εχω να πω οτι αυτα που σου δινει το ποδηλατο δεν σου τα δινει ουτε το αυτοκινητο...ουτε οι γρηγορες μηχανες ουτε τιποτα... ειναι απλα η τελεια κατασκευη το ποδηλατο.. τα περισσοτερα τροχοφορα οχηματα εξελιχθηκαν απο αυτο αλλα συνεχως βλεπουμε αλλαγες... το ποδηλατο εχει μεινει οπως ειναι "τελειο"!! και σου δινει τα παντα!!
το είπαν κι άλλοι, αλλά για μένα παραμένει το σημαντικότερο... Η ισορροπία!
ειδικά στον ανισόρροπο κόσμο που ζούμε είναι μια συγκλονιστική καθημερινή εμπειρία -ή μήπως είμαι εγώ ανισόρροπος-
Την σήμερον ημέραν, που η λέξη "υγεία" κατάντησε να ταυτίζεται με την θεραπεία -- και όχι με την ΠΡΟΛΗΨΗ όπως θα έπρεπε πρώτα πρώτα -- το ποδήλατο είναι υγεία. Στο σύγχρονο δυτικό τρόπο ζωής που λείπει η σωματική άσκηση, το ποδήλατο είναι πρόληψη. (Και βέβαια λέγοντας υγεία εννοείται και η σωματική και η ψυχική.) Είναι πρόληψη, γιατί ασκούμενος με τέτοιο ήπιο τρόπο (δε μιλάω γι΄ αυτόν που το κάνει έντονα-αθλητικά, αυτό είναι αθλητισμός) δημιουργείς τις βάσεις για ένα καρδιοαναπνευστικό που δεν καταλαβαίνει τίποτα. (Αλλά ακόμα και για τους αθλητές οι ποδηλάτες-αθλητές είναι αυτοί που ασχολούνται με το σπορ τους μέχρι τη μεγαλύτερη ηλικία, κι αυτό λέει πολλά.)
Το σύστημα αγοράς που μάς περιβάλλει θέλει την ασθένεια και όχι την υγεία, γιατί από την ασθένεια βγάζει λεφτά. (Γι΄ αυτό άλλωστε και έχουν σχεδόν εξαφανίσει στην πράξη την πρόληψη από την ιατρική.) Με αυτή την έννοια το να κάνεις ποδήλατο είναι μια βασική επαναστατική πράξη: επαναφέρεις την εστίαση στην πρόληψη.
Επίσης το ποδήλατο είναι ένας απλός τρόπος "επιστροφής στη φύση": ο ποδηλάτης μαθαίνει ότι πάει μακρύτερα συντονιζόμενος με διάφορων ειδών κύκλους:
- ο κύκλος της δισκομανιβέλας: δεν θα πας μακριά αν τη δύναμή σου τη βάλεις από την πρώτη πεταλιά αλλά μαθαίνεις να τη διαχειρίζεσαι
- ο κύκλος της ρόδας: πρέπει να μάθεις να φροντίζεις αυτό το φιλοσοφικότατο εξάρτημα που σε μεταφέρει με το διπλάσιο του γινομένου της ακτίνας επί το μαγικό "π"
- ο κύκλος της ημέρας: συντονίζεσαι με τον ήλιο και το φεγγάρι κλπ.
- ο κύκλος του έτους: ο ενιαυτός, που καθώς είσαι εκτεθειμένος στα στοιχεία τα γνωρίζεις και μαθαίνεις να τα σέβεσαι
- ο κύκλος του εαυτού: μετακινείσαι όχι με δανεική ενέργεια αλλά με τη δική σου - αυτή που παρατηρείς να αυξάνει σιγά σιγά ως δια μαγείας
- κλπ. κλπ.
... για να ρίξω και λίγο το επίπεδο και να το κάνω και λίγο πιο ανώμαλο, το βασικό στο ποδήλατο είναι οτι:
1.είναι τσάμπα, πάμφτηνη μετακίνηση (μόνο το φαγητό που έτσι κι αλλιώς τρως καις, και τα ανταλλακτικά είναι κι αυτά τσάμπα πράμα)
2.οτι μπορείς άνετα να ασχοληθείς με τα μηχανικά του μέρη ο ίδιος και να τελειοποιήσεις τη λειτουργία τους
3.οτι δεν κάνει καθόλου θόρυβο και νιώθεις οτι πλέεις στον αέρα ώρες ώρες
4.οτι μετακινείσαι με τρόπο που έχει πολύ μικρή επικινδυνότητα για τους άλλους (προτιμώ να σκοτωθώ παρά να σκοτώσω) και
5.πάνω απ'όλα οτι σου επιτρέπει να ΖΗΣΕΙΣ τον ΣΚΟΠΟ της ζωής ακόμα παραπάνω, να απολάυσεις δηλαδή ακόμα περισσότερο ΦΑΙ και Χ..ιμΟ
Για τα λοιπά περι σφηνών, αδρεναλίνης, αυτοκινήτων κτλ έχω να πώ οτι εκεί χαραλά τα πρωτεία τα έχουν οι παπάκηδες (όσο και να νιαουρίζετε, ο ντελιβεράς της γειτονιάς είναι ΑΚΟΜΑ πιο κάγγουρας).
