Οι ανθρώποι χωρίζουνται κατά πως βγάνουν το ψωμί τους.
Άλλοι δουλεύουν το χώμα, άλλοι τη θάλασσα, άλλοι στραγγίζουν τον ουρανό. Άλλοι ματώνουν τα χέρια τους παλεύοντας με την πέτρα, με την άμμο, με τη σκουριά, άλλοι μαστορεύουν τον χαλκό, τον χρυσό, το ασήμι, άλλοι λερώνουνται με τα αλεύρια, τα λάδια, τις ζάχαρες και τα μέλια, κι άλλοι χαλνάν τη μέση τους και τα μεριά τους κουβαλώντας τους πόθους των αλλωνώνε.
Υπάρχουν κι οι γραμματιζούμενοι, οι γιατροί, οι δικηγόροι, οι λογιστές, αυτοί όλοι βγάνουν τα μάτια τους να μάθουν, να μάθουν, να μάθουν, και μετά περνούνε ζωές ολάκερες να σκαλίζουν χαλασμένα σωθικά και αράδες σε σκονισμένα βιβλία και νούμερα και να χαλνούν περσσότερο τα μάτια τους και τα σκώτια τους.
Υπάρχουν κι άλλοι, που παλεύουν με το ξύλο, με το σίδερο, με τον πηλό, που περνάνε τις ζωές τους καθαρίζοντας τους λεκέδες της ζωής των άλλων, άλλοι που κουβαλνάνε πραμάτειες κι ανθρώπους από δω κι από κει, σιωπηροί και με τα κεφάλια σκυφτά.
Υπάρχουν κι αυτοί που θεμελιώνουν την πλάση, οι μηχανικοί που σκεδιάζουν τον κόσμο μας και οι τεχνίτες που τον ορθώνουν στο μπόι τ’ ανθρώπου.
Κι υπάρχουν κι άλλοι που μάχουνται νυχθημερίς με τ΄ονείρατο, να φκιάσουν το άυλο ύλη και το μηδέν ένα. Αυτοί που ψάχνουν να μετρηθούν με τον εαυτό τους και το μέσα τους για να γλυκάνουν τους καημούς τους και τους καημούς των άλλων και να λυτρώσουν τις ψυχές τους. Αυτοί που μερεύουν τις λέξεις, τις νότες, τα χρώματα, τις εικόνες, που πλάθουν το μάρμαρο και τον μπρούτζο.
Καμιά μάχη δεν είναι ντροπής.
Ντροπής είναι να βγάνεις το ψωμί σου από τον πόνο και την ελπίδα του αλλουνού.
Δεν έχει ξόδι καλό για τέτοιους ανθρώπους.
Μορφέα μου, με αυτά που γράφεις.
Να ζήσεις
TXC Το Ξόδι https://www.youtube.com/watch?v=AMScTXuwFIk
https://el.wiktionary.org/wiki/ξόδι
Ξηγάς ονείρατα;
Σπύρο, διαβάζεις το νού μου σα βιβλίο! Από το βιντεάκι κατάλαβα ότι πρόκειται για σκοταδισμό. Δυστυχώς, η GEMA, Greatly Annoying Music Abolisher, δεν μου επέτρεψε να το δω κατευθίαν.
Σας εύχομαι κάθε καλό
....πολύ ενδιαφέρουσα η σκέψη,
να αναζητήσει και να ομαδοποιήσει κανείς
τους τρόπους βιοπορισμού, που, σε γενικές γραμμές,
είναι αυτοί που ανέφερες.
Αλήθεια, τους δασκάλους πού θα τους τοποθετούσες;
Μήπως μαζί μ αυτούς που παλεύουν με τ ονείρατο;
Μια μικρή προσωπική παρατήρηση, σχετική με το γλωσσικό ιδίωμα που έχεις επιλέξει.
Εμένα δεν μου αρέσει, αλλά μπράβο, γιατί εσύ μπορείς να το υποστηρίξεις
από την αρχή μέχρι το τέλος, και με το θέμα σου ταιριάζει.
Εμένα μου φέρνει μια ηχώ από Καζαντζάκη, το γλωσσικό ιδίωμα, καθώς και η όλη σύλληψη του κόσμου και του ανθρώπου,
που παλεύει με διάφορους τρόπους ν ανοίξει δρόμους
μέσα στην έρημο αυτού του κόσμου.
Ζεστές ευχούλες για καλή χρονιά! Ε.
...καταρχάς για τα καλά σου λόγια.
Τον Καζαντζάκη τον λατρεύω και σαν ύφος και σαν περιεχόμενο. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να χρησιμοποιήσεις ένα τέτοιο ιδίωμα, χωρίς να υπερβάλλεις και να γίνεσαι και κομμάτι γελοίος ίσως, και ελπίζω να τα κατάφερα.
Επίσης ελπίζω να μην φαίνεται εντελώς ξένο προς το γενικότερο συγγραφικό μου ύφος.
Τους δασκάλους δεν ξέρω είναι η αλήθεια. Το έγραψα πολύ γρήγορα το κείμενο και δεν μου έμεινε χρόνος να αναλογιστώ για άλλες κατηγορίες.
Η ιδέα ξεκίνησε, όταν κινούμενος σε έναν επαρχιακό δρόμο χάζευα γύρω μου τα χωράφια του θεσσαλικού κάμπου και αναλογίστηκα τον μόχθο σαν έννοια, και το τι κάνουμε όλοι μας στην καθημερινότητά μας για να επιβιώνουμε.
Αυτά τα ολίγα.
ΦΙλιά πολλά.
Στα επτάνησα κι ιδιαιτέρως στη Ζάκυνθο χρησιμοποιείται η λέξη "ονείρατα" (πληθυντικός), μου 'ρθε στο νου κι η φράση "σάλιατα και πορδές".
Ερώτηση: τη λέξη "ονείρατο" τη χρησιμοποιεί ο Καζαντζάκης ή την ομιλούν στην Κρήτη;
-Σκάψε! Τι βλέπεις;
-Ανθρώπους και πουλιά, νερά και πέτρες!
-Σκάψε ακόμα! Τι βλέπεις;
-Ιδέες κι ονείρατα, αστραπές και φαντάσματα.
:-)
...αν την χρησιμοποιούν γενικά στην Κρήτη, αλλά γενικά πιστεύω πως ο Καζαντζάκης είχε φτιάξει μια δικιά του γλώσσα, δεν το έχω συναντήσει σε άλλον Έλληνα λογοτέχνη αυτό, ίσως μόνο ο Παπαδιαμάντης να μπορεί να συγκριθεί μαζί του. Δεν είμαι και γλωσσολόγος, οπότε μπορεί να λέω και χαζομάρες.
Καλησπέρα!
Η Άντριώτισσα γιαγιά μου όταν της συμβαίνανε δυσάρεστα έλεγε, “εγώ αυτά ούτε ονείρατα να τα’βλεπα”...