PEqV34
Μακάβριο αυτό που θα πω, αλλά ποιος μπορεί να πει ότι δεν είναι αληθινό;
Στη ζωή αυτή παλεύουμε να αποκτήσουμε όλο και περισσότερα υλικά αγαθά. Πολλές φορές γελάω με αυτούς που έχουν «μεγάλη ακίνητη περιουσία». Τελικά, στον κάθε ένα αναλογεί το κομμάτι γης στο οποίο θα καταλήξει. Αυτό που έχει τελικά νόημα (κατά την άποψή μου) είναι να ζήσεις ευτυχισμένα. Η ευτυχία όμως μπορεί να εδραιωθεί στην ουσία της μέσω της μεγάλης περιουσίας; Μπορούν όλοι να έχουν μεγάλη περιουσία; Μπορείς να ζεις ευτυχισμένα μόνος σου και οι υπόλοιποι να υποφέρουν; Οι άνθρωποι αυτοί που θεωρούνται «μεγάλοι» και σύμφωνα με τις θεωρίες συνομωσίας μάς βάζουν να γινόμαστε υποχείριά τους μέσω του υπερκαταναλωτισμού, είναι άραγε ευτυχισμένοι;
Θα σας περιγράψω δύο ευτυχισμένες μου στιγμές: μία είναι όταν μπήκα πρώτη φορά με τον γιο μου στο άλσος Συγγρού για να οδηγήσουμε τα ποδήλατά μας. Δεν φτάσαμε εκεί με το αυτοκίνητο, αλλά με τα ποδήλατά μας. Μία δεύτερη είναι όταν έφτασα κοντά στο Σούνιο με την παλιά μου σιδερένια κούρσα. Δίπλα μου βιλάρες και αυτοκινητάρες, αλλά η ευτυχία μου εκείνη τη στιγμή είμαι σίγουρος πως ήταν πολύ μεγαλύτερη από αυτή των κατόχων των παραπάνω "assets" που λέει και ο πρωθυπουργός μας.
Μπορώ να αναφέρω κι άλλες στιγμές. Καμία δεν συμπεριλαμβάνει υπερκατανάλωση, αλλά ορθολογική χρήση των πόρων, συντροφικότητα, καθαρό αέρα, χαμόγελο, μερικές καλές κουβέντες...
και το ποδήλατο
και το βιβλίο
και η κιθάρα είναι υλικά αγαθά
βέβαια στο ξαναλέω υλισμός είναι κάτι διαφορετικό
δλδ για να σου δώσω να καταλάβεις
η ενεργεία δεν ανήκει στην ύλη
αλλά παρόλα αυτά ανήκει στον υλισμό
στην ζωή παλεύουμε αυτό που θεωρούμε σημαντικό
εσύ να πας στο σούνιο για ποδηλασία με τον γιό σου
άλλος να αγοράσει τζιπάρα
άλλος να βάλει βόμβα σε ένα κτήριο
και όταν το πετυχαίνουμε είμαστε το ίδιο χαρούμενοι
όλοι .
Η χαρά είναι ανάλογη όχι με την αντικειμενική σημαντικότητα της πράξης
αλλά από την υποκειμενική
δλδ κάποιος που θα τερματίσει ένα από videogame θα νιώσει το ίδιο χαρούμενος με εσένα που ανεβαίνεις μια δύσκολη ανηφόρα με το σιδερένιο σου κουρσάκι
αυτά θα μου πεις αφοράν το ατομικό
εμείς όμως μιλάμε για την κοινωνία
η κοινωνία αποδέχετε κάποια πράγματα και δεν σκοπεύει να τα αλλάξει...!!!!
το σημαντικότερ είναι η ατομική ιδιοκτησία
λες πιο πάνω ότι στον καθένα μας αντιστοιχεί ένα κομμάτι γης ,
με πας ιστορικά γύρο στα 4-5.000 χρόνια πίσω
όταν δημιούργησαν την ατομική ιδιοκτησία
και τότε το ίδιο λέγανε
ένα κομμάτι γης στον καθένα
βέβαια μαζί με το ένα κομμάτι γης στον καθένα ήρθε και το εμπόριο και η εξειδίκευση και είχε ως αποτέλεσμα την εκμετάλλευση
με αποτέλεσμα για να διατηρηθεί αυτή η κατάσταση μοιράσανε iphone στον λαό ώστε να τον έχουν απασχολημένο με πράγματα που δεν ενοχλούν αυτόν που τον εκμεταλλεύεται !!!!
οπότε αν θέλεις να είσαι πιο δίκαιος σκέψου όχι τον διαμερισμό του πλούτου σε ίσα μέρη ανά τους κατοίκους
αλλά απλά την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας
και θα δεις ένα κόσμο όπως τον φαντάζεσαι
Φοβάμαι πως δεν με κατάλαβες.