μου αρεσει η ομορφια στο βουνο
το οτι μπορω και ανεβενω στο πεζοδρομιο
το οτι βρισκω παντα parking
τα μονοπατια
η αδρεναλινη (dirt jumps)
η σουζες...
οτι εχω τον πληρη ελενχω!
και τις μανουβρες
...η ισορροπία στα λεπτά λαστιχάκια, η αίσθηση που αφήνει κάθε μικρό πετραδάκι στην ανηφόρα αλλά και η αίσθηση της ασφάλτου που πετάει κάτω από τα πόδια μου στις κατηφόρες. Μου αρέσει να τρέχω και να έχω στο πλάι μου πεύκα ή την θάλασσα και να είμαι τόσο αθόρυβος όσο τα δέντρα ή η άμμος. Να είμαι δηλαδή αυτό που ενώνεται με την φύση και όχι αυτό που την ταράζει.
Μου αρέσει να πονάω στους μηρούς και στα γόνατα προκειμένου να ανέβω σε ακόμα μεγαλύτερο ύψος, γιατί την επόμενη ημέρα θα είμαι απλά πιασμένος και την μεθεπόμενη απλά ένας άνθρωπος που πάλι τα κατάφερε σε αυτό που είχε βάλει στόχο.
Και ανάμνηση στην ανάμνηση, κούραση στην κούραση, ανηφόρα στην ανηφόρα, εγώ γίνομαι όλο και πιο πλούσιος, στο σώμα, στο μυαλό, την καρδιά...
Υ.Γ. Έκοψα το τσιγάρο, μόνο και μόνο για να μπορώ να ανέβω τις ανηφόρες και να τρέχω πιο γρήγορα, χωρίς να "σκάω". Κάπνιζα 13 χρόνια και δεν είχα προσπάθησει να το κόψω ποτέ. Αλλά είπαμε, το αγαπώ το ποδήλατο... :)
....εμένα μου αρέσει που κάνω ποδήλατο με την roula!!! και όλους τους φίλους μου (εσάς δλδ κάθε Παρασκευή τουλάχιστον), οι οποίοι είναι, sorry για την έκφραση, και γαμώ τα παιδιά!!!!
Είναι τόσα πόλλά που λατρεύω στο ποδήλατο, που δεν θα μπορούσα να περιορίσω την απάντηση μου σε ένα μόνο πράγμα οπότε θα πω το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό.
Μου αρέσει η στιγμή που χαιρετώ άλλους ποδηλάτες στον δρόμο και ανταποδίδουν με ευχαρίστηση.... Μου φτιάχνει πολύ τη διάθεση :D
και φυσικά θα συμφωνήσω με όλους τους προλαλήσαντες!!!
Βρηκα ευκαιρια και κανω up το συγκεκριμενο post μετα απο ΠΟΛΥΥΥ καιρο απ οσο ειδα :D
Προσωπικα, μολις 2 μερες με το καινουργιο μου ποδηλατο και ειχα ξεχασει ποσο ελευθερος νιωθεις οταν κανεις βολτα... Ανεμελος, το αερακι να σου χτυπαει τη μαπα και στο προσωπο σου αποτυπωμενο ενα χαμογελο που δεν μπορεις να προσδιορισεις γιατι ειναι εκει... Το ποδηλατο που συνδεετε αμεσα με τα παιδικα και ΑΘΩΑ χρονια των περισσοτερων εδω μεσα, ερχετε ξανα σε καποια μεγαλυτερη ηλικια (αναφερομαι σε αυτους που το ειχαν παρατησει, σαν εμενα) και σε κανει χαρουμενο, και για καποιο περιεργο λογο, τωρα, στα 22 μου με κανει πολυ περισσοτερο χαρουμενο απ 'οσο με εκανε τοτε στα 14-15 μου (και πολυ πιο πριν, τοτε που ξεκινησα ισως).. Και ισως αυτο που αγαπαω ενω ποδηλατω ειναι οτι δεν σκεφτομαι το "πριν", το "μετα", το "γιατι" και το "πως", αλλα μονο το "τωρα" και ετσι ειμαι πιο κοντα σ' αυτο που πολλοι προσπαθησαν αλλα ελαχιστοι (ισως και κανενας) καταφεραν, να "ζησω την καθε στιγμη σαν να ειναι η τελευταια"!
Καλημερες.
