Ι
Nero!
μελαμψέ μου!
λάμψε με τα κίτρινά σου μάτια μεσ’ τη νύχτα...
το κλάμα σου στις ερειπωμένης πόρτας τη χαραμάδα...
με ξένισε χτες βράδυ μεσ’ τη σκοτεινιά...
άυπνη με κράταγες φτωχέ μου γάτε...
μαύρε μου γάτε σαν την κόλαση...
όμορφο μαύρο της κόλασης
τόσο κλάμα που το ρούχο μου φόρεσα
και κατέβηκα να σε χαϊδέψω
και κάτσαμε κάμποσο στο βρώμικο κατώϊ
εκεί που επίμονα κοιτάς και δεν ξέρω τι έχει μέσα
γιατί μια αλυσίδα κρατάει τη ρημαγμένη πόρτα του κλειστή...
έφαγες και ήπιες μέσα απ’ την παλάμη μου
γλώσσα μικρή, διακριτική, σεμνή αν και πεινασμένη
σουβλερά μουστάκια μαύρα κι αυτά
τινάζονται πάνω στη δική μου σάρκα των χεριών.
Την τρυπάνε γλυκά κι επιτακτικά...
Νέρο τι να κάνω για να σε πάρω σπίτι;
Νέρο είσαι ο γάτος μου...
ό,τι κι αν γίνει είσαι ο γάτος που πάντα ήθελα...
απόφευγε να γλύφεις τις πατούσες σου καταμεσίς στο δρόμο
δε θέλω να σε λιώσει κάποια ρόδα σκληρή κι απρόσεκτη...
Νέρο της άγρυπνης νυχτιάς μου...
μαζί που κλαίμε...
έλα μαζί μου
η καλή μου συντρόφισσα θα δείξει κατανόηση...
ελπίζω...
ΙΙ
Τι χαζή!
έμαθα τώρα τι έχει μέσα στο κατώι.
Έρωτα έχει. Γατίσιο, ακράτητο, μανιασμένο έρωτα.
Στα μάτια μιας γλυκιάς τιγρίνας.
Σταχτί, μελί και λίγο γκρίζο το γουναρικό της
αδύνατη, λυγερή, νια όσο τίποτα,
πράσινα μάτια λιγωμένα...
σαν μισωριμασμένα μυγδαλάκια μέσα στον πράσινο φλοιό τους, που αρχεύει να μαυρίζει.
Μια γρατζουνιά στα χέρια μου
κι άλλες ακόμα σε καναδυό πονόψυχους περσστικούς
που του’βαλαν φαΐ
Οίστρος μέσα
οίστρος κι έξω απ’ το κατώι
χύνεται ο οίστρος στα πεζοδρόμια
καταμεσίς στο δρόμο...
τι μ’ έπιασε μ’ αυτόν το γάτο...
το τρυφερό αγόρι που δεν γέννησα ποτέ μου αποζητώ;
αχ Nero μου!
τι κλάματα θα κάνουμε κι απόψε!
Αχ βρε παλιομισοφόρια!
Μ΄έκανες και χαμογέλασα με το πανέμορφό σου...
Την ίδια αδυναμία για τις γάτες μοιράζομαι και 'γω, και θλίβομαι σαν σκέφτομαι πως ο Γιακουμής μου στο χωριό έκλεισε ήδη τα είκοσί του χρόνια και πως σε κάποια επίσκεψή μου στο νησί δεν θα είναι εκεί.
...στο αβαταρ σου, η σκια που φαινεται, ειναι η σκια του Γιακουμη;
Γειά σου ρε αγαπημένη.
Στενό μαρκαρισμα ο Νέρο ε?
χιχιχι
20χρονων όφιε? Εχει ζήσει την καλύτερη ζωή που θα μπορούσε.
¨οταν θα φύγει θα φύγει ευτυχισμένος και χορτάτος. Δεν ειναι να στεναχωριέσαι αλλα να χαίρεσαι (λέω εγω τώρα)
Μαμά δύσκολα πάλι. Γι’ αυτό σας άφησα το αγαπημένο μου να το δείτε κι εξαφανίστηκα τρόπον τινά...Εδώ είναι η ζωή.
Αυτός θα γινόταν ο γάτος μου αν οι ιδιοκτήτες ή οι διαχειριστές του διώροφου δεν “καθάριζαν” την κατάσταση. Οι γάτοι εκείνη τη νύχτα μάλλον τα έφτιαξαν για τα καλά, γιατί σιδέρωνα (βραδυνό οικονομικό ρεύμα γαρ) κι έχοντας την τζαμόπορτα ανοιχτή άκουγα τις τρυφεράδες τους. Νιαρ-νιάρ πολύ τρυφερά κι όχι τα ουρλιαχτά του περασμένου χειμώνα... Την επομένη το πρωΐ κατέβηκα να τους ταΐσω και δεν ήταν πουθενά. Όλα τα ανοίγματα είχαν κλειστεί με καινούργιες αλυσίδες και λουκέτα κι είχαν εξαφανιστεί και τα πιατελάκια και τα ποτηράκια κι όλα...Πάνω απ’ όλα το ζεύγος ήταν άφαντο. Πάει ο γάτος μου. Έμεινα με τη χαρά. Και λέω χαρά, γιατί ο γάτος καθώς γυρνούσαμε απ’ τη βόλτα μας με τη Μάϊντα της χαϊδεύτηκε στη μουσούδα της με άλμα κι αυτή δεν τον καταχέρησε. Που σήμαινε για μένα πολύ ωραία σχέση...
