ΠΟΙΑΝΟΥ "ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ" ;;;

εντελως ψεφτικη η ''μερα περιβαλλοντος'' για να νομιζουμε πως κατι γινεται μια μερα το χρονο ενω δε γινεται τιποτα ουσιαστικο...

Ρε παιδιά περιβάλλον νομίζω δεν είναι οι προσωπικές μας εμπειρίες και εάν εχουν σχολειά τα παιδιά μας αλλά η βρώμα του σύνολου της ανθρωπότητας που τα παιδιά μας δεν θα μπορούν να σταθούν λόγω θερμοκρασίας, έλλειψη νερού κλπ.
Τα προβλήματα αυτά τα δημιουργούμε εμείς τις κυβερνήσεις εμείς οι άνθρωποι τις εκλέγουμε όπως το Μεγάλο Μπους!! και φέραμαι τη γη στη κατάσταση που είναι τώρα. Η ερώτηση όμως είναι εμείς οι ποδηλάτες τι μπορούμε να κάνουμε; Μήπως χρειάζεται να αυξήσουμε το volume της φωνής μας ώστε με τη μικρή μας ομάδα να προσπαθήσουμε να φτιάξουμε στη πόλη μας καθαρότερο αέρα; Να κάνουμε πορείες πιο συχνά εναντίον του αυτοκινήτου του σκουπιδαριού κλπ; Χωρίς το καπέλωμα από τους ιδιοτελείς πολιτικούς για να μην τους χαρακτηρίσω αλλοιώς.

Κι εγώ είμαι πατέρας μικρών παιδιών. Και εμένα με νοιάζει και με παρά-νοιάζει το θέμα του περιβάλλοντος. Όχι μόνο από τότε που έγινα πατέρας αλλά ανέκαθεν.
Πραγματικά δεν περιμένω να γίνει κάτι ουσιαστικό σήμερα. Όμως η σημερινή μέρα υπάρχει! Κάτι είναι κι αυτό! Ας δούμε τα πράγματα αισιόδοξα. Όχι με χαζή και ξενέρωτη αισιοδοξία, αλλά με την πίστη ότι κάτι μπορεί να αλλάξει.
Προσωπικά προσπαθώ να δραστηριοποιούμαι στον χώρο μου και να παλεύω. Μιλάω στους γνωστούς μου. Αφήνω το αυτοκίνητο σπίτι όσο περισσότερο μπορώ. Λέω σε όλους ότι κινούμαι με τρένο, λεωφορείο, ποδήλατο. Ανακυκλώνω σε εκνευριστικό (για κάποιους) βαθμό. Στέλνω γράμματα στις τοπικές αρχές. Καταγγέλω τις παραβάσεις. Δηλώνω ότι κάποιος-οι αντιδρούν. Ξέρω βέβαια ότι οι δικές μου πράξεις είναι ιδιαίτερα ανεπαρκείς και μια μικρή σταγόνα στον ωκεανό. Ελπίζω πάντα όμως ότι θα βρω και άλλες "σταγόνες" γύρω μου και θα τις ενώσω με τη δική μου. Ίσως τα καταφέρουμε πολλές σταγόνες μαζί. Αν αποτύχουμε, τουλάχιστον στα παιδιά μας θα πούμε ότι προσπαθήσαμε έστω και ανεπαρκώς.
Σήμερα λοιπόν, αλλά και κάθε μέρα, ας πάμε στη δουλειά μας με το τρένο. Ας περπατήσουμε και λίγο και ας ρίξουμε ότι μπορούμε στους μπλε κάδους ανακύκλωσης. Ξέρω ότι δεν πάνε όλα όσα ρίχνουμε εκεί στην ανακύκλωση, κάποια όμως πάνε. Ας συνεχίσουμε να πιέζουμε να πηγαίνουν όλα. Ας συνεχίσουμε να είμαστε παρόντες και ίσως κάποια στιγμή το ρεύμα να αντιστραφεί. Θέλω να παραμένω αισιόδοξος.

όταν πηγαίνουμε στην παραλιά και βλέπουμε κάποιους να φεύγουν και να αφήνουν πίσω τους σκουπίδια (από νέα παιδιά,μαθητές,μέχρι και μεγαλύτερης ηλικίας) πόσοι από μας τους την λέμε;
Μήπως οι περισσότεροι αδιαφορούν;
όλα ξεκινούν από μικρά πραγματάκια.

Συμφωνώ απόλυτα. Αν τους κάνουμε παρατήρηση, τότε πολύ πιθανό να αδιαφορήσουν. Αν κάνουμε την κίνηση να μαζέψουμε μπροστά στα μάτια τους αυτά που πέταξαν τότε ΜΠΟΡΕΙ και να συγκινηθούν. Χρειάζεται δράση λοιπόν ακόμα και σε μικρά πραγματάκια.
Προσωπικά δεν με νοιάζει ακόμα κι αν δεν συγκινηθούν, ακόμα κι αν με ειρωνευτούν βλέποντάς με να το κάνω. Το θέμα είναι η παραλία να μείνει καθαρή.
Σας προτείνω να δείτε την ταινία "Όλα Είναι Δρόμος". Ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ υποδύεται τον θηροφύλακα σε αυτήν την ταινία. Δείτε το βλέμμα του όταν αντιμετωπίζει τον λαθροκυνηγό που σκοτώνει την πάπια που είναι προστατευόμενο είδος.
Αυτή και μόνο η σκηνή λέει πολλά, κατά τη γνώμη μου φυσικά. Αξίζει να τη δούμε.
ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΡΟΜΟΣ!

Έχω αποφασίσει να πάω κόντρα στον καιρό. Όχι επειδή είμαι "ήρωας". Ήρωες ήταν οι παπούδες μας που τα έβαλαν με τους Ιταλούς στην Πίνδο. Και τότε τους έλεγαν ότι δεν έχουν καμία ελπίδα. Που πας ρε Καραμήτρο; Δεν έχεις τεθωρακισμένα, έχεις λίγα αεροπλάνα και είναι όλα παλιά και ο άλλος έχει χιλιάδες και είναι όλα καινούργια. Η συνέχεια γνωστή, όπως γνωστές και οι αντιρρήσεις που θα λάβω μια και έφερα αυτό το παράδειγμα (του '40 δηλαδή).
Αγαπητέ φίλε συμφωνώ μαζί σου ότι δεν έχουμε παιδεία. Διαφωνώ φυσικά στο ότι δεν υπάρχει ελπίδα. Διότι ο απαισιόδοξος αυτό χάνει πρώτα, την ελπίδα. Τώρα γιατί οι "κραυγές" σου μοιάζουν σαν να είναι απάντηση στη δική μου τοποθέτηση δεν το καταλαβαίνω. Επειδή δηλώνω αισιόδοξος αυτό σημαίνει ότι δεν είναι στάση ζωής; Σου είπε κανείς ότι δίνω λογαριασμό σε κανένα;
Τέλος πάντων, θα ήθελα να πω ότι μαζί με τη χοντρή κυρία που οδηγεί κάμπριο έχω βαρεθεί και τον αδύνατο ποδηλάτη που τα βρίσκει όλα "σκατά". Στα "χέρια" μου έχω κάθε εξάμηνο γύρω στους 100 νέους ανθρώπους, υποψήφιους τεχνολόγους μηχανικούς με τους οποίους συζητούμε όλα αυτά τα θέματα. Οι νέοι αυτοί άνθρωποι με κάνουν να νοιώθω αισιόδοξα. Πιστεύω ότι κάτι θα αλλάξει προς το καλύτερο. Θα συνεχίσω να προσπαθώ με τις όποιες ικανότητες διαθέτω. Χωρίς κραυγές.

Αγαπητέ φίλε Όφιε
Το τελευταίο πράγμα που επιθυμώ είναι να έρθω σε αντιπαράθεση μαζί σου. Αντίθετα επιθυμώ να πάμε παρέα μια ποδηλατάδα και να συζητήσουμε ως δύο παλιοί καλοί φίλοι.
Φυσικά δεν έχει νόημα να "τσακωθούμε". Άλλωστε εδώ βρισκόμαστε στη "δημοσιά". Ότι λέμε το ακούν και άλλοι. Θυμάμαι όταν έκανα τη θητεία μου ότι κάποια τηλέφωνα είχαν επάνω μία σήμανση που κατέληγε στο "ο εχθρός παραμονεύει". Ο "εχθρός" στην προκειμένη περίπτωση ίσως είναι αυτοί που όταν κάνει ζέστη λένε "καλά μωρέ, θα ανοίξουμε παραπάνω το air-condition". Ενωμένοι θα τους πούμε "αν είσαι αδύνατος δεν υποφέρεις και τόσο από τη ζέστη, ξέρεις υπάρχει και ο βιοκλιματισμός".
Έχω στοιχεία που με κάνουν αισιόδοξο. Τα βλέμμα των νέων ανθρώπων όταν τους μιλάω για την εξοικονόμιση ενέργειας και τις νέες πρακτικές. Το βλέμμα αυτό έχει σπίθα φίλε μου, σου δίνω το λόγο μου. Τους ανθρώπους που παίρνουν τα πολλά χαρτιά που μοιραία πετάμε στη δουλειά μου. Είναι σίγουρο ότι τα χαρτιά αυτά πάνε στην ανακύκλωση. Το έχω τσεκάρει. Τα υγρά απόβλητα που διατίθενται πλέον προς επεξεργασία (πάλι από τη δουλειά μου). Τώρα μόλις άρχισε αυτό, επιτέλους όμως άρχισε. Να με δουλεύουν και αυτοί και να κάνουν "γυαλατζί" επεξεργασία; Μου φάνηκαν ειλικρινείς, θέλω να πιστεύω ότι είναι.
Ραντεβού στην επόμενη ποδηλατοπορεία ή αν το επιθυμείς "βουτάς" το τρενάκι και έρχεσαι για βόλτα στο Άλσος Συγγρού :)

αλλά το αρχικό ερώτημα παραμένει. Και καίει! Ποιανού περιβάλλον; Όταν οι λεφτάδες κυριαρχούν, γιατί τα προνόμια είναι ισχυρότερα των δικαιωμάτων, κλάφτα χαράλαμπε. Βαριά η καλογερική, χρειάζεται καβγάδες και συκγρούσεις, και αφού επικρατεί οτ βόλεμα και το δε βαριάεσαι κάθε πέρσι και καλύτερα. Οι ποδηλάτες πάντως ξέρουμε κάτι παραπάνω και τουλάχιστον να το δείχνουμε βρε παιδί... :)

Φυσικά και να κανονίσουμε! Μαζί με έναν άλλο φίλο ξεκινάμε κάθε Κυριακή από την Πεύκη και στη συνέχεια "αλωνίζουμε" το Άλσος. Αυτήν την Κυριακή δεν θα πάμε γιατί θα είμαι εκτός, από την επόμενη όμως...βουρ για Άλσος :)

Θα ήθελα τώρα να πω και κάτι άλλο. Το μήνα αυτό, μετά από περίπου 15 χρόνια, αγόρασα ξανά κάρτα απεριορίστων διαδρομών για τρένα και λεωφορεία. Αισθάνομαι πολύ καλύτερα που παίρνω το τρένο και διαβάζω κάποιο βιβλίο, από το να οδηγούσα και να έβριζα πάλι τον μπροστινό! Αισθάνομαι πολύ καλύτερα που περπατάω. Αισθάνομαι χαρά φίλες και φίλοι. Όπως αισθάνομαι χαρά και όταν ποδηλατώ. Δεν αισθάνομαι κούραση, δεν βλέπω την ώρα να καβαλήσω ξανά το ποδήλατο, να συναντήσω φίλους και να πάμε "φόρτσα το πετάλι".
Γι' αυτό είμαι αισιόδοξος. Ότι κάνει καλό στο περιβάλλον δίνει χαρά. Το αντίθετο προκαλεί πόνο και λύπη. Λέτε να μείνουμε λίγοι αυτοί που το βλέπουμε αυτό;

"On December 1, 1955, Parks became famous for refusing to obey bus driver James Blake's order that she give up her seat to make room for a white passenger. This action of civil disobedience started the Montgomery Bus Boycott, which is one of the largest movements against racial segregation. In addition, this launched Martin Luther King, Jr., who was involved with the boycott, to prominence in the civil rights movement. She has had a lasting legacy worldwide."

Γεια χαρά σε όλους και στον φίλο μου automation. Το παραπάνω απόσπασμα περιγράφει συνοπτικά ένα ιδιαιτέρως γνωστό και εξαιρετικά καθοριστικής σημασίας γεγονός της νεότερης αμερικανικής ιστορίας. Σκιαγραφεί την υποβλητική ισχύ της βούλησης του ενός. Της βούλησης καθενός από εμάς, παρελκόμενο της οποίας αποτελεί η ευθύνη για δράση. Ευθύνη η οποία κάθε φορά είναι αποκλειστικά ατομική, καθώς απορρέει από τον ορισμό του ίδιου του Περιβάλλοντος - το σύνολο όλων των στοιχείων, φυσικών ή τεχνητών, οργανικών ή ανόργανων, τα οποία γίνονται αντιληπτά από τα προσωπικά αισθητηριακά μας κέντρα. Η ευθύνη για κάθετι που βρίσκεται εντός της δικής μας σφαίρας επιρροής είναι δική μας και καθώς η πραγματικότητά μας δεν είναι τίποτα περισσότερο από αυτό το ιδιότυπο κράμα του αντικειμενικά υπαρκτού Κόσμου με τις διαφόρων ειδών προσωπικές προβολές υποκειμενικού χαρακτήρα τίποτα δεν είναι ποτέ απολύτως ξένο σε εμάς. Το αντίθετο θα έλεγα. Οι ευθύνες μας είναι πάντοτε εκεί, σε μια εξοντωτικά μεγάλη για τον ανθρώπινο νου και τη φυσική του διάρκεια έκταση. Για αυτό επιλέγουμε να εστιάζουμε σε έναν ορισμένο αριθμό πραγμάτων (τον οποίο βρισκόμαστε σε θέση να διαχειριστούμε) και φροντίζουμε να είμαστε συνεπείς τουλάχιστον προς αυτά. Η ισορροπία του φυσικού περιβάλλοντος, αυτού του υποσυνόλου του Περιβάλλοντος, ας είναι προτεραιότητα για όλους. Πέρα από αυτή την ευχή, που είναι ένα αυθαίρετο και μη ελέγξιμο πράγμα, ο καθένας πρέπει να κάνει όλα αυτά που στον ίδιο αναλογούν. Η δημιουργία κινημάτων και ρευμάτων κοινωνικού και μαζικού χαρακτήρα είναι συνήθως χρονοβόρα διαδικασία, αφετηρία μάλιστα της οποίας αποτελέι συνήθως ένα τυχαίο συμβάν, μια συγκυρία. Εγώ λοιπόν, συνεχίζω να προστατεύω το περιβάλλον μου, και παράλληλα χαίρομαι ιδιαιτέρως που γνωρίζω ότι και εσείς εκεί έξω κάνετε το ίδιο. :)

Φέτος η ημέρα περιβάλλοντος έρχεται και κολλάει με τις ευρωεκλογές,δυναμώνοντας έτσι το μέγεθος της υποκρισίας των πολιτικών ή το νόημα των δράσεων-πράξεων των πολιτών.
ACT NOW
Ας είναι το σήμερα,καλύτερο απο το χθές μέσα απο τις προσπάθειες ΟΛΩΝ,και ας γίνουν τα λάθη των άλλων και δικά μας λάθη,ας σταματήσουμε να κατηγορούμε γενικά και ας δράσουμε σε ατομικό-προσωπικό-οικογενειακό επίπεδο για το γενικό καλό,χωρίς την προσμονή ανταποδοτικών κινήτρων,κίνητρο μας ο καθαρός ουρανός,οι καθαρές θάλασσες και τα απέραντα δάση.

Αν προσπαθήσει κανείς να βρει τη ρίζα του προβλήματος, μετά από αρκετό δρόμο θα φτάσει στη λέξη "απάτη". Αυτή η δυσάρεστη λέξη είναι η λέξη-κλειδί για όλα τα σύγχρονα προβλήματα, κοινωνικά πολιτικά και το οικολογικό πρόβλημα. Κάποιοι "κύριοι" ελέγχουν πίσω από τα παρασκήνια την ανθρώπινη πραγματικότητα, ξεγελώντας τον κόσμο, για να μην ξέρει ούτε ποιοι είναι ούτε με ποιους τρόπους δρουν ούτε ποια είναι η πραγματική αιτία αλλά να ψάχνουν δεξιά-αριστερά πάντα μακριά από την πραγματικότητα. Ελέγχοντας τα μαζικά μέσα αποβλάκωσης, την οικονομία, την επιστήμη, αποπροσανατολίζουν πάντα από την καυτή αλήθεια, κι αν κανείς ξεφύγει από το μαντρί και μιλήσει επί της ουσίας για την Μεγάλη Απάτη, μαξιλαρώνεται σαν συνωμοσιολόγος, ευφάνταστος, παρμένος, περιθωριακός, ψώνιο κλπ. και εξοντώνεται ή αναγκάζεται να σιωπήσει ή γελοιοποιείται κλπ.

Το οικολογικό πρόβλημα είναι απλά ένα μέρος της Μεγάλης Απάτης, που κρατάει από πολύ παλιά, από τότε που εφευρέθηκε ο πλούτος. Λίγοι έξυπνοι τρώνε πίνουν και καλοπερνάνε εις υγείαν των πολλών κορόιδων. Εκεί είναι η ουσία. Τόσο απλό. Απλά και κυνικά. Είναι πιο έξυπνο να αρπάζεις ότι χρειάζεσαι από το διπλανό σου αντί να δουλέψεις για αυτό. Η ζωή, λέει το γνωστό ρητό, είναι ένα κοτόπουλο που άλλοι μεγαλώνουν και άλλοι τρώνε. Η πολιτική αυτό έκανε: δίδαξε στους ανθρώπους την έξυπνη μέθοδο του κοτόπουλου. Και όσο περνά ο καιρός, γίνονται περισσότεροι οι έξυπνοι που το τρώνε και λιγότεροι τα κορόιδα που το παράγουν. Και το αδιέξοδο γίνεται όλο και πιο πιεστικό.

Το μέλλον διαγράφεται στην ιστορία του Νησιού του Πάσχα. Δείτε τι έγινε εκεί, αν δεν το ξέρετε - προσέξτε το κεφάλαιο 'Destruction of the ecosystem'. Η ιστορία επεναλαμβάνεται.

Αν πραγματικά θέλουμε να κάνουμε κάτι, ας ξεκινήσουμε με την ενημέρωση. Εδώ λοιπόν http://climate.wwf.gr/index.php?opti...sk=view&id=161 θα μάθουμε τις προθέσεις των κομμάτων σχετικά με το περιβάλλον.

Μετά, με την άποψή μας πλέον ολοκληρωμένη, να πάμε να ψηφίσουμε.

Γιατί όπως άκουσα κάπου "οι καρχαρίες θέλουν να πάμε για μπάνιο" γιατί αυτοί οι καρχαρίες καρπώνονται την αποχή. Απέχουμε εμείς, ψηφίζουν οι σφουγγοκωλάριοί τους και όλα μέλι-γάλα.

Τώρα αν ψηφίσουμε θα εφαρμόσουν όσα λένε; Αντιστρέφωντας απαντώ: Εάν δεν ψηφίσουμε δεν θα το μάθουμε ποτέ.

Αν πιστεύουμε ότι όλα είναι μια συνομωσία, πως όλοι είναι ίδιοι και δεν αλλάζει τίποτα, τότε ας διπλωθούμε σε εμβρυακή στάση στον καναπέ μας με την tv ανοιχτή και ας περιμένουμε.

Αυτό θέλουν

Ναι, αυτό θέλουν "αυτοί". Και ασφαλώς το να κάνουμε εμείς το ανάποδο από αυτό που αυτοί θέλουν, είναι μέρος της στρατηγικής μας.

"Εμείς" ξέρουμε τι θέλουμε; ???

Βιβλιογραφία: http://en.wikipedia.org/wiki/Propaganda

ofios wrote:

Τι είναι λέει σήμερα;
Ημέρα περιβάλλοντος;
Για σταθείτε, ωρέ παιδιά κλεφτόπουλα.
Σαν ποιοί είναι αυτοί που το γιορτάζουν δηλαδή, ή μπαίνουν σε περίσκεψη και δράση περί του θέματος; Οι πολίτες ή οι πολιτικοί; Ή μήπως τα ΜΜΕ; Ή η βιομηχανία; Μήπως όλοι; Και αν ναι, όλοι, τότε έχουμε κοινά σημεία για να συζητάμε ή κάνουμε ότι συζητάμε και ενδιαφερόμαστε και ανάμεσά μας στις συζητήσεις και στις προσπάθειες είναι και ' κείνοι που ουσιαστικά εχέσθησαν περί το περιβάλλον και μας δουλεύουν ψιλό γαζί;
Γιατί έχω μιαν εντύπωση ότι, το "περιβάλλον" αυτών που αποφασίζουν για λογαριασμό μας δεν έχει καμμία σχέση με το "περιβάλλον" του παιδιού μου.
Εξηγούμαι και κλείνω:
1. Ο γιός μου θα κάνει τετρακόσια συν τετρακόσια μέτρα μέσα στην τσιμεντίλα και το καυσαέριο για να πάει να παίξει μισή ώρα στην παιδική χαρά δίπλα στ' αυτοκίνητα.
2. Πάει σε δημοτικό παιδικό σταθμό .οπου οι εξαιρετικές προθέσεις των νηπιαγωγών δεν μπορούν να καλύψουν ελλείψεις και προβλήματα, από την υγρασία στους τοίχους μέχρι τα δωματιάκια δύο επί δύο που στιβάζονται τα μικρά.
3. Περιμένει τρεις και τέσσερεις ώρες στο Παίδων σε έναν θάλαμο όπου και τίποτα να μην έχει κάτι θα κολλήσει.

Ας μην συνεχίσω...Αυτό είναι , λοιπόν, μέρος του "περιβάλλοντος" του γιού μου.
Έχει τίποτε κοινό με το "περιβάλλον " των δικών τους παιδιών ;

Δεδομένου μάλιστα του γεγονότος ότι, αυτά τα χάσματα όσο περνάει ο καιρός διευρύνονται, για ποιό "περιβάλλον" κοροϊδευόμαστε ;;;;;

Φίλε ofie

έχεις δίκιο σε όσα λές. Αλλά έχεις άδικο που δεν λες περισσότερα.

Γιατί είμαι σίγουρος ότι μπορείς.

Τα πενταόροφα στις κορυφές της Πεντέλης (στην Εκάλη, στην Πολιτεία, κ.α.) εγώ τα έχτισα;

Ας αλλάξουμε το κεφάλι του ψαριού. ΑΠΟ ΚΕΙ ΒΡΩΜΑΕΙ ΟΛΟ ΤΟ ΨΑΡΙ.

ΜΕΧΡΙ τότε ας κάνει ο καθένας ότι περνά απ' το χέρι του για νάχουμε ήσυχη τη συνείδησή μας σαν καλοί χριστιανοί που είμαστε.

Αλλά μην λέμε και παραμύθια ο ένας στον άλλο και κυρίως στα παιδιά μας. Γιατί μετά έρχεται η απογοήτευση και η απαισιοδοξία.