Εμενα μ αρεσει οταν μπαινω στο βενζιναδικο να φουλαρω αερα στα λαστιχα.
Επισης μ αρεσει οτι κανω ολα τα service ο ιδιος.
Ακομα οτι δεν με σταματα ποτε η τροχαια για αδεια, διπλωμα,κλπ.
Γουσταρω να χαιρετω η ναμιλω στο δρομο με αλλους ανθρωπους ειτε ποδηλατες ειτε αυτικινητιστες,ταξιτζηδες η οδοιπορουντες.
Μ αρεσει που δεν ενοχλω με θορυβο η με καυσαεριο.
Μ αρεσει που οταν σταματησω σε μια πλατεια η ενα παρκο και καθησω να ξεκουραστω σ ενα παγκακι μπορω να το εχω ακριβως διπλα μου.
Για μενα ειναι κατι που το πληρωνεις μονο κατα την αγορα και δεν σου ξαναζητα τιποτα μετα,σε αντιθεση με ολα τα αλλα εμψυχα και αψυχα που τα πληρωνεις και κατα την αγορα και μια ζωη [πω-πω ειπα ζωη και θυμηθηκα την πρωην γυναικα μου τη Ζωη] μετα.
Και ξεχασα το καλυτερο.
Παρκαρω μεσα στο σπιτι.Οταν με το αυτοκινητο επρεπε να βρω θεση να παρκαρω [στη Κυψελη μενω] μου ερχοταν μια επιθυμια να μπαρκαρω στα καραβια.
Μεσημέρι καλοκαιριού , απ' αυτά που δεν μπορείς να αναπνεύσεις , πεταλάρεις όσο πιο γρήγορα μέσα στον ήλιο μπας και δροσιστείς-αλλα που? νιώθεις σαν χταπόδι στα κάρβουνα....και ξαφνικά μπαίνεις σε παχύ ίσκιο...αξία ανεκτίμητη!!!
Εγω ξαναξεκινησα το ποδηλατο μετα απο 28 χρονια αποχη. (τοτε ειχα bmx). Τωρα με ενα δανεικο ποδηλατο για πρωτη φορα ειπα να δοκιμασω να παω στη δουλεια μου (που ειχα τοτε) απο Κερατσινι στο Ελληνικο. Με το που εφτασα στο Φαληρο την ωρα που ξημερωνε με ενα δροσερο αερακι και να μυριζει η θαλασσα κολλησα και απο τοτε αν δεν εχω ποδηλατο (κανενα σκασμενο λαστιχο κτλ) αισθανομαι σαν πρεζακιας που δεν εχει τη δοση του.
Οποτε για να μην βγαινω εκτος θεματος για μενα ειναι η αμεση επαφη με τη φυση αυτο που μου αρεσει πιο πολυ.
λιγο πανω απο μια ωρα, λιγο κατω απο μιαμιση. Παραδοξως εκανα λιγοτερο απ'οτι με το αυτοκινητο οταν ειχε κινηση. Και εφτανα και πολυ πιο ηρεμος. Τωρα πια ομως δουλευω Ασπροπυργο οποτε δεν παιζει ποδηλατο για εκει.
Εγώ πάλι γουστάρω στο ποδηλατάκι μου το οτι με σήκωσε επιτέλους απο την καρέκλα του υπολογιστή( είχε βγάλει πεταλίδες ο ποπός μου να παίζω διάφορες μ@λ@κ1ες), το οτι μου θυμίζει τι έκανα παιδί πηγαίνοντας Πειραιά-Καλλιθέα-Βούλα με την παρέα.Το οτι με κοιτάνε σαν εξωγήινο που δεν έχω και εγώ ένα αυτοκίνητο να κάνω καγκουριές,χμμμ και τέλος την ευεξία που μου προσφέρει.
1. ξανάνιωσα, έγινα άλλος άνθρωπος όταν ξανα-καβάλησα σαν ενήλικας πια...
2. θυμήθηκα τα παιδικά μου χρόνια, από μικρός όλο και κάποιο ποδήλατο τηρανούσα.
3. με το που κάτσω στη σέλα, μαγικό: ΟΛΑ στα άσχημα ...στα @@... Με τη μία λέμε. Καθαρίζει το μυαλό ΑΜΕΣΑ.
4. κάνω γυμναστική σε "νεκρό χρόνο"... χρόνο που ούτως ή άλλως σπαταλάω από και προς την εργασία μου.
5. ανακαλύπτω τα όρια μου. Όταν έκανα το 1ο μου 200αρι brevet - ΜΕ ΒΡΟΧΗ, ΒΡΟΧΑΡΑ - κατάλαβα ότι απλά νομίζουμε ότι ξέρουμε τα όριά μας. Στην πραγματικότηα ούτε καν τα φανταζόμαστε.
