αέρα,
παγομένο χειμωνιάτικο φιλί στο πρόσωπο της γης,
σπρωξε το ποδήλατο της ζωής !
αέρα
παγωμένο χειμωνιάτικο φιλί της μάνας που δεν θα έρθει.
Κομμάτι πια του εαυτού μου.
Categories:
Αξιολόγηση:
0 ψήφοι
αέρας
Εχω μια γενική αίσθηση, μια εικόνα,
ενός μοναχικού ποδηλάτη που κάνει πετάλι μέσα στο κρύο.
Ο αέρας είναι σύντροφος, αλλά και μεγάλος εχθρός, όταν είναι αντίθετος
με την προσπάθεια, τον αγώνα του ποδηλάτη.
Η ποδηλασία, βέβαια, το πετάλι, λειτουργεί και συμβολικά, είναι ο καθημερινός αγώνας
της ζωής, του καθενός η ανηφόρα.
Στα Αγγλικά το έχω βρει, θα τολμήσω την μετάφραση του:
Ευχή για ποδηλάτες: ".....είθε ο αέρας να είναι πάντα στην πλάτη σου και μέσα στις σαμπρέλες σου...."
... σίγουρα αυτός που την σκέφτηκε ΗΤΑΝ ΜΑΧΙΜΟΣ ΠΟΔΗΛΑΤΗΣ.
Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία τέσσερα χρόνια είχα κοντρα υον αερα και αρκετη ανηφορα. Τόσο ώστε να αναγκαστω να κατέβω σπο το ποδήλατο και να συνεχίσω με τα πόδια.
Ευτυχώς ο αερας κόπασε και την ανηφόρα την περασαμε. Τώρα μπαλώνω τις σαμπρέλες και ετοιμάζομαι να ξανακαβαλησω το ποδηλατο κυριολεκτικα και μεταφορικά, και να αντιμετωπισω την επόμενη ανηφόρα που σιγουρα θα ερθει.
Αλλά ξέρουμε πια και το ζούμε στο πετσι μας, ότι το ταξίδι έχει σημασία.
Χαίρομαι που τα στοιχακια στοιχακια αρεσαν εστω και σε κάποιους, μιας και δεν το χω με την ποιηση...