άσχετο κι επίγον: νότες

https://www.youtube.com/watch?v=JiuSdJazGhw

Επισεις

Τα Παιδιά του Πειραιά

στίχοι:

Aπ' το παράθυρό μου στέλνω ένα δύο και τρία και τέσσερα φιλιά
που φτάνουν στο λιμάνι ένα και δύο και τρία και τέσσερα πουλιά
Πώς ήθελα να είχα ένα και δύο και τρία και τέσσερα παιδιά
που σαν θα μεγαλώσουν όλα θα γίνουν λεβέντες για χάρη του Πειραιά

Όσο κι αν ψάξω, δεν βρίσκω άλλο λιμάνι, τρελή να με 'χει κάνει, όσο τον Πειραιά
που όταν βραδιάζει, τραγούδια μ' αραδιάζει και τις πενιές του αλλάζει, γεμίζει από παιδιά

Aπό την πόρτα μου σαν βγω, δεν υπάρχει κανείς που να μην τον αγαπώ
και σαν το βράδυ κοιμηθώ, ξέρω πως, ξέρω πως, πως θα τον ονειρευτώ
Πετράδια βάζω στο λαιμό, και μια χά.. και μια χά..., και μια χάντρα φυλακτό
γιατί τα βράδια καρτερώ, στο λιμάνι σαν βγω κάποιον άγνωστο να βρω.

http://kithara.to/ss.php?id=MTE5NzIzOTI4
Ντό ματζόρε, λά μινόρε(σχετικό του ντο, αν πάς απο σολ ματζόρε, σχετικό
μινόρε είναι το μι μινόρε, άρα καθόλου άσχετο! )
Υπάρχει μιά(ανεπιβεβαίωτη)φήμη, οτι ο Μάνος, εκχώρησε τα πνευματικά δικαιώματα του τραγουδιού και μετά το μετάνιωσε, γιατι παιζόταν εκατομμύρια φορές στην Αμερική, στην Ασία, στην Ευρώπη παντού, μόνο οι συμβάσεις με τους αεροτενόρους που ακούμε μέχρι σήμερα στα φορτηγά, ίσως απέφεραν κάποια χρήματα σε κάποιους άλλους, εκτός απο αυτόν! μεγάλε Μάνο, μεγάλε Ζαμπέτα επίσης!
Το πατσόκ όμως δε πρόβλεψε ούτε για μιά συνταξουλα στο Ζαμπέτα, ούτε για ένα μικρό ευχαριστώ, όπως σήμερα απο όσο μαθαίνω, ουδείς εμφανίστηκε στη κηδεία του Παντελή Παντελίδη απο τους πολιτικούς.
Ας είναι αιωνία τους η μνήμη, γιατι δε θα σταματήσουμε να τραγουδάμε, και ας είναι ανόμοιες οι μουσικές. Η μουσική είναι μία
ευχαριστώ για την ευκαιρία, καλές πενιές!

Μι μινορουμε βραδιατικα