Με αφορμή της πρόσφατης προσθήκης και των Βρυξελλών στη λίστα με άλλες πόλεις που μετά από πιλοτική εφαρμογή επιτρέπουν σε ορισμένους κόμβους την παραβίαση ερυθρού σηματοδότη, θα ήταν ενδιαφέρον να συζητηθούν οι απόψεις για το θέμα.
Τυχόν εφαρμογή στην Ελλάδα με το μικρό αριθμό αστικών ποδηλατών, των μηδενικών ποδηλατικών υποδομών και του θολού νομικού καθεστώτος σε περίπτωση ατυχήματος, θα δίχαζε πιστεύω έντονα την κοινή γνώμη.
Καταρχάς ας ξεκινήσουμε από τα βασικά, εσείς τα περνάτε ως ποδηλάτες, και εάν ναι, πόσο συχνά? Εάν όχι, είναι ο φόβος της κλήσης ή του ατυχήματος που σας αποτρέπει?
Πιστεύετε ότι μπορεί να γίνει κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα και εάν ναι, με τι περιορισμούς?
Αξιολόγηση:
0 ψήφοι
Η κινηση του ποδηλατου ειναι βασισμενη στην κοινη λογικη για να επιβιωσει.Το να σταματας σε ανυπαρκτα πεζοφαναρα που καποιος πατησε αλλα περασε πριν αναψουν επειδη ειχε κενο,κ αυτα αναβουν κ κοβουν την κυκλοφορια αδικα,η να σταματας πρωτος σε φαναρι 3 λωριδων κ να πρεπει να κανεις jump start με το που αναψει πρασινο επειδη γκαζωνουν φουλ οι βιαστικοι,κ πανω που ψαχνεις να κουμπωσεις το πεταλι η να κρατησεις ισοροπια με βαρυα ταχυτητα να σου κορνανουν κ να σε περνανε.Ολα αυτα ειναι πραγματα που ακυρωνουν την ποδηλασια.
Αν το σκεφτεις το φαναρι προεκυψε για τα μηχανοκινητα.Επειδη βιαζονταν κ εγιναν μερικες χιλιαδες,επειδη οι οδηγοι ειναι ουγκανοι κ αδυνατο να συνενοηθουν οταν ο ενας θελει να περασει τον αλλο.
ειναι τετοια η φυση του μεσου που σε κακομαθαινει,τοση απλετη ισχυς χωρις να ιδρωσεις καν..Μαζι με τον υπερβολικο ογκο ενος αμαξιου που ειναι ευπαθες στο μποτιλιαρισμα..δε θες κ πολυ να τσιτωσεις.
(Αληθεια απο μικρος ειχα την απορια γιατι να χρησιμοποιεις ενα οχημα 5 ατομων για να πας δουλεια πχ,σα να κοιμασαι μονος κ να κλεινεις τρικλινο.Ο ορισμος της σπαταλης.Χωριστα το "κινουμαι κ μολυνω το περιβαλλον που ζω".Μαυτα καπου λιγο τα χανουν οι δασκαλοι κ δεν εχουν καλες δικαιολλογιες..)
Τεσπα..
Μην αναμασαμε τα ιδια ανουσια.στην αμερικη το εχουν κανει νομο.idaho stop το λενε κ περικλειει νομιμα ολα τα παραπανω.
Je Suis Paris
Je Suis the Netherlands
Je Suis Idaho
WtF Athens;
...
Είναι γι αυτές τις 2 περιπτώσεις: "Τ juncions" (διασταυρώσεις τύπου "Τ") και απλή δεξιά στροφή σε διασταύρωση.
...
Ελπίζω να είναι κατανοητή η διαφορά με το "περνάω με κόκκινο σε μια διασταύρωση".