6. έχω γνωρίσει πολύ και ΑΞΙΟΛΟΓΟ κόσμο, που μας συνδέεει η ίδια τρέλα. Πλέον πολλούς από αυτούς τους αισθάνομαι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ.
Ναμαι και γωωωωω...
Αχ έχουν περάσει μόλις 2 μέρες που απέκτησα κι εγώ το καινούριο μου ποδηλατάκι. Ανηπομονώ να το βγάλω έξω και να νοιόσω όλα αυτά που περιγράψατε!!!
Από 8 χρονών είχα ένα βέλαμος... το οποίο βρησκόταν μόνιμα στην Κρήτη στο χωριό. Κάθε καλοκαίρι που πήγαινα για 3 μήνες διακοπές, το καβαλούσα απτην πρώτη μέρα και το άφηνα ήσυχο μόνο όταν εφευγα για Αθήνα.
Η επαφή με την φύση εκεί ήταν απίστευτη! Μέχρι την ηλικιά των 23 με αυτό το ποδήλατο την έβγαλα! Ούτε φρένα δεν τουχα αλλάξει! Ούτε λάστιχο δεν μουχε σκάσει!
Πριν 2 μέρες που αγόρασα το καινούριο μου ποδήλατο, μόλις ανέβηκα στην σέλα μουρθαν όλες αυτές οι αναμνήσεις στο μυαλό που είχα βιώσει εκείνα τα χρόνια... Ανυπομονώ να εξικοιωθώ λίγο με την κυκλοφορία στους δρόμους της γειτονιάς, για να μπορέσω σιγά σιγά να κάνω και μεγαλύτερες διαδρομές. Το Πετρούπολη-Χαλάνδρι πώς σας φαίνεται? Σε πόσο διαστημα λέτε οτι θα καταφέρω να το πηγαίνω?
Να σας πω να γελάσετε!! Ήμουν 2 χρόνια άνεργη... Με το που βρήκα πριν 2 μήνες δουλειά... με το καλημέρα που μπήκα με το τουτου αττική οδό ... τρώω ένα προστιματιάκη 400€ .... χαχαχαχα αϊ σιχτίρ πια έχω βαρεθεί να τους πληρώνω και βενζινες........ ελευθεριααααααααα ολεεεεεεεεεε
Κάνουμε ποδήλατο εάν γίνεται καθημερινά. Μικρές βόλτες στην αρχή, μεγαλύτερες όσο περνάει ο καιρός.
Κάνουμε διατάσεις μυών πριν και μετά το ποδήλατο. Βοηθάει πολύ
Τα πατήματα που κάνουμε στα πετάλια πρέπει να είναι μαλακά και "ελαφριά". Βαρύ πετάλι σε αγύμναστο πόδι ή χωρίς προθέρμανση μπορεί να φέρει πόνους ή και θλάσεις μυών.
Τον πρώτο μήνα ποδηλάτου θα δεις τεράστιες διαφορές προς το καλύτερο στην απόδοση σου.
Έπειτα από τον πρώτο μήνα μπορείς να κάνεις τη διαδρομή Πετρούπολη Χαλάνδρι.
Να υπολογίσεις γύρω στη μία ώρα.
τι άλλο?
εχω να πω οτι αυτα που σου δινει το ποδηλατο δεν σου τα δινει ουτε το αυτοκινητο...ουτε οι γρηγορες μηχανες ουτε τιποτα... ειναι απλα η τελεια κατασκευη το ποδηλατο.. τα περισσοτερα τροχοφορα οχηματα εξελιχθηκαν απο αυτο αλλα συνεχως βλεπουμε αλλαγες... το ποδηλατο εχει μεινει οπως ειναι "τελειο"!! και σου δινει τα παντα!!
οσο μου αρεσει η ταχυτητα, αλλο τοσο απεχθανομαι τα μυγακια που εγκλωβιζονται αναμεσα στις τριχες του πηχη μου, και αναμεσα στα δοντια μου... :(
Οι ωραιες παρουσιες!!!!
Ε νομιζατε οτι δεν θα το ελεγα!!
Νάτος ο Μάριος! αποδεικνύει περίτρανα ότι πεταλάρει μονίμως με ένα πλατύ χαμόγελο χαραγμένο στο πρόσωπό του!!!
:D :D
το είπαν κι άλλοι, αλλά για μένα παραμένει το σημαντικότερο... Η ισορροπία!
