Γεια χαρά,
έφτασα πάλιν εκεί που αισθαίνομαι σπίτι, στον ποταμό Σλάϊ. Εδώ, ο ήλιος βασιλεύει κατά τις 11 το βράδυ και τη νύχτα δεν έχει σχεδόν σκοτάδι. Περιμέναμε ένα φίλο κατά τις οχτόμιση το βράδυ, είχε λιακάδα ακόμη. Η νύχτες είναι αρκετά κοντές, ξυπνήσαμε κατά τις τέσσερεις από το φώς κι από τα πουλιά που ήδη τραγουδάγανε.
Μας είχε προσκαλέσει μια πολύ καλή μου φίλη ποιμένας· για να της δείξω την ευχαρίστησή μας, είχα προετοιμάσει μοσχάρι, τ´όποιο έφερα παγωμένο σε πλαστικό κουτί γιαούρτι. Ενώ το ζέσταινα, η φίλη έβρασε πατάτες και λάχανα, ώστε τρώγαμε πολύ χαρούμενα όλες_οι_α μαζί.
Ενώ οι τρεις άλλ_ες_οι ξεκινήσανε για τα ατμοκινητά θεάματα στην πόλη Φλένσμπουργκ, προτίμαγα να μείνω για να λάβω ανάσα τον ιδιαίτερο αέρα εδώ πέρα.
Είχα υποσχεθεί της φίλης να καθαρίσω το ποδήλατό της, sinus bike, το δεύτερο στην ιστιοσελίδα
http://www.sinus-fahrrad.de/?navigation=11397
Η κυρία δεν το είχε καθαρίσει καθόλου ανάμεσα στα τρια χρόνια, οπότε δεν πέτυχα και τόσο πολύ.
Κι όμως μου είπε: «Ωραίο φαίνεται», όταν επέστρεψε. Επιπλέον, μου φαινόταν πολύ βαρύ, και δεν ήθελα να χαλάσω την ηλεκτρική του.
Τ´απόγευμα, μας κάλεσε ο καλύτερος καθηγητής μου λυκείου στ´αρχαία, «για ν´αρθεις μαζί με την πνευματική σου σοφέρ για καφέ στις τρισήμιση». Τι ωραίααα! Αυτόν και τη σύζυγό του αγαπώ πολύ,
αφού μου έδινε θάρρος και μ´άφηνε να ανακαλύπτω τον Αριστοτέλη, «όταν έχεις απορίες, έλα για να τις λύνουμε μαζί.»
Σας στέλνω ακτίνες του μελαγχολικού ηλίου της περιοχής και σας εύχομαι κάθε καλό <3
Κωστάνζα μου να περνάς καλά!!!