Το κράνος το έχω συνηθίσει στο ποδήλατο, τόσο που χωρίς αυτό νιώθω ότι κάτι μου λείπει. Σήμερα λοιπόν το ξέχασα στην Αθήνα. Λέω εντάξει δεν είμαι και χθεσινός, εξοχή είναι τι μπορεί να συμβεί. Μετά από τόσα χρόνια, σήμερα έφαγα μια σαβουάρ βάρβαρη. Σήμερα που δεν φόρεσα κράνος. Γιατί το γράφω αυτό; Πρώτον δεν υπήρχε κανένας λόγος να πέσω. Κανένας κίνδυνος, κανένα αυτοκίνητο και μια διαδρομή που την έχω κάνει άπειρες φορές. Απλά ξαφνικά έβαλα πορεία προς το κράσπεδο και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Ο δεύτερος λόγος είναι τα σημεία που χτύπησα. Πέρα από αγκώνες , γόνατα ένα χτύπημα ήταν στο κεφάλι και κοντά στο μάτι στο ζυγοματικο. Ακριβώς τα σημεία που δεν θα είχα χτυπήσει αν φορούσα το κράνος διότι τότε αυτό θα έβρισκε πρώτο στο έδαφος και θα απορροφούσε την ενέργεια. Όλα καλά πήγαν, αλλά είμαι λίγο σαν να έχω φάει μια γερή μπουνιά στα μούτρα.
Αξιολόγηση:
(2 ψήφοι)
Να είσαι πάντα γερός. Περαστικά.
Καλά κάνεις και αναφέρεις το περιστατικό.
Γειά σου Vassott. Ευχαριστώ!
Είναι αυτό που λέω σε όποιον μου λέει τι το θες το κράνος.
Το ποδήλατο είναι μέσο χαμηλής ισορροπίας και εννοείται πως χρειάζεσαι έξτρα προστασία. Μειώνουμε τα ρίσκα (προσέχουμε) για να έχουμε...
Περαστικά σου!
....χέρια - πόδια - λεκάνες - πλευρά - ώμοι κλπ, σπάνε & κολλάνε και κανένα πρόβλημα. Επίσης, εδώ και χρόνια σου βγάζουν ολόκληρη καρδιά, τη ράβουν - την κόβουν - βάζουν νέα ανταλλακτικά - την ξαναχώνουν μέσα και πάλι όλα καλά.
Αν όμως πάμε εκεί ψήλα, στο κεφάλι, θα δεις ότι δεν παίζουν τέτοια πράγματα.... Ελάχιστα μπορούμε να κάνουμε και συνήθως πάντα μένουν ΑΣΧΗΜΑ ΚΟΥΣΟΥΡΙΑ. Οπότε, καλύτερα να φοράμε κράνος μπας και τη γλιτώσουμε.
Στην Αθήνα, ποτέ χωρίς κράνος. Ζήτημα να το ξεχάσω 1 φορά στις 365 μέρες.... Αλλά δυστυχώς... το καλοκαίρι/διακοπές στη Σάμο.... δύσκολα φοράω κράνος...... ειδικά όταν πάω για ψιλο-ψώνια μόνος μου και είναι μέρα-ντάλα-ήλιος. Το βράδυ, στις οικογενειακές ποδηλατοεξορμήσεις, φοράμε όλοι, για να φοράει και η κόρη....
Κράνος δεν βάζω ποτέ στο ποδήλατο το θεωρώ περιττό για την ταχύτητα ενός ποδηλάτου και άβολο στις μετακινήσεις
Τώρα όσοι νιώθουν ανασφάλεια ας το έχουν μαζί τους πάντα καλό είναι επιλογή του καθένα είναι για ένα πράγμα που είναι προαιρετικό
Γεια σου Diopan!
Το κρανάκι το φοράω σχεδόν πάντα. Δεν είμαι υπέρμαχος της υποχρέωσης αλλά θεωρώ πως προστατεύει ότι χρήσιμο μου έχει απομείνει εκεί ψηλά!
Ήταν λοιπον 2014 κι είχαμε ανεβει με μια παρεούλα στο φεστιβάλ της Ζήριας (ήταν η τέταρτη χρονιά που ανέβαινα στο φεστιβάλ), πάνω στο οροπέδιο. Με κράνος φυσικά. Τέλος Αυγούστου περάσαμε ωραία 3-4 μέρες και στην επιστροφή αποφασίσαμε να γυρίσουμε μέσα από τα βουνά και να "πέσουμε" στο Κιάτο, απ' όπου θα πέρναμε τον Προαστιακό. Να μην τα πολυλογώ πήραμε τους δασικούς, μέσα στη φύση. Αρκετά μπροστά πήγαιναν θυμάμαι η lyhadj και η Μ. Πίσω πήγαινα εγώ με τον φοβερό Κολόμβο.
Μια η φύση, ο πρωινός ήλιος, η πρώτη κατηφόρα, η δροσιά του βουνού, αποφάσισα να μη φορέσω κράνος, άλλωστε δασικός ήτανε, μόνοι μας είμαστε, με 20 πηγαίναμε, "μα τι μπορεί να τύχει" σκεφτόμουν. Φόραγα όμως ένα καπέλο για τον ήλιο. Ο Χρήστος πήγαινε σταθερά (μας λείπεις ρε φιλαράκι) αλλά εγώ -μια ζωή κάγκουρας- έκανα μαλακίες, παίζοντας ανέμελα στο χώμα.
Μέχρι τη στιγμή που νιώθω να φεύγει "χωρίς λόγο" το μπροστινό και να χάνω το φως μου. Στην κυριολεξία, δηλαδή σαν να έκλεισε κάποιος το φως. Καταλάβαινα όμως πως σερνόμουν και κάποια στιγμή -καθώς σερνόμουν- ακούω και μαζί νιώθω ένα "γκουπ" ψηλά στο μέτωπο. "Όχι γ@μ@ την ατυχία μου", σκέφτηκα ακριβώς εκείνη τη στιγμή, "να δούμε τι θα μ'αφήσει αυτό".
Λίγα δευτερόλεπτα μετά άνοιξα τα μάτια μου. Κατάλαβα πως μόλις είχα αγοράσει αγροτεμάχιο στη Ζήρια! Ο Χρήστος είχε βέβαια σπεύσει να βοηθήσει. Για καλή μου τύχη, κουβάλαγε πάντα μινι φαρμακείο (εκτός από πλήρη σειρά εργαλείων και ανταλλακτικών!) οπότε κοίταζε τα τραύματά μου.
Είχα γδαρθεί για τα καλά στο αριστερό χέρι και κάτι ψιλά στο πόδι. Με ψιλοελέγχω κι εγώ, αίματα ανακατεμμένα με χώματα, μια αηδία σκέτη, από που ν' αρχίσεις και που να τελειώσεις! Είχα όμως τις αισθήσεις μου και μπορούσα να σκεφτώ οπότε καταλαβα πως -τουλάχιστον- δεν είχα διάσειση αλλά αυτό το "γκουπ" μου 'χε μείνει.
"Άστα τα υπόλοιπα και κοίτα το κεφάλι μου" λέω του Χρήστου, "δες που έχω χτυπήσει". Βρήκαμε το μικρό τραύμα στο μέτωπο κι ευτυχώς δεν ήταν σοβαρό. Βρήκα και το καπέλο βέβαια που ακόμα το φοράω τα καλοκαίρια και στο γείσο του έχει πάντα εκείνη την μικρή τρύπα για να θυμάμαι. Κι ευτυχώς που η τρύπα ήταν μικρή γιατί έτυχε η πέτρα να 'ναι μικρή κι έτσι μικρό και το "κακό".
Δεν ξανανέβηκα στη Ζήρια από τότε, μια που χάλασε λίγο το φεστιβάλ, μια που αποτραβήχτηκα από τα ποδηλατικά, μια που μεγάλωσα κι έπιασα τα νησιά, όλα μαζί. Αλλά μια συμβουλή έχω να τη δώσω:
Αν δεν φοράς κράνος, μην ανησυχείς, όταν σπάσεις το κεφάλι σου, θα πάρεις και την ευθύνη του εαυτού σου γι' αυτό και όλα καλά (ή κακά, δεν έχει και τόση σημασία). Έχεις κάνει την επιλογή σου και θα ζήσεις μ' αυτήν.
Αλλά αν φοράς κράνος, φόρα το συνέχεια. Γιατί το κακό θα σε βρει ακριβώς τη στιγμή που δεν θα το φορέσεις. Τα 'χει πει κι ο Μέρφυ αυτά. Κι αν είσαι τυχερός, μικρό το κακό, θα δίνεις συμβουλές όπως κι εγώ τώρα. Αν είναι μεγάλο, δε θέλω ούτε να το σκέφτομαι!
ΥΓ: Περαστικά diopan!
Ουτε εγω φοραγα αλλα με την ακριβως αντιστροφη αιτιολογηση, οτι αμα πεσω με 60 που παω οταν κατεβαινω την Κυμης δεν με σωζει οχι κρανος, ουτε πανοπλια.
Απο την αλλη χτες πηγα και πηρα ενα φτηνο απο το Decathlon, ακριβως για τις χαμηλες ταχυτητες. Ολες μου οι πτωσεις so far ειναι ηλιθιες τυπου φρεναρα αποτομα σε σταυροδρομι και εκει που πηγα να πατησω νομιζα οτι ειχε πεζοδρομιο αλλα δεν ειχε οποτε απλα εσκασα κατω. Αυτες τις φοβαμαι πιο πολυ γιατι οκ να φυγεις στον γκρεμο οταν κατεβαινεις την Πεντελη πχ, εχει ενα μεγαλειο, αλλα να χτυπησεις σε καμια γωνια πεζοδρομιου επειδη ξεκλειδωσες το λαθος ποδι (ετοιμαζομαι και για σχαρακια σιγα σιγα) ε μετα πρεπει να γραψουν στον ταφο σου, πηγε σαν ηλιθιος, κριμα ειναι.
Το μαυρο φυσικά, με ξέρεις μέχρι σκούρο γκρι φοράω το οποίο το θεωρώ οριακά παρδαλό χρωμα :p
νομίζω ότι δεν το αντιμετωπίζεις σωστά.... Ότι και να πάρεις και ροζουλί με πουά και καρδούλες να πάρεις, κόλλα κανα εξώφυλλο από morgoth επάνω και καθάρισες.....
Κοιτα να δεις, εχω παρει την αποφαση οτι προτιμω να με περασει καμια νταλικα απο πανω στα σκοταδια παρα να ειμαι παρδαλος και φωσφοριζε σαν μερικους (no offence Κωστα, ξερεις στο φαι και στα ποδηλατα σε εμπιστευομαι τυφλα αλλα σε οτι εχει να κανει με τις ενδυματολογικες επιλογες θα ελεγα οτι δεν ειναι το δυνατο σου σημειο :P ), ειναι ενα ρισκο που το εχω αποδεχτει.
ουτε στο φαι να τον εμπιστευεσαι...ολο λογια ειναι..αν ηταν καλος στο φαι δεν θα ειχε μεινει μισος..
.
Βαριές κουβέντες :D