σε κατάλαβα πολύ καλά
απλά το βλέπεις μέσα από τον μικρόκοσμο σου
θεωρείς πως αυτό που είναι σημαντικό για σένα πρέπει να είναι και για τους άλλους
ή έστω κάτι παρόμοιο
δλδ δεν μπορείς να καταλάβεις αυτός που την βρίσκει με το suv
εγώ όμως δεν το βλέπω έτσι
καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις
αλλά δεν συμφωνώ με την φιλοσοφία μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι με λιγότερα πράγματα
Plannet, δεν θέλω να ανοίξω κανενός είδους διάλογο μαζί σου.
Τον λόγο που το κάνω αυτό τον γνωρίζω εγώ και επιλέγω να μην τον ανακοινώσω.
Είναι δικαίωμά μου, όπως δικαίωμά σου είναι να υποστηρίζεις ό,τι θέλεις.
Ευχαριστώ.
οκ αν αυτό καταλαβαίνεις εγώ δεν έχω πρόβλημα
απλά κάτι τελευταίο
δεν υποστηρίζω κάτι γιατί έχω το δικαίωμα να το κάνω
αλλά γιατί θεωρώ πως είναι σωστό
και έχει μεγάλη διαφορά το ένα με το άλλο
.
http://www.tovima.gr/world/article/?aid=747519
Αν διαβάσεις το άρθρο προσεκτικά θα διαπιστώσεις οτι δεν μιλάει για αποδοχή της φτώχειας. Καμία σχέση. Δύο ειναι τα κυριαα σημεια του άρθρου: 1) το σημαντικοτερο για να επιδιώξεις να εισαι ευτυχισμένος δεν ειναι να κανεις μια εργασια που αποδίδει πολλα χρηματα αλλά μία που ακομα και αν αποδιδει λιγοτερα σε γεμίζει και σε ικανοποιει. 2) Πλούσιος δεν ειναι καποιος με τεράστια ή μεγάλη περιουσία αλλά κάποιος που έχει τοσα οσα χρειαζεται. Για να δώσουμε ενα παράδειγμα, μελέτες στον δυτικό πολιτισμό εχουν δείξει ότι το ιδανικό ατομικο εισόδημα ειναι κοντά στα 27.000 ευρω. Παραπάνω χρήματα ενδέχεται να σε κάνουν λιγότερο ευτυχισμένο, κάτι το οποίο προφανώς και δεν είναι κανόνας απλά μια εκτίμηση.
καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις
στο 1
φαντάζομε μιλάς για την ιδανική κοινωνία ή για τους τυχερούς
ή για τις εξαιρέσεις
ακόμα και έτσι να είναι
φαντάσου στην τωρινή κοινωνία δεν μπορείς στα 40 να αλλάξεις επάγγελμα
που σημαίνει ότι το επάγγελμα που διάλεξες στα 25 σου πρέπει να το κάνεις μέχρι να ξεράσεις
γιατί στην σημερινή κοινωνία (και όχι στην ιδανική)
τα μέσα που παράγουν εργασία
πολύ απλά δεν σου ανήκουν και αφού δεν σου ανήκουν μπορεί να μην υπάρχει καν η εργασία που θέλεις να κάνεις
ή αν υπάρχει να μην πληρώνετε όσο χρειάζεται για να ζήσεις την Οικογένεια σου ή ακόμα και τον εαυτό σου
οπότε δημιουργούνται και άλλες ασάφειες στο θέμα εργασίας
βέβαια αν όντως κάποιος κάνει την δουλειά που του αρέσει
ναι θα είναι χαρούμενος
2)
το πόσα χρήματα είναι ιδανικά για να ζήσεις είναι σχετικό απαντάω και πιο πάνω
ορίζετε από το τι θεωρείς σημαντικό
ξέρω πάρα πολλούς που έχουν αποδεχτεί την φτώχια τους
και λένε με 27.000 είμαι μια χαρά
και για να καταλάβεις την ιδανικότητα του μισθού
πριν 6-7 χρόνια ένας καλός μισθός που θα μας έκανε χαρούμενους
είναι 800-1000 ευρό
τώρα είναι τα 600-700
βασικά ψέματα
τώρα είναι να βρω δουλειά για να μην νιώθω τελείως άχρηστος
οπότε η έρευνά δεν μου λέει τίποτα απολύτως
αν δλδ ο κάποιος παίρνει 27.000 και είναι όλη μέρα κολλημένος στο fb ναι θα είναι ευτυχισμένος
ζωντανός θα είναι?\
και θα το πω και σε εσένα
η ευτυχία δεν έχει να κάνει με το τι κάνεις
αλλά το πόσο αξιολογείς αυτό που κάνεις
π.χ. εμένα με κάνει πιο ευτυχισμένο να φτιάξω ένα στικακί που θέλει 2-3 ψιλές κολλήσεις παρά να στήσω ένα καινούργιο pc Που θα μου προσφέρει τα προς ζην
αλλά δεν μπορώ να ζήσω με το στικάκι γιατί δεν το πληρώνομε καν (όταν καινούργιο κάνει 7-8 ευρό εγώ τι να του πάρω?