δυστυχώς άμα βάλουνε στο Ελλάντα τέτοια, θα χειροτερέψει η κατάσταση! κάποιος διάβασε κάτι, και το βάφτισε. Για όλες τις περιπτώσεις(είτε πεζός, ή εποχούμενος) η "περιγραφή" είναι μία: Απόπειρα αυτοκτονίας. Εδώ δεν έχουμε χώρο για άλλη περιγραφή, ούτε δρόμο, για να ¨διαφύγει¨ με ασφάλεια ο αναβάτης.
Σύμφωνα με τον Κ.Ο.Κ., όταν στρίβεις δεξιά γωνία, με δική σου ευθύνη δε πρέπει να πέσεις πάνω στον άλλο, ή δεν αφήνεις να πέσουν πάνω σου.Καλά όλα αυτά, αλλα εδώ τα στενάκια λέγονται δρόμοι, οι λεωφόροι εθνικές, και η ηλιθιότητα είναι δεδομένη! σα τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα που βρίσκονται παντού,
Οι ποιητές των "νόμων", έτσι όπως περιγράφονται απο τους αγαπητούς, ρίχνουν το μπαλάκι στο ποδηλάτη: πέρνα, προσεκτικά, με δική σου ευθύνη. Χωράς(γιατι έχουμε δρόμους άνετους, δεν υπάρχουν διπλοπαρκαρισμένα, και τα σπίτια-καταστήματα είναι σε κάποια στοιχειώδη απόσταση), και όλοι οι άλλοι δε θα πέσουν πάνω σου!
Εγω περνάω με κόκκινο, όπου κρίνω πως αυτό έχει μεγαλύτερη ασφάλεια από το να περιμένω το πράσινο. Σε πολλές περιπτώσεις πρέπει να ξεκινάω πρώτος και να κάνω μια μικρή διαφορά κι αυτό βολεύει, όχι μόνο εμένα αλλά και τα αυτοκίνητα που ακολουθούν. Ο λόγος είναι πως έτσι διεκδικώ τη δεξιά θέση στο οδόστρωμα κι ο ΙΧής έχει το χρόνο να βγάλει φλας και να με προσπεράσει αλλάζοντας λωρίδα κυκλοφορίας αλλά το ίδιο κι όσοι τον ακολουθούν. Αν όμως ξεκινήσουμε όλοι μαζί τότε θα κολλήσει η λωρίδα πίσω μου και θα περιμένουν αρκετά με κίνδυνο οι ανυπόμονοι να επιχειρήσουν προσπέραση πολύ κοντά μου, σχεδόν ξυστά. Πολύ σωστά μίλησε ο xifias για επιβίωση και πρέπει να μην επαναπαυόμαστε στο χρώμα ενός φαναριού, είτε είναι κόκκινο είτε είναι πράσινο. Οι δρόμοι μας έχουν φτιαχτεί για μηχανοκίνητα οχήματα και πρέπει μέσα σε αυτούς εμείς να διεκδικούμε τον χώρο μας με όποιον τρόπο μπορούμε.
Με άλλα λόγια και για να απαντήσω στις αρχικές ερωτήσεις, είναι ο φόβος του ατυχήματος που με προτρέπει να ξεκινήσω πρώτος με κόκκινο (ή έστω, λίγο πριν ανάψει το πράσινο).
Με την κατάστααη που υπάρχει σήμερα στους δρόμους της χώρας κανένα μέτρο δεν μπορεί να σώσει κανέναν. Οι καινοτομίες αυτές και σε άλλες χώρες ακολουθούν το σκεπτικό του "διαίρει και βασίλευε", δηλαδή ως υπόγειοι τρόποι να στρέφουν τους αυτοκινητιστές εναντίον των ποδηλατών και τους ποδηλάτες εναντίον των αυτ/τών. Έτσι θα βρίσκουν αφορμές, και για νέά έργα και μέτρα από τα οποία θα στήνουν εταιρείες για να τρώνε χρήμα, και για νέες εισπράξεις και κανονισμούς από τους οποίους θα προκύπτει πάλι νέο χρήμα άμεσα ή έμμεσα. Αν αυτά γίνονται σε χώρες πιο οργανωμένες, στη δική μας κατά μείζονα λόγο θα κάνουν τα πράγματα δυσκολότερα, μακροπρόθεσμα για όλους όσους χρησιμοποιούν τους δρόμους.
