Άλιμος - Ελληνικό - Γλυφάδα

Μια και το blog αυτό έχει εξελιχθεί σε χώρο καταγραφής των ποδηλατικών διαδρομών μου, καταγράφω μερικές εντυπώσεις από τη σημερινή μου βόλτα.

Ξεκινώντας από (πού αλλού!) την Ηλιούπολη, κατέβηκα παράλληλα με την Αλίμου (περνώντας μέσα από το parking του Carrefour) μέχρι την Ποσειδώνος και κινήθηκα παράλληλα με την παραλία, προς Γλυφάδα.

Κινήθηκα με αναγνωριστικό ρυθμό, σε μια προσπάθεια να "ανακαλύψω" την παραλία. Μια και δεν είμαι τακτικός θαμώνας των νυχτερινών κέντρων και των καφέ της παραλίας, οφείλω να ομολογήσω ότι δεν γνώριζα τα κατατόπια.

Το πρώτο συμπέρασμα έχει να κάνει με το μέσο μετακίνησης που επιλέγουμε, όσοι συναντιόμαστε σε αυτό το site: Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι δεν υπάρχει άλλο μέσο μετακίνησης που να προσφέρει τέτοια ευελιξία και να δίνει τη δυνατότητα να ανακαλύψει κανείς λεπτομέρειες που ποτέ δεν θα πρόσεχε αν κινούνταν με αυτοκίνητο, μηχανή κλπ. Κινήθηκα με άνεση πάνω σε πλακόστρωτους διαδρόμους, μέσα σε υπαίθρια parking, ανάμεσα σε πεζούς, παράλληλα με τις γραμμές του τραμ, χωρίς ούτε στιγμή να ανησυχήσω για το αν επιβαρύνω την κυκλοφορία, χωρίς να καθυστερήσω πουθενά, χωρίς να εκνευριστώ ή να αγχωθώ. Και βέβαια, ταυτόχρονα χαλάρωσα, άδειασα το μυαλό μου από τις σκοτούρες της δουλειάς, γυμνάστηκα και γύρισα σπίτι κατευχαριστημένος!

Το επόμενο συμπέρασμα έχει σχέση με τους πολυσυζητημένους ποδηλατοδρόμους! Είναι πολύ εύκολο να δημιουργηθεί ένας ποδηλατόδρομος κατά μήκος όλης αυτής της διαδρομής και μάλιστα όχι μόνο μέχρι την παραλία Γλυφάδας που πήγα εγώ, αλλά πιθανότατα και πολύ παρακάτω. Είναι κρίμα που όταν έγιναν τόσα έργα διαμόρφωσης (Ολυμπιακές εγκαταστάσεις, γραμμές τραμ κλπ.) δεν έγινε ταυτόχρονα και η πρόβλεψη για τη δημιουργία υποδομής για ποδήλατα. Ο χώρος πάντως υπάρχει και ποτέ δεν είναι αργά. Ας το δουν οι αρμόδιοι (τώρα που οι συζητήσεις για ποδηλατοδρόμους έχουν αναζωπυρωθεί).

Η τρίτη (και τελευταία) παρατήρηση έχει να κάνει με την κατάληψη των παραλιών και τον αποκλεισμό της δημόσιας πρόσβασης. Ξέρω ότι το θέμα είναι καυτό και έχει αναλυθεί / συζητηθεί αρκετά. Δεν έχω την πρόθεση να το αναλύσω εδώ. Αυτό που διαπίστωσα όμως, είναι ότι δεν είναι μόνο οι ιδιώτες με τα νυχτερινά και άλλα κέντρα που αποκλείουν την πρόσβαση. Οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις και πολλές εγκαταστάσεις ναυτικών ομίλων, κρατικών οργανισμών κλπ. κάνουν - δυστυχώς - εξίσου αποτελεσματική δουλειά!

Όπως έχω πει και άλλη φόρα, η άποψή μου είναι ότι η συχνή παρουσία όλων μας σε τέτοιους χώρους, με σεβασμό στο περιβάλλον και δίνοντας καλό παράδειγμα σε όλα τα επίπεδα, είναι η καλύτερη μέθοδος για να εκμεταλλευτούμε τα μέγιστα τους ελεύθερους χώρους και να τους προστατέψουμε. Ταυτόχρονα, φροντίζουμε την ψυχική και σωματική μας υγεία!