Αυτό που θέλει να πει ο Σάιμον Κούπερ είναι ότι σημασία δεν έχει το πόσα χρήματα έχεις, αλλά το να έχεις τόσα χρήματα όσα χρειάζονται ώστε να μην σε απασχολεί το πόσα χρήματα έχεις. Για να το κάνω πενηνταράκια, είναι πιο ευτυχισμένοι αυτοί που έχουν τα βασικά για τα προς το ζην χωρίς να ενδιαφέρονται να αυξήσουν την περιουσία τους, από αυτούς που έχουν πολλά και το μόνο που τους νοιάζει είναι πως θα τα αυγατίσουν. Το ζήτημα λοιπόν είναι να καταλάβουμε ότι το χρήμα δεν είναι αυτοσκοπός αλλά μέσο για να περνάμε καλά. Μπορεί να φαίνεται και να είναι αυτονόητο αλλά πολλοί δεν το ακολουθούν αυτό θυσιάζοντας μεγάλο μέρος της ζωής τους με σκοπό να κάνουν περιουσία. Προ κρίσης αυτά. Σήμερα είναι λίγο άτοπη αυτή η συζήτηση όταν υπάρχουν 2-3 εκατομμύρια φτωχοί.
το θέμα είναι ποιος ορίζει το πόσα χρειάζεσαι για να ζήσεις???
όσο αφορά το τι είναι το χρήμα είναι επείσης μια μεγάλη συζήτηση
με λίγα λόγια το χρήμα είναι μια ομολογία πως ένα κομμάτι χαρτί έχει ανταλλάξιμη ισχύ με κάποια προϊόντα .
η ομολογία είναι ανάμεσα στο τραπεζικό σύστημα και τον καταναλωτή
όταν ένας από τους 2 δεν αποδέχεται την ομολογία τότε δεν είναι παρά άχρηστα χαρτιά με εντυπωσιακά σχέδια πάνω
όσο αφορά την ατομική περιουσία και τους φτωχούς και τους πλούσιους
το 90% των κατοίκων είναι φτωχοί γιατί ακόμα και τα λίγα χρήματα που έχουν στην άκρη δεν είναι ενεργός πλούτος
για να σου δώσω να καταλάβεις μιας και το σύστημα αποκαλύπτετε με το πιο χυδαίο τρόπο αλλά εμείς ακόμα βλέπουμε το δάχτυλο
οι ελλήνες απόκτησαν με τον έναν η με τον άλλον τρόπο μια περιουσία ακίνητη
άρα σύμφωνα με την κοινή λογική έχουν κάποιο πλούτο
το τραπεζικό σύστημα αποφάσισε να τον φορολογήσει
που σημαίνει αυτό που σου ανήκει
δεν σου ανήκει στην πραγματικότητα
γιατί την οικονομία σου την ελέγχουν οι τράπεζες άρα έχουν στην έμεση ιδιοκτησία και αυτό που το λες εσύ ατομική ιδιοκτησία
μπορούν να σε φορολογήσουν
να κουρέψουν τα χρήματα σου
να κρίνουν την νομιμότητα των πράξεων σου
κτλ κτλ κτλ
οπότε εσύ έχεις περιουσία ???
είσαι όντως πλούσιος
????
βλέπεις έχουμε μια διαφορετική άποψη για το τι σημαίνει πλούτος
βέβαια θα μπορούσες να πεις σαν κοινωνία ότι δεν με νοιάζει να έχω 2 σπίτια
δεν με νοιάζει να έχω καν σπίτι
αρκεί να είμαι χαρούμενος και ευτυχισμένος
που σημαίνει
1) απαρνείσε τον πλούτο που παράγεις σαν κοινωνία γιατί λες πως δεν τον χρειάζομαι
2) αποδέχεσε την φτωχοποίηση σου γιατί το να μην διεκδικείς τον πλούτο που παράγεις δημιουργεί φτώχια
3) αποδέχεσαι την συντηριτικη άποψη πως τπτ δεν αλλάζει και αυτό μας πάει δύστυχος σε συνθήκες μεσαίωνα