Ακόμα τον σκέφτομαι τι ν’ απόγινε ο διακριτικός μου με την ομορφούλα του...
Όφιε ο Γιακουμής είναι τελικά Μαθουσάλας. ¨Ετσι είχα εγώ την Γκριζαμπέλα στην Άνδρο. Όταν έκλεισα κι εγκατέλειψα το σπίτι δεν ήταν εκεί. Προφανώς μας είχε αφήσει η χρυσαφένια μου...
Εμένα πάντως τα πιο πολλά χρόνια που μου έχει ζήσει γατί ήταν τα 14. Εικόσι χρόνια να ζει γάτα πρώτη φορά το βλέπω.. βασικά από εδώ το διάβασα..
Royal ο γάτος θα επανεμφανιστεί να είσαι σίγουρη για αυτό. Άφηνε εσύ κάπου φαγητό στο δρόμο, έστω και χύμα στις πλάκες και θα τον δεις να σκάει μύτη.
Οι γάτες να ξέρεις είναι συμφεροντολόγες. Όπου βρουν καλύτερα. Και άμα θες να τον κρατήσεις τον μαυρόγατο, βάλε τον και μέσα στο σπίτι και τάισε τον καμία γκουρμέ κονσέρβα και αν την κοπανήσει μετά, εμένα γράψε μου..
Η δική μου γάτα πάντως έχει σύγχυση ταυτότητας. Πιστεύει ότι είναι σκύλος.
Όταν ο σκύλος γαβγίζει πάει και η γάτα από πίσω του και κάνει πχχχ πχχχ και τσαμπουκάδες σε όποιον περνάει.
Όταν πάω τον σκύλο βόλτα έρχεται και αυτή κολαούζο από πίσω και κατουράει στα δέντρα.
Επίσης με ακολουθεί όπου πάω, ενίοτε μου αρπάζει και τα πόδια όπως περπατάω και αν σταματήσω κάπου έρχεται και αυτή και κάθεται δίπλα μου..
Το μεσημέρι έρχεται και ζητάει φαγητό, ενώ το μπολάκι της είναι μόνιμα γεμάτο και στο πάτωμα, αλλά αφού ζητάει ο σκύλος γιατί να μην ζητήσει και αυτή.
Οπότε έχω συμπεράνει ότι κάπως τα έχει μπερδέψει στο κεφάλι της, αλλά εντάξει.. ποια είμαι εγώ τώρα να της το χαλάσω το σενάριο..Αστην εκεί να πιστεύει ότι θέλει.. πετάει ο γάιδαρος;;;;;; πετάει παλιόγατο..!
...ψέμματα θα πω.
Επειδή όμως ποτέ δεν είν αργά για τίποτα,
είχα μόλις αρχίσει να χτίζω μια σχέση με μια γατούλα,
αναγκάστηκα να τη χαρίσω μετά από πιέσεις,
τέλος πάντων,
σίγουρα το έχετε ακούσει αυτό,
έχω κολλήσει μ αυτές τις μελοποιήσεις.
Σας το θυμίζω με αγάπη.
https://www.youtube.com/watch?v=aHe2RWNxorQ
...bless you...
I have a Gumbie Cat in mind, her name is Jennyanydots.
Her coat is of the tabby kind, with tiger stripes and leopard spots.
All day she sits upon the stair or on the steps or on the mat.
She sits and sits and sits and sits- and that s what makes a Cumbie Cat!
But when the day s hustle and bustle is done,
Then the Cumbie Cat s work is but hardly begun.
And when all the family s in bed and asleep,
She tucks up her skirts to the basement to creep.
She is deeply concerned with the ways of the mice-
Their behaviour s not good and their manners not nice.
So when she has got them lined up on the matting,
She teaches them music, crocheting and tatting.
.........
[T.S. Elliot]
Λοιπόν επανέρχομαι για ενημέρωση...Ο Νέρο μου είναι μόνιμο ζευγάρι με τη γατούλα του πιά...Στην πολυκατοικία μας υπάρχουν συγκάτοικοι που ταίζουν κι αυτοί το ζευγαράκι μας και γίνανε οι νονοί της γατούλας...Την είπαν Λιλίκα...Ο Νέρο και η Λιλίκα ζούνε καλά κι εμείς καλύτερα (ίσως;). Μακάρι για όλους!