ειδικά στον ανισόρροπο κόσμο που ζούμε είναι μια συγκλονιστική καθημερινή εμπειρία -ή μήπως είμαι εγώ ανισόρροπος-
Την σήμερον ημέραν, που η λέξη "υγεία" κατάντησε να ταυτίζεται με την θεραπεία -- και όχι με την ΠΡΟΛΗΨΗ όπως θα έπρεπε πρώτα πρώτα -- το ποδήλατο είναι υγεία. Στο σύγχρονο δυτικό τρόπο ζωής που λείπει η σωματική άσκηση, το ποδήλατο είναι πρόληψη. (Και βέβαια λέγοντας υγεία εννοείται και η σωματική και η ψυχική.) Είναι πρόληψη, γιατί ασκούμενος με τέτοιο ήπιο τρόπο (δε μιλάω γι΄ αυτόν που το κάνει έντονα-αθλητικά, αυτό είναι αθλητισμός) δημιουργείς τις βάσεις για ένα καρδιοαναπνευστικό που δεν καταλαβαίνει τίποτα. (Αλλά ακόμα και για τους αθλητές οι ποδηλάτες-αθλητές είναι αυτοί που ασχολούνται με το σπορ τους μέχρι τη μεγαλύτερη ηλικία, κι αυτό λέει πολλά.)
Το σύστημα αγοράς που μάς περιβάλλει θέλει την ασθένεια και όχι την υγεία, γιατί από την ασθένεια βγάζει λεφτά. (Γι΄ αυτό άλλωστε και έχουν σχεδόν εξαφανίσει στην πράξη την πρόληψη από την ιατρική.) Με αυτή την έννοια το να κάνεις ποδήλατο είναι μια βασική επαναστατική πράξη: επαναφέρεις την εστίαση στην πρόληψη.
Επίσης το ποδήλατο είναι ένας απλός τρόπος "επιστροφής στη φύση": ο ποδηλάτης μαθαίνει ότι πάει μακρύτερα συντονιζόμενος με διάφορων ειδών κύκλους:
- ο κύκλος της δισκομανιβέλας: δεν θα πας μακριά αν τη δύναμή σου τη βάλεις από την πρώτη πεταλιά αλλά μαθαίνεις να τη διαχειρίζεσαι
- ο κύκλος της ρόδας: πρέπει να μάθεις να φροντίζεις αυτό το φιλοσοφικότατο εξάρτημα που σε μεταφέρει με το διπλάσιο του γινομένου της ακτίνας επί το μαγικό "π"
- ο κύκλος της ημέρας: συντονίζεσαι με τον ήλιο και το φεγγάρι κλπ.
- ο κύκλος του έτους: ο ενιαυτός, που καθώς είσαι εκτεθειμένος στα στοιχεία τα γνωρίζεις και μαθαίνεις να τα σέβεσαι
- ο κύκλος του εαυτού: μετακινείσαι όχι με δανεική ενέργεια αλλά με τη δική σου - αυτή που παρατηρείς να αυξάνει σιγά σιγά ως δια μαγείας
- κλπ. κλπ.
Το ποδήλατο είναι ποίηση που γράφεται σε κύκλους.
εισαι ρομαντικος/ρομαντικη!!!!
... για να ρίξω και λίγο το επίπεδο και να το κάνω και λίγο πιο ανώμαλο, το βασικό στο ποδήλατο είναι οτι:
1.είναι τσάμπα, πάμφτηνη μετακίνηση (μόνο το φαγητό που έτσι κι αλλιώς τρως καις, και τα ανταλλακτικά είναι κι αυτά τσάμπα πράμα)
2.οτι μπορείς άνετα να ασχοληθείς με τα μηχανικά του μέρη ο ίδιος και να τελειοποιήσεις τη λειτουργία τους
3.οτι δεν κάνει καθόλου θόρυβο και νιώθεις οτι πλέεις στον αέρα ώρες ώρες
4.οτι μετακινείσαι με τρόπο που έχει πολύ μικρή επικινδυνότητα για τους άλλους (προτιμώ να σκοτωθώ παρά να σκοτώσω) και
5.πάνω απ'όλα οτι σου επιτρέπει να ΖΗΣΕΙΣ τον ΣΚΟΠΟ της ζωής ακόμα παραπάνω, να απολάυσεις δηλαδή ακόμα περισσότερο ΦΑΙ και Χ..ιμΟ
Για τα λοιπά περι σφηνών, αδρεναλίνης, αυτοκινήτων κτλ έχω να πώ οτι εκεί χαραλά τα πρωτεία τα έχουν οι παπάκηδες (όσο και να νιαουρίζετε, ο ντελιβεράς της γειτονιάς είναι ΑΚΟΜΑ πιο κάγγουρας).
Γαβ.
Δώστα.
μου αρεσει η ομορφια στο βουνο
το οτι μπορω και ανεβενω στο πεζοδρομιο
το οτι βρισκω παντα parking
τα μονοπατια
η αδρεναλινη (dirt jumps)
η σουζες...
οτι εχω τον πληρη ελενχω!