Σαν ποδηλάτης δεν με ενδιαφέρει το μέτρο αυτό, γιατί έτσι κι αλλιώς περνώ με κόκκινο εάν αυτό δεν δημιουργεί πρόβλημα σε άλλους, έτσι κι αλλιώς κάνοντας αυτό αναλαμβάνω την ευθύνη της πράξης μου, και έτσι κι αλλιώς το μέτρο αυτό δεν βελτιώνει ουσιαστικά την θέση μου στο δρόμο ως εκείνον τον χρήστη που είναι ο πιο ευάλωτος από όλους όσους χρησιμοποιούν το δρόμο. Από τη στιγμή που υποτίθεται ότι ένα μέτρο βελτιώνει την κατάσταση στους δρόμους, το προτεινόμενο νέο μέτρο θα με πείσει μόνο εάν περιορίσει τον οδηγό του ΙΧ, γιατί πολύ απλά εκ των πραγμάτων το ΙΧ είναι ο βασικός υπεύθυνος της κατάστασης στους δρόμους. Από κει και πέρα τα άλλα είναι λόγια για να περνά η ώρα, και μάλλον εκ του πονηρού στην τελική.
https://www.youtube.com/watch?v=IZhJBYvWnKA
Εδώ η άλλη σημερα μου κόρναρε στην Μαραθώνος 9:30 το πρωί που η αριστερή λωρίδα ήταν άδεια, σεβάστηκα που ήταν 200 χρονών και δεν άρχισα τα μπινελίκια, φανταστείτε να με έβλεπε η θειά να περνάω και με κόκκινο, μέχρι το φράγμα κορνάροντας θα με πήγαινε. Η νοοτροπία του Έλληνα και δη των 50-60 και πάνω δυστυχώς δεν μας επιτρέπει τέτοιους νεοτερισμούς.
Την προηγούμενη Τρίτη, με κλειστούς τους δρόμους της Αθήνας, σε μικρό δρόμο που ήταν ψιλοκλειστός και αυτός, πέρασα αργά με κόκκινο σε μια διασταύρωση, όπως το 1ο σχήμα (και μάλιστα, τύπου Τ, χωρίς καν δρόμο απέναντι).
Μου έβαλε τις φωνές ένας σχετικά μικρός με παπάκι που ήταν από πίσω.
Τι να σου πω ρε Vass τώρα;
Ναι.
Αυτό είναι.
Ακριβώς.
Σε μία κοινωνία που απεχθάνεται,
δυσανασχετεί,
αποστρέφεται την έννοια των κανόνων,
κομπλάρει απέναντί τους,
δεν καταλαβαίνει πλήρως την ανγκαιότητά τους αλλά και τη σημασία της τήρησής τους,
εξανίσταται με την ανάγκη του σεβασμού τους,
μπουρδουκλώνεται και μπερδεύεται,
όπου ακόμα πασχίζουμε να τηρούν τα κόκκινα τα αυτοκίνητα και τα φορτηγά ή τα λεωφορεία (όχι τα μηχανάκια),
όπου η κίνηση αντίθετα στο ρεύμα πολλές φορές είναι ορατή ακόμα και σε κυριλέ περιοχές όπως η Κηφισιά, το Μαρούσι, η Βούλα, η Γλυφάδα και το Π.Φάληρο,
όπου στα σήματα της τροχαίας και στις ταμπέλες με τα ονόματα των δρόμων κολλάει ακόμα αυτοκόλλητα για Επώνυμες Μεγάλες Ποδοσφαιρικές Ομάδες (!),
τι περιμένεις;
Να γίνει κατανοητό το ψιλί-κοκό της δικής μας υποπερίπτωσης που λέει ότι -μόνο για τα ποδήλατα (ναι καλά)- θα επιτρέπεται η δεξιά στροφή σε διασταυρώσεις και η ευθεία πορεία σε διασταυρώσεις τύπου "Τ";
Η δικιά μου γνώμη είναι ότι το κόκκινο πρέπει να γίνεται σεβαστό παντού από τους ποδηλάτες. Ίσως με μόνη εξαίρεση τα φανάρια που είναι για διέλευση αποκλειστικά πεζών αν δεν υπάρχουν πεζοί να περνάνε εκείνη τη στιγμή τη διάβαση.
Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις υπάρχει σοβαρός κίνδυνος ατυχήματος.
Και το φανάρι υπάρχει εκεί για συγκεκριμένους λόγους.
Ένας από αυτούς είναι ότι δεν έχουμε πάντα την ικανότητα να κάνουμε ορθές κρίσεις.
Και μια φορά θα γίνει το κακό...
Γιατί το κράνος σώζει.
Ομολογώ πως κι εγώ αναγκάζομαι να περνάω τα κόκκινα φανάρια-αποκλειστικά και μόνο- για λόγους ασφαλείας. Σταματάω μόνο όταν υπάρχει έστω και μία στις εκατομμύριο να δημιουργηθεί πρόβλημα. Όταν το κάνω αισθάνομαι πως οι άλλοι οδηγοί νομίζουν πως πράττω έτσι από "μαγκιά", κι αυτό μου δημιουργεί άσχημα συναισθήματα,. Όμως δεν γίνεται διαφορετικά.. Εκτός αυτού, θεωρώ πως πρέπει να γίνει εξορθολογισμός των φαναριών , ώστε αυτά να γίνονται σεβαστά. Γιατί δεν ξέρω τι συμβαίνει στην Αθήνα και στην υπόλοιπη Ελλάδα, αλλά εδώ στην Πάτρα κάθε δέκα (10) μέτρα έχει φανάρι.Και μέχρι να ανάψει πράσινο έχεις βγάλει γένια. .Έτσι δεν γίνεται δουλειά.Η υπερβολή δεν ωφέλησε ποτέ κανέναν...
Καλό.
Για εμένα το ποδήλατο είναι στην ίδια κατηγορία με το περπάτημα.
Όπως κινούμαι πεζός, έτσι κινούμαι και με το ποδήλατο. Περνάω
μέσα από πάρκα, μπαίνω σε όποιο δρόμο με βολεύει, κόβω από πε-
ζοδρόμια/σκάλες και τέλος, όποτε ο δρόμος είναι άδειος τον δι-
ασχίζω ανεξαρτήτως φαναριού και όποτε βλέπω να έρχονται φου-
ριόζοι, σταματώ και περιμένω ανεξαρτήτως πράσινου.
Ειδικά εδώ, που ο καθένας κάνει ότι του κατέβει στο κεφάλι δεν πρέπει να υπάρχουν τέτοιες "αμφιβολίες" ο λειτουργικός χώρος του ποδηλάτου είναι στον ποδηλατόδρομο, εφόσον δεν υπάρχουν και βγαίνουμε στον δρόμο/κίνδυνο είναι σοφό να ακολουθούμε τους ίδιους κανόνες. Όχι μόνο γιατι έτσι προστατεύεις τον εαυτό σου και τους άλλους αλλά γιατι δίνουμε παράδειγμα ότι σεβόμαστε τους κανόνες κάτι που στην Ελλάδα έχουμε τεράστιο θέμα.
Αντε μπας και αλλάξει κάτι,
Να μην τα λέμε αυτά
Συνεπάγεται λοιπόν ο λειτουργικός χώρος του αυτοκινήτου είναι ο αυτοκινητόδρομος άρα οταν αναγκάζεται να χρησιμοποιεί λεωφόρους,περιφερειακούς,επαρχιακους,δρόμους ήπιας κυκλοφορίας να σέβεται τους υπόλοιπους χρήστες.
Τα αυτοκίνητα λοιπόν κινούνται στον δρόμο,στον λειτουργικό τους χώρο,και ακολουθούν και σέβονται τους κανόνες;
Το παράδειγμα θα το δώσει ο ποδηλάτης και όχι ο κύριος χρήστης του οδικού δικτύου;
Να λέμε και ευχαριστώ;
Οταν παρκαρεις στον λειτουργικό μου χώρο να ζητάω και συγγνώμη;
το ένα δεν αποκλείει αναγκαστικά το άλλο:
όχι βέβαια.
γιατί όχι; Αν δεν το δώσουμε (και) εμείς με όποιο μέσο κι αν χρησιμοποιούμε κάθε φορά, ποιός περιμένουμε να το δώσει;
όχι βέβαια.
όχι βέβαια.
Στις 2 περιπτωσεις που εβαλε ο (η?) Διδοτου παντως και εγω δεν περιμενω το πρασινο (και οποιος οδηγαει τακτικα στην πολη καταλαβαινει οτι ετσι ειναι πιο ασφαλες για ολους) απλα με δυο προυποθεσεις. Η πρωτη ειναι οτι κοιταω παρα πολυ καλα μην περναει κανενας πεζος απο την διαβαση και η δευτερη οτι στην δεξια στροφη μπαινω στον δρομο που εχει ηδη πρασινο προσεκτικα και οσο πιο δεξια γινεται γιατι μπαινεις ουσιαστικα με μηδενικη ταχυτητα σε εναν δρομο που κινουνται αυτοκινητα κανονικα. Αμα τηρηθουν αυτες οι δυο προυποθεσεις δεν βλεπω γιατι να περιμενεις το κοκκινο, ουτε βαζεις κανεναν σε κινδυνο ουτε εμποδιζεις κανεναν.
Laou Laou νομίζω μπερδεύτηκες το μήνυμα μου δεν γράφτηκε για να προκαλέσει άλλη μια χωρίς νόημα διαδικτυακή αντιπαράθεση.
Μην κοιτάς τι κάνουν οι άλλοι λαθός για να δικαιολογείς την όποια δικιά σου(μας) συμπεριφορά. Νομίζω ο ΚΟΚ πρέπει να είναι σεβαστός αν κάποιοι δεν το κάνουν είναι παράδειγμα προς αποφυγή και όχι προς μίμηση.Ούτε υπάρχει κάποιος άγραφος πόλεμος μεταξύ ποδηλάτων και μηχανοκίνητων σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να είναι και το ίδιο άτομο, ο κακός οδηγός θα είναι και κακός ποδηλάτης κακός πεζός και πάει λέγοντας.
Ο κάθε νόμος για να γίνει δεκτός και σεβαστός πρέπει, πρώτα απ' όλα, να είναι δίκαιος. Όταν δεν είναι, αγωνιζόμαστε να τον αλλάξουμε κι όταν έχουμε την ευκαιρία τον καταστρατηγούμε γιατί ούτε δικαιοσύνη αποδίδει, ούτε ασφαλεια παρέχει (ο συγκεκριμένος). Αν οι νόμοι ήταν κάτι σαν την αγία γραφή, δεν θα άλλαζαν ποτέ αλλά τότε δεν θα χαμε 8ωρο και τα ποδηλατα θα τ αγοράζαμε με την... προίκα!
Τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτή τη ζωή...
Καλησπέρα σας.Στο δρόμο σέβομαι σε ένα μεγάλο βαθμο τον ΚΟΚ αλλά κάποιες φορές τον παραβαίνω είς γνώση μου ξέροντας ότι θέτω σε κίνδυνο εμένα και τους γύρω μου όχι τόσο κάποιο αυτοκίνητο αλλά ίσως κάποιο μηχανάκι η συμποδηλάτη που περνάει κάθετα ή πεζό που διασχίζει τη διάβαση.Είναι κάποια φανάρια που περνάω καμιά φορά κόκκινα στη Βασιλίσσης Σοφίας ανάλογα πάντα, είναι φανάρια που ξέρω.Δε περνάω ποτέ ποτέ τα στενά και ειδικά με STOP. Ποτέ δε περνάω δίπλα απο στματημένο λεωφορείο αν δε τσεκάρω τι υπαρχει μπροστά του, μπορεί εκείνη τη στιμή να διασχίζει το δρόμο κάποιος πεζός ή ζώο.Πρώτα ειναι η οδηγική ασφάλεια και μετά το πόσο χρόνο θα κάνω να πάω στη δουλειά μου, είναι όμως φορές που βιάζομαι σύν το οτι το κάνω, ανάλογα με την κρίση μου να βγώ ποιο μπροστά και γρήγορα σε ένα άδειο δρόμο μπροστά διότι είμαι εκτεθημένος σε σχέση με τα μηχανοκίνητα.Η αλήθεια είναι οτι απο τη στιγμή που χρησιμοποιείς το δρόμο πρέπει να σέβεσαι τον ΚΟΚ για να μπορείς να συνυπάρξεις αρμονικά με τους υπόλοιπους που τον χησιμοποιούν.
Σήμερα στη Βασιλίσης ΣοΦίας πέρασα ένα φανάρι με κόκκινο και ένα αυτοκίνητο μουγκρίζοντας διέσχιζε κάθετα μπαίνοντας στη λεωφόρο, δοκιμάζοντας τα κρατηματά του, AMG βλέπεις...δηλαδη αν το έχανε, θα με σκότωνε η θα βρισκότανε πανω στη γεμάτη κόσμο στάση λίγο πιο κάτω.Πέρασαν πολλά απο το μυαλό μου μετά... να σταματήσω δίπλα να τον βρίσω να να να.... Και οι δυο κάναμε λάθος....εγώ βιαζόμουνα και εκέινος έκανε φιγούρα.
Νόμος είναι το δίκιο του ποδηλάτη κλπ. :p
Χαζομάρες (sorry κιόλας). :)
Κάποιος σκέφτηκε κάποιους νόμους. Κάποιοι το παίζουν πιο έξυπνοι από αυτόν. Ίσως στις λεπτομέρειες να έχουν δίκιο (π.χ. κόκκινο σε άδεια διάβαση πεζών) αλλά η παραβίαση κόκκινου σηματοδότη είναι σοβαρότατη παράβαση που βάζει σε σοβαρότατο κίνδυνο και τον ποδηλάτη αλλά και τον απέναντι οδηγό που δεν χρωστάει σε κανέναν να γίνει φονιάς χωρίς τη θέλησή του.
Και προφανώς ακόμα και αν έπαιρνε τη στροφή με τις πάντες είναι πταίσμα μπροστά στην παραβίαση κόκκινου.
Εγώ θα διαφωνήσω με τον scrabler!
Το είναι αυτές οι αναρχικές ιδέες.
Ο νόμος είναι νόμος και οφείλουμε να τον σεβόμαστε ότι και να λέει και άσε τους χαζούς τους Ευρωπαίους να προβλέπουν εξαιρέσεις του νομού για συγκεκριμένες περιπτώσεις.
Σκεφτείτε ρε παιδιά κάτι χαρακτηριστικό...
Μέχρι πριν πολύ λίγα χρόνια ο ΚΟΚ απαιτούσε άδεια κυκλοφορίας για τα ποδήλατα.
Δε φαντάζομαι τότε να κυκλοφορούσε κάνεις παράνομα.
Εγώ πάντως από τότε σεβόμουν το νόμο σαν ευαγγέλιο.
Αφού να φανταστείς, όταν μου πήρε ο πατέρας μου το 1ο μου ποδήλατο, δε δεχόμουν να το καβαλήσω αν δεν πήγαινε πρώτα να μου βγάλει άδεια.
στα μη δημοκρατικά πολιτεύματα ...
...το δίκαιο είναι το δικιο του ισχυρού..έτσι και για τον κοκ..όπως και στους περισσότερους νόμους.. τα τελευταία 40 χρόνια και απροκάλυπτα..στην σύγχρονη εποχή μας οι ισχυροί δεν ειναι οι κοινωνίες.. αλλά οι εταιρίες..οι αναρμοδιοι , οι μη ειδικοί και οι αδύναμοι, δεν επίτρεπεται ούτε καν να μιλούν πόσο μάλλον να νομοθετούν.. γιαυτό και δεν σέβεται τον ποδηλάτη, ούτε τον πεζό..και ακριβώς επειδή εχουμε μεγαλώσει σαυτό το καθεστώς ανελευθερίας.. δεν μπορούμε εύκολα να το αμφισβητήσουμε ή έστω να το κριτικάρουμε..πιο εύκολα εναντιωνόμαστε σε αυτούς που είναι πιο αδύναμοι..
..
ίσως μια ερευνα αντικειμενική και στην ελλάδα..να ριχνε φως σε πολλά σκοταδια και φόβους αρκετών δω μέσα ..για το που συμβαίνουν τα περισσότερα ατυχηματα..και σε πόσα θανατηφόρα, τελικά οι ποδηλάτες φορούσαν κράνος..
http://www.bbc.com/news/magazine-11110665
http://www.cyclingweekly.co.uk/news/latest-news/boardman-helmet-debate-b...
Νομίζω ότι έχουμε πια όλη την βεντάλια απόψεων μπροστά μας.
Από την άποψη που απλά σέβεται το νόμο και τέλος, περνάμε στις ενδιάμεσες απόψεις που προσπαθούν να πουν ότι ο νόμος αλλάζει με την καταστρατήγησή του για να φτάσουμε στην άποψη που αποδέχεται και το κόκκινο πέρασμα και το ανάποδα στο ρεύμα θεωρώντας ότι το πολίτευμα δεν είναι δημοκρατικό.
...
Πάντως ένα πράγμα που θα άξιζε να προσέξουμε είναι ότι στα παρακάτω σχήματα, εκεί από όπου έρχεται ο ποδηλάτης και εκεί όπου συνεχίζει ή στρίβει, ενώ για τους υπόλοιπους είναι κόκκινο, υπάρχει ποδηλατόδρομος.
...
Η άποψή μου:
Ο νόμος δεν είναι κάτι που αλλάζει με την καταστρατήγησή του.
Αλλάζει με συλλογική διεκδίκηση.
Εάν ένας νόμος δεν παρέχει ασφάλεια ή δεν είναι δίκαιος τότε καταγγέλεται συλλογικά και διεκδικείται η αλλαγή του.
Αυτό είναι το δημοκρατικό πολίτευμα μέσα στο οποίο ζούμε και μέσα από το οποίο, προσπαθούμε να αρθρώσουμε κανόνες κοινωνικής ζωής, συνύπαρξης, συνεννόησης.
...
Η Ελληνική κοινωνία υποπτεύεται τους κανόνες.
Οι μνήμες από τον απολυταρχισμό και τον δεσποτισμό είναι ακόμη νωπές.
Ακόμη και ο ΚΟΚ είναι σχετικός, ύποπτος και κάτι στο οποίο νιώθει ότι είναι συνέχεια απέναντι και επιβεβλημένος από πάνω.
Και το "πάνω" νοείται ως ο Δεσπότης, ο Σουλτάνος, ο Κοτζάμπασης, ο Δικτάτορας, κλπ κλπ.
Πράγματι.
Έτσι είναι.
Διότι δεν έχει καταφέρει ακόμα να αυτοπραγματωθεί σαν κοινωνία και να αυτοθεσμισθεί.
Όμως αυτό θα γίνει, και γίνεται, συλλογικά και όχι με προσωπικές, ατομικές παραβατικότητες και καταστρατηγήσεις διότι αυτές δεν οδηγούν σε αυτοθέσμιση αλλά σε έλλειψη οποιουδήποτε κανόνα, που στην ουσία είναι το δίκαιο του πιο ισχυρού.