και τις μανουβρες
...η ισορροπία στα λεπτά λαστιχάκια, η αίσθηση που αφήνει κάθε μικρό πετραδάκι στην ανηφόρα αλλά και η αίσθηση της ασφάλτου που πετάει κάτω από τα πόδια μου στις κατηφόρες. Μου αρέσει να τρέχω και να έχω στο πλάι μου πεύκα ή την θάλασσα και να είμαι τόσο αθόρυβος όσο τα δέντρα ή η άμμος. Να είμαι δηλαδή αυτό που ενώνεται με την φύση και όχι αυτό που την ταράζει.
Μου αρέσει να πονάω στους μηρούς και στα γόνατα προκειμένου να ανέβω σε ακόμα μεγαλύτερο ύψος, γιατί την επόμενη ημέρα θα είμαι απλά πιασμένος και την μεθεπόμενη απλά ένας άνθρωπος που πάλι τα κατάφερε σε αυτό που είχε βάλει στόχο.
Και ανάμνηση στην ανάμνηση, κούραση στην κούραση, ανηφόρα στην ανηφόρα, εγώ γίνομαι όλο και πιο πλούσιος, στο σώμα, στο μυαλό, την καρδιά...
Υ.Γ. Έκοψα το τσιγάρο, μόνο και μόνο για να μπορώ να ανέβω τις ανηφόρες και να τρέχω πιο γρήγορα, χωρίς να "σκάω". Κάπνιζα 13 χρόνια και δεν είχα προσπάθησει να το κόψω ποτέ. Αλλά είπαμε, το αγαπώ το ποδήλατο... :)
....εμένα μου αρέσει που κάνω ποδήλατο με την roula!!! και όλους τους φίλους μου (εσάς δλδ κάθε Παρασκευή τουλάχιστον), οι οποίοι είναι, sorry για την έκφραση, και γαμώ τα παιδιά!!!!
Είναι τόσα πόλλά που λατρεύω στο ποδήλατο, που δεν θα μπορούσα να περιορίσω την απάντηση μου σε ένα μόνο πράγμα οπότε θα πω το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό.
Μου αρέσει η στιγμή που χαιρετώ άλλους ποδηλάτες στον δρόμο και ανταποδίδουν με ευχαρίστηση.... Μου φτιάχνει πολύ τη διάθεση :D
και φυσικά θα συμφωνήσω με όλους τους προλαλήσαντες!!!
Βρηκα ευκαιρια και κανω up το συγκεκριμενο post μετα απο ΠΟΛΥΥΥ καιρο απ οσο ειδα :D
Προσωπικα, μολις 2 μερες με το καινουργιο μου ποδηλατο και ειχα ξεχασει ποσο ελευθερος νιωθεις οταν κανεις βολτα... Ανεμελος, το αερακι να σου χτυπαει τη μαπα και στο προσωπο σου αποτυπωμενο ενα χαμογελο που δεν μπορεις να προσδιορισεις γιατι ειναι εκει... Το ποδηλατο που συνδεετε αμεσα με τα παιδικα και ΑΘΩΑ χρονια των περισσοτερων εδω μεσα, ερχετε ξανα σε καποια μεγαλυτερη ηλικια (αναφερομαι σε αυτους που το ειχαν παρατησει, σαν εμενα) και σε κανει χαρουμενο, και για καποιο περιεργο λογο, τωρα, στα 22 μου με κανει πολυ περισσοτερο χαρουμενο απ 'οσο με εκανε τοτε στα 14-15 μου (και πολυ πιο πριν, τοτε που ξεκινησα ισως).. Και ισως αυτο που αγαπαω ενω ποδηλατω ειναι οτι δεν σκεφτομαι το "πριν", το "μετα", το "γιατι" και το "πως", αλλα μονο το "τωρα" και ετσι ειμαι πιο κοντα σ' αυτο που πολλοι προσπαθησαν αλλα ελαχιστοι (ισως και κανενας) καταφεραν, να "ζησω την καθε στιγμη σαν να ειναι η τελευταια"!
Καλημερες.
Εμενα μ αρεσει οταν μπαινω στο βενζιναδικο να φουλαρω αερα στα λαστιχα.
Επισης μ αρεσει οτι κανω ολα τα service ο ιδιος.
Ακομα οτι δεν με σταματα ποτε η τροχαια για αδεια, διπλωμα,κλπ.
Γουσταρω να χαιρετω η ναμιλω στο δρομο με αλλους ανθρωπους ειτε ποδηλατες ειτε αυτικινητιστες,ταξιτζηδες η οδοιπορουντες.
Μ αρεσει που δεν ενοχλω με θορυβο η με καυσαεριο.
Μ αρεσει που οταν σταματησω σε μια πλατεια η ενα παρκο και καθησω να ξεκουραστω σ ενα παγκακι μπορω να το εχω ακριβως διπλα μου.
Για μενα ειναι κατι που το πληρωνεις μονο κατα την αγορα και δεν σου ξαναζητα τιποτα μετα,σε αντιθεση με ολα τα αλλα εμψυχα και αψυχα που τα πληρωνεις και κατα την αγορα και μια ζωη [πω-πω ειπα ζωη και θυμηθηκα την πρωην γυναικα μου τη Ζωη] μετα.
Και ξεχασα το καλυτερο.
Παρκαρω μεσα στο σπιτι.Οταν με το αυτοκινητο επρεπε να βρω θεση να παρκαρω [στη Κυψελη μενω] μου ερχοταν μια επιθυμια να μπαρκαρω στα καραβια.
Ολα τα παραπάνω συντελούν στο να με κάνει να χαμογελάω!! Και όταν το καταλαβαίνω γελάω...
Εκτός από όλα τα παραπάνω...προσθέτω και αυτό:
Μεσημέρι καλοκαιριού , απ' αυτά που δεν μπορείς να αναπνεύσεις , πεταλάρεις όσο πιο γρήγορα μέσα στον ήλιο μπας και δροσιστείς-αλλα που? νιώθεις σαν χταπόδι στα κάρβουνα....και ξαφνικά μπαίνεις σε παχύ ίσκιο...αξία ανεκτίμητη!!!
Εγω ξαναξεκινησα το ποδηλατο μετα απο 28 χρονια αποχη. (τοτε ειχα bmx). Τωρα με ενα δανεικο ποδηλατο για πρωτη φορα ειπα να δοκιμασω να παω στη δουλεια μου (που ειχα τοτε) απο Κερατσινι στο Ελληνικο. Με το που εφτασα στο Φαληρο την ωρα που ξημερωνε με ενα δροσερο αερακι και να μυριζει η θαλασσα κολλησα και απο τοτε αν δεν εχω ποδηλατο (κανενα σκασμενο λαστιχο κτλ) αισθανομαι σαν πρεζακιας που δεν εχει τη δοση του.
Οποτε για να μην βγαινω εκτος θεματος για μενα ειναι η αμεση επαφη με τη φυση αυτο που μου αρεσει πιο πολυ.
αισθάνομαι ελευθερία, χαίρομαι ότι το παλαιό μου συντροφάκι το ποδήλατό με φέρνει όπου θέλω να φτάσω
τι καλύτερο υπάρχει παρά να πεταλᾶς στη λιακάδα, να δεῖς τα διάφορα λουλούδια και ν´ακούσεις τα πουλιά που τραγουδοῦν για την άνοιξη;
με άλλα λόγια· για μένα σημαίνει την πλήρη χαρά
καλή απόλαυση ποδηλασίας
η φιλέλλην ποδηλατομανής
Πόση ώρα κάνεις βρε θηρίο;
λιγο πανω απο μια ωρα, λιγο κατω απο μιαμιση. Παραδοξως εκανα λιγοτερο απ'οτι με το αυτοκινητο οταν ειχε κινηση. Και εφτανα και πολυ πιο ηρεμος. Τωρα πια ομως δουλευω Ασπροπυργο οποτε δεν παιζει ποδηλατο για εκει.
Εγώ πάλι γουστάρω στο ποδηλατάκι μου το οτι με σήκωσε επιτέλους απο την καρέκλα του υπολογιστή( είχε βγάλει πεταλίδες ο ποπός μου να παίζω διάφορες μ@λ@κ1ες), το οτι μου θυμίζει τι έκανα παιδί πηγαίνοντας Πειραιά-Καλλιθέα-Βούλα με την παρέα.Το οτι με κοιτάνε σαν εξωγήινο που δεν έχω και εγώ ένα αυτοκίνητο να κάνω καγκουριές,χμμμ και τέλος την ευεξία που μου προσφέρει.
Αυτά απο μένα :)
Πρώτες ζεστές μέρες τις άνοιξης, με χαλαρή jazz μουσική στα αυτιά, λίγη κίνηση στους δρόμους, και το city bike μου!!!
Με την κούρσα μπριζώνομαι και τρέχω και αρχίζω να νιαουρίζω :P
1. ξανάνιωσα, έγινα άλλος άνθρωπος όταν ξανα-καβάλησα σαν ενήλικας πια...
2. θυμήθηκα τα παιδικά μου χρόνια, από μικρός όλο και κάποιο ποδήλατο τηρανούσα.
3. με το που κάτσω στη σέλα, μαγικό: ΟΛΑ στα άσχημα ...στα @@... Με τη μία λέμε. Καθαρίζει το μυαλό ΑΜΕΣΑ.
4. κάνω γυμναστική σε "νεκρό χρόνο"... χρόνο που ούτως ή άλλως σπαταλάω από και προς την εργασία μου.
5. ανακαλύπτω τα όρια μου. Όταν έκανα το 1ο μου 200αρι brevet - ΜΕ ΒΡΟΧΗ, ΒΡΟΧΑΡΑ - κατάλαβα ότι απλά νομίζουμε ότι ξέρουμε τα όριά μας. Στην πραγματικότηα ούτε καν τα φανταζόμαστε.
6. έχω γνωρίσει πολύ και ΑΞΙΟΛΟΓΟ κόσμο, που μας συνδέεει η ίδια τρέλα. Πλέον πολλούς από αυτούς τους αισθάνομαι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ.
Ρε πλάνετ που ζείς? Στο Μικρό σπίτι στο λιβάδι??
...να παρατηρώ το φως επάνω στα δέντρα και λεπτομέρειες της διαδρομής.
Να κάνω πετάλι στο ρυθμό της μουσικής.
Μου αρέσει η αίσθηση της ευφορίας και η πάυση κάθε είδους αρνητικής σκέψης.
Να τρομάζω ακριβά αυτοκίνητα προσποιούμενος πως χάνω ισσοροπία και να περνάω πολύ κοντά τους.
Μου αρέσει πολύ να ανακαλύπτω "καινούριες" γειτονιές.
Τρελαίνομαι να κάνω στάση για καφέ και μετά να συνεχίζω τη βόλτα και να είναι μεσημέρι.
Ο δυναμισμός και η ανάταση την ώρα που θέλω να πάω γρήγορα και να τα "δώσω όλα".
Μου αρέσει πολύ αυτό με τη φωτοσύνθεση που είπε κάποιος πρίν, είναι φανταστικό.
Το αίσθημα της κούρασης μαζί με την ικανοποίηση της ενδυνάμωσης μετά από μεγάλες και δυναμικές βόλτες.
Και άλλα πολλά, το ποδήλατο είναι τέλειο.
Ναμαι και γωωωωω...
Αχ έχουν περάσει μόλις 2 μέρες που απέκτησα κι εγώ το καινούριο μου ποδηλατάκι. Ανηπομονώ να το βγάλω έξω και να νοιόσω όλα αυτά που περιγράψατε!!!
Από 8 χρονών είχα ένα βέλαμος... το οποίο βρησκόταν μόνιμα στην Κρήτη στο χωριό. Κάθε καλοκαίρι που πήγαινα για 3 μήνες διακοπές, το καβαλούσα απτην πρώτη μέρα και το άφηνα ήσυχο μόνο όταν εφευγα για Αθήνα.
Η επαφή με την φύση εκεί ήταν απίστευτη! Μέχρι την ηλικιά των 23 με αυτό το ποδήλατο την έβγαλα! Ούτε φρένα δεν τουχα αλλάξει! Ούτε λάστιχο δεν μουχε σκάσει!
Πριν 2 μέρες που αγόρασα το καινούριο μου ποδήλατο, μόλις ανέβηκα στην σέλα μουρθαν όλες αυτές οι αναμνήσεις στο μυαλό που είχα βιώσει εκείνα τα χρόνια... Ανυπομονώ να εξικοιωθώ λίγο με την κυκλοφορία στους δρόμους της γειτονιάς, για να μπορέσω σιγά σιγά να κάνω και μεγαλύτερες διαδρομές. Το Πετρούπολη-Χαλάνδρι πώς σας φαίνεται? Σε πόσο διαστημα λέτε οτι θα καταφέρω να το πηγαίνω?
Να σας πω να γελάσετε!! Ήμουν 2 χρόνια άνεργη... Με το που βρήκα πριν 2 μήνες δουλειά... με το καλημέρα που μπήκα με το τουτου αττική οδό ... τρώω ένα προστιματιάκη 400€ .... χαχαχαχα αϊ σιχτίρ πια έχω βαρεθεί να τους πληρώνω και βενζινες........ ελευθεριααααααααα ολεεεεεεεεεε
Μερικές συμβουλές για αρχάριους
Κάνουμε ποδήλατο εάν γίνεται καθημερινά. Μικρές βόλτες στην αρχή, μεγαλύτερες όσο περνάει ο καιρός.
Κάνουμε διατάσεις μυών πριν και μετά το ποδήλατο. Βοηθάει πολύ
Τα πατήματα που κάνουμε στα πετάλια πρέπει να είναι μαλακά και "ελαφριά". Βαρύ πετάλι σε αγύμναστο πόδι ή χωρίς προθέρμανση μπορεί να φέρει πόνους ή και θλάσεις μυών.
Τον πρώτο μήνα ποδηλάτου θα δεις τεράστιες διαφορές προς το καλύτερο στην απόδοση σου.
Έπειτα από τον πρώτο μήνα μπορείς να κάνεις τη διαδρομή Πετρούπολη Χαλάνδρι.
Να υπολογίσεις γύρω στη μία ώρα.
Καλές βόλτες στην ελεύθερη ζωή σου
400 ευρώ